Τι μπορώ να κάνω όταν, ενώ βρίσκομαι στη δουλειά, ούσα από τους ελάχιστους εργαζόμενους που παραμένουν στις επάλξεις, και ενώ έξω βρέχει για 328η συνεχή μέρα, το Υπερθέαμα μου στέλνει τέτοια κολαστικά στο mailbox μου?
Όχι, πείτε μου, σας παρακαλώ, δηλαδή!!
UPDATE:
Το Υπερθέαμα ξαναχτύπησε και έξω ρίχνει καρέκλες!…
Кроткая 
Να σου στείλω κι εγώ;;; 😛
Κουράγιο, βρε..λίγες μείνανε!!!!!
Σμουυυυυυυυυυυυυυυυυυυύτςςςςς!!!!!!!!!!!!!! 🙂
I’m singin’ in the rain
Just singin’ in the rain
What a glorious feeling
I’m happy again.
I’m laughing at clouds.
So dark , up above ,
The sun’s in my heart
And i’m ready for love.
Let the stormy clouds chase.
Everyone from the place
Come on with the rain
Have a smile on my face
I’ll walk down the lane
With a happy refrain
And singin’
Just singin’ in the rain
I’m dancin’ and singin’ in the rain
να χαίρεσαι που βρέχει!!!!
και δεν είσαι στην Αθήνα με 46 βαθμούς ΧΩΡΙΣ ρεύμα…
Υπεμονή!
καληΗμέρα από μια ζέουσα πόλη. . .
Βρέχει πάλι απόψε στα σπιτάκια τα φτωχά
κι όμως στη δική σου τη γωνιά είναι ζεστά,
έχεις λησμονήσει την αγάπη την παλιά,
βρέχει πάλι απόψε στη μική τη γειτονιά.
Κάποιος περνάει απ’ το σπίτι σου μπροστά
στέκει και κλαίει στη γωνιά
έχει στο στήθος τής αγάπης τη φωτιά
στα χείλη του τη παγωνιά.
Έλαμπες σαν άστρο στη μικρή σου την αυλή
κι ήσουν για τ’ αγόρια μια ολόγλυκια πληγή,
τώρα το σκοτάδι πέφτει αργά στη γειτονιά
έχεις λησμονήσει την αγάπη την παλιά.
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ’ έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δε θα κλάψει
Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ’ τα χείλη μου
Κύμα πικρό στην πλώρη μου
και τα πανιά σκισμένα
ούτε αδελφός αγόρι μου
δε νοιάστηκε για σένα
Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ’ τα χείλη μου
Βρέχει στην πόλη από νωρίς και γρήγορα νυχτώνει
έχεις τα φώτα σου κλειστά και φίλους στην οθόνη
και να ξεχάσεις προσπαθείς αλλά ο ήχος της βροχής
τα λόγια μου σου ψιθυρίζει και θέλεις να κρυφτείς
Και η βροχή και η βροχή και η βροχή δυναμώνει
Βρέχει στην πόλη από νωρίς και μέσα σου νυχτώνει
μόνο το φως της συσκευής φωτίζει το σαλόνι
και να ξεχάσεις προσπαθείς αλλά ο ήχος της βροχής
τα μυστικά μας σου θυμίζει και πας να τρελαθείς
Και η βροχή και η βροχή και η βροχή δυναμώνει
Κλείσε την πόρτα σιγανά σαν κάποιον που το σκάει
κι έλα στο στέκι το γνωστό που ακόμα ξενυχτάει
να ρίξεις μόνο μια ματιά να σου ζητήσω τη φωτιά
κι αν έχεις κόψει το τσιγάρο κερνάω τα ποτά
Και η βροχή και η βροχή και η βροχή δυναμώνει
Βροχή και σήμερα, βροχή στη στέγη μας,
βροχή στη πόρτα μας, ατέλειωτη βροχή
Και εσύ στα σύνορα, σ’ ένα χαράκωμα
Και γύρω ο θάνατος, ατέλειωτη βροχή
Εγώ στα σύνορα, σε κάποιο γράμμα μου
Βαθιά στη χλαίνη σου, γλυκά να σε πονώ
Και συ στο σπίτι μας, παντού τα χνάρια σου
