To camp που βλέπετε στη φωτογραφία δεν υπάρχει πια -όπως και το έτερο camp των Βρυξελλών, στο St Gilles. Εκδιώχθηκαν και τα δύο στις 11 Ιουνίου, κατόπιν παρέμβασης της αστυνομίας με τη δικαιολογία της υγιεινής/καθαριότητας, αλλά και υπό το βάρος των διαμαρτυριών των καταστηματαρχών. Κάτι σας θυμίζει, ε;
Αυτό που βλέπετε είναι τμήμα της πλατείας Flagey. Οι κακές γλώσσες λένε πως η καφετέρια που βρίσκεται στα αριστερά του σημείου που βλέπετε στη φωτογραφία, επιθυμεί να αγοράσει τα συγκεκριμένα τετραγωνικά. Ένας μαγαζάτορας σκοπεύει να αγοράσει μέρος του δημοσίου χώρου για να το γεμίσει με τραπεζοκαθίσματα. Καλά διαβάσατε. Οι κακές γλώσσες -πάλι- λένε πως ο δήμος «το συζητάει». Είναι προφανές το γιατί ο μαγαζάτορας ενοχλείται από την κατασκήνωση: εκτός που «του χαλάει τη φιγούρα» και κάνει χρήση της τουαλέτας του, οι κατασκηνωτές δεν ακουμπούν τον οβολό τους στο μαγαζί του, κάθονται στα παγκάκια και τις τέντες τους, αφού αγοράσουν τη μπύρα τους στον πλησιέστερο Άραβα μπακάλη (στη μισή τιμή, φυσικά).
Δεν ξέρω αν το κίνημα των Indignad@s θα αλλάξει τον κόσμο, αν πρόκειται για εξέγερση, επανάσταση ή εκτόνωση: αυτά θα φανούν στο (άμεσο μάλλον) μέλλον. Εκκρεμούν κάποια σημαντικά ραντεβού και προς το παρόν η εικόνα είναι συγκεχυμένη και τα δεδομένα αλλάζουν μέρα με την ημέρα.
Αν κάτι πάντως έχουμε να κρατήσουμε από όλη αυτή την (πρωτόγνωρη, οφείλουν όλοι να το παραδεχτούν) ιστορία είναι πως αρκετός κόσμος εκπαιδεύεται στο αυτονόητο: ότι ο δημόσιος χώρος είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομά του -δημόσιος, δηλαδή ανήκει σε όλους. Τουλάχιστον δυο γενιές κουβαλάμε ως κεκτημένη συνήθεια και αλήθεια το γεγονός ότι, αν θέλουμε να βγούμε από το σπίτι μας για να διασκεδάσουμε, να κουβεντιάσουμε, να κοινωνικοποιηθούμε εν τέλει, πρέπει να πληρώσουμε. Θεωρούσαμε μέχρι πρότινος αδιανόητη -ή έστω basse classe- την περίπτωση να βρεθούμε εκτός σπιτιού δωρεάν -ή έστω με το μίνιμουμ κόστος ενός ποτού αγορασμένου από το μπακάλη.
Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στο Νότο, ο οποίος κουβαλάει στις πλάτες του το κόμπλεξ της κατωτερώτητας εν συγκρίσει με τους αριστοκράτες βόρειους, Τουλάχιστον στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη, υπάρχουν πάρκα, κήποι και χώροι πρασίνου, αληθινά δημόσιοι, πραγματικά δωρεάν. Πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, βέβαια, όπως για παράδειγμα το Παρίσι, είναι δομημένες με τρόπο που εμποδίζει την συνάθροιση πολυπληθών ομάδων. Το αστικό τους σχέδιο δεν περιλαμβάνει χώρους όπως το Σύνταγμα στην Αθήνα, η Trafalgar στο Λονδίνο ή η Rosa-Luxemburgplatz στο Βερολίνο: μεγάλες εκτάσεις δηλαδή, μεγάλες πλατείες που χωράνε πλήθος. Μάλλον δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει στην πόλη, όπου κατεστάλη βιαίως και ανάλγητα ένα κίνημα σαν την Κομμούνα.
