Αγαπητοί και αξιότιμοι αναγνώστες,
εδώ και μερικούς μήνες, θα το έχετε παρατηρήσει, πως το βλογ χτυπήθηκε από την κρίση. Όχι την οικονομική -άλλωστε πρόκειται για μη κυβερνητικό/μη κερδοφόρο βλογ-, αλλά από την κρίση της έλλειψης χρόνου και της έλλειψης έμπνευσης. Στην αρχή δεν ήταν ανησυχητικό το φαινόμενο, άλλωστε δεν είναι παράλογο να μην έχεις χρόνο ή έμπνευση ή και τα δύο για κάποιο χρονικό διάστημα. Αποδείχθηκε πως το βλογ είναι σαν την ξένη γλώσσα: άμα το αφήνεις, σε αφήνει.
Μην πανικοβάλλεστε, αξιέραστοι αναγώστες: δεν το κλείνουμε το μαγαζί. Απλά, δραττόμεθα της ευκαιρίας, ένεκα που μπήκε ο καινούριος χρόνος και που είθισται να γίνονται απολογισμοί και να λαμβάνονται αποφάσεις, τέτοιες μέρες, για να θέσουμε έναν προβληματισμό. Τις πταίει; Και γιατί;
Ο προβληματισμός ενσκύπτει δεδομένου ότι ο περονόσπορος δεν έχει χτυπήσει μόνο τούτο το μαγαζί. Τα περισσότερα βλογ που γνωρίζω και διαβάζω έχουν πάρει την κατιούσα. Φθίνουν. Κείμενα ανεβαίνουν αραιά και πού, γενικώς κάνει μια βαρεμάρα και μια νύστα στη βλογόσφαιρα. Θυμάμαι προ διετίας, τότε που είχε γίνει ο χαμός με τα κινήματα των βλογερς (χα χα χα), με το κοινωνικό ρεύμα (είχαμε ρεύμα), με τις πορείες διαμαρτυρίας και άλλα τέτοια ηρωικά. Τότε που πρετεντέρηδες και ευαγγελάτοι ωρύονταν από δημοσίου βήματος ότι το ίντερνετ είναι επικίνδυνο και εγκληματικό, ότι βλάπτει και τα λοιπά: μόνο ότι προκαλεί καρκίνο δε μας είχαν πει. Τότε, λοιπόν, ήμασταν την μόδας.
Μάλλον πέρασε η μόδα. Μάλλον βαρέθηκε ο κόσμος. Μάλλον όσοι άρχισαν τα βλογ (σα να λέμε τα ν@ρκωτικά) για να βρουν φίλους ή γκόμενο, τους βρήκαν (μπράβο παιδιά, να τους χαίρεστε), οπότε πλέον ασχολούνται με τους φίλους και το γκόμενο και πού να βρουν χρόνο να γράψουν; [και καλά κάνουν, εδώ που τα λέμε!] Όσοι άρχισαν το βλόγιν για να κάνουν την επανάσταση, μάλλον ξέμειναν από πυρομαχικά. Όσοι το άρχισαν από περιέργεια, την ικανοποίησαν και…
ωπ! εδώ είμαστε. Προσωπικά ανήκω στην τελευταία κατηγορία. Ομολογώ πως τις περισσότερες απορίες μου τις έχω λύσει, πως πέρασα καλά, πως έμαθα ένα σωρό πράγματα. Αλλά δε νομίζω πως το βλόγιν έπιασε την τελική του ταχύτητα, ούτε πως οι ανταγωνιστές του (φέησβουκ, τουΐτερ κλπ) θα νικήσουν, κυρίως επειδή εξυπηρετούν άλλο στόχο και απευθύνονται σε άλλο κοινό. Άρα, καλά κάνουν και υπάρχουν (ή μάλλον καθόλου καλά δεν κάνουν, αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα), αλλά το βλόγιν άλλους στόχους εξυπηρετεί και άλλο είναι το κοινό του. Όσο για την τελική ταχυτήτα, για το αν δλδ έπιασε τα όριά του και έκλεισε τον κύκλο του, χμ… το πρώτο αυτοκίνητο ever είχε τελική ταχύτητα τα 7 χλμ/ώρα. Σήμερα, τα συνήθη αυτοκίνητα έχουν 250 χλμ/ώρα -θαρρώ λοιπόν πως ο κόσμος εξελίσσεται μεν, το βλόγιν έχει ακόμα ψωμί δε. Θα το δούμε.
Εγώ πάντως λέω να μην το κλείσω το μαγαζί. Απλά, άμα λείψω για πολύ, από βαρεμάρα θα είναι, no worries, θα επανέλθω. 🙂
=> Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο ποστ που γράφτηκε ποτέ για να δηλωθεί πως ένα βλογ ΔΕΝ κλείνει! 😛