Παντού τα μάτια σου, πληγές στο δειλινό
Βροχή και σήμερα κι ούτε ένα γράμμα σου
Κι ούτε ένα μήνυμα στον μαύρο ουρανό
Φυλάξου αγέρα μου, φυλάξου αγρύπνια μου
Φυλάξου αγόρι μου, από τον κεραυνό
Βρέχει στην εθνική οδό
σε κάποιο της χιλιόμετρο
μούσκεμα μόνος περπατώ
με τό τσιγάρο μου σβηστό
Βλέπω τ’ αμάξια να περνούν
τούς οδηγούς να μέ κοιτούν
μ’ αδιαφορώ και προχωρώ
δεν ξέρω καν για πού τραβώ
Κάποια τραγούδια γύφτικα
από ‘να κέντρο εδώ κοντά
λένε γι’ αγάπες και φιλιά
μού βαλαντώνουν την καρδιά
Τώρα σε ποια αγκαλιά ζεστή
να ξενυχτάς τη νύχτα αυτή
Κι έξ’ απ’ τήν πόρτα τήν κλειστή
εγώ, η πίκρα κι η βροχή
Σιγά σιγά κι αυτό το βράδυ
Θα ‘ρθω στην πόρτα σου για λίγο να σταθώ
σιγά σιγά μες στο σκοτάδι
ένα παράπονο της νύχτας να σου πω
Μη μου κρατάς κλειστή την πόρτα
Βρέχει ο Θεός και θα βραχώ
Άνοιξε αγάπη μου σαν πρώτα
Να μπω κι εγώ να ζεσταθώ
Ροδακινάκι, τον μούργο το βατόμουρο τον έβαλε;;;;;;;;;; 😛
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα
Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μακρυνές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα
Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα
Ποιος είν’ τρελός από έρωτα;
Ας κάνει λάκκους την αυγή.
Να πάμε εκεί να πιούμε
τη βροχή.
Μια που εμείς σε όποια
στέγη αράξουμε, σε όποια
αυλή, ο άνεμος χαλνάει
τον ουρανό, τα δέντρα.
Κι η στείρα γη
μέσα σε μας βουλιάζει.
Άλα! Και Ελύτη, Μούργο!
Δεν σου φαινότανε!!!!! 😛
Τα παιδιά της καταιγίδας σήμερα
μ’ αλυσίδες μηχανές και σίδερα
της ζωής το νόημα προδώσανε
και στους σκύλους όλα τα διαδώσανε, δώσανε
Πίσω μου γκρεμός
μπρός μου ποταμός
σ’ άγριους ουρανούς
ταξιδευει ο νους
μάνα μου,μάνα μου
ποιός μας άγγιξε;
την φωτχή μας καρδιά
ποιός την στράγγιξε;
πίσω μου γκρεμός
μπρός μου ποταμός
πάρε με καημέ, παρηγόρα με…
Τα παιδιά της καταιγίδας φύγανε
μη ρωτήσεις,μη ρωτάς που πήγανε
το στερνό τους καλοκαίρι κάψανε
και στη στάχτη τ’ όνομά τους γράψανε,γράψανε
Πίσω μου γκρεμός
μπρός μου ποταμός
σ’ άγριους ουρανούς
ταξιδεύει ο νους
μοίρα μου,μοίρα μου
ποιός μας μάτιασε;
την φωτωχή μας καρδιά
ποιός κομμάτιασε;
πίσω μου γκρεμός
μπρός μου ποταμός
πάρε με καημέ, παρηγόρα με…
συνεχίζει ακάθεκτος!
γεια σου ποιητή!
Κροτούλα ΚΟΥΡΑΓΙΟ!! θα περάσει που θα πάει;;;
Μάκια 🙂
σταματαω εδω!
εχουμε και δουλειεςςςςςςςςςςςςς!!
αγροτερα η συνεχεια!!
«κάθε φορά που θάρθεις βρέχει…»
για τον μούργο!
Ε, καλά, κι εκεί σύννεφα έχει…
Αυτό το μούργο πότε θα τον φολιάσουμε να ησυχάσουμε; Ε; Ε; Ε, λέω;
Κοιτα να δεις παρηγορήτρα ομάδα.
Εγω δεν εχω τίποτα να πω για τη βροχή, αρκεί να είναι διακριτική και να μην πληγώνει υπερβολικά τη ζωή των ανθρώπων. Οι θάλασσσες εχουν κι αυτες την ομορφιά τους. Ολα στην ώρα τους θα γίνουν//
Κροτ, σου εχω αφιερωσει το σημερινό ποστ
φιλια και εκτίμηση
ριτς
ΓΛΠΤ, ΟΧΙ!!!!