Πάντως τελικά, στη βάση της καθημερινότητάς μας υπήρχε η παραδοχή πως η ύπαρξή μας σε έναν οποιονδήποτε χώρο είναι συνυφασμένη με την καταβολή αντιτίμου: το σπίτι μας το νοικιάζουμε ή το αγοράζουμε, η ψυχαγωγία και η διασκέδαση σε οποιονδήποτε χώρο (καφετέρια, μπαρ, εστιατόριο, θέατρο, γουοτέβα) παρέχεται έναντι αντιτίμου. Εσχάτως στις όμορφες μεσογειακές χώρες, ακόμα και η παραμονή σε μια παραλία χρεώνεται με την ξαπλώστρα. Προφανώς το εστιατόριο σου παρέχει φαγητό επί πληρωμή, και το να παρακολουθήσεις ένα θέαμα (θέατρο, σινεμά) έχει κι αυτό κάποιο κόστος. Από την άλλη, το κόστος της βόλτας στην καφετέρια και το μπαρ εμπεριέχει και τα έξοδα των δημοτικών τελών, που φυσικά μετακυλύονται στην τσέπη του καταναλωτή.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, προς το παρόν το μόνο αγαθό που παρέχεται δωρεάν είναι ο αέρας που αναπνέουμε. Το σύστημα έχει οργανώσει τη ζωή με τρόπο σατανικό: ο μέσος άνθρωπος εργάζεται (πουλάει την υπεραξία του, αν θέλεις) με αντάλλαγμα ένα μισθό -τον οποίο επιστρέφει στο σύστημα από δεκάδες άλλα κανάλια, προκειμένου να εξασφαλίσει την ύπαρξή του, ή έστω το ευ ζήν του.
Οι Indignad@s οδηγήθηκαν στους δρόμους και τις πλατείες, παρακινούμενοι από την οργή -αυτό που όμορφα λένε οι Γάλλοι ras-le-bol, το ξεχειλισμένο ποτήρι. Στην πορεία, όμως, ανακάλυψαν πως οι δρόμοι και οι πλατείες δεν ανήκουν στο κράτος, σε ιδιώτες, σε κάποια ανώτερη αόρατη δύναμη: ανήκουν σε όλους μας. Και τη στιγμή ακριβώς που συνειδητοποίησαν αυτό το τόσο απλό γεγονός, λειτούργησαν αναλόγως: ανέλαβαν την φροντίδα, την καθαριότητα και την συντήρηση της πλατείας και του δρόμου που κατέλαβαν.
Και αυτό προφανώς δυσαρέστησε πολλούς: αυτή η αφύπνηση μπορεί να οδηγήσει σε μια απλούστατη συνειδητοποίηση, που τεχνηέντως εμποδίζεται εδώ και χρόνια. Ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους, η κοινωνικοποίηση είναι δικαίωμά μας και οφείλει να μην έχει αντίτιμο, μπορούμε να γελάσουμε, να αγωνιστούμε, να γνωριστούμε, να ερωτευτούμε, να ζήσουμε στο δρόμο -χωρίς χρέωση.
Toma la calle, λοιπόν, επανοικειοποιήσου το δρόμο.
=====================================
Το κείμενο αποτελεί την συνεισφορά του ταπεινού αυτού μαγαζιού σε ένα δι-ιστολογικό αφιέρωμα στην «πλατεία», στον «δημόσιο χώρο», αφιέρωμα που εμπνεύστηκαν ο Βιβλιοθηκάριος και ο Silent. Οι υπόλοιπες συνδρομές προστίθενται σιγά-σιγά εδώ:
Ρενάτα
Ψαροκόκαλο
Κυνοκέφαλοι
Kουπέπκια
Ιχνηλασίες και εδώ
Χάππυ
Καλώδια
Rubies and Clouds
Μπαμπάκης
Δύτης των Νιπτήρων
Niemandsrose
Latecomer
Riski
Roadartist
χώρα του ποτέ-ποτέ
Η ζωή στην κατηρραμένη νήσο
Butterfly’s world
Καταχρηστικά κι επειδή έτσι μου αρέσει ( 🙂 ), προσθέτω στη λίστα αυτό εδώ, και σας καλώ να πάτε να το διαβάσετε.
catalternative said:
Πολύ όμορφο post, με όλη την ουσία συμπυκνωμένη σε δυο γραμμές
🙂 Να ρωτήσω κάτι, μήπως γνωρίζεις πόσες μέρες κράτησαν τα camp στις Βρυξέλλες και με ποιον τρόπο τα διέλυσαν;; Έκαναν χρήση βίας;;
Кроткая said:
catalternative, merci madame!
