Έλαβα στο μέηλ μου την παρακάτω πασχαλινή κάρτα:
Και με πιάσαν τα νεύρα μου. To γλυκύτατο πιθηκάκι που βγαίνει μέσα από το πασχαλινό σοκολατένιο αυγό -προφανής παραπομπή σε προϊόν της κακιάς εταιρίας που καταστρέφει το σπίτι του πιθηκακίου- δεν ευθύνεται βέβαια. Η λογική της ΜΚΟ, το url της οποίας διακρίνεται στην κάρτα όμως, είναι αρκούντως ενοχλητική.
Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή, όμως. Οι μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης είθισται να συνοδεύονται από πράξεις φιλανθρωπίας που απευθύνονται προς ομάδες, πρόσωπα και συλλόγους, τα προβλήματα των οποίων συνήθως ξεχνάμε όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Έτσι διαφυλάσσεται η κανονικότητα της κοινωνίας, η ομαλή ροή του προγράμματος της ζωής -και βέβαια, καθησυχάζονται οι τύψεις μας.
Τι είναι οι τύψεις; Είναι ένας ψυχικός μηχανισμός που εντάσσεται εξ ολοκλήρου στο θυμικό, συνδέεται απόλυτα με το συναίσθημα. Το συναίσθημα συχνά λαμβάνει ακραίες διαστάσεις, που όσο μεγαλύτερη ένταση έχουν, τόσο μικρότερη είναι η διάρκειά τους. Οι τύψεις πάλι, είναι ένας μηχανισμός που καλλιεργείται συστηματικά από το εκπαιδευτικό σύστημα και την οικογένεια και προκαλούν ενοχή, μια κατάσταση συνδεδεμένη άρρηκτα με την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και τα ερωτηματικά: «μήπως είμαι λάθος; μήπως τον πλήγωσα; μήπως είπα πολλά; μήπως έκανα λίγα; μήπως φταίω;». Αυτόματα λοιπόν, ενεργοποιούνται αντιδράσεις που οδηγούν σε πράξεις, to be on the safe side. Για καλό και για κακό, ας πω μια καλή κουβέντα, ας αγοράσω ένα δώρο, ας χρηματοδοτήσω τη Unicef, ας υπογράψω το petition. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο αυτές οι πράξεις να είναι εντελώς ατελέσφορες. Εγώ όμως «έκανα το χρέος μου«, έκανα ό,τι μπορούσα, τι παραπάνω άλλωστε θα μπορούσα να προσφέρω, βρε αδερφέ; Καθησυχάζονται λοιπόν οι τύψεις, έστω προσωρινά, μέχρι την επόμενη καμπάνια, μέχρι την επόμενη είδηση, μέχρι την επόμενη επίκληση του θυμικού.
Επιστρέφοντας στην κάρτα: πράγματι, η Νεστλέ καταστρέφει τροπικά δάση για να πάρει μεγάλες ποσότητες φοινικέλαιου (ή κάποιας αντίστοιχης ουσίας, απαραίτητης για την παρασκευή των σκουπιδιών με τα οποία μας προσκαλεί να ταΐζουμε τους εαυτούς και τα παιδιά μας). Πράγματι, τα τροπικά δάση είναι ένα από τα οικοσυστήματα που κινδυνεύουν και που είναι απαραίτητα για την περιβαλλοντική ισορροπία, για να μην αλλάξει δραματικά το κλίμα, κλπ κλπ μπλα μπλα μπλα. Πράγματι, αυτό υπονομεύει το μέλλον του πλανήτη και το δικό μας.
Τι μου λέει να κάνω η κάρτα; Να πω στη Νεστλέ να μην καταστρέφει το δάσος. Δηλαδή; Να πάρω τηλέφωνο τους μεγαλομετόχους και τα διευθυντικά στελέχη της εταιρίας και να τους πω «μην καταστρέφετε το δάσος, είναι το σπίτι του χαριτωμένου πιθηκακίου που είδα στην κάρτα της Greenpeace»; Και προφανώς, τα μεγαλοστελέχη θα συγκινηθούν και θα σταματήσουν να απομυζούν το φοινικέλαιο, θα παρατήσουν και τη Νεστλέ και θα επιστρέψουν σε βιώσιμες και αειφόρους διαδικασίες παραγωγής, ή ακόμα καλύτερα, θα πάρουν τα βουνά και τα λαγκάδια να σώσουν πιηθκάκια και κορμοράνους.
Πάμε καλά; Οκ, προφανώς αυτό στο οποίο με καλεί η Greenpeace δεν είναι να τηλεφωνήσω στα μεγαλοστελέχη. Μάλλον (δεν πήγα στην ιστοσελίδα, δεν έκανα το κλικ, δεν υπέγραψα πουθενά, σόρρυ), η ΜΚΟ με καλεί να υπογράψω ένα petition, να στηρίξω τη δράση της, να γίνω συνδρομήτρια ή υποστηρίκτρια. Να καθησυχάσω τις τύψεις που αυτή μου προκάλεσε, υπογράφωντας, πληρώνοντας, κάνοντας ένα κλικ. Πιθανότατα, με καλεί ακόμα και στο να μποϋκοτάρω τα προϊόντα της Νεστλέ.
Και λοιπόν; Ακόμα και αν όλος ο πληθυσμός της γης που καταναλώνει προϊόντα της Νεστλέ κάνει όλα τα παραπάνω, αυτό θα λύσει το πρόβλημα; Αν η Νεστλέ ακολουθήσει τις πολιτικές αειφόρου και βιώσιμης παραγωγής, δεν θα συνεχίσουν να υπάρχουν ένα σωρό άλλες Νεστλέ; Δεν θα συνεχίσουν να υπάρχουν βιομηχανίες ρούχων, απορρυπαντικών, πετρελαίου και ένα σωρό άλλες που συντηρούν τις ίδιες δομές, που συνεχίζουν να κάνουν τις βρομιές τους στο περιβάλλον και τα δάση, που εκμεταλλεύονται ταϊλανδεζάκια και κινεζάκια, που χρηματίζουν και ελέγχουν πολιτικούς και κυβερνήσεις, που θησαυρίζουν σε βάρος του μέλλοντος (του δικού μας και του πιθηκακίου της κάρτας);
Προσοχή, προσωπικά πιστεύω πολύ στις συλλογικές δράσεις. Όντως ένα μακροχρόνιο και σθεναρό μποϋκοτάζ μπορεί να είναι μια πολύ αποτελεσματική κίνηση: μεσοπρόθεσμα και μόνο υπό την προϋπόθεση πως θα συνοδεύεται και από παράλληλες δράσεις, από δέσμευση, από συνέπεια. Και πάντα ως ένα ενδιάμεσο σκαλοπάτι τακτικής -όχι ως συνολική κίνηση, όχι ως στόχος. Γνωρίζω ακόμα πως υπάρχουν ΜΚΟ πολύ χρήσιμες και πολύ σωστό προσανατολισμό. Οι καμπάνιες και οι δράσεις τους ακριβώς, δεν απευθύνονται στο συναίσθημα, αλλά αποσκοπούν στην ολοκληρωμένη πληροφόρηση, θέτουν στο στόχαστρο τους πρωταγωνιστές των προβλημάτων και εντάσσονται σε μια συνολικότερη στρατηγική. Δεν στοχοποιούν τη Νεστλέ συγκεκριμένα (όχι πως δεν της αξίζει, απλά όσο αξίζει στη Νεστλέ, αξίζει και στη Μαρς και στη Γιάκομπ Σούσαρντ και σε πολλές άλλες), στοχοποιούν τις μεθόδους και τις πρακτικές της κάθε Νεστλέ.