Κίβι και αείποτε, αχ, και πόσο θα προτιμούσα την αθήνα!!!
ΓΛΠΤ, Μούργος; Ποιος Μούργος;
Αλεπουδίτσα, κουράγιο για ποιο? Για τη βροχή ή για το Μούργο; Ειλικρινά, δεν ξέρω τι είναι χειρότερο…
Δημοσθένη μου, δεν είναι το ίδιο. Τα εδώ σύννεφα είναι μολυβί…. 😦
Ντόλυ, ΝΑΙ! Αν και χτες πήρες το μέρος του, προδότρα!!
Ριτς, ας έρθει όμως αυτή η ώρα της θάλασσας!! Το είδα και ευχαριστώ πολύ!
🙂
χαχαχαχαχα
Καλημέρα και λιακάδα από την pretend! Κάποιος φυσάει τα σύννεφα προς τα εκεί, ο Καμηλιέρης θα είναι!!!!
σμακ!
Το ξέρω… Αλλά τί θέλεις να αρχίσουμε να κλαίμε ομαδικά;
Άσχετο: Είσαι από Σύρο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Κροτ,
η φωτό είναι από τη Νάουσα της Πάρου. Αν ήξερες πώς είναι ΤΩΡΑ εκεί, δεν θα ζήλευες καθόλου, πίστεψέ με. Σελέμπριτιζ, εκδότες, ηθοποιοί και νούλες πάσης φύσεως και παντός καιρού ανταλλάσσουν αριθμούς κινητών μες το λιοπύρι.
Περιμένουμε να φύγουν προς το τέλος του Αυγούστου, για να αρχίσουμε να γιορτάζουμε (η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολύ ωραίες γιορτές μετά τις 20 του μήνα – αλλά δεν λέω άλλα για να μην προσελκύσουμε έξτρα κόσμο)
:]
Τι κι αν βρέχει; Ωραία είναι η δροσούλα.
Μπαρμπουνάκι, εγώ το έχω πει πως η Ελβετία έχει το καλύτερο κλίμα του κόσμου ΄-εξού και τα σανατόρια- αλλά ποιος με ακούει? Όχι το Μπαρμπουνάκι πάντως που θέλει να σηκωθεί να φύγει!!
Δημοσθένη, μπουχουχουχου…. Όχι, από την ΑΘήνα είμαι.
Μανταλένα μου, το ξέρω πως είναι από τη Νάουσα, και το Υπερθέαμα Ναουσαίος είναι, εξού και η φώτο! Έχεις δίκιο για το χαμό και τα σελέμπριτιζ, δεν τον συζητώ. Αλλά από τις ομπρέλες, το φλις ζακετάκι και τις κάλτσες (26 ΙΟΥΛΙΟΥ!), θα προτιμούσα πχ να ξεροψήνομαι στους 35 βαθμούς σε ένα παραλίδι στην Αμοργό ή στην Ανάφη με το φραπέ στο ένα χέρι και το βιβλιαράκι μου στο άλλο…
Τις ξέρω και τις γιορτές σας μετά τις 20 του μήνα (τα εννιάμερα και τα πειρατικά), μας έχει πρήξει το Παρονάξιο Υπερθέαμα με τις Παριανές επιδόσεις!!!
Του χρόνου με βλέπω στο νησί σας αρχές σεπτέμβρη πάντως!
Εδώ εγώ που φεύγω αύριο για τις παραλίες και ζητώ έλεος, όχι εσύ που είσαι μες τη βροχή… Καημένη μου…
Και μια που λέμε για τραγουδάκια με βροχή, θέλω να προσθέσω:
Ένα βράδυ που ‘βρεχε, που βρεχε μονότονα
έφυγες αγάαααπη μου…
Ποιος σε πήρε να ‘ξερα και να τον εσκότωνα
ένα βράδυ που ‘βρεχε, που βρεχε μονότονα!
(Αυτό το τραγούδι μου το τραγουδά ένας φίλος μου με απίστευτα κωμική φλέβα, κάθε φορά που το σκέφτομαι κυλιέμαι στα πατώματα από τα γέλια!)
@Μούργος: Τα συγχαρητήριά μου για τον Ελύτη!
Να μπεις στο MSN να σε πρήξουμε κι εμείς… 😛
ΓΚΡΙΝΙΑΡΑ 😛
Ράσπμπερυ, μην ενθαρρύνεις το Μούργο! Είδαμε και πάθαμε να γλιτώσουμε από δαύτον!