Στις Βρυξέλλες τα camps κράτησαν περίπου δυο βδομάδες. Για το πώς διαλύθηκαν, μπορείς να δεις το λινκάκι, έχει και βιδεάκια. Αυτό που ξέρω είναι πως η αστυνομία πήγε τα άγρια χαράματα του Σαββάτου και τους είπε να τα μαζέψουν. Μάλιστα είχαν και δυο φορτηγά του δήμου, κι άρχισαν να στοιβάζουν την πραμάτεια τους (στρώματα, σκηνές, καρέκλες κλπ) εκεί μέσα. Οι κατασκηνωμένοι κατάφεραν να πάρουν μια ώρα παράταση για να μαζέψουν τα πράγματά τους. Δεν ήμουν παρούσα, αλλά από αυτα που μου είπαν, κατάλαβα πως δεν θα την έλεγες και ειρηνική τη στάση της αστυνομίας. Πάντως δεν μάζεψαν κόσμο.
catalternative said:
Merci beaucoup για το link!!! Εντυπωσιακό πάντως να τους δώσουν μια ώρα να μαζεύψουν τα πράγματά τους. Εδώ τους τραβούσαν από τις σκηνές μέσα (το υποτυπώδες camping που είχε στηθεί).
Кроткая said:
καλά κι εδώ έτσι ξεκίνησαν, αλλά υπήρξε μια διαπραγμάτευση και το πέτυχαν. Πάντως έχω την εντύπωση πως οι δικοί σας είναι έτσι κι αλλιώς πιο άγριοι.
faros said:
Πολύ σωστά υπογραμμίζεται ότι οι πλατείες και οι δρόμοι, ανήκουν σε ΟΛΟΥΣ !
Κάτι που συνήθως ξεχνιέται …
Αν θυμηθούμαι τι λέγαν αυτοί που σήμερα πήραν υπό την προστασία τους τους «αγανακτισμένους», για κάθε διαδήλωση που γινόταν τις προηγούμενες μέρες …
Αν πάρουμε υπόψη ότι σήμερα, ΔΕΝ είναι ελεύθερες οι πλατείες π.χ. στους κομματικοποιημένους, χάριν των … ακομμάτιστων, η καινούργια … μόδα που προωθείται από τα αστικά κόμματα και τα μμε τους !
Πολύ σωστά, οι πλατείες φτιάχτηκαν για ΟΛΟΥΣ !
Καλημέρα και Καλή Βδομάδα !
ESKARINA said:
Αυτό που έγινε στις πλατείες, αποτελεί μάθημα – για όσους όμως θέλουν το δουν – με διαφορετικό περιεχόμενο, αρκετές φορές εξατομικευμένο, για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Και για αυτούς που συμμετείχαν πολύ, και για αυτούς που συμμετείχαν λίγο και για αυτούς που δεν συμμετείχαν καθόλου. Ακόμη και για αυτούς που το κατέκριναν και το λοιδώρησαν. Αν όλοι επιλέξουμε να δούμε το μάθημα που μας «αντιστοιχεί» και δεν κλεισουμε τα μάτια, από ισχυρογνωμοσύνη ή αδιαλλαξία, αυτό που έγινε στις πλατείες, θα αποτελέσει μέρος της ιστορίας που θα διαβάζουν τα εγγόνια μας. Και αυτό είναι η μόνη μου ελπίδα.
Προσωπικά, το ότι γνώρισα, με αφορμή την πλατεία, κάποιους ανθρώπους, που μάλλον υπό άλλες συνθήκες, δεν θα είχα γνωρίσει, είναι, για μένα, η απόδειξη αυτού που πάντα ονειρευόμουν (και κόντευα να πειστώ ότι είναι άπιαστο όνειρο), ότι υπάρχει ένας τεράστιος και ανεξερεύνητος κόσμος εκεί έξω που δεν είναι τόσο άπιαστος όσο νομίζω.
