Αυτό που μόλις ακούσατε είναι ο ήχος που έκανε το μήνυμα των εκλογών, καθώς μόλις το κατάπια. Κι επειδή εγώ πρόλαβα και το βούτηξα από το τσουλούφι, το τοποθέτησα στη γλώσσα μου, ήπια νερό και το κατάπια -γκλουπ!-, κανείς άλλος δεν πρόλαβε να το δει (πολλώ δε μάλλον να το καταλάβει). Γι’αυτό ακόμα και εκείνοι που εξόφθαλμα έχασαν, βγαίνουν και σας λένε ότι δεν έχασαν, ή έχασαν μεν αλλά…, ή έχασαν λιγότερο από τους άλλους που έχασαν περισσότερο και δεν συμμαζεύεται.

Για να δούμε, λοιπόν, τι κατάπια -γκλουπ! Κατάπια έναν αυτάρεσκο Καραμανλή με σως γελαστού Αλογοσκούφη (και των δυο γελάγαν και τα μουστάκια τους, και τα αυτιά τους και τα όλα τους χτες βράδυ). Αναρωτιέμαι η αθώα νεανίσκη. Εντάξει, υπάρχει ένα 10-15% Ελλήνων που τα ταξικά και λοιπά τους συμφέροντα είναι με τη δεξιά. Κι εγώ, αν ήμουν Αλαφούζος, Κωστάκη θα είχα ψηφίσει. Τόσοι πολλοί Αλαφούζοι υπάρχουν στην Ελλάδα; Μπα…

Για να δούμε και την δεύτερη μπουκιά του μηνύματος: κατάπια λοιπόν, και έναν κλαμένο Γιωργάκη, με το λυπημένο μουστάκι. Ο μόνος που πήρε το μήνυμα, νομίζω. Μόνο «Γιώργο, χάσαμε» που δεν είπε. Ο Γιώργος είναι ο μόνος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που είχε το θάρρος (ή μήπως την πονηριά;) να δηλώσει πως θα ανακινήσει πρόωρα διαδικασίες για εκλογή Προέδρου, άμα τη εκλογική ήττα -και μπράβο του, λέω εγώ. Μπορεί να είναι και τερτίπι ή κόλπο, θα δούμε. Πάντως ποτέ κανείς άλλος σε αυτό το χώρο δεν το έχει ματακάνει.

17-09-07_241583_1.gif

Κατάπια κι ένα χοντρο-Μπενυ -εκεί ζορίστηκα λίγο, η αλήθεια είναι. Πέραν του ότι ήταν η μπουκιά χοντρή, ήταν και βαριά μαγειρεμένη. «Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», αλλά εδώ ήταν το ακόμα ζεστό το πτώμα, και έπεσε ο λαίμαργος Μπένυ να το κατασπαράξει, μες το Ζάππειο, ενώπιον των αλαλαζόντων γαλάζιων παιδιών! Ντροπή, κύριε Βενιζέλο μου! Πρόσεξε να μη σου κάτσει στο λαιμό καμιά τρίχα από το λυπημένο μουστάκι του Γιωργάκη.

Μικρά παρένθεσις. Πολλοί είπαν πολλά για το εκλογικό αποτέλεσμα. Τείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος αδυνατεί εντελώς να εμπιστευτεί το ΠΑΣΟΚ και να το εμπνευστεί από αυτό, θες επειδή δεν ξέχασε τι σημαίνει πράσινη διακυβέρνηση (ενώ ξέχασε τι σημαίνει δεξιά, κύριε Λαλιώτη μου, πάρ’το χαμπάρι λέμε), θες επειδή δεν θυμάται το ΠΑΣΟΚ να κάνει αντιπολίτευση αυτά τα τελευταία τριάμιση χρόνια (αντιπολίτευση, Γιώργο μου, πάει να πει λέω ΑΛΛΑ από κείνα που λέει ο Κωστάκης. Όχι τα ίδια με άλλη διατύπωση: άλλα πράματα).