Στην τελική, αν δεν αγοράσω κιτ-κατ, αλλά ξεσκιστώ να τρώω σνίκερς, what’s the fucking point?!?!?
Το ενοχλητικό με αυτό το είδος καμπάνιας δεν είναι μόνο η αφέλεια με την οποία αντιμετωπίζει τόσο το πρόβλημα όσο και τη λύση. Το πιο ενοχλητικό είναι πως αξιοποιεί τις πιο ύπουλες μεθόδους μάρκετινγκ, αυτές που ενεργοποιούν μηχανισμούς του θυμικού, προκαλώντας τύψεις και καθιστώντας εσένα και εμενα υπεύθυνους για πράγματα δυσανάλογα των δυνάμεών μας. Παράλληλα, δε λένε λέξη για την ταμπακιέρα, για τους αληθινούς υπεύθυνους, για τα λόμπι των πολυεθνικών, για τις διαπλοκές τους με τον πολιτικό κόσμο και τις αλληλεξαρτήσεις των δύο αυτών παραγόντων. Κι ακόμα χειρότερα, υπονοούν πως είναι «στο χέρι σου να σώσεις το πιθηκάκι, υπογράφοντας το petition και χαρίζοντας τον οβολό σου». Ό,τι νά’ναι.
Δεν είναι κατ’ανάγκην κακή η ύπαρξη των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των ΜΚΟ. Δεν είναι εξ ορισμού αρνητικός ο ρόλος τους. Το πρόβλημα ξεκινάει από τη στιγμή που αυτές (και πολλοί άλλοι παράγοντες της περίφημης «κοινωνίας των πολιτών») λειτουργούν εντός του συστήματος, ενσωματωμένες σε αυτό και με απόλυτα συστημικές μεθόδους, στοχεύσεις και στρατηγικές. Το πρόβλημα διογκώνεται, όταν μετακυλύουν στους ώμους μου/σου δυσανάλογες με αυτούς τους ώμους ευθύνες και καθιστούν αρμοδιότερους εσένα κι εμένα από τον τάδε πρωθυπουργό και το δείνα διευθύνοντα σύμβουλο πολυεθνικής εταιρίας.
Και το πρόβλημα λαμβάνει τερατώδεις διαστάσεις όταν εκπαιδεύονται οι πολίτες ολόκληρης της κοινωνίας να λειτουργούν με βάση το εφήμερο συναίσθημα, αντί της στιβαρής και τετράγωνης λογικής, καθιστάμενοι εύχρηστα υποχείρια και άλογα εκτελεστικά όργανα. Δηλαδή, άμα μποϋκοτάρω εν προκειμένω τη Νεστλέ, και κάνω στοκ από προϊόντα της Μαρς, ψωνίσω 85 τόνους ρούχα από το H&Μ και παράγω 258 λίτρα σκουπίδια την ημέρα, το έσωσα το περιβάλλον (και το δάσος που είναι το σπίτι του συμπαθούς πιθηκακίου); Ε, δε νομίζω.
Τι στο καλό είναι τελικά η κοινωνία των πολιτών; Υπάρχει και κοινωνία χωρίς πολίτες; Κοινωνία των αμοιβάδων και της σαλμονέλας; Και ποιοι ανήκουν σε αυτή την κοινωνία των πολιτών; Μετέχουν στις διαδικασίες της εξίσου η Νεστλέ, η Greenpeace, ο πρωθυπουργός τάδε, ο βουλετής δείνα, εσύ και εγώ; Λαμβάνουμε αποφάσεις όλοι μαζί; Είναι όλοι αυτοί το ίδιο; Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε…;
Μια από τις πρώτες καμπάνιες της Greenpeace εισήγαγε το καταπληκτικό και πανέξυπνο σλόγκαν «If you are not part of the solution, then you are part of the problem». Το σλόγκαν αυτό είναι ιδιοφυϊές, εφόσον μεταφραστεί σωστά. Όλοι είμαστε μέρος του προβλήματος και δυνάμει μέρος της λύσης. Ο καθένας στο ποσοστό του, άλλος ως λιθαράκι, άλλος ως τσιμεντόλιθος. Όσο ταγμένα στη λύση και να είναι τα λιθαράκια, αν οι τσιμεντόλιθοι παραμένουν αμετακίνητα μέρος του προβλήματος, η επίλυση παραμένει πολύ μακριά.
ΥΓ. Και δεν είπα λέξη για το αντιαισθητικό αναφορικό «που», το οποίο χρησιμοποιείται (ως πιο πιασάρικο) στο κειμενάκι της κάρτας, αντί του ορθού «όπου».
undantag said:
«Και προφανώς τα μεγαλοστελέχη θα συγκινηθούν και θα σταματήσουν να απομυζούν το φοινικέλαιο, θα παρατήσουν και τη Νεστλέ και θα επιστρέψουν σε βιώσιμες και αειφόρους διαδικασίες παραγωγής, ή ακόμα καλύτερα, θα πάρουν τα βουνά και τα λαγκάδια να σώσουν πιηθκάκια και κορμοράνους.»
Δεν είναι δυνατόν!
Κοίτα τι έγραψα με δυό λεπτά διαφορά από σένα!
akanonisti said:
Αγαπητή Кроткая,
λυπάμαι αλλά θα διαφωνήσω μαζί σου….
Η ΚιτΚατ ήταν η αγαπημένη μου σοκολάτα…(τραγανή…με λίγες θερμίδες..κτλ)….
Από την στιγνή που είδα το βίδεον….