Stratos said:
Υπέροχο ποστ (όπως πάντα άλλωστε, μας έχεις κακομάθει)
Νίκος said:
«Τουλάχιστον στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη, υπάρχουν πάρκα, κήποι και χώροι πρασίνου, αληθινά δημόσιοι, πραγματικά δωρεάν.»
Και το Ρετίρο στην Μαδρίτη αν δεν κάνω λάθος είναι τέτοια περίπτωση. Αλλά ναι, και εδώ οι ιθαγενείς αγαπάνε να λιάζονται στο Βόντελπαρκ και στα άλλα πάρκα (και τις τέσσερις μέρες λιακάδας το χρόνο) και να στήνουν τα μπάρμπεκιού τους, να απολαμβάνουν το άραγμα στη φύση.
Νίκος said:
Φόντελπαρκ… και είχα στο μυαλό μου να το γράψω σωστά…
bibliothekarios said:
Αν ο δημόσιος χώρος φιλοξενεί ξανά το δημόσιο λόγο νομίζω πως τουλάχιστον μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως θα εκλείψουν οι διαστρεβλώσεις των ενδιάμεσων.
indictos said:
ΟΚ οι πλατείες ανήκουν σε όλους και επειδή ζούμε στην Ελλάδα…
οι πλατείες ανήκουν στους μαγαζάτορες
οι πλατείες ανήκουν (κυρίως) στα μηχανάκια
οι πλατείες ανήκουν στους ποδηλάτες (που άμα εσύ έχεις καμιά τρελή ιδέα του στυλ να πας στην πλατεία τα μωρά σου την έκατσες την βάρκα)
οι πλατείες ανήκουν στους skaters (που άμα μένεις σε πλατεία χρειάζεσαι ωτοασπίδες για να ζήσεις).
οι πλατείες ανήκουν στους μικροπωλητές λαθραίων προϊόντων
οι πλατείες ανήκουν στα πρεζάκια
οι πλατείες ανήκουν στα κόμματα για να κάνουν συγκεντρώσεις
Από όλους αυτούς οι μόνοι που (χρυσο)πληρώνουν για να είναι καθαρή και φωτισμένη η πλατεία είναι οι πρώτοι. (στο χέρι του Δήμου/Κράτους είναι να μην αυθαιρετούν, το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους υπόλοιπους αλλά μάλλον εκείνοι είναι οι «όλοι»)
scarlett said:
Γεια σου Κροτ
στέκομαι στην παρατήρησή σου, που συμμερίζομαι, πως ο Ελληνας θεωρεί υποχρέωσή του, άπαξ και βγει από το σπίτι του, να «καταναλώσει». Φαγητό, ποτό, καφέ, ψώνια…δεν έχει σημασία. Το να απολαυσει εναν περιπατο στη φύση ή να καθίσει σε ένα παγκάκι με την παρέα του απλά για να χαρεί την ομορφια του περιβαλλοντος χωρου και της συντροφιάς, του ειναι άγνωστα.
(μονο λιγοι ηλικιωμενοι το κάνουν)
Ισως γιατί η έξοδος, συνδεεται στο μυαλό πολλων με μια διαθεση επιδειξης, να σε δουν και να τους δεις…Ίσως λεω.
Χρειαζεται κοινωνιολογικη μελετη το θέμα.