Καμηλιέρη, δεν μπορώ να μπω, είμαι στη δουλεια εγώ βλέπεις!!
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΓΚΡΙΝΙΑΡΑ!
Χαριτογρινιάζεις λοιπόν 🙂
{Εγώ πάλι και από την δουλειά και από παντού ένα πράμα :P}
Κροτ, σε καλώ στο γνωστό παιγνίδι….οχι του μουργου, αλλά το αλλο με τις ρήσεις γνωστών και αγνωστων μεγάλων ανθρωπων! Αν θες συμμετε΄χεις, αν όχι, καλή καρδιά και δύναμη πολλή
ριτς
Καμηλιέρη, με προκαλείς!
Ριτς, έχω ήδη παίξει πριν από 3-4 μέρες! 😦 Ευχαριστώ για την πρόσκληση!
Αντέχεις τα όρια;
😛
Καμηλιέρη, ναι, αλλά δεν μπορώ να κάνω login!!! σιχτίρ!
άσε ρέ κρότ, φωτιές παντού, ζέστη τής κολάσεως… Εσύ η τυχερή! Νά ποστάρης καί καμιά φώτο από εκεί, νά γουστάρουμε.
«αρχές σεπτέμβρη»
Τότε είναι cool. Μέχρι και γυμνισμό κάνεις (στα ίδια μέρη που 20 μέρες πριν δεν βρίσκεις να απλώσεις ούτε πετσετάκι)
:]
Τόσες φώτο από την Ολλανδία και από την Σουηδία κλπ έχω βάλει!!
Οι φωτιές είναι μεγάλο πρόβλημα, και η υπερβολική ζέστη επίσης.
Αλλά και 18 βαθμοί στις 26 Ιουλίου, ε, δεν είναι και νορμάλ…
Μανταλένα, του χρόνου λέμε -πρέπει να περιμένω!! 🙂
Μην κοιτάξεις τώρα, αλλά ο Μούργος προσπαθεί να καταλάβει το μπλογκ σου.
Το ξέρω, Μπαμπάκη!
Κι εσύ, επειδή έχεις πάθει τα ίδια, θα με συμπονέσεις και θα με βοηθήσεις να τον φολιάσω, σωστά?
είμαι, αλλά για το Μούργο κάνω μια εξαίρεση γιατί πρόκειται περι επικίνδυνης μάστιγας, αν με εννοείτε γιατρέ μου!
Δικαιολογίες…..
αντι αλλου σχολιου…..
.
Πόση καλοσύνη γύρω μου και εντός
από του παντώς τη μεγαλοσύνη
Βάρκα με προσμένει μ’ ανοιχτό πανί
κι οι εφτά ουρανοί πάνω μου ανοιγμένοι
Πόση καλοσύνη γύρω μου και εντός
από του παντώς τη μεγαλοσύνη
Βάρκα με προσμένει μ’ ανοιχτό πανί
κι οι εφτά ουρανοί πάνω μου ανοιγμένοι
Πόση καλοσύνη γύρω μου και εντός
από του παντώς τη μεγαλοσύνη
Βάρκα με προσμένει μ’ ανοιχτό πανί
κι οι εφτά ουρανοί πάνω μου ανοιγμένοι
Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα
έρχεται μπόρα και παγωνιά
Στα πόδια μας ζεστή μια θερμοφόρα
κόκκινη κουβέρτα και παλιά περιοδικά
Και στο γραμμόφωνο ο δίσκος που μ’ αρέσει
Όλα έχουν τελειώσει κι είν’ αργά
Στην πολυθρόνα και για τους δυο μας έχει θέση
Κλείσε τις κουρτίνες και πάρε με αγκαλιά
Σάμπως μέσα σε βουβή ταινία,
μια πολιτεία χοροπηδά
Δρόμοι, ανθρωπάκια και γραφεία,
πολυκατοικίες και κουρσάκια ιδιωτικά
Πόσο πολύ έχει αλλάξει αυτή η πόλη.
Βάλε τη τσαγιέρα στη φωτιά
Η νύχτα έρχεται, η μπόρα δυναμώνει
κι όλα είναι χαμένα και προπολεμικα
Τα παιδιά μεγάλωσαν και πάνε.
Τι ώρα να ‘ναι και ποιος χτυπά
Στους δρόμους στρατιώτες τραγουδάνε.