σταμάτησα να την τρώω…και ενημερώσα και τους γύρω μου…..να μην την τρώνε και αυτοί….γενικά σοκολάτες της Nestle….
Κατανοώ τι λες…και συμφωνώ ως ένα σημείο…..όμως…
επειδή ο κόσμος δεν είναι ονειρικά πλάσμένος…και το ξέρεις…. από το τίποτα…προτιμώ τα baby steps….
Και ποιός τρόπος είναι πιο αποτελεσματικός από το εργαλείο του marketing… για να πολεμήσεις και να προβληματίσεις μία πολυεθνική???
Ακόμα και αν πηγαίναμε εκεί… 1000 άνθρωποι…και στεκόμασταν στο τροπικό δάσος… είμαι σίγουρη…πως θα ήμασταν από γραφικοί εώς μαλάκες….αλλά σίγουρα αναποτελεσματικοί….
Ενώ…. η μείωση των πωλήσεων… η αστοχία του marketing… λόγω ουσίας… πιστεύω πως κάνει μία διαφορά….
Ειδικά με άτομα που πιστεύουν στο Πάσχα…και στέλνουν κάρτες για ένα θαύμα-απάτη… 1977 χρόνια μετά…..
Και ναι… η κοινωνία των πολιτών…είναι ένα άδικο έκτρωμα…
γιατί δεν υπάρχουν αθώα θύματα…και εμείς την φτάσαμε εκεί….
Θέλει πολύ κόπο… και υπομονή…. για να της αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης….
Θέλει Baby Steps… και τις περισσότερες φορές να το παίζουμε χαζοί…..
Αποψή μου…. βέβαια….
αλλά βρες μου έναν άλλον αποτελεσματικό τρόπο δράσης….
όχι απαραίτητα κοινής αποδοχής…..
:-)))
Υ.Γ. Η αισθητκή της κάρτας είναι απόλυτο καρακιτς…..
:-))))
Кроткая said:
Δικηγόρε, χε! Great minds think alike, dear! 🙂
Ακανόνιστη, βρε πουλάκι μου, το ίδιο λέμε! Baby steps, αλλά να ξέρουμε γιατί και πώς. Όχι επειδή βάλαμε τα κλάματα μπροστά σε ένα σπλάτερ βίδεο!
Διαφωνώ μαζί σου στο σημείο που λες «να προβληματίσεις μία πολυεθνική»: δεν προβληματίζονται καθόλου οι πολυεθνικές. Για την ακρίβεια, όσο τα πρόσημα στα κέρδη τους είναι θετικά, χέστηκαν πατόκορφα και μπαρδόν για το λεξιλόγιό. Δες και το ποστ του δικηγόρου από πάνω, τα λέει πολύ καλά.
[Το βίδεο αρνούμαι να το δω, γιατί δε θέλω να βλέπω εφιάλτες στον ύπνο μου, αλλά κι επειδή το να βλέπω εγώ εφιάλτες δε θα σώσει τα δάση -όπερ είναι και το point μου!].
tougo said:
βασικά πρέπει να ξυπνήσουμε λίγο όσο αφορά το φαγητό μας γιατί χωρίς αυτό …τέλος. Οπότε πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα. Η nestle και η κάθε nestle δεν προσφέρει καμία τροφή η οποία είναι έστω και στο ελάχιστο ωφέλιμη. Ιδιαίτερα όταν σκέφτεσαι τις τακτικές της για να πλουτίσει ακόμα και αν θες απεγνωσμένα αυτό το ένα καταραμένο γλυκό (που δεν μπορείς να φτιάξεις εσύ) …υπάρχουν πολλές εναλλακτικές πηγές …λίγο να δείξεις λίγο ενδιαφέρον.
Το νόημα είναι ότι αν κάτσεις ένα λεπτό να δράσεις εγωιστικά σκέφτοντας τι είναι καλό για τον εαυτό σου, κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξεις να αγοράσεις κάτι που ίσως να είναι καλό και για το περιβάλλον.
zouri said:
Θα διαφωνήσω μαζί σου.Αν και προσωπικά δεν τσιμπαω σε τέτοιου είδους καμπάνιες,είδα πολλά άτομα να επικροτούν την συγκεκριμένη καταχώρηση.Δεν μένω σε αυτή την ίδια την κίνηση αλλά στο γεγονός ότι ίσως είναι και μια αρχή για κάποιο άνθρωπο.Σιγά σιγα μέσω κάποιας καμπάνιας καταλαβαίνουμε τι περίπου παίζεται στο περιβάλλον και ίσως και στην χώρα μας που είμαστε ακόμα πολύ πίσω αποκτήσουμε οικολογική συνείδηση.
Πηγαίνω την σκέψη μου πιο πέρα απο την καμπάνια.Κοιτάω ότι σε βάζει σε ένα κανάλι διαφορετικής σκέψης και να ψάχνεις και να ζητάς περισσότερα για το περιβάλλον.
βέβαια αν ο καθένας ατομικά σταματήσει να αγοράζει από συγκεκριμένα προϊόντα τότε η εταιρεία θα αναγκαστεί να αλλάξει.Παρατηρώ και από την δουλειά μου οτι ο κόσμος αρχίζει να ζητάει κοινωνικό έργο.Ενα μπλουζάκι που έχει πάνω το σήμα από οργάνωση για την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού,πουλιέται περισσότερο και πιο εύκολα.Αυτό ωθεί τις εταιρείες σε μια διαφορετική πολιτική.
Προσωπικά δεν αγοράζω προϊόντα εταιρειών που πετάνε κόσμο στον δρόμο και δεν έχουν κοινωνική δράση.Δεν γράφω περισσότερα για να μην κάνω κατάχρηση χώρου,απλά μίλησα από την πλευρά τι παίζει στο εμπόριο.Δεν μένω στην διαφήμιση αυτή καθ εαυτήν αλλά στην γενικότερη συνειδητοποίηση που προκαλεί.Μπορεί η καμπάνια να μην απευθύνεται σε άτομα που έχουν αυξημένη οικολογική συνείδηση,αλλά πιάνει εύκολα σε άτομα που δεν έχουν ασχοληθεί ακόμα.Και αυτό είναι ένα κέρδος.Αλλά και οι εταιρίες όταν βλέπουν αντιδράσεις για ένα προϊόν τους αμέσως προσπαθούν να το διορθώσουν.
αγκνιρα said:
Ούτε και γω βρίσκω την συγκεκριμένη διαφήμιση ιδιαίτερη επιτυχημένη. Και εμένα μου την δίνει που όλες οι οργανώσεις, είτε περιβαλλοντολογικές, είτε ανθρωπιστικές, είτε δεν ξέρω και γω τι σου την πέφτουν πάντα πριν τις μεγάλες γιορτές, Πάσχα και Χριστούγεννα, ποντάροντας στις τύψεις σου για να σε κάνουν να πληρώσεις.