Μπορεί η Αθηνα να μην εχει τα παρκα άλλων ευρωπαικων μεγαλουπολεων, αλλα ποσοι νεοι ανθρωποι , θα δινανε το ραντεβου τους στον εθνικο κηπο ας πουμε, με μπυρες και αναψυκτικα που θα αγοραζανε απο το σουπερ μαρκετ ? Στις περισσοτερες βορειοδυτικες ευρωπαικες χωρες προκειται για μαλλον συνηθισμενο φαινομενο
Παράθεμα: Το ’29 σε μια πλατεία « Silentcrossing's Blog
nefosis said:
Η εστίαση στο δημόσιο χαρακτήρα της πλατείας είναι πολύτιμη. Είπαμε τόσα για τις πλατείες, αλλά το αυτονόητο το θυμίζεις εδώ. Πρόκειται για μια νίκη που ήδη κατακτήθηκε ανεξάρτητα με το τι άλλο θα γεννήσουν οι πλατείες. Ευχαριστώ για το νέο επιχείρημα που μας χάρισες. 🙂
Παράθεμα: Για την πλατεία (και την κάθε πλατεία) « Αναγεννημένη
renata said:
Αυτή θα πει πει επανοικειοποίηση πλατείας κι όχι απλά καθαρίζουμε τσίχλες-βάφουμε ζαρντινιέρες-βάζουμε κάνα ρεσώ και παραδίπλα την ίδια ώρα τα χάλια συνεχίζονται. Αν βγει κάτι ακόμα παραπέρα, που θα έχει σχέση με τη δημοκρατία, ακόμα καλύτερα. 🙂
Riski said:
Εκείνο που παρατηρώ στις τοπικές συνελεύσεις στις πλατείες είναι που σπάνια κανείς φοβάται μέσα στη γειτονιά του, όχι μόνο να παρίσταται αλλά και να εκφράζεται. Σχεδόν όλοι νιώθουν σα στο σπίτι τους κι αυτό βοηθάει πολύ, κυρίως στις μεταξύ μας σχέσεις. Υπάρχει κάτι χειροπιαστό που μοιραζόμαστε, ανεξαρτήτως των όποιων μεταξύ μας διαφορών.
Παράθεμα: Στην πλατεία « ο δύτης των νιπτήρων
partizana said:
Εχετε ξεχάσει όλοι κάτι πολύ βασικό….κανείς δε θα μείνει στην πλατεία όταν πιάσουν οι ζέστες διότι ουδείς αντέχει τον καυτό ήλιο. Εδώ μια φορά όλες οι πλατείες είναι τσιμεντένιες, δέντρα έχει μόνο για δείγμα, δεν μπορείς να κάτσεις στο παγκάκι- πιθανά για αυτό πάμε καφετέρια γιατι εκεί έχει σκιά. Μόνο το βράδυ- κι αυτό μόνο αν δεν καίει το τσιμέντο από κάτω μπορείς να κάτσεις για να πιεις τη μπύρα σου. Φρίκη!
Για αυτό πρεπει όχι απλά να επανοικοποιηθούμε το δημόσιο χώρο, πρέπει και να τον δημιουργήσουμε!!Και να φυτέψουμε και κανά δέντρο. Α! και να μαζέψουμε τα σκατά από τα γρασίδια.
Παράθεμα: Οι δημοκρατικές πλατείες της Ελλάδας « Thethreewishes’s Weblog
Theorema said:
Ζήτω οι πλατείες!
tsalapeteinos said:
Να φέρω και ένα άλλο παράδειγμα που δείχνει π;vς έχουν απαξιωθεί οι πλατείες και γενικά οι δημόσιοι χώροι στη συνείδηση του (μικροαστικού κυρίως) κόσμου. Τα τελευταία περίπου 15 χρόνια που άρχισαν να εισρέουν μαζικά μετανάστες, οι περισσότερες πλατείες έγιναν στέκια παιδιών και νέων κυρίως, αλλά και μεγαλύτερων ανθρώπων με διαφορετική προέλευση, γλώσσα, θρησκεία και κουλτούρα. Πολλοί «συνέλληνες» άρχισαν να ξινίζουν: «Μα δεν έχουν αλλού να πάνε και γεμίζουν τις πλατείες;» Έχοντας συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια άδειες πλατείες, σαν χώρους απλής διέλευσης ή για να φιλοξενήσουν κάποιο ειδικό «ηβέντ». Για συνάθροιση και διασκέδαση είχαν εκπαιδευτεί να συγκεντρώνονται – συνήθως με το αζημίωτο – σε καφετέριες, μπαρ, γαβγάδικα κλπ. Στην καλύτερη περίπτωση σε αμφιθέατρα, αίθουσες συνελεύσεων, παλαί ντε σπορ κλπ. Σε χώρους δηλαδή που εγκλωβίζουν τον κόσμο, αντί να τον «απλώνουν». Toma la calle, la avenida y la plaza!