Κλείδωσε την πόρτα και στάσου στη σκιά
Στα καταφύγια βουβά και τρομαγμένα
κι έξω οι σειρήνες σαν μωρά
Σβήσε τα φώτα, μην ανοίγεις σε κανένα.
Κλείσε τις κουρτίνες και πάρε με αγκαλιά
τελευταιο και φευγω
.
.
Καλοκαίρι
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια, πετονιές μέσ’ το πανέρι
μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι
πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ’ αγέρι
καλοκαίρι
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ’ το παρτέρι
καλοκαίρι
μ’ ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη
Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίρι
με τον κούκο μέσ’ τα πεύκα και στ’ αμπέλι
καλοκαίρι
στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο να χέρι
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι
καλοκαίρι
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι
Καλοκαίρι
του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη
καλοκαίρι
με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη
τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι
καλοκαίρι
όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι
καλοκαίρι
με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
φαλακροί μέσ’ τις σακούλες μας σαν γέροι
εκεινού με τ’ άσπρο κράνος που μας ξέρει
καλοκαίρι
μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι
Καλοκαίρι
στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη
αλλά εν τέλει
με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι
την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
καλοκαίρι
στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
καλοκαίρι
τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι
στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι
μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει
Ti egine? Vgazei ta xtesina se sena o moyrgos? Tha to faei to kefali toy!
Moyrgo, ase katw ton Elyth,,mh ginei ths anagennisews sto mplogk soy! Xa!
Gmt to pliktologio moy mesa!!!!!!!!
Τουλάχιστον μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια είναι ίσως πιο «ανθρωπιστική» από μια φόλα…
Ασημένια ίσως θα πιάσει, αλλιώς είναι ακαταπόνητος αυτός ο Μούργος! 😀
@μούργος: δλδ αν εγώ πω ας πούμε τη λέξη «παπαρούνα» θα κατεβάσεις ποιήματα; Καλό ε; Εύγε, εύγε!
@ρενάτα: α, αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο και καθότι άθεος δεν πιστεύω ούτε στο αντίθετό του…
Μούργο, έχε χάρη που διαλέγεις μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Κουράστηκα πια να τσακώνομαι μαζί σου. Βαρέθηκα όλη αυτή την αναμπουμπούλα. Μάταιη γαρ εστί!
Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός? Τι είναι ο άνθρωπος? Τι είναι ο Μούργος?
Τι ειν’ο κάβουρας, τι’ν το ζουμί του?
Μηλοπιτάκι, άστον να ξεθυμάνει, μπας και ησυχάσουμε!
Δημοσθένη, όπως βλέπεις, αποφάσισα να δέιξω μεγαλοψυχία και ελπίζω να εκτιμηθεί αυτό…
από το μούργο σίγουρα!..
Στον Πειραιά συννέφιασε
και στην Αθήνα βρέχει
άλλος αγάπη έχασε
κι’ άλλος αγάπη έχει
Ανάβω το τσιγάρο μου
και η βροχή το σβήνει
χτυπώ την πόρτα π’ αγαπώ
και κείνη δεν ανοίγει
Βλέπω τις κούρσες να περνούν
απ’ το μεγάλο δρόμο
και συ το ξέρω πως γελάς
με το δικό μου πόνο
Στον Πειραιά συννέφιασε
και στην Αθήνα βρέχει
άλλος αγάπη έχασε
κι’ άλλος αγάπη έχει
ω, ω, ω, κι’ άλλος αγάπη έχει
Σε μια κολώνα στέκομαι
και πήρε να νυχτώνει
δεν λογαριάζω την βροχή
όσο κι αν δυναμώνει
Βρέχει στην εθνική οδό
σε κάποιο της χιλιόμετρο
μούσκεμα μόνος περπατώ
με το τσιγάρο μου σβηστό
Βλέπω τ’ αμάξια να περνούν
τούς οδηγούς να με κοιτούν
μ’ αδιαφορώ και προχωρώ
δεν ξέρω καν για πού τραβώ
Κάποια τραγούδια γύφτικα
από ‘να κέντρο εδώ κοντά
λένε γι’ αγάπες και φιλιά
μού βαλαντώνουν την καρδιά
Τώρα σε ποια αγκαλιά ζεστή
να ξενυχτάς τη νύχτα αυτή
Κι έξ’ απ’ την πόρτα την κλειστή
εγώ, η πίκρα κι η βροχή
αχ, ΟΧΙ, ΟΧΙ κι εσύ Βρούτε!