Αλλά σε όλα τα υπόλοιπα δεν συμφωνώ, για τους λόγους που ήδη ειπώθηκαν. Προσωπικά προσπαθώ να κρατώ μια γραμμή σχετικά με το τι αγοράζω και από που. Προφανώς δεν είναι τέλεια η προσπάθειά μου, αλλά για μένα είναι η μόνη σωστή επιλογή.
Δεν χρειάζεται να σε εκνευρίζουν τέτοιες καμπάνιες! Εσύ δεν πρέπει να τις ακολουθείς. Ο καθένας ζει με τον τρόπο που θεωρεί καλύτερο, κάνοντας ό,τι μπορεί.
Παράθεμα: H ανατομία μιας πασχαλινής κάρτας | Search Top Greek Blog
tsalapeteinos said:
Προσυπογράφω και καταδικάζω κι εγώ τέτοιου είδους καμπάνιες «συνειδητοποίησης» που προωθούν τον ανώδυνο «καταναλωτικό ακτιβισμό» αντί της πιο δύσκολης αλλά σαφέστατα πιο σοβαρής και πιεστικής (ταξικής) κοινωνικής κινητοποίησης και παρέμβασης! Προσπαθούν να μας ευαισθητοποιήσουν ως καταναλωτές και πελάτες ενώ αυτό που χρειάζεται είναι να συνειδητοποιηθούμε ως πολίτες και εργαζόμενοι για να δούμε με πιο ευρύ πνεύμα και ψύχραιμη ματιά το πρόβλημα, και να επιβάλουμε τη λύση του! Συμφωνώ επίσης ότι οι περισσότερες (όχι όλες ασφαλώς) από τις ΜΚΟ παίζουν το παιχνίδι του συστήματος, και είναι λογικό αυτό αφού χρηματοδοτούνται από κυβερνήσεις και μεγάλες εταιρίες. Αυτός που σε πληρώνει πάντα είναι το αφεντικό και ζητάει ανταλλάγματα γι’ αυτό.
Επειδή βέβαια δε γίνεται να μην καταναλώνουμε καθόλου, τουλάχιστο μπορούμε να προτιμάμε προϊόντα από πιο μικρές εταιρίες για τις οποίες έχουμε πληροφορίες ότι σέβονται το περιβάλλον και τους εργάτες τους, συνεταιρισμούς, κολεκτίβες και κοοπερατίβες, όπως αυτές που είναι ενταγμένες στο Libero Mondo.
Οι τύψεις πάλι, είναι ένας μηχανισμός που καλλιεργείται συστηματικά από το εκπαιδευτικό σύστημα και την οικογένεια και προκαλούν ενοχή
Μια και το ανέφερες, καταδικάζω τόσο την αστική εκπαίδευση όσο και την αστική… οικογένεια. Φέρτε μας μαρξιστάς δασκάλους, όσο για τα παιδιά, μπορούν κάλλιστα να τα μεγαλώνουν πρότυπα ιδρύματα και να είναι παιδιά όλης της κοινωνίας, σύμφωνα με το μοντέλο που πρότεινε η σ. Κολλοντάι!
Όντως ένα μακροχρόνιο και σθεναρό μποϋκοτάζ μπορεί να είναι μια πολύ αποτελεσματική κίνηση: μεσοπρόθεσμα και μόνο υπό την προϋπόθεση πως θα συνοδεύεται και από παράλληλες δράσεις, από δέσμευση, από συνέπεια. Και πάντα ως ένα ενδιάμεσο σκαλοπάτι τακτικής -όχι ως συνολική κίνηση, όχι ως στόχος
Εδώ θα διαφωνήσω με το ενδιάμεσο «σκαλοπάτι», θυμίζει την θεωρία των «σταδίων» προς το σοσιαλισμό που επέβαλε η σταλινική Κομιντέρν (στο 7ο Συνέδριο με γραμματέα τον Μολότωφ αν θυμάμαι καλά), η οποία συγκράτησε στο Μεσοπόλεμο τους εξεγερμένους εργάτες και ουσιαστικά διευκόλυνε την αστική τάξη να διασφαλίσει τα συμφέροντά της στα πλαίσια της «αστικοδημοκρατίας»! Οι μεσοβέζικες και «ενδιάμεσες» λύσεις, ρεφορμιστικής ή σοσιαλδημοκρατικής φιλοσοφίας το μόνο που καταφέρνουν είναι να δώσουν παράταση ζωής στο καπιταλιστικό σύστημα, αναβάλοντας έτσι την τελική επικράτηση της εργατικής τάξης!
Αυτά και καλή… Εργατική Πρωτομαγιά.
faros said:
Να γίνω κακός ;;;
Προφανώς η συγκεκριμένη εταιρεία δεν τα «ακούμπησε» στην ΜΚΟ (άκου έκφραση !!! ) γιατί αν αυτοί οι «κύριοι» νομίζουν ότι εμείς τρώμε κουτόχορτο και δεν καταλαβαίνουμε τον βρώμικο ρόλο που παίζουν όλες αυτές …
Μάλλον γελιέντε !
Αυτή η επιλεκτική … «ευαισθησία» με νευριάζει αφάνταστα !
Πέρσι που πήγα στο Λονδίνο, πέρασα κάτω από ένα μέγαρο στην κυριολεξία και ρωτώντας μου είπαν ότι ανήκει σε μια τέτοια ΜΚΟ …
Άστα … το δούλεμα πάει σύννεφο !!!
Καλημέρα, καλημέρα !
HappyHour said:
Κλαπ κλαπ κλαπ ! Συμφώνω θεία Κρότ συμφωνώ (απόρω γιατί διαφωνουμε για τον Ναζιφ αφου στο ίδιο πνέυμα, περίπου, είναι ο συλλογισμός μου).
Α και η Νεστλέ βγάζει και τον νεσκαφέ και γάλατα όχι μόνο κιτκατ…
asimina said:
Καλημέρα!
Εξαιρετικό το κείμενο, συμφωνώ απόλυτα στο ότι δίνουν σημασία σε λάθος πράγματα. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να υποκύψω στην «ελεημοσύνη» που μου πλασάρουν οι οργανώσεις τέτοιου είδους. Και μη σου πω ότι με προβληματίζει το ότι μιλάνε συγκεκριμένα για την Nestle, κάτι που με βάζει να σκεφτώ ότι πιθανόν τα κάνανε πλακάκια με την ανταγωνίστρια εταιρεία.