Με δυο κουβέντες, νομίζω πως ο κόσμος απλώς κατάλαβε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα δεξιό κόμμα. Κι αντί να εμπιστευτεί την τύχη του στο μαϊμού δεξιό κόμμα, την εμπιστεύεται στο αυθεντικό, που ξέρει και καλύτερα πώς κυβερνάει η Δεξιά. Παράλογο δεν μου φαίνεται αυτό.

Παράλογο μου φαίνεται ο κόσμος να ζει με 500 ευρώ το μήνα, να είναι άνεργος, χαμηλοσυνταξιούχος, αγρότης ή υπάλληλος, και να πιστεύει πως θα τον σώσει η Δεξιά. Αυτό, με το φτωχό μου μυαλό, δεν το καταλαβαίνω (γι’αυτό κατάπια το μήνυμα, μπας και το καταλάβω).

Η παρένθεσις κλείνει και συνεχίζω να απαριθμώ αυτά που κατάπια. Κατάπια λοιπόν 36 έδρες (ήτοι 14%) αριστεράς. Δεν μπορώ να κρύψω ότι με χαροποίησε η εντυπωσιακή άνοδος της Αριστεράς. Αλλά με αγχώνει κιόλας, επειδή θέλω να δω την Αριστερά να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες αυτών που την ψηφίσαμε. Να μην κλειστεί στο καβούκι της, να μην αναλωθεί σε εσω-αριστερές αντιπαραθέσεις, να συνεχίσει να κάνει αντιπολίτευση (αφού έτσι κι αλλιώς μόνο αυτή έκανε, εδώ και τριάμιση χρόνια), να συνεχίσει να κατεβαίνει στους δρόμους. Εκτίμησα την Αλέκα που δήλωσε πως θα πάει στα καμένα ΜΕΤΑ τις εκλογές και όχι πριν. Και θα ήθελα να δω το ΣυΡιΖα να μην διασπάται (πάλι), να μην αλληλο-αυτο-καπελώνεται (πάλι) και να μην τρώει τις σάρκες των 28 τάσεών του. Θα ήθελα αυτές οι 28 τάσεις να διπλασιαστούν και να τριπλασιαστούν, εντός ενός πολιτικού μορφώματος που θα τους χωράει όλους και που θα καταλαβαίνει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ότι τα επίδικα αντικείμενα είναι ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, και πως τις διαφωνίες μας το πώς θα διαχειριστούμε το στάδιο της δικτατορίας του προλεταριάτου, μπορούμε να τις λύσουμε και λίγο αργότερα, όχι την στιγμή που μας επιβάλλουν να πάρουμε σύνταξη στα 75.

Επίσης, και κυρίως, θα ήθελα να δω ΟΛΗ την Αριστερά, να ανακτά την επικοινωνία της με το προνομιακό της κοινό, δηλαδή τα εργατικά και αγροτικά στρώματα και τους χαμηλόμισθους. Θεωρώ ήττα της Αριστεράς να παίρνει τα γερά της ποσοστά στα μεγάλα αστικά κέντρα, ενώ παίρνει τρίχες κατσαρές στις αγροτικές πειροχές και στις φτωχογειτονιές. Τι να τον κάνω τον αριστερό Κηφισιώτη, όταν έχω Δεξιό στο Κερατσίνι, ρε σύντροφοι; Και δεν θεωρώ νίκη τα -ομολογουμένως υψηλά- ποσοστά του ΚΚΕ στην Θεσσαλία. Θα έπρεπε να ήταν υψηλότερα, σύντροφοι, δεν θα έπρεπε να μας αρκεί να  πανηγυρίζουμε για το 10% στη Λάρισσα και το 8% στην Καρδίτσα.

Η Αριστερά έχει χάσει την πλειοψηφική της απεύθυνση και αυτή είναι μια χρυσή ευκαιρία να την ανακτήσει. Φτάνει να φερθεί έξυπνα. Δεν είναι εύκολο να αντιπαλέψεις τους Ιδεολογικούς Μηχανισμούς και την Προπαγάνδα, αλλά τώρα που η συγκυρία είναι προνομιακή, άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, Αλέκα και Αλέκο.

