Γύρισα, ταξείδεψα πολύ
κι όλος ο κόσμος είναι για μένα μια Λιλιπούπολη
Τα ταξείδια για μένα είναι πηγή γνώσης, ψυχαγωγία, φυγή, ανανέωση, ξεκούραση, αλλαγή παραστάσεων. Θα μου πείτε, για όλο τον κόσμο το ίδιο δεν είναι; Δεν ξέρω, πάντως στο δικό μου μυαλό, ταξείδι και διακοπές δεν είναι το ίδιο πράγμα. Οι διακοπές είναι χαλάρωση και ξεκούραση και για να τις απολαύσεις δεν χρειάζεται να φύγεις απαραίτητα από το χώρο σου. Με την στενή έννοια της λέξης, και το σαββατοκύριακο, διακοπές είναι.
Όταν ταξειδεύω, ξέρω πως σωματικά θα κουραστώ, ίσως και περισσότερο από ό,τι κατά την κανονική εργασιακή ρουτίνα. Γιατί θα είμαι στους δρόμους από το πρωί ως το βράδυ. Το μόνο που δεν θυσιάζω για τίποτα είναι ο ανεκτίμητος πρωινός ύπνος. Αλλά, όποια ώρα κι αν ξυπνήσω, θα πάρω πρωινό και μετά θα χαθώ μες τους δρόμους, μέχρι μετά τα μεσάνυχτα. Ο στόχος μου είναι να γνωρίσω όλες τις πλευρές του τόπου που επισκέπτομαι: την ιστορία, την τέχνη, την κουλτούρα, τα έθιμα, τις συνήθειες, τον τρόπο ζωής, την φύση, την διασκέδαση, τις μυρωδιές των δρόμων, την κουζίνα (ναι, εσχάτως και αυτήν!), τους ανθρώπους. Θέλω να μάθω τι καφέ πίνουν, πώς περνάνε την ημέρα τους, τι κάνουν στις γιορτές τους και πώς είναι η κοινωνία τους. Ειδικά το τελευταίο στοιχείο, μαζί με την ιστορία ενός τόπου και την τέχνη του, είναι τα πιο ενδιαφέροντα. Οι κοινωνικές συνθήκες όμως δεν βιώνονται εύκολα, και όχι στο σύντομο χρονικό διάστημα και με τον τρόπο που θα επισκεφτεί ένας τουρίστας. Εξού και νιώθω πολύ τυχερή όταν έχω την τύχη να μου δείξουν τον τόπο τους ντόπιοι.
Ταξειδεύω, δηλαδή επισκέπτομαι μουσεία, κάνω βόλτες στους δρόμους, χαζεύω τον κόσμο στα μαγαζιά και στις καφετέριες, τρώω έξω, πίνω καφέδες και ποτά, περπατάω στους δρόμους και ανακαλύπτω κρυμμένες γωνιές, μπαίνω σε εκκλησίες, ξαπλώνω σε πάρκα και προσπαθώ να προσεγγίσω τους ανθρώπους.
Μια άλλη συνήθεια που έχω είναι να προσπαθώ να καταλάβω την γλώσσα του τόπου, όταν δεν την ξέρω, να μάθω ιστορικά και γλωσσολογικά στοιχεία, προφορά αλλά και μερικές λέξεις. Η γλώσσα είναι πάντα το κλειδί για να καταλάβουμε ένα λαό. Σε αυτήν αντικατοπρίζονται τα έθιμα, οι κοινωνικές συνθήκες, τα ιστορικά δεδομένα και η εξέλιξη του λαού και του τόπου.
Μέχρι τα 15 μου είχα ταξειδέψει μόνο εντός Ελλάδος, με την οικογένεια, συνήθως στις πατροπαράδοτες ελληνικές διακοπές -καλοκαιριού και Χριστουγέννων. Οι γονείς μου έχουν κι αυτοί λιγάκι την ίδια πετριά με μένα (αν και εγώ την έχω σε μεγαλύτερα ποσοστά), και έτσι οι διακοπές μας ήταν πάντα και ταξείδι και ξεκούραση. Στα 15 έκανα το πρώτο μου ταξείδι στο εξωτερικό: ήταν το πρώτο (και μοναδικό) με γκρουπ. Ήταν το πρώτο μου ταξείδι στο Παρίσι.
Για το λόγο αυτό -αλλά και επειδή τα γαλλικά ήταν η πρώτη ξένη γλώσσα που έμαθα και σε πολύ μικρή ηλικία, αλλά και επειδή πήγα σε γαλλικό σχολείο και για πολλούς πολλούς άλλους λόγους-, το Παρίσι θα είναι πάντα η πιο ξεχωριστή πόλη για μένα. Το νιώθω με ένα τρόπο δικό μου, το έχω επισκεφτεί πάρα πολλές φορές, πλέον έχω φίλους εκεί και είναι ένα κομμάτι από την προσωπικότητά μου.