Δημοσθένη μου, κοίτα να δεις που δεν είμαι και τόσο σίγουρη…
Βλέπω ότι σας έχει πιάσει ένας ποιητικός οίστρος εκεί στο νότο…
Πολύς Ρασούλης έπεσε.
Και για να αποκαταστήσω μιαν ιστορική αλήθεια, το επόμενο άσμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ.
Είναι του Ρασούλη, απλά το ερμήνευσε ο ερμηνευτής:
Ένα κι ένα κάνουν δύο, λένε μες στο καφενείο
Μα εγώ, εγώ με σένα, ένα κι ένα κάνουν ένα
Ένα κι ένα κάνουν δύο, λένε στο μηχανουργείο
Μα εγώ, εγώ με σένα, Θεέ μου γίνομαι κανένα
Ένα κι ένα κάνουν δύο, λένε μέσα στο κουρείο
Μα μετά τον Ησαΐα, ένα κι ένα κάνουν τρία
(Καμία σχέση με καιρό, δε λέω, αλλά είδα το λάθος στο Blog της cd κι είπα να το διορθώσω εδώ. Τι λέω, δεν είμαι καλά, λίγο η ζέστη, λίγο οι πυρκαγιές, ας το κλείσω εδώ, γιατί με βλέπω να γράφω κι άλλες μαλ%*@ες).
δυσκολεύομαι να σας παρακολουθήσω αλήθεια. πιστεύω πως οι θερμοκρασίες ‘ανω των 40 βαθμών βλάπτουν σοβαρά την επικοινωνία…
ενώ κάτω των 40…
ΕΛΕΟΣ!!!
Κροτ μου βάστα γερά!!!
George Michael κανείς;;;; Εννοώ για τη ΣΥΝΑΥΛΙΑ αν θα έρθει κανεις- Μούργε μην αρχίσεις με κανένα last xmas τώρα…
Νομίζω ότι φταίει η φωτο για όλα…
Δημοσθένη, u ve got mail! λες να τους ζάλισε όλους η Ναουσαίικη φωτογραφία?
Ροδάκι μου, μπουχουχου! ευτυχώ ςπου έχει πάει για μπάνιο σήμερα…
Σχόλιο 1: μη στεναχωριέσαι και μην τον κακίζεις τον καϋμένο τον mainstream. Πάει στο χωριό του ο άνθρωπος. Καταλαβαίνεις…
Σχόλιο 2: εσύ θα πας σε καλύτερο νησί και μάλιστα πολύ πολύ πολύ σύντομα!!!!!
Σχόλιο 3: Μούργο, είσαι ένας και μοναδικός. Μούργο Θεέ. Μούργο είσαι το είδωλό μου. Μούργο δώσε κι άλλο. Έτσι να την τρελάνουμε τη χαζο-βελγο-γκρεκ-ρωσίδα φράουλα!!!!!!!!!!!!!
Αυτά.
Υ.Γ Έκανα και ξεκαθάρισμα γραφείου σήμερα και θα το αφήσω σαν την έρημο Καλαχάρι!!! Μόνο σκόνη θα έχει επάνω. Πολύ γουστάρω. Να μη σου πώ ότι έχω καβλώσει κιόλας…
Φιλιά επίσης!!!!
Έχω ένα ντεζαβύ, η ζαβή!
:pppppp
Ρε συ, δεν ξέρω πόση ώρα προσπαθώ να σου γράψω αλλά γελάω και δεν μπορώ! Το λεπόν να προσθέσω και εγώ το άσχετο μου;
Στο εστιατόριο που τρων τα συνεργεία
μπήκε το θέμα σου, έτσι, στ’ αστεία
Εφτά βοηθοί και τρεις μαστόροι
μαζί τους και οι σερβιτόροι
Κι εσύ μαρσάρεις τα μποτάκια σου
σφυρίζεις με τα δυο χειλάκια σου
Ανάβεις τη μικρή και τη μεγάλη σκάλα
κι ούτε μάς σκέφτεσαι μια στάλα
Και με τα δυο σου πόδια, λάστιχα Πιρέλι
φεύγεις και χάνεσαι, γλιστράς σαν χέλι, α, α, α
Στο εστιατόριο…
Εφτά βοηθοί…
Κοίτα τα φρένα, το τιμόνι σου
Δεν θα τα καταφέρεις μόνη σου
Έλα σε μάς και μη σε μέλει, μη σε νοιάζει
Έλα, μάς τρώει το μαράζι
Είμαστε εφτά βοηθοί και τρεις μαστόροι
μαζί μας είναι και, α, οι σερβιτόροι, α, α, α
Μιθρ,
#1: σωστά, χωριάτες! μα, μας έπρηξε σήμερα, επειδή δλδ αυτός φεύγει, εμείς πρέπει να πάθουμε παράκρουση?