Για την Αριστερά των υπολοίπων και του 0,5% δε, την οποία πανεύκολα κατάπια, θα είχα μόνο να σχολιάσω ότι είναι καιρός να βγει κι αυτή από το μικρόκοσμό της και να δει τι γίνεται στον κόσμο. Δεν έγινε και η επανάσταση, σύντροφοι, επειδή κρατήσαμε ένα χειμώνα τα ΑΕΙ σε κατάληψη. Και δεν έγινε και τίποτα επειδή πήρατε 50 χιλιάδες ψήφους όλοι μαζί (εκ των οποίων τις 40 στην Α και Β Αθήνας).

Κατάπια και τον Καρα-τζαφέρ, παιδιά , ΓΚΛΟΥΠ! Και ομολογώ ότι σκιάχτηκα. Δεν ξέρω μήπως είναι δηλητηριώδης. Λέτε να πάθω καμιά γαστρεντερίτιδα; Ήταν κι αυτός βαριά μαγειρεμένος, με σως Πλεύρη και δαμάσκηνα αλά Άδωνι. Κακό έδεσμα, μάλλον. Αλλά πιστεύω πως θα ζοριστώ λίγο, μα θα το χωνέψω και αυτό. Και δεν θα το αφήσω να δηλητηριάσει τα ζωτικά μου όργανα. Θα πάρω ένα αντίδοτο, θα επιτηρήσω την κατάσταση και θα ακολουθήσει και αυτός την φυσιολογική πεπτική διαδικασία. Έπαθα έναν ψιλοπανικό, μεν, αλλά μετά θυμήθηκα δυο-τρια πράγματα. Ότι πρόκειται για ένα σημάδι των καιρών, για ένα ευρωπαϊκό trend, που όπως όλα, μας ήρθε στην Ελλάδα με δέκα χρόνια καθυστέρηση -και θα μας περάσει (όπως φαίνεται να περνάει και αλλού). Θυμήθηκα επίσης ότι απέναντι στις δέκα έδρες του Καρά-τζαφέρ έχω άλλες 36 τουλάχιστον Αλεκο-Αλέκας. Και θυμήθκα ακόμη ότι εδώ και τρία χρόνια ο τύπος σουλατσάρει στην Ευρωβουλή κανονικά και ήδη ρεζιλεύει την χώρα μου διεθνώς. Τουλάχιστον άμα είναι στο εσωτερικό, θα μπορώ να τον ελέγξω. (Κάκιστα υποτιμάται η παρουσία του Καρά-τζαφέρ στηνΕυρωβουλή. Γιατί σκιαχτήκατε όλοι τώρα που μπήκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; Στο Ευρωκοινοβούλιο είναι ισχυρότερος γιατί έχει και συμμάχους ισχυρούς -Λεπέν, Λίγκα κλπ. Μην θεωρείτε την Ευρωβουλή κάτι μακρινό και άπιαστο, που λίγο μας αφορά.)

Το κατάπια το μήνυμα λοιπόν! Γκλουπ! Κι έτσι, έχω ήδη βαρυστομαχιάσει και δεν θα αντέξει και πολλά πολλά το στομάχι μου τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Με το παραμικρό, λέω να κατεβαίνω στο δρόμο και να φωνάζω (ακούτε Αλέκο, Αλέκα και σία;).

_________________________________________ 

Καλύτερα και σοβαρότερα σχόλια από το παραπάνω, θα βρείτε εδώ και εδώ.

UPADATE: Δεν είδα πουθενά κανένα αξιόλογο σχόλιο για την αποχή, τα άκυρα και τα λευκά, εκτός από εδώ. Η αποχή άγγιξε το 27% -διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό.

Ακούμε «Αυτός ο κόσμος που αλλάζει» του Αλκίνοου Ιωαννίδη.

Η γελοιογραφία του Ηλία Μακρή από την σημερινή Καθημερινή.