Από οργανώσεις για το περιβάλλον μου φαίνεται πολύ σωστή ο Αρκτούρος. Μικρής κλίμακας, με συγκεκριμένους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους και σχετικά μικρό πεδίο δράσης.
Χαιρετώ! Γουφ!
Speculoos said:
Δεν μπορούσα να γράψω καλύτερα τις σκέψεις μου για τον τρόπο των “οικολογικών ανησυχιών” και “οικολογικών δράσεων” από αυτά που ανέφερε ο τσαλαπετεινός. Εξάλλου, όταν η οικολογία δεν είναι πολιτική αλλα ακόμα μια καταναλωτική συνήθεια τότε δε ξεφεύγει από μια απλή συνειδησιακή άφεση αμαρτιών και τύψεων. Τακτικές που αφενός χρησιμοποιούν το marketing με τον πλέον αθέμιτο τρόπο και φτάνουν συχνά στα όρια της υποκρισίας. Είναι φρέσκια εξάλλου η μπούρδα με το Earth hour στην οποια μεγάλες οικολογικές οργανώσεις χαιρέτησαν την πρωτοβουλία επιχειρήσεων από το IKEA και την Coca-cola μέχρι το Media Markt. Ναι, απέκτησαν οι εταιρείες οικολογική συνείδηση και πλέον μπορούν πιο χαλαρές να δουλεύουν τα εργοστάσια 24/7 και όταν πηγαίνουμε στα IKEA και τα Media Markt να βλέπουμε τις αναμμένες ηλεκτρικές συσκευές χωρίς τύψεις.
antidrasi+sex said:
Σε θεωρητικό επίπεδο με κάλυψε ο σύντροφος Τσαλ.
Σε πρακτικό επίπεδο, μίλησε και η συντρόφισσα HappyHour.
Όποιος θέλει να μποϋκοτάρει τη Νεστλέ, να κόψει τον Nescafe.
Και άμα έχει τα καμπανέλια η ΠράσινηΕιρήνη (μπεεερργγκ) ας έβαζε αντί για ΚιτΚατ στην κάρτα τον καφέ, να δούμε πόσα απίδια βάνει ο σάκος.
Α, και τα παγωτά Δέλτα. Η Νεστλέ τα έχει αγοράσει και αυτά.
‘Ομως, θα κάνει μια τρύπα στο νερό.
Γιατί για να πιάσει το μποϋκοτάζ, πρέπει να είναι γνωστό στην εταιρεία ποιος και γιατί την μπουκοτάρει. Και τότε, πάρα πολύ όμορφα, θα αλλάξει όνομα… Τόσο απλά, γιατί στον καπιταλισμό, δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Άρα, ότι είναι να κάνει κανείς, δεν θα το κάνει για να «τιμωρήσει» οποιαδήποτε Nestle.
Θα το κάνει γιατί θα έχει συνειδητοποιήσει ότι ΚΑΘΕ του ενέργεια, ΚΑΘΕ του αγορά έχει ένα α ή β αντίκτυπο.
Ποιος και πως και για πόσα μαζεύει τον καφέ που πίνουμε εμείς κάθε μέρα?
Ποιος και πως και για πόσα ράβει το κουκλάκι που πάμε δώρο στα παιδιά/ανήψια/βαφτηστήρια μας?
Ποιος και πως και για πόσα μαζεύει τις ντομάτες και τις φράουλες μας?
Και αν εμείς όμως πάψουμε να τα αγοράζουμε όλα αυτά, αυτός θα έχει έστω και αυτό το πενιχρό μεροκάματο?
Κάτσε στον άξονα μαλάκα πολίτη και περίμενε από την ελεύθερη αγορά να τα ρυθμίσει αυτά…
Leftg700 said:
Φίλη Кроткая,
«[…] και μόνο υπό την προϋπόθεση πως θα συνοδεύεται και από παράλληλες δράσεις, από δέσμευση, από συνέπεια»;
This is the fucking point!
ΥΓ. Και δεν είπα[με] λέξη για το αν[ορθόγραφο] [μη] αναφορικό «στοιβαρό», το οποίο χρησιμοποιείται (ως πιο ορθό;) στο κειμενάκι τ[ου ποστ], αντί του ορθού «στιβαρό».
Άντε, Χρόνια Πολλά 🙂
harisheiz said:
Δεν έχω διαβάσει όλα τα παραπάνω σχόλια και είναι εξαιρετικά πιθανό αυτό που θα πω να έχει γραφεί ήδη. Προσωπικά αυτό που με θίγει πρωτίστως είναι ότι αυτή η καμπάνια δεν απευθύνεται σε εμένα/εμάς ως πολίτη αλλά ως καταναλωτή. Αυτό δεν είναι ούτε κακόγουστο, ούτε κιτς, ούτε ένα λάθος της συγκεκριμένης ΜΚΟ. Είναι μάλλον μια επικοινωνιακή τακτική προσαρμοσμένη σε μια πραγματικότητα που δυστυχώς έχει πια διαμορφωθεί για τα καλά και αναδιανέμει τους ρόλους.
Δεν λέω ότι κάνει καλά η greenpeace να ακολουθεί το συγκεκριμένο επικοινωνιακό μοντέλο. Λέω ότι, σε ένα περιβάλλον όπου πια οι αγορές έχουν την κυριαρχία έναντι των κυβερνήσεων, όπου τα κράτη υποχωρούν αδύναμα μπροστά στα θέλω των τραπεζών και των πολυεθνικών εταιριών και τελικά εξαναγκάζονται τα ίδια να λειτουργούν ως εταιρίες κλπ κλπ η έννοια πολίτης υπολείπεται πλέον σε ισχύ έναντι της έννοιας καταναλωτής… Κατά συνέπεια τέτοιες πρακτικές και τέτοιες καμπάνιες είναι αυτονόητα αναμενόμενες και δεν είναι το πρόβλημα αλλά η παρενέργεια. Η greenpeace άλλωστε έχει επιλέξει εδώ και πολλά χρόνια να χρησιμοποιεί αυτή την επικοινωνιακή τακτική (ποτισμένη από το συντακτικό και τη γραμματική του καπιταλισμού) μονόπατα και με τρόπο ασυνεπή με τις ίδιες της «αρχές» της.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, δεν είναι περίεργο ότι αντί να καταγγέλλεται η κυβέρνηση της Ινδονησίας η οποία έχει χρέος της να προστατεύσει τα δάση της, να νομοθετήσει, να οργανώσει την παραγωγή φοινικελαίου με τρόπο (ας πούμε) πιο φιλικό προς το περιβάλλον κλπ κλπ κλπ γιατί αυτός είναι ο ρόλος της (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι), καταγγέλλεται η εταιρία που αγοράζει φοινικέλαιο από τους Ινδονήσιους παραγωγούς…
Βέβαια αυτό είναι εγγενώς ασυνεπές, η αν προτιμάτε αυτοαναιρούμενο, γιατί αν θες να λειτουργείς και να καταγγέλλεις ενδοσυστημικά, όπως κάνει η greenpeace, τότε αυτό που διαλέγεις να καταγγέλλεις δεν είναι το σύστημα, είναι προβληματικές επιμέρους συναλλαγές. Όμως, καθώς η κάθε συναλλαγή, ως σχέση ή ως δίκτυο σχέσεων, προϋποθέτει τουλάχιστον δυο συναλλασσόμενες πλευρές, είναι οξύμωρο μέσα σε ένα δίκτυο συναλλαγών και συναλλασσομένων να καταγγέλλεται επιλεκτικά μόνο ένας. Εν προκειμένω θα έπρεπε εκτός από τη Nestle να καταγγέλλεται ο Ινδονήσιος παραγωγός, ο Ινδονήσιος νομάρχης, η κυβέρνηση της Ινδονησίας, τα διεθνή οικολογικά fora κλπ κλπ.