Η επόμενη πόλη που με εντυπωσίασε πάρα πολύ ήταν το Άμστερνταμ, και γιατί η πρώτη φορά που πήγα εκεί ήταν υπό ειδικές συνθήκες (πολύ πολύ πολύ ερωτευμένη), αλλά και επειδή ήταν η πρώτη πόλη στην οποία ένιωσα να αναπνέω ελευθερία. Στο Άμστερνταμ έχω την αίσθηση πως ότι τρέλα κι αν κάνω, δεν θα εντυπωσιαστεί κανείς -και σε καμία περίπτωση δεν θα σχολιάσει κανείς. Προερχόμενη από μια χώρα που διαθέτει το ακριβώς αντίθετο χαρακτηριστικό, αυτή η αίσθηση με μέθυσε. Αργότερα, ένιωσα το ίδιο συναίσθημα στην Κοπεγχάγη και το Όσλο. Και πιστεύω πως το ίδιο ισχύει σε όλες τις Σκανδιναβικές χώρες -γεγονός που παρατήρησα παραδόξως σε όλες τις προτεσταντικές χώρες που έχω επισκεφτεί. Λέω παραδόξως επειδή ο Προτεσταντισμός είναι ένα πολύ σκληρό και συντηρητικό δόγμα.
Το ίδιο ακριβώς συναίσθημα αποπνέει και το Βερολίνο. Μόνο που στο Βερολίνο νιώθεις και ότι εκεί χτυπάει η καρδιά όλης της ηπείρου, ότι είναι μια πόλη σε διαρκή κίνηση, εκεί συμβαίνουν όλα. Άπειρα φεστιβάλ, μπόλικη τέχνη, φυτώρια σκέψης, αλλά και τρελά πάρτυ και κόσμος από όπου μπορείς να φανταστείς. Μου είχαν πει πως αυτά χαρακτηρίζουν το Λονδίνο. Όμως, στο Λονδίνο αναπνέεις και Βρετανία, και αριστοκρατία και λιγάκι την υπεροψία της πρώην κοσμοκράτειρας. Είναι λιγότερο δημοκρατικό το Λονδίνο, παρά την απεριόριστη ελευθερία που το χαρακτηρίζει.
Ψάχνω να βρω πως να διαλέξω πέντε ή έστω επτά μέρη, αλλά είναι αδύνατον. Να μην αναφέρω την Φλωρεντία, τη Βενετία, την Βαρκελώνη, την Λισσαβόνα; Γιατί τελικά, όλος ο πλανήτης είναι όμορφος, όλες του οι γωνιές κρύβουν μικρά θαύματα, η κάθεμιά μέσα από τις ιδιαιτερότητές της, που όσο κι αν προσπαθούν να τις εξαλείψουν, αυτές επιμένουν, με το πείσμα που τους δίνει η αρχαιότητά τους. Αν έπρεπε να διαλέξω το ταξείδι που με σημάδεψε, αυτό θα ήταν αναμφίβολα στη Φινλανδία. Και αυτό γιατί η χώρα αυτή είναι άγνωστη και κάθε στιγμή σου προσφέρει και μια έκπληξη, βλέπεις και μαθαίνεις πράγματα που δεν θα περίμενες με τίποτα ότι συμβαίνουν. Το δεύτερο ταξείδι που με σημάδεψε ήταν εκείνο στην Πράγα και την Μπρατισλάβα, για την ομορφιά της πρώτης και για την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά της δεύτερης. Εξίσου με σημάδεψε και το ταξείδι στην Σόφια, για τις ομοιότητες με την χώρα μου, αλλά και γιατί ήρθα αντιμέτωπη με την ωμή ανθρώπινη δυστυχία και εγκατάλειψη.
Και, φυσικά, δεν γίνεται να μην αναφερθώ στην Ελλάδα, όχι γιατί είναι η πιο όμορφη χώρα του κόσμου, δεν είμαι άλλωστε αντικειμενική ως προς αυτό. Αλλά γιατί τα ταξείδια μου στην Ελλάδα είναι συνυφασμένα με τα βιώματά μου, με συγκινήσεις, αγάπες, παρέες, θυμούς, καβγάδες και πολλά γέλια. Στην Αμοργό και στη Μήλο ήμουν τρελά, τρελά, τρελά ερωτευμένη. Στην Ικαρία, βρήκα τον πιο ονειρεμένο τρόπο ζωής και τους πιο υπέροχους τρελούς του κόσμου. Στην Κρήτη, βρήκα επίσης υπέροχους τρελούς, ανεξάντλητη ιστορία, πολύ τσαγανό και πολύ πάθος. Στην Λευκάδα είδα τα πιο όμορφα τοπία. Στην Ρόδο, πήγα πενταήμερη (δεν χρειάζεται να πω άλλα). Στην Σέριφο έζησα την δεύτερη και ακόμα καλύτερη «πενταήμερη» και έκανα τις καλύτερες διακοπές της ζωής μου. Στην ορεινή Αρκαδία, λάτρεψα την πανέμορφη φύση. Στο Πήλιο, έμαθα τι σημαίνει ομορφιά, γαλήνη και συμφιλίωση με τον εαυτό σου. Επίσης, στο Πήλιο έχω κάνει τα πιο τρελά χιονοπαιχνίδια!
Αφήνω επίτηδες εκτός τα μέρη στα οποία έχω ζήσει (δηλαδή την Αθήνα, την Ύδρα, τις Βρυξέλλες, την Αλσατία και την Ελβετία), γιατί οι δεσμοί είναι τόσο ισχυροί, που πλέον αυτά εντάσσονται σε άλλη κατηγορία.
Γλυκοπατατονατασάκι μου, δεν κατάφερα να σεβαστώ κανένα από τους περιορισμούς της πρόσκλησης: με τέτοιο θέμα και με την έμφυτη φλυαρία μου, θα ήταν αδύνατον, το ήξερες από την αρχή. Αλλά θα φλυαρήσω ακόμα λίγο, γιατί αν δεν αναφερθώ στην to do list, θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω!