#2: καλά, εγώ θα πάω σε ένα σωρό νησιά: στο νάξιο, στο επιδαύριο, στο χρυσοπράσινο…
#3: μην τον ενθαρρύνεις, λέμε, θα μας κάτσει στο σβέρκο!!
ΥΓ: δλδ είναι αυτό που λέμε «eat my dust»!!
Ντόλυ, μα γιατί το λές αυτό? να το κοιτάξεις!!
Δημοσθένη, ελπίζω να σε προλάβω πριν πετάξεις στους αιθέρες!!!
Παν, εξαιρετική η συμβολή σας, αλλά το θέμα μας δεν ήταν η βροχή; Αν και έτσι όπως μπαχαλεύτηκε το θέμα… όλα εντός θέματος είναι!…
Don’t worry, αύριο είπαμε! ΑΥΡΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ!!!!!!!!!!!!!!
Κάτσε τώρα εκτός κι αν εννοείς ότι θα ξενυχτήσεις εκτός οικίας απόψε…
Μάγκες, την κάναμε τσακωτή!
Γι’ αυτο σε στειλαμε στα ξένα; Για να ξενυχτάς και να μην σε βλέπει το σπίτι σου;
:))))))
χαχαχα!! όχι, δεν θα ξενυχτίσω εκτός οικίας! όχι απόψε τουλάχιστον!
και u got μέλι!!!
Τι μου θύμισες τώρα…είναι το πίσω λιμανι της Νάουσας στην Πάρο…έχει κάτι καφετέριες βέβαια εκεί τώρα…σε κάποιο από αυτά τα σπιτάκια, αντίκρυσα την γυναίκα μου…ΚΑΠΟΤΕ…
Δημοσθένη, μάλιστα αφεντικό!
Πεπονάκι, αλήθεια? Αυτό είναι πολύ ωραίο!!!
Χαχαχαααα καλό αυτό με την κατάληψη !!!
Θα συνεισφέρω με πιθανές απαντήσεις που έπρεπε να δώσεις τραγουδιστά:
:)))))
Πανάθεμά τη μοίρα μου
να ζω Βρυξελλοχώρι,
και να θωρρώ τη ήλιο σας,
φορώντας πανωφόρι!!!!
(παράφραση δική μου στο φοβερό που μου έστειλαν:
«Πανάθεμά τη μοίρα μου
να ζώ στην Ελβετία,
και να θωρρώ τη Κρήτη μου,
σε χάρτη επί 3!» )
Σε περίπτωση που επιλέξεις αυτό, βάλε και ένα γρουμφ στο τέλος!
ΑΛΛΑ … καλύτερα
(παράφραση του:
«Δεν με φοβίζουν τα ΕΚΑΜ
ούτε κι οι ΕΚΑΜίτες
γιατί ειν΄ οι φίλοι μου βοσκοί
και Μυλοποταμίτες»)
Δεν με φοβίζει η βροχή
ούτε κι οι αστραπίτσες
γιατί ειν΄ οι φίλοι μου παντού
και έχω free τα weekends.
Ψηφίζω νούμερο 2!
σμακ
Δημοσθένη, τα σχόλία σου πρεπει να συνοδεύονται από το γκλιν γκλον που κάνει το outlook όταν έρχεται νέο μήνυμα!!!
Μπαρμπουνάκι, ψηφίζω το 2, αλλά μαζί με γρούμφ!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!
Δεν με φοβίζουν τα nick
ούτε κι οι Εκαμίτες
γιατί ειν΄ οι φίλοι μου βοσκοί
και Μυλοποταμίτες
ορίστε μας!
χαχαχα! γιατί δεν το θες το Μπαρμπουνάκι?
Γιατί αρέσει στον Καμηλιέρη σλας Sunshine ;;; μάλλον!
εμένα μου αρέσει πάντως. είναι curie!
Ε, πού και πού λέει και κάτι καλό ο Καμηλιέρης!
… curie ?
Συχνά λέει καλά ο παλιοSunshine … αυτό δεν ήταν! :))))
…και είδες που κατάντησα….να περιμένω 2ο παιδί….