Η greenpeace διαλέγει να μην το κάνει και οι λόγοι είναι πολλοί. Κατά βάση όμως ο κυρίαρχος λόγος είναι ότι μια συνολικότερη καταγγελία δεν συμφέρει την greenpeace, γιατί θα είναι αναγκαστικά μια πολιτική καταγγελία. Κι αν αρχίσει να γίνεται αυτό τότε θα καταλάβουμε όλοι ότι η greenpeace ως οργάνωση αλλά και η οικολογία ευρύτερα δεν μπορεί να είναι αυτοτελής και αποσπασμένη, δεν μπορεί να είναι απολιτίκ και κυρίως δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς ιδεολογικό πρόσημο, ή για να το πω καλύτερα, δεν μπορεί να υπάρχει με το παρόν ιδεολογικό πρόσημο στο παρόν κοινωνικοπολιτικό σκηνικό. Γιατί το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο από τον υπό εξαφάνιση κροκόδειλο της Ζανζιβάρης ή τον λευκό πάνθηρα της Βιρμανίας. Γιατί πριν μας συγκινήσει ο συμπαθής ουρακοτάγκος της Ινδονησίας θα πρέπει να μας απασχολήσει ο άνθρωπος που ζει στην Ινδονησία κάτω από το όριο της φτώχιας και συχνά είναι ο ίδιος που αποψιλώνει τα δάση του για να επιβιώσει.
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, το κυρίαρχο πρόβλημα της κάρτας και της greenpeace γενικότερα είναι η επιτηδευμένη αποσπασματικότητα της. Η καταγγελία της greenpeace είναι μια πολύ εύκολη και μαζί χυδαία καταγγελία που λέει τη μισή αλήθεια, είναι η χυδαία αντίδραση του «πολιτισμένου» δυτικού ανθρώπου που έχοντας αποικήσει (η Ινδονησία ήταν Ολλανδική αποικία) και απομυζήσει για χρόνια τις σήμερα αναπτυσσόμενες και υπανάπτυκτες χώρες, έχοντας τα τελευταία 50 χρόνια καταναλώσει περισσότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές από όσο σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας ώστε να αναπτύξει την οικονομία του, να φτιάξει υποδομές και να μπορεί να απομυζά καλύτερα τους φτωχούς της ανθρωπότητας, έρχεται τώρα με γεμάτο στομάχι και οικολογική συνείδηση να μας πει «μην τρώτε Kitkat γιατί η Nestle κόβει τα δάση των ουρακοτάγκων».
Αντί αυτού βέβαια θα έπρεπε να πει «αυτοί εκεί οι κακόμοιροι είναι φτωχοί, εμείς τα ζώα οι δυτικοί τους κάναμε φτωχούς, και για να επιβιώσουν κόβουν τα δάση, καταστρέφουν το περιβάλλον και πουλάνε φοινικέλαιο στη Nestle, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να πάψουν να είναι φτωχοί γιατί δεν γίνεται να φυτέψουμε οικολογική συνείδηση στα κεφάλια τους όσο έχουν άδειο στομάχι».
Кроткая said:
Προς όσους εκφράζουν διαφωνίες:
προσωπικά καλύπτομαι απόλυτα από το σχόλιο του Χάρη και εκείνο του Τσαλ.
Tougo, έχεις δίκιο. Αν σκεφτεί κανείς ΕΓΩΙΣΤΙΚΑ και μακροπρόθεσμα, εξ ανάγκης θα λειτουργήσει φιλικά προς το περιβάλλον.
Τσαλ, δεν το εννοούσα σταλινικά φυσικά το «ενδιάμεσο στάδιο». Κινήσεις τέτοιου τύπου πάντως, ενταγμένες σε ένα συνολικότερο σκεπτικό, μπορεί να μην αποτελούν τη λύση, αλλά δεν βλάπτουν κιόλας -κι έχουν και καλό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη (μαρκετίστικα μιλώντας).
Λεφτ, ουπς! Το διόρθωσα! 🙂 [καταρραμένο spell checker!].
Προκύπτει βέβαια ένα θεματάκι: η κοινωνία έχει εξελιχθεί σε ένα πολύπλοκο δημιούργημα. Με αυτή τη λογική, είναι αδύνατο να μην καταναλώνεις, δεδομένου του γεγονότος ότι είναι αδύνατο να έχεις το μποστάνι σου, τις κοτουλες και το προβατάκι στο μπαλκόνι σου στην Κυψέλη. Κάτι πρέπει να φας. Κάπως πρέπει να ντυθείς. Και άντε, κόβεις το κάπνισμα (και δεν ενισχύεις τη Φίλιπ Μόρρις). Κόβεις και τον καφέ (και δεν ενισχύεις τη Νεστλέ). Κόβεις και τις σοκολάτες (και δεν ενισχύεις τη Μαρς).
Τι άλλο θα κόψεις; Τα μακαρόνια; Τα λαχανικά; Το κρέας; Τα φρούτα; Το ντύσιμο;
Γι’αυτό μάλλον αυτό που χρειάζεται είναι λελογισμένη κατανάλωση, μετρημένη και βασισμένη στις αληθινές ανάγκες. Με αυτό τον τρόπο και δεν θησαυρίζουν οι πολυεθνικές και παράγονται λιγότερα σκουπίδια (αυτό είναι πολύ σπουδαίο πράγμα και κανείς δεν το σχολιάζει γενικά).