Δεν είχα ως τώρα την ευκαιρία να ταξειδέψω εκτός Ευρώπης -είναι στα άμεσα πλάνα όμως. Το όνειρο της ζωής μου είναι το ταξείδι με τον Υπερσιβηρικό: Μόσχα – Βλαδιβοστόκ, με το τρένο, να διασχίσω όλη την Σιβηρία και στην επιστροφή, παράκαμψη για μια γεύση από Πεκίνο. Αυτό είναι ένα ταξείδι που θα κάνω οπωσδήποτε. Κι αν πεθάνω και δεν προλάβω, θα ξαναγεννηθώ με το έτσι θέλω! Μαζί με αυτό, ή και χώρια, χρειάζομαι δυο εβδομάδες στη Μόσχα και άλλη μία στην Αγία Πετρούπολη, για πολύ ευνόητους λόγους. Και μετά από αυτό, οπωσδήποτε Κούβα (αν και μάλλον άργησα λίγο). Και Χιλή, που την έχω λατρέψει μέσα από τα βιβλία της Αλλιέντε. Και Αργεντινή, για τις πάμπες, την φύση, τα τάνγκο και τους ανθρώπους -και επειδή έχω τόσα πολλά ακούσει από την φίλη μου την Carolina που δεν γίνεται να μην τα δω και από κοντά. Η πλήρης to do list, βρίσκεται εδώ.
Έχω πλέον την αίσθηση πως θα μπορούσα να ζήσω σε οποιοδήποτε μέρος της Ευρώπης (για τα εκτός Ευρώπης δεν γνωρίζω, αφού δεν τα έχω δει). Και το συμπέρασμά μου είναι πως πραγματικά όλοι οι άνθρωποι, κατά βάσιν, είμαστε τόσο, μα τόσο ίδιοι… Η χρήση την λέξης «ίδιοι», μπορεί και να παρερμηνευθεί, δεν μου έρχεται κάποια καλύτερη αυτή την στιγμή, όμως αληθινά, όποιος πιστεύει στη μοναδικότητα του εαυτού του ή της φυλής του, είναι πολύ πολύ βαθιά νυχτωμένος…
*η ορθογραφία της λέξης «ταξείδι» και των παραγώγων της είναι επίτηδες λάθος, για λόγους προσωπικής αισθητικής.
Αν θέλουν να μιλήσουν για τις αντίστοιχες εμπειρίες τους, καλώ την Γοργόνα, τον Υπουργό, την Αλεπού, το Φουρφούρι και το Ράπσμπερυ.
industrial daisies said:
Υπέροχα μέρη, αν και δεν έχω πάει σε όλα. Και στο Λονδίνο όντως ισχύει αυτό που λες, άσε που αν δεν είσαι Άγγλος -να το έχεις χάψει το παραμύθι- καθόλου ελεύθερος δεν αισθάνεσαι με τόσες κάμερες πάνω από το κεφάλι σου…
Βασικά σου έγραψα για να σου πω ότι τρελλαίνομαι που το «ταξείδι» το γράφεις με «ει» κι όχι με «ι». Σαν αυτούς τους ανθρώπους που λατρεύω, που κρατάνε μερικές λέξεις αλλιώς όταν γράφουν γιατί βίωσαν την γλώσσα διαφορετικά από τους νεώτερους και βρίσκουν λόγο στο να το κάνουν αυτό. Το «ταξείδι» έτσι διαβάζεται πιο φευγάτα και φαίνεται πιο γεμάτο… Κι από την άλλη ήθελα να σου πω ότι κι εγώ, πάντα, ήθελα να είμαι ταξειδιώτης κι όχι τουρίστας. Βασική διαφορά, εκεί κρύβεται όλη η ουσία του ταξειδιού… Και στον δρόμο.
Σε φιλώ!
ksenitemeni said:
giristroula..
katse ligo se mia meria, mas zalises!
vasilis said:
Kροτ καλώς σε βρήκα, μου αρέσεις γιατί είσαι ταξιδιάρα. Μόσχα-Βλαδιβοστόκ. Το έχω φανταστεί κι εγώ. Με τρένο τον υπερσιβηρικό. Μόνο για το ταξίδι όχι για τον προορισμό. Να περνάς από ότι μπορείς να φανταστείς, χιόνι, ήλιο, ζέστη, κρύο, μέρες και νύχτες ατέλειωτες. Βδομάδες. Δεν ξέρω υπάρχει ακόμα και πόσες μέρες-μήνες κάνει; Καλή σου μέρα.
sweetpotatonatassaki said:
Τώρα εγώ τι να σχολιάσω; Τα «ταξείδια» σου, που τα ζηλεύω; Τη ν «to do» λίστα, που την ονειρεύομαι; (αυτό με τον υπερσιβηρικό ειδικά…μ’ αρέσεις! Κι αν πεθάνω και δεν προλάβω, θα ξαναγεννηθώ με το έτσι θέλω! κι εγώ θέλω!!!)
Την «έμφυτη φλυαρία» δεν θα την σχολιάσω, γι’ αυτό σε κάλεσα!