Μπαρμπουνάκι, cute -> curie -> κιούρι!
εμένα μου αρέσει πάντως!!
Πεπονάκι, ε, όχι και κατάντια!!
καλά καλά…να σε δω…
κατ’ αρην θελω να ευχαριστησω θερμα για τα καλα τους λογια τους παρακατω
1.sweetpotatonatassaki (απορω τι δουλεια εχεις εσυ με ολα αυτα τα ζαρζαβατικα. τοσο ευαισθητη!!!! ) 🙂
2.alepouditsa 🙂
3.Composition Doll (φανταζομαι εγινε λαθος , θελατε να γραψετε φιλεψουμε, ε; 🙂 )
4.QueenElisabeth 🙂
5.mpampakis (ο φελιπε ηταν αδυνατος χαρακτηρας, αλλα ρουφιανος ποτε!!!) 🙂
6.dimosthenis s 🙂
7. en vain encre 🙂
8.Darthiir the Abban 🙂
9.mithradir για το θεικο σχολιο 3 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
«Μούργο δώσε κι άλλο. Έτσι να την τρελάνουμε τη χαζο-βελγο-γκρεκ-ρωσίδα φράουλα!!!!!!!!!!!!!
θα φανω ανταξιος των καλων σας λογων. 🙂
ασπρη μερα δεν θα δει αυτο το μπλογκ! 🙂
Η ΜΠΛΟΓΚΟΣΦΑΙΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΡΟΥΤΟ ΤΩΝ ΜΠΛΟΓΚ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ.
Prosexe, Moysmoylomoyrge! Twra eisai ki esy froyyo leme!
M’ agaph,
h froytonona soy! 😀
Ρενατάκι, μαρμελάδα μούσμουλο, τι λες? μμμμ! με μπόλικη ζάχαρη όμως γιατί είναι πικρό και ξινό!
@Manos S: Κι εγώ περίμενα το δεύτερο (πριν 2,5 χρόνια) και είπε να έρθει με παρέα άλλο ένα…
@ Μούσμουλο, μην με ευχαριστείς, δεν σε συμφέρει..
Θα σου βγει ξινό, λέμε!!!!! 😆
Δημοσθένη, χαχα! Μην του λες τέτοια και αγχωθεί!!!
Όχι, του Μάνου είναι μόνο ένα – σίγουρα, είναι ήδη στον 7ομο μήνα η γυναίκα του, αλλά όχι ότι αυτό τον αγχώνει λιγότερο…Άσε που είναι και ΚΟΡΗ!!!!!! 🙂
α, εσείς αφήσατε να σας πούνε ε?
εγώ ΑΝ και ΟΤΑΝ και in case, θέλω να περιμένω την έκπληξη!!
κάτι ήξερε η φύση που δεν μας έλεγε, σωστά?
ξέρεις, μερικές φορές – για ιατρικούς λογους και όχι μόνο από περιέργεια – χρειάζεται να ξέρεις…
μναι, ναι, όντως.
(αν θα είχα την επιλογή πάντως, θα προτιμούσα να μην μου πουν το φύλο. Υποπτεύομαι πως μια έγγυος καταλαβαίνει αν κουβαλάει ένα ή δύο παιδιά -και όχι από το βάρος).
κι εγώ νομίζω, αλλά έχω ακούσει και απίθανες περιπτώσεις…καλό είναι να προσέχεις.
Apla DEN mporeis na fantasteis POSO se katalavenw. Kai mallon eimai an oxi i moni, ap tis poli liges pou niwthoun ton pono sou kai trexei i miti tous teli iouliou…
scratchandwin, εμ, γειτονακι δεν εισαι? σήμερα παντως καλά μας φέρθηκε… δεν μπορούμε να παραπονεθούμε!
Mwre pios ton xezei! mas exei spasei ta kakala fetos! ton koitame sta matia kathe prwi na doume ti tha valoume gia na vgoume exw…
sixtir pia!
Irthe i mana ki o pateras mou tin pempti kai tous eixa pei, «parte mpoufanalia, formitses, kana pouloveraki» alla pou na to enoiseis afto otan stin larisa psineis avga sto kapo ap to aftokinito…
Treeeeeeeexoun twra oi mites ki einai me ta xartomantila.
Ama ta lew, den me pistevoun…
Gamw to belgio tous gamw…
poio nhsi einai auto???
akyro!!! diavasa apo pou einai h photo!!!