Θέλημα Θεού ο σεισμός στην Αΐτή, σύμφωνα με τον τηλευαγγελιστή Pat Robertson. Οι αϊτινοί, λέει, είχαν υπογράψει συμβόλαιο με τον διάβολο, για να καταφέρουν να αποτινάξουν τον αποικιοκρατικό ζυγό, εξού και τώρα τιμωρούνται. Γι’αυτό το λόγο πέφτουν πάνω τους οι «εφτά πληγές του Φαραώ»: δεν τους έφτανε που είναι η πιο φτωχή χώρα του κόσμου, τους έριξε κι ένα σεισμό ο Μεγαλοδύναμος, για να μάθουν να κάνουν ανίερες συμμαχίες και να ζητάνε ανεξαρτησίες.

Στον κώδικα ηθικής του ακροδεξιού αμερικάνου, προφανώς αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα, και έτσι οι αϊτινοί του 21ου αι. πληρώνουν ακόμα τις αμαρτίες των προπαππούδων τους. Στον κώδικα λογικής του «σοφού πρωτοπόρου των media», ο νόμος και η τάξη του Θεού και των ισχυρών δεν πρέπει να διασαλεύονται επ’ουδενί τωι λόγωι, Κι όποιος τολμήσει να κουνήσει ρούπι, να ξέρει πως ο θεός τιμωρός θα τον εντοπίσει και θα του ρίξει όλα τα κακά της γης πάνω του: σεισμούς, λοιμούς, καταστροφές. Για να μάθει να φέρεται. Ως γνωστόν, το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο και, αν τυχόν το ξεχάσατε, ο σοφός τηλεπαρουσιαστής/συγγραφέας είναι εκεί να σας το θυμίζει. Με δυο κουβέντες, μη ζητάς πολλά πολλά, ποιες ανεξαρτησίες, ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα: κάνε μια προσευχή, πες 10 πατερημά, μετάλαβε, εξομολογήσου, νήστευε -και ο Θεός είναι μεγάλος, σε παρακολουθεί και θα σε ανταμείψει (αν όχι σε αυτή, τότε σίγουρα στην άλλη ζωή). Κι ευτυχισμένο το 1328!

Το ζήτημα δεν είναι ο Πατ. Αυτός υπάρχει, για να κάνει μια δουλειά, την οποία προφανώς κάνει πολύ καλά. Κι αυτό, κυρίως επειδή έχει περισσό θράσσος και αμετροέπεια -χωρίς αυτά τα χαρίσματα, το βρίσκω δύσκολο να ξεστομίζει κανείς ανερυθρίαστα τέτοια τέρατα, και μάλιστα από δημόσιο βήμα. [Και, απροπό, μην πιστέψει κανείς πως ο Πατ και οι όμοιοί του είναι βλάκες -αντιθέτως, πιστεύω πως είναι πανέξυπνοι και δαιμόνιοι.] Το ζήτημα είναι περισσότερο πως υπάρχει κόσμος που πιστεύει αυτά τα τέρατα, που θεωρεί λογικό το επιχείρημα «καλά κάνουν και ψοφάνε, αφού είναι αμαρτωλοί»! [Και αυτοί, μάλλον δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνοι.]

Κι αν πάμε λίγο πιο πίσω στο συλλογισμό, το ζήτημα είναι πως ένα ολόκληρο σύστημα έχει εργαστεί σκληρά για πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα εκατομμύρια λοβοτομημένους ηλιθίους που πιστεύουν όποια μπαρούφα ειπωθεί από τηλεοράσεως -κι ακόμα ευκολότερα αν αυτή ξεστομιστεί στο όνομα ενός θεού. Ενός θεού τιμωρού που σπέρνει σεισμούς, φτώχεια και αρρώστιες αβέρτα χτυπώντας αμαρτωλούς και λοιπούς ανάξιους. Πόση διαφορά έχει αλήθεια ο θεός του Πατ από τον Αλλάχ του Μπιν Λάντεν; Πόση διαφορά υπάρχει ανάμεσα στον αμερικάνο που πιστεύει ότι «καλά πάθανε οι Αϊτινοί, αφού έχουν ξεφύγει από το δρόμο Του» και το μέσο μουσουλμάνο που υποστηρίζει μια Τζιχάντ ενάντια σε ένα γελοιογράφο; Καμία, απολύτως καμία. Αμόρφωτοι, αστοιχείωτοι, μειωμένης νοημοσύνης -και άρα φανατισμένοι και εύκολα χειρίσιμοι, και οι μεν και οι δε.

Η δουλίτσα του συστήματος ξεκινά από νωρίς. Από το εκπαιδευτικό σύστημα -ή και πιο πριν, από το σπίτι, που φυσικά διαπαιδαγωγήθηκε από το ίδιο σύστημα κλπ κλπ, φαύλος κύκλος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, από ελληνικό σχολείο της επαρχίας (Β’ Γυμνασίου):

-Κυρία, η Αϊτή είναι πολύ μακριά από εδώ?
-Ναι, ρε παιδιά, από την άλλη πλευρά της γης σχεδόν, ανάμεσα στην Βόρεια και την Νότια Αμερική… Μην ανησυχείτε, είναι πολύ μακριά από εδώ.
-Α, δηλαδή είναι κοντά στην Πελοπόννησο, ε? Γιατί κυρία ο Γιώργος, που ήταν στο κρεβάτι του, κατάλαβε το σεισμό…

Μεγαλώνοντας, γιατί να μην είσαι πεισμένος πως οι σεισμοί, οι πόλεμοι και οι πανδημίες είναι θέλημα Θεού, πώς όσοι τους τυχαίνουν τέτοια φριχτά το αξίζουν -και καλύτερα να ακολουθείς την τακτική «πίστευε και μη ερεύνα»;

ΥΓ. Το ποστ αφιερώνεται εξαιρετικά στη Σοφία.