Καλημέρα! 😀
Composition Doll said:
Βάλε την Κούβα πρώτη προτεραιότητα. Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις, λέμε…
ritsmas said:
Κροτ, κτύπησες φλέβα συναισθηματικού χρυσού και προσδοκίας. Ωραίο κείμενο με εικόνες που σε βοηθούν να ξαναθυμηθείς τα ταξιδια που έκανες και αυτά που δεν έκανες. Ναι, η Ευρώπη ειναι όπως την περιγράφεις. Το Βερολίνο είναι η ίδια η ζωή που ξαναγεννιέται καθημερινά. ( Τελευταία εχω ερωτευτεί τη Γερμανία. Μήπως να με κρεμάσουν καλύτερα ; ). Στη Φινλανδία ενοιωσα το βάρος του Προτεσταντισμού μόνο μεσα στην εκκλησία στο Ελσίνκι, εκείνη την απίστευτη λιτότητα και αυστηρότητα συνάμα. Το είδα όμως και έξω στις πόλεις, κυρίως μέσα από το μινιμαλιστικό τρόπο ζωής τους.
Εχω μια συνάδελφο στην ηλικία σου πουχει τελειώσει τη Λεόντειο. Ευριδικη Μπερσή λέγεται. Νομίζω ότι κι αυτή παλευει με το θέμα του Υπερσιβηρικού και πολλές φορές νοιώθω τον ενθουσιασμό της και την προσμονή της….εκτός αν εχει ηδη πάει και δεν μας τόπε για να μη ζηλέψουμε. Νομίζω ότι πέρσι ήταν στην Παταγωνία με τον καλό της.
Για το Παρίσι δεν το συζητώ. Παραμένω δέσμια της γοητείας του, ενώ στη Μόσχα η αντίφαση ανάμεσα στην αρχιτεκτονική μεγαλοπρέπεια του κέντρου και στην υποβαθμισμένη πόλη με τρόμαξε.
Αν θαθελα κάπου να πάω τωρα; Θαθελα να μπορουσα να ακολουθήσω τη γραμμή από τον Ισημερινό και κάτω, όχι γιατί θάχει φυσικές ομορφιές, αλλά γιατί με ενδιαφέρει ο πολιτισμός των άλλων
Για την Ελλάδα, ναι ειναι ομορφη η πατρίδα. Να την σεβόμαστε και λίγο , τί καλά που θάταν
Καλημέρα Κροτ
Ριτς
sofi-k said:
Ζ Η Λ Ε Υ Ω !…
KV said:
Όσο περισσότερο ταξιδεύεις, τόσο πιο πολύ σου λείπουν τα ταξίδια που δεν έκανες, έτσι;;;
Το νησί το αγαπώ παρόλες τις κάμερές του. Έχει μία ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις άλλες πρωτεύουσες. Σούπερ μητρόπολη το Βερολίνο και … στην λίστα μου και εμένα Αγία Πετρούπολη (μα οπωσδήποτε) και όόόόλη η λατινική Αμερική (18 Μαρτίου 08 ξεκινάω από πάνω πάνω!!!!)
Το τραγούδι από τα πιο αγαπημένα μου, μου έφτιαξες τη μέρα. Τα Γαλλώδια δεν ξέρω αν σε εκτιμούν το ίδιο, αυτή τη στιγμή το ακούνε για 3η -4η φορά!
Καλημέρα
Manos S. said:
Όπως είπε και η Νίνα, βάλε Κούβα τώρα που μπορείς ακόμα…μετά Κάστρο εποχή…δύσκολο.
Για την Ρωσία, μην βιαστείς, αλλάζουν άμεσα και σύντομα πολλά πράγματα…
YO!Reeka's said:
τι ωραία! (γκουχ γκουχ, θα κάνω προσπάθεια να μιλήσω σοβαρά)
λοιπόοον
κι εγώ κάπως έτσι νιώθω τα ταξίδια- το καλύτερό μου είναι άμα ξέρουμε άτομα στον τόπο που πηγαίνουμε, ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις ένα μέρος. είμαι της νοοτροπίας, όπου έχεις φίλους/γνωστούς, τράβα!
η μόνη μου διαφοροποίηση είναι ότι βρίσκω λίγο βαρετή την ευρώπη και εσχάτως προσπαθώ να την κάνω έξω από τα όριά της!
κις κις
vangelakas said:
Τό ταξείδι δέν είναι λάθος έτσι… Κάθεσαι κι απολογείσαι πού;
Τό Παρίσι στίς αρχές σου, μέ όλες αυτές τίς γνωστές , τίς πασίγνωστες εικόνες του γέννησαν καί σού ισχυρογαλλούχησαν έναν άφατο μανταμοσουσουδισμό. Ψώνιο ολκής παρισιόθεν!
Μετά στό Λονδίνο. «Λιγότερο δημοκρατικό παρά την απεριόριστη ελευθερία που το χαρακτηρίζει».Λίγο αντιφάσκον αλλά μέ βολεύει αυτή σου η άποψη ώς χουντικό! χαχαχαχα! Τί κα*λα όμως νά περιδιαβαίνεις δρόμους πόλεως χώρας μέ μή αιρετό ανώτατο άρχοντα!
Ξεχωριστά κρατάς στήν καρδιά σου τήν Φινλανδία ένθα καρατράκαρες όλην τήν Vaasa καί τό Oulu κάστανα! Ο ενωμοτάρχης Mikael Ronnblom μέ τά κονέ του στήν Ιντερπόλ θά σού στείλει ένα μπιλετάκι μούτς!
Καί μετά η Πράγα, η Μπρατισλάβα τής παλαιπότε Τσεχοσλοβακίας. Τί τέλεια τά νοσοκομεία τής πόλεως! Νοσηλεύτηκες γάρ γιά δυό μέρες, είχες πάθει αφυδάτωση από τό γοερό κλάμμα καθώς αντιλαμβανόσουν τήν κάποτε υπαρκτοσοσιαλιστική κοινωνία σέ εκείνα τά καλντερίμια τής Πραγός!