silentcrossing said:
Δεν είμαι σίγουρος ότι οι Indignad@s έχουν θέσει για την ώρα το ζήτημα της επανικειοποίησης του δημόσιου χώρου (ας πούμε ότι οι πλατείες αποτελούν τον τελευταίο καιρό εργαλείο του κινήματος και όχι αίτημα), σίγουρα όμως έγινε πολλή δουλειά προς τη διεκδίκηση του ελεύθερου δημόσιου χώρου το Δεκέμβρη του ’08. Για την ακρίβεια εγώ θα έλεγα ότι ήταν ένα από τα βασικά του αιτήματα και οι σπόροι που άφησε (πάρκα, καταλήψεις, ανοιχτά γλέντια και συνελεύσεις σε πλατείες και γειτονιάς) εξακολουθούν να βγάζουν καρπούς. Δεν λέω βέβαια ότι οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι ευθύνονται για τον σημερινό ξεσηκωμό, ωστόσο για πρώτη φορά μετά το Δεκέμβρη ξεκίνησαν πολιτικές ζυμώσεις στις γειτονιές, τις περισσότερες φορές αχρωμάτιστες, και με τη μορφή της άμεσης δημοκρατίας. Μένει να δούμε αν και την επόμενη μέρα θα μας ανήκουν οι πλατείες, που για ‘μένα προσφέρονται ως πεδίο αλληλεγγύης, συναναστροφής και ανταλλαγής στις δύσκολες μέρες που έρχονται…
Παράθεμα: Το πλήθος στην πλατεία « “Μπαμπάκης” – όπως ακριβώς με φωνάζει ο γιός μου
a8lios said:
Τί είδα εγώ στη δική μας πλατεία:
Χαίρομαι πάντως που βλέπω και μια φορά σε ποστ σου φωτό και μπορώ να πω «α, έχω περάσει από εκεί!», xexe.
demetrat said:
Θέλουν να τα αγοράσουν;
και ο δήμαρχος το συζητάει;
τουλάχιστον τα δικά μας πλατειοπεζοδρόμια τα νοικιάζουν μόνο.
Την τελευταία φορά που είδα ζωντανές πλατείες πριν από τώρα , ήταν στο μεξικό που έπαιζαν μαριάτσις τα απογεύματα, και ο κόσμος που δεν μπορούσε στα πιό ακριβά, μαζεύονταν στην πλατεία και χόρευε , έτρωγε και φλερτάριζε.
δ
Кроткая said:
Καλημέρα σας, όπως καταλάβατε μας έχουν φάει οι δουλειές (και το τουήτερ, εντάξει, το παραδέχομαι).
Φάρε, θαρρώ πως πλέον ακυρώνεται το «υπό την προστασία τους»: μια χαρά τους ψεκάσανε και τους δέιρανε την τετάρτη. Δεν θεωρώ πως πρόκειται για «μόδα». Θεωρώ πως ο κόσμος που δεν αντέχει άλλο, απλά αντιδράμε με πρωτογενή τρόπο. Η ριζοσπαστικοποίηση συμβαίνει σητν πράξη. Είναι μάλιστα ενδεικτικό πως τα ξένα μέσα τηρούν σιγήν ιχθύος για την Ελλάδα (κάτι που δεν συνέβη στην αρχή με την ισπανία). Πλέον δε λέει κανείς κουβέντα ούτε για την Ισπανία ούτε για την Ελλάδα. Μόνο την Τετάρτη μετέδωσαν πληροφορίες και μάλιστα στη φάση «πάλι τα σπάνε οι Ελληνες που δε θέλουν να σωθούν» και μετά επικεντρωθήκαμε στα του ανασχηματισμού/παράιτησης/οπερέτας.
Πιστεύω πως δεν θα τους άρεσε να επεκτεινόταν ο ιός και σε άλλες χώρες.
Εσκαρίνα, συμφωνώ μαζί σου.
Βρε Νίκο, το Ρετίρο είναι εντελώς μπουρζουά -και δε βλέπω πώς θα μπορούσες πχ να κάνεις συγκέντρωση πολιτική εκεί πέρα.
Στράτο, ευχαριστώ πολύ.
Γιώργο, ναι προφανώς, και όπερ έδει δείξαι 🙂
Ιντι, εγώ θεωρώ πως όσα είναι δημόσια ανήκουν σε όλους και δεν πρέπει να χαρατσώνεται κανείς.
Σκάρλετ, σίγουρα έχει να κάνει και με την αρχοντοχωριατιά στην οποία αναφέρεσαι: στην οποία βέβαια μας έχουν εκπαιδεύσει με ποικίλους τρόπους.