Αλλά, θα ήθελα να καταθέσω πωως για μένα οι τέσσερις καφέδες την ημέρα είναι ανάγκη: χωρίς αυτούς το μυαλό μου δεν δουλεύει. Είναι καύσιμο, βρε αδερφέ! Ας μην πάρω νεσκαφέ. Αλλά χωρίς καφέ δεν γίνεται -και φυτεία δεν έχω πρόχειρη! 🙂
Speculoos said:
«Αλλά χωρίς καφέ δεν γίνεται -και φυτεία δεν έχω πρόχειρη!»
Δραττόμενος της ευκαιρίας (προσωπική πείρα εξάλλου) και μιας και μιλάμε για μεγάλες πολυεθνικές, γνωρίζεις ότι σχεδόν κανεις από αυτούς που έχουν φυτείες κακάο στην Γκάνα και την Ακτή Ελεφαντοστού (οι δυο χώρες που παράγουν το 60% της παγκόσμιας παραγωγής) δεν έχει φάει τη σοκολάτα που προήλθε από την παραγωγή του;
tougo said:
και προς την Кроткая και τον Speculoos ειδικά στον καφέ υπάρχουν πολλές fair trade μάρκες. Που από γεύση και άρωμα σκίζουν σε σχέση με τους ξεπλυμένους καφέδες των μεγάλων πολυεθνικών. Οι οποίοι κατά μεγάλο ποσοστό είναι και βιολογικής καλλιέργειας. Ίσως να μην μπορείς να φτιάξεις φραπέ αλλά όλα τα άλλα είδη καφέ είναι στην γωνία και σε περιμένουν.
δυστυχώς η χώρα μας δεν είναι μέσα σε αυτή την αλυσίδα αλλά σε λίγο περισσότερο ψαγμένα μαγαζιά (βλ. σπόρος) βρίσκονται.
http://www.fairtrade.net
antidrasi+sex said:
Υπάρχει το κατάστημα fairtrade στην Νίκης στο Σύνταγμα. Και έχει και στιγμιαίο για όποιον ενδιαφέρεται. Εγώ πάντως προτιμώ τον Σπόρο.
tsalapeteinos said:
Κι εγώ ψηφίζω σπόρο. Όχι μόνο λόγω προϊόντων αλλά και από «επαναστατική συνέπεια», για την ενίσχυση των ελεύθερων παραγωγών και των αντάρτικων κινημάτων στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
harisheiz said:
Δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα αλλά κάποτε υπήρχαν τα χρώματα Rembrandt τα οποία ήταν πολύ δημοφιλή ανάμεσα στους φοιτητές στις σχολές καλών τεχνών. Σε μια εποχή που το αντιπολεμικό κίνημα γνώριζε μεγάλη άνθιση κυρίως λόγω του Βιετνάμ, τα αντιπολεμικά θέματα στα έργα τέχνης ήταν κάτι παραπάνω από συνηθισμένο, είναι μάλλον αναμενόμενο λοιπόν να υπάρχουν πάρα πολλά έργα τέχνης με αντιπολεμικό περιεχόμενο που ζωγραφίστηκαν με χρώματα της Rembrandt. Μέχρι εδώ καλά… Το πρόβλημα ξεκινάει όταν κάποια στιγμή κάποιος φοιτητής ανακάλυψε ότι η εταιρία Rembrandt ήταν θυγατρική μιας εταιρίας παραγωγής όπλων που προμήθευε τον Αμερικανικό στρατό. Άθελα τους λοιπόν όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες που με αγνές προθέσεις ζωγράφιζαν επιλέγοντας θέματα ενάντια στον πόλεμο, ζωγραφίζοντας και αγοράζοντας χρώματα τον συντηρούσαν…
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι τόσο απλό ούτε λύνεται με μποϋκοτάζ της Rembrandt ή της Nestle και όποιος το νομίζει αυτό είναι υπερβολικά αισιόδοξος και οριακά γραφικός! Τα μποϊκοτάζ και τέτοιου είδους δράσεις και πρακτικές είναι απλά για να χρυσώνουν το χάπι, να φαίνεται ότι κάτι κινείται, να κοιμόμαστε λίγο καλύτερα βάζοντας στην άκρη τις ενοχές μας κλπ κλπ. Ουσιαστικά όμως μέσα στο παρόν σύστημα η αλλαγή καταναλωτικής νοοτροπίας που μας πλασάρουν ως λύση δεν είναι επαρκής, μπορεί να βελτιωθούν λίγο τα πράγματα, να σωθούν 5-10 ουρακοτάγκοι αλλά μέχρι εκεί… Από εκεί και πέρα όποιος νομίζει ότι θέλει πραγματικά να σώσει τον πλανήτη, με βάση αυτό που λέγεται ενεργειακό αποτύπωμα έχει δύο, το πολύ τρεις λύσεις:
1ον, να γίνει μάρτυρας, απαρνούμενος τα πάντα να πάει να μείνει σε ένα βουνό, να καλλιεργεί ρύζι και να φτιάχνει πράσινο σαπούνι στην πίσω αυλή της καλύβας του.
2ον, να σκοτώσει κάποια δις των κατοίκων του πλανήτη για να γίνουμε λιγότεροι (environmental friendly πόλεμος)
3ον, να διεκδικήσει αλλαγή της υπάρχουσας οικονομικοκοινωνικής δομής και αν τα καταφέρει να αρκεστεί στο να ζει με λιγότερα!
Διαλέγετε και παίρνετε… Όλα τα άλλα είναι ημίμετρα…
* http://footprint.wwf.org.uk/στο λινκ αυτό μπορείτε να υπολογίσετε πόσους πλανήτες θα χρειαζόμασταν αν όλοι κατανάλωναν όπως εσείς…
αγκνιρα said:
Χωρίς καφέ, ούτε γω μπορώ να ζήσω, Κροτ 😉 . Αλλά εκεί που ζεις σίγουρα θα βρίσκεις κάτι ανάλογο με αυτό http://www.maxhavelaar.ch/en/maxhavelaar/fair-trade/. Προιόντα αυτής της σειράς βρίσκω εδώ σε σχεδόν όλα τα σούπερ μάρκετ. Κοστίζουν βέβαια παραπάνω. Αλλά τουλάχιστον τα λεφτά πάνε στους παραγωγους (ή τουλάχιστον θέλω να το ελπίζω…). Υπάρχει και ίνσταντ για φραπέ σ΄αυτή τη σειρά (πώς αλλιώς θα την έβγαζα το καλοκαίρι; 😆 ).