Η Σόφια! Τσκ τσκ τσκ! Μέ τούς αλμπάνηδες οδοντιάτρους πού πήγες γιά δυό σφραγίσματα… Εφιάλτης…
Αμοργός… Μήλος…
Μεσημέρι Σαββάτου. Άλτερ. Μαγκαζίνο:
– Κυρία Κούρκουλα, Κουλιανού, Καρύδη, Σαπουντζάκη, Δημητρίου, Λιάνη, Στάη, Λάσκαρη, Ντενίση… Είστε ερωτευμένη αυτήν τήν περίοδο;
– Ω… Πάντα είμαι… Μέ τούς ανθρώποι, μέ τήν ποίηση, μέ τό ήλιο, μέ τά λουλούδια, μέ τά πουλιά (συμβατικά καί μή)
(Δέν μέ λές…Αμοργό πού ακριβώς; )
Ικαρία… Τζιβάνες, μαυράκια, κορδέλες στά μαλλιά, κοινόβια, σέχ άνευ προφυλάξεων, πλήρης υποταγή δηλαδή στίς επιταγές τού παρανοϊκού πανσεξουαλισμού τής ασεβούς εποχής μας… (Σού πρέπει τιμωρία, αμαρτωλήηηηηη!)
Βαρέθηκα νά γράφω μαλ*κίες. Πάω νά δουλέψω… Μόνο γιά τήν Κούβα ήθελα νά προσθέσω κάτι:
Και μετά από αυτό, οπωσδήποτε Κούβα (αν και μάλλον άργησα λίγο).
Σωστά… Παραμονεύει καί κλιμακτήριος… χαχαχαχαχα!
tsaperdona said:
οκ, έχει και αλλού σαν την Χαλκιδική
υγ αμάν πια με αυτό το ξιπασμένο θεσσαλονικιότικο αστείο…!
Кроткая said:
Μαργαρίτ, να κι ένας άνθρωπος που με καταλαβαίνει για το Λονδίνο! Γιατί, οκ, στο Σόχο μπορεί να γίνεται ο χαμός, αλλά άμα περάσεις κι από Τραφάλγκαρ ή από Παλλ Μαλλ, εντελώς διαφορετική εικόνα, σωστά?
Όσο για την ορθογραφία, να σου πω, είναι μερικές λέξεις που δεν μου αρέσουν στη Δημοτική. Μου είναι αδύνατον να γράψω το αυγό με -β- πχ!! είναι άσχημο!!! 🙂
Ξενητεμένο πουλί, εμ, εμείς και μεταπτυχιακά όταν κάναμε δεν βγάλαμε ρίζες στο κάμπους, αγάπη μου!
Βασίλη, καλώς όρισες! Για τον υπερσιβητικό, την τελευταία φορά που είχα κοιτάξει, η διάρκεια του καθαρού ταξειδιού ήταν δυο εβδομάδες, αλλά αυτό είναι ευέλικτο, γιατί μπορείς πχ να σταματήσεις για 2 μέρες σε μια πόλη και να συνεχίσεις μετά με άλλο τρένο κοκ. Επίσης, φτάνοντας στο Βλαδιβοστόκ, μπορείς είτε να επιστρέψεις στη Μόσχα (με αεροπλάνο καλύτερα!), είτε να συνεχίσεις με το τρένο για Ουλάν Μπατόρ ή/και Πεκίνο. Οπότε η διάρκεια του ταξειδιού εξαρτάται από το πώς θα το οργανώσεις και τι θα επιλέξεις. Μπορεί πχ να θελήσεις να μείνεις για λίγες μέρες στη Βαϊκάλη (εγω ας πούμε θα το έκανα αυτό!). Ως προς το κόστος εξαρτάται από το τι θα αποφασίσεις να κάνεις. Πάλι τότε που είχα κοιτάξει, είχα δει πτήση από Ελβετία για Μόσχα 300 δολάρια και κόστος τρένου (μόνο τα εισιτήρια βεβαια), άλλα 300. Αλλά ανάλογα με το πόσες διανυκτερεύσεις και πού, το κόστος αλλάζει. Στο travel agency θα βρεις και ένα σχετικό -ελπίζω κατατοπιστικό- λινκ! Να’σαι καλά! 🙂
Γλυκοπατατονατασάκι, υποψιάζομαι πως άμα συναντηθούμε θα τρελαθούμε στο μπίρι μπίρι, χεχεχε!!!
Ντόλυ, του χρόνου το Νοέμβριο λέμε, δεν προκάνουμε νωρίτερα, δεν έχουμε λεφτά ούτε αρκετή άδεια!!! :ΡΡΡ Ας κρατηθεί λίγο ο Φιντέλ, έβγαλε κι άλλο λόγο άκουσα, οπότε καλά είναι, αντέχει!
Ριτς, η Γερμανία είναι μια πανέμορφη και πολύ παρεξηγημένη χώρα. Οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν την προωθούν και λόγω κουλτούρας και από φόβο μην τους κράξουν. Λάθος. Η Γερμανία θα μπορούσε να είναι κορυφαίος τουριστικός προορισμός: πολλή ιστορία, όμορφη φύση, ski resorts, τι παραπάνω έχουν η Αυστρία και η Ελβετία δλδ? Και είναι και φτηνότερη! Η φύση στη Βαυαρία για παράδειγμα είναι ένα αριστούργημα. Η Δρέσδη είναι μια από τις ομορφότερες πόλεις (αυτής της «Αψβουργικής» νοοτροπίας). Η Κολωνία είναι μια κούκλα! Το Μόναχο ακόμα περισσότερο! Για το Βερολίνο, δεν χρειάζεται να μιλήσω άλλο.