Νέφωσις, 🙂
Ρενάτα, ναι, βέβαια, εγώ βρίσκω ολόσωστο το να κρατάς καθαρό και φροντισμένο το δημόσιο χώρο που χρησιμοποιείς. Και από όσο είδα, συμβαίνει.
Ρίσκι, εγώ όσο κόσμο γνώρισα τις τελευταίες δυο βδομάδες μαζεμένο, δεν τον έχω γνωρίσει κοντά 7 χρόνια που ζω εδώ πέρα. Κι είναι φοβερό πώς σπάει ο πάγος μέσα σε 2 λεπτά -για να μην πω πως δεν υπάρχει καν πάγος να σπάσει.,
Παρτιζάνα, για να δούμε. Πάντως για το να φυτέψουμε δέντρα συμφωνώ -βέβαια κρίνεις από τη Θεσσαλονίκη που τα δέντρα είναι όλα μαζεμένα στο Σέιχ Σου (όχι ότι είναι πολύ καλύτερα στην Αθήνα, αλλά ντάξει στο Σύνταγμα έχει 20 δέντρα).
Θεψρέμα, ζήτωσαν!
Τσαλ, έχεις απόλυτο δίκιο, έτσι είναι, κι εγώ τα έχω ακούσει αυτά τα σχόλια.
Silent, όχι δεν το έχουν θέσει, αλλά δεν χρειάζεται να τεθεί διακηρυκτικά κάτι που έτσι κι αλλιώς ήδη συμβαίνει.Τον επανοικειοποιήθηκαν το δημόσιο χώρο αυθόρμητα, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν.
Άθλιε, εγώ χάρηκα ειλικρινά που το ΠΑΜΕ επέλεξε επιτέλους να μείνει στο Σύνταγμα και να έρθει σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο, κι ας το έκανε βάζοντας τους όρους του στην πράξη. Νομίζω πως θα είχε ένα νόημα να είχε μείνει παραπάνω πάντως -πιθανό οι εξελίξεις να είχαν πάρει άλλη τροπή.
Δεν την είχες δει με τσαντήρια βέβαια την πλατεία 🙂
demetrat, ω ναι: μάλιστα χτες μίλαγα με ένα φίλο Βέλγο και του ανέφερα αυτό το γεγονός και μου είπε πως… έχει ξανασυμβεί! Απίστευτο;
pikos apikos said:
Δεν πολυέχει σχέση άλλα θυμήθηκα αυτό:
Πολύ καλό ποστ.
a8lios said:
@Κροτ
«Άθλιε, εγώ χάρηκα ειλικρινά που το ΠΑΜΕ επέλεξε επιτέλους να μείνει στο Σύνταγμα και να έρθει σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο, κι ας το έκανε βάζοντας τους όρους του στην πράξη. Νομίζω πως θα είχε ένα νόημα να είχε μείνει παραπάνω πάντως -πιθανό οι εξελίξεις να είχαν πάρει άλλη τροπή.»
Κάθε πράγμα στον καιρό του.
Όσο για αν πρέπει ή όχι να «βάζουμε τους δικούς μας όρους», δες κι αυτό:
Кроткая said:
Αθλιε, μερσί που μου θύμιζες τη 18η Μπρυμέρ, που βρίσκω πως είναι ένα από τα καλύτερα κείμενα του Μαρξ.
Έχω μόνο μια ένσταση: από το 1848 έχουν περάσει πάνω από 150 χρόνια. Τα πράγματα έχουν αλλάξει κάπως.
Από την άλλη, βρίσκω πως συμμετέχοντας εκεί, με τους όρους σου έστω, έχεις πιθανότητες να τραβήξεις κάποιους. να πολώσεις αν θες τα φιλικά προς εσένα στρώματα, με το μέρος σου. Αν απλά απέχεις, θα σου γυρίσουν την πλάτη άνθρωποι που κανονικά θα έπρεπε να είναι μαζί σου.
Μαθαίνω βέβαια πως δεν απέχετε ακριβώς, σε γενικές γραμμές, κι αν αυτό ισχύει, το βρίσκω θετικό.
Όπερ έδει δείξαι βέβαια. 🙂
kitsosmitsos said:
Συμβαίνουν παντού, τελικά.