Καλά και σωστά είναι όλα όσα λέτε. Συμφωνώ. Προφανώς δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει ή να αλλάξει το σύστημα αυτό και είναι σίγουρο ότι πάμε κατά διαόλου, και από οικολογική άποψη. Αλλά εγώ τουλάχιστον προτιμώ να ζώ με ημίμετρα, έχοντας επίγνωση του ότι ακόμα και αυτές οι φέρ τρέιν εταιρείες τις οποίες προτιμώ είναι σε τελική ανάλυση και αυτές εταιρείες του ίδιου συστήματος.
partizana said:
Ημαρτον!Εγώ λέω να αυτοκτονήσουμε όλοι μαζί, γιατί ακόμα και που κατουράμε-να μην πω αναπνέουμε, κάποια καταστροφή προκαλείται. Ο πλανήτης θα ήταν καλύτερος χωρίς εμάς. Μετά όμως σκέφτομαι ότι ο πίθηκος θα είχε όλο το χρόνο μπροστά του για να εξελιχθεί και να γίνει άνθρωπος, που θα εξελισσόταν με τη σειρά του και θα έφτανε κάποια στιγμή στο σημείο να φτιάχνει σοκολάτες που δεν είναι σοκολάτες, αλλά η καταστροφή η ίδια.
Δεν υπάρχει σωτηρία,πάρτε το απόφαση!
faros said:
Υπάρχει, partizana, υπάρχει …
Αρκεί να εμπεδώσουμε μια απλή αλήθεια !
Ο κόσμος ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ και πρέπει να τον πάρουμε στα χέρια μας !
Εγώ αυτό δεν βλέπω να καταλαβαίνουμε … δυστυχώς …
Καλημέρα σας !
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ΑΛΩΝΙ said:
Που είναι τα δικαιώματά μου σε μπανάνες από τη φωτογράφηση ρε;
Και ποιός μαλάκας με στρίμωξε μέσα σ΄αυτό το απαίσιο λαμέ κιτς αυγό;
Το πιθηκάκι
Darthiir the Abban said:
Χααααχαχαχαχα!
Όχι βρε κροτ μου, δεν διαφωνούμε πουθενά, απλά υπάρχει η αιτιοκρατικότητα στη μέση που δεν επιτρέπει στους πολίτες να δράσουν όπως «θα έπρεπε». Γι’ αυτό ακριβώς και θα συνεχίσω να στηλιτεύω μόνο και μόνιμα τις ανώτατες βαθμίδες που δημιουργούν την αιτιοκρατικότητα, αντί τους πολίτες που αναγκαστικά φέρουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης.
Άλλωστε, στην πράξη, σε τούτη την πλάση, άμοιρες ευθύνης είναι μόνο οι πέτρες!
lucia said:
συμφωνώ απόλυτα με το κείμενο και τις επιλεκτικές ευαισθησίες των ΜΚΟ. θέλω μόνο να προσθέσω προσωπική εμπειρία: από τα 13 μέχρι τα 16-17 περίπου ήμουν εθελόντρια-συνδρομήτρια στη greenpeace (στην ουσία δεν έκανα τπτ εκτός του να πληρώνω και να μαζεύω υπογραφές ενάντια στα πυρηνικά). κάποια στιγμή το 98 νομίζω με τον βομβαρδισμό της γιουκοσλαβίας η μητέρα μου που είναι δικηγόρος μου είπε να πάω στη greenpeace ένα κείμενο ενάντια στους βομβαρδισμούς (που το υπέγραφε η ένωση ελληνίδων νομικών-όχι κανένα γκρουπούσκουλο του Indymedia) για να πάρουν και απο εκεί υπογραφή. το πήγα, μου είπαν ότι θα το κοιτάξουν και μετά απο καιρο που το αναζητήσαμε μας απάντησαν ότι δεν μπορούν να πάρουν θέση για τέτοια ζητήματα. τόσο γελοίοι είναι οι άνθρωποι, μόνο για να φτιάχνουν κάρτες με πίθηκους και φωκιες. τώρα πια όταν με σταματούν στο δρόμο τους κοιτάζω έως απαξιωτικά. ελπίζω όλο και λιγότεροι να ψαρώνουν με κάτι τέτοια…
-κροτ σε διαβάζω καιρό αλλά μόλις σήμερα αποφάσισα να σχολιάσω γιατι τα «πήρα» με το θέμα. 🙂
Кроткая said:
Σπέκυ, δεν πειράζει, γιατί, ως γνωστόν η σοκολάτα παχαίνει και χαλάει τα δόντια!
Τougo, το fairtrade είναι μια καλή αρχή νομίζω, κι ας είναι δυσεύρετα τα προϊόντα τους. Εδώ έχω δει προϊόντα της oxfam πχ -αλλά όχι καφέ. Θα το ψάξω όμως.
Χάρη, από τις επιλογές που δίνεις, τη Νο 2 την έχουν αναλάβει με επιτυχία διάφορες χώρες και διεθνείς οργανισμοί. Όσο για την ιστορία με το footprint, δεν είμαι απόλυτα σίγουρη πως είναι και πολύ αντιπροσωπευτική. Είναι στην ίδια λογική με την καμπάνια για τη Νεστλέ. Βέβαια, κακό δεν κάνει να ακολουθήσουμε μερικές από τις συμβουλές, απλά η ουσία είναι η τρίτη σου επιλογή -την οποία δεν ενσωματώνουν πλήρως αυτές οι καμπάνιες.
Αγκνίρα, δίκιο έχεις και συμφωνώ. Από το να αγοράσεις καφέ της Νεστλέ, καλύτερα Maxhavelaar (εδώ πάντως δεν έχω βρει προϊόντα τους), κι ας ξέρεις πως αυτό δεν θα αλλάξει και πολύ τον κόσμο.
Αλλά, να σου πω κάτι; Δοκίμασα κάποια φάση να παώ σε bio καταστήματα εδώ, αλλά τα απέρριψα όταν είδα πως πουλούσαν 4 ευρώ το ροδάκινο (το κομμάτι!). Σόρρυ κιόλας, αλλά είναι εκμετάλλευση αυτό το πράγμα.
Τουλάχιστον βρίσκω πχ απορρυπαντικά και άλλα πράγματα σε σούπερ μάρκετ που έχουν το πράσινο αυτοκόλλητο σε τιμές νορμάλ.
Παρτιζάνα, οκ, υπερβάλλεις λίγο. Ο πλανήτης δεν θα ήταν καλύτερος χωρίς εμάς. Θα