Sofi, ετοίμασε βαλίτσες ντε!!!
KVούλα, το Νησί για σένα, είναι ό,τι η Αλσατία για μένα. Δεν διαπραγματεύεται! ΘΑ ΠΑΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ? Και η Λεβεντογέννα? Και η κυρία Κούλα? Το ξέρουν? θέλω κι εγώωωωω!!! 😦 Να μεταφράσεις στα Γαλλώδια το τργαουδάκι και να δεις που θα τους αρέσει!!
Πεπονάκι μου, οι αλλαγές στη Ρωσία δεν ξέρω αν θα είναι προς το καλύτερο. Ξέρω κόσμο πάντως που έκανε τον υπερσιβηρικό εν μέσω κρίσης με την Τσετσενία και δεν έπαθε τίποτα. Αλλά, οκ, κάποιοι έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας!!
Πόντιε, όχι και βαρετή η Ευρώπη. Βαρετη ας πούμε η Ισπανία; η Ιταλία; Η κεντρική Ευρώπη έχει ένα pattern αυτό ισχύει, και είναι θέμα να σου αρέσει αυτό ή όχι. Αλλά όλη η Ευρώπη βαρετή? σνιφ, πληγώθηκα! 😦
Πάντως κι εγώ χρειάζομαι ένα ταξειδάκι εκτός. Έχουν πια ωριμάσει οι συνθήκες νομίζω! 😛
Βαγγέλαξ, σιγά μην μπω στον κόσμο να σου απαντήσω. Για να σκάσεις όμως, να σου θυμίσω ότι κατοικώ σε χώρα με εστεμμένους και για να πω την αλήθεια μου, ψιλοσκασίλα μου. Δεν ενοχλούν κιόλας οι καημένοι, αλλά κοστίζουν πολύ…
Για την Αμοργό ΔΕΝ σου λεω, αν δεν πάρεις πίσω τις κακίες σου, άθλιο φασιστικό κατασκεύασμα!
😛
vangelakas said:
Α ναί! Μού διέφυγε ότι ο Αλβέρτος διατηρεί έναν αναγχρονιστικό καί δόλιο θεσμό! Ίσως λόγω τής χαράς πού οι δικοί μας εδώ ανώτατοι άρχοντες (πρώην καί νύν) δέν πληρώνουν ούτε καί κοστίζουν. Δουλεύουν στο ΚΕΠ τής λεωφόρου Μαξίμου καί καταθέτουν τόν μισθό των σέ ευαγή ιδρύματα.
(μέ σύγχυσε πάλι η καραβλαχάρα…)
Ασμοδαίος said:
Τρεις παρατηρήσεις έχω να κάνω:
Πρώτον, επιτέλους ένας άνθρωπος που γράφει το ταξείδι με ει! 🙂
Έπειτα, συμφωνώ απόλυτα με τις παρατηρήσεις -για όσα από τα μέρη έχω επισκεφτθεί.
Τέλος, αχ! αυτός ο προτεσταντισμός! «Εγώ θα λύσω την απορία σας», είπε ο Max.
Кроткая said:
Τσαπερδόνα, χαχαχα!!! δεν ξέρω, δεν έχω πάει στη Χαλκιδική -φρίκη ε? κι εσύ εκ Βουλγαρίας, λοιπόν?
Βαγγέλαξ, ουστ! (εμένα είπες καραβλαχάρα?)
Кроткая said:
Ασμοδαίε μου, απαντώ με σχόλιο γεμάτο 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
vangelakas said:
Γιά πέ γιά τήν Αμοργόν μαρή.
αλεπού said:
πρόσκληση ελήφθη και ετοιμάζεται το πόνημα. 😉
Кроткая said:
Βαγγέλαξ, όχι.
Αλεπούδιους, τέλεια!! αναμένω!!
vangelakas said:
Δέν είπα τήν μαγική λέξη ε;
QueenElisabeth said:
1ον : Είδα την πρόσκληση και θα ανταποκριθώ σύντομα (να γλυτώσω και το παρτ του) .
2ον : Μια χαρά κούκλα είναι το Λονδίνο μου, μη μου το προσβάλλετε!
3ον : Το τραγουδάκι δεν το έχω οπότε παρακαλώ να σταλεί στη βασιλική μου διεύθυνση. Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Last but not least: Ούτε εγώ μπορώ να γράφω το αυγό με β κι ας φωνάζει η Σόνια ότι είμαι ανορθόγραφη!
ksenitemeni said:
min ksineis pliges vre moro…
gia na zilepseis, sou leo oti se 12 mines apo simera pao cuba 🙂
Кроткая said:
Βαγγάλαξ, δεν την είπες άθλιε!
Ράπσμπερυ, καλό το Λονδίνιουμ, δεν λέω, αλλά σαν τη Λουτεσία δεν είναι τίποτις! Αναμένω την ανταπόκριση, αν και με το παρτ του θα σε πρήξει μάλλον το kinky melon!! τραγουδάκι εστάλη εις τα βασιλικά διαμερίσματα! πάντα δούλη σας!!
(το αβγό με β είναι μια σκέτη ασχήμια, κι ας λέει ότι θέλει και η Πργκήπισσα Σόνια κι ο Τριανταφυλλίδης κι όλοι τους!).
Ξενητρεμένο, δεν μιλάς σοβαρά? το κανόνισες? κι εμένα δεν μου είπες τίποτα? καλάάάάάά….
QueenElisabeth said:
Ω! Σας μερσώ για την άμεση εξυπηρέτηση! Το καλύτερο μαγαζί έχει το Ροδάκινο! Ακούτεεεεεεεεεεεεε;
diastimata said:
Rolling Stone η μικρή μας Κροτ. Πέτρα που κυλάει, πάντως, δε χορταριάζει.
ΥΓ.Να πας Αλεξάνδρεια και Κάιρο.
evelina_z13 said:
Τείνεις να φτάσεις σε μισητά επίπεδα τον κολλητό μου – αν και νομίζω πως η περίπτωσή σου είναι χειρότερη…
Άπονα πλάσματα!!!
-και στην Καβάλα έχουμε μουσεία-
😉
Кроткая said:
Ράπσμπευρ, αλοίμονο! Για μια Βασίλισσα όπως εσύ!!
Διαστηματα, και αυτό είναι στα υπόψιν… Προς το παρόν έχουμε πάθει το αντίθετο του χορταριάσματος!!
Εβελίνι, αδέρφι μου, μη με μισείς!!
Η πόλη σας είναι πανέμορφη πάντως! Αλλά πόσα να μνημονεύσεις σε ένα μόνο ποστ; 🙂
vangelakas said:
Ωραία…
Κάτσε νά τήν πώ:
Γιά πέ γιά τήν Αμοργόν μαρή καραβλαχάρα!
Кроткая said:
Οι αναγνωστες αυτού του blog, ενημερώνονται πως παρά την θέληση της διευθύνσεως και μολονότι αυτό αντίκειται στις αρχές της, η διεύθυνση εξαναγκάστηκε να κυρήξει τον Βαγγέλακα persona non grata. Όπου τον δείτε, εντός των ορίων του blog, κυνηγήστε τον αλύπητα!
sweetpotatonatassaki said:
Κροτ, σε επαναφέρω εις την τάξιν!
Γράφεις:
«Ο θαυμαστής μου!
Ο κορυφαίος και ανυπέρβλητος Βαγγέλακας
….και τώρα τον διώχνεις;;;;;;; 🙂
sweetpotatonatassaki said:
…άσε που τώρα τσακώνεται στου Kaltso για τον αρχιεπίσκοπο!
vangelakas said:
χαχαχαχα! Μέ τίς πέτρες θά μέ περιλάβουν; Ο αναμάρτητος πρώτος τόν λίθον βαλέτω νά’ούμ’!
χαχαχαχαχαααααααααααααααααααααααααααα!
Πές τα βρέ νατάσσα! (όχι πάντως, δέν τσακώνομαι… Κουβέντα νά γίνεται… Θά ήταν ασέβεια πρός τό σχήμα μου εάν δέν έπαιρνα μέρος…)
Кроткая said:
ποιο σχήμα σου? το λουκουμόσχημο???
πατατάκι, μην παίρνεις το μέρος του, θα αποθρασυνθεί εντελώς!
sweetpotatonatassaki said:
…σχήμα;;;;
vangelakas said:
Eίμαι ιερέας.
Απλά δόκιμος, εννοώ όχι αρχιμανδρίτης ή πρωτοσύγγελος.
Συν Θεώ θά έλθουν κι αυτά.
sweetpotatonatassaki said:
ΠΑΠΑΣ ΕΙΣΑΙ;;;; ΚΑΙ ΣΕ ΨΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΑ;;;;;
ΟΥΣΤ! ! ! ! !
sweetpotatonatassaki said:
Τι;;;;; ΚΑΙ ΠΗΡΑ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΣΟΥ;;;;;;
Και τι δουλειά έχεις με τι internet,βρε θεομπαίχτη;;;;
ΟΥΣΤ! ! ! ! ! ! !
🙂
Πράσινο Μήλο said:
Μπερδεύτηκα! Ποιό είναι το ζητούμενο είπαμε;
vangelakas said:
Δόκιμος είπα… Τέλος πάντων…
Μήν είσαι τόσο απόλυτη στίς κρίσεις σου. Τέτοια ρατσιστική θεώρηση δέν προάγει τά ήθη.
evelina_z13 said:
Μα δε στο λέω για να τη μνημονεύσεις!
Εντός ολίγων ωρών ανεβάζω δελεαστικό ποστ – «χ» λόγοι για να επισκεφτείτε φέτος την Καβάλα 😉
vangelakas said:
μέ τό ίντερνετ; υπάρχει ασυμβίβαστον τού κλήρου μέ τό διαδίκτυο; όχι…
Έν πάση περιπτώσει…΄Ξεφύγαμε… Τό πράσινο μήλο θά μάς κράξει…
Кроткая said:
Βαγγέλακα και Πατατάκι μου κάνατε το ποστ (_/_) !!!
(δεν ειναι ιερέας, σε δουλεύει. εγώ όταν τον είδα παντως δεν ειχε ράσα. και άλλωστε τα ράσα δεν κάνουν τον παπά!).
Ανναλούκα, πλέον κι εγώ! Αλλά πρέπει να γράψεις ένα ποστ για τα αγαπημένα σου ταξείδια (που έκανες ή αυτά που θα ήθελες να κάνεις).
Εβελίνι, αχ, τι καλά!!!
ο βασικότερος πάντως είναι για να γνωρίσω το χαμένο μου αδέρφι!
sweetpotatonatassaki said:
Δεν με νοιάζει!!!!
Εγώ δεν του ξαναμιλάω!!!!!!!!!!!!
🙂
Manos S. said:
Τι έγινε εδώ ρε παιδιά;
Кроткая said:
Εντάξει, πατατάκι μου, μην μου συγχύζεσαι!
Πεπόνι, χαμός!!!
ritsmas said:
Και επειδή ο χαμός είναι ωραίος και μοιραιος πολλές φορές, Κροτάκι βρήκα δύο βιβλία που θα σου α΄ρεσαν πολύ και θα ταίριαζαν με το χιουμορ σου. Το ενα ειναι του Matthias Debureaux «Η τεχνη του να γίνεσαι βαρετός με τις ταξιδιωτικές αφηγήσεις σου», εκδοσεις Αγρα – ειναι γραμμένο με περισσιο χιούμορ. Το δευτερο ειναι το «Κανε πως γελάς, μας βλέπουν'( απο τη θεατρική κωμμωδία του Αλέκου Σακελλάριου «Δεν θα πάρω, ευχαριστώ») Εκδοσεις Μιχαλη Σιδέρη . Σλογκαν του βιβλίου : αν δεν μπορείς να σταματήσεις τα βασανα της ζωής, τότε γέλα μαζί τους.
Κροτακι, για το καλοκαιράκι στη Μεγαλη Πλατεία το βρίσκω καλό διαβαστικό διδυμο
Ριτς
ΥΓ,βρε ξενιτεμένο μου ,ειδες που εβαλα και βιντεάκι ; Καλά δεν με παρακολουθείς καθόλου…Θα κλαίωωωωωωωω
zouri said:
τι να πω και γω για ταξιδια,μπροστα στις τοσες ωραιες περιγραφες σου.Παντα ταξιδευω μονο με τα λογια σου.
Την Δευτερα παντως θα το τολμησω το ποστ.
Кроткая said:
Ριτς, μερσί! το είδα, το είδα, μόνο που δεν πρόλαβα να σχολιάσω!
Υπουργέ μου, κι εσύ κοσμογυρισμένος είσαι! Αναμένω λοιπόν!!
Fourfouri said:
Λευτεριά στο αυγό, στο τραίνο και το ταξείδι! Ταξιδιωτικό γραφείο η Κροτ! 😀 Αντε και το υπερσιβηρικό! Ευχαριστώ για την πρόκληση! Θα βάλω τα δυνατά μου!Μουτς! 😀
sweetpotatonatassaki said:
…εμένα, πάλι, το τρένο μ’ αρέσει έτσι….
Μαριλένα said:
Αν πας για Κούβα πέρνα κι από δω.
Προτου πεθάνει ο Φιντέλ.
Μετά, δεν θέλω..
imogenc said:
Κοσμογυρισμένη krot, ε;
Την καλύτερη δουλειά κάνεις (ειδικά όπως την κάνεις)!
Το Παρίσι το λατρέυω, πιστεύω ότι είναι απο τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου (και βασικά με ατελείωτο χαρακτήρα, πράγμα που μετράει πολύ).
Όσο για το Αμστερνταμ και το Λονδίνο θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου.
Την to do list σου την έχω ήδη δει και μπορώ να πω ότι μοιράζεται πολλά πολλά κοινά με την δική μου. Οπότε, αν ποτέ χρειαστείς συνταξιδιώτη ξέρεις…:)
Πράσινο Μήλο said:
Αποστολή εξετελέσθη!
Ρόδι said:
Ικαριά μου, Ικαριά μου… αχ, θα σου’ρθω και φέτος…
Κροτ, από τότε που έχεις να έρθεις έχουν εξελιχθεί τα πράγματα… ποιός σου’πε να μείνεις στους «Βόρειους» και απολίτιστους;;; Έλα στο Νότο, στην ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ να σου δείξουμε και τις μυστικές ομορφιές του τόπου μας! Η τρέλα βέβαια παραμένει. Κι αν έρθεις 15αύγουστο σου ετοιμάζω rave πανηγύρι στη Λαγκάδα, που άλλο τέτοιο δεν έχεις ματαδεί!
😉
Desposini_Savio said:
τα σάλια μου τρέξαν Κροτκάγια μου…
εύχομαι να «τα φτάσω» τα ταξίδια σου κάποτε, και να γράψω και’γω ένα ποστ, να το ευχαριστηθούμε παρέα!
αχ αχ αχ… τι μου’κανες 😉
Кроткая said:
Φουρφουράκι, χεχε, ναι και το τραίνο! αναμένω το θαύμα σου!
Γλυκοπατατάκι, η ορθογραφία είναι θέμα αισθητικής πάνω από όλα. Όπως σου αρέσει λοιπόν!
Μαριλενάκι, ναι, κι εγώ αυτό θέλω να προλάβω! Να το κανονίσουμε λοιπόν!!
Πράσινο μήλο, θα περάσω να δω!
Ροδάκι, έλεος πια με τις διαμαχες βορείων και νοτίων καλέ!! Θα ξανάρθω πάντως, αυτό είναι απολύτως σίγουρο!!
Δεσποσύνη μου, στο εύχομαι ολόψυχα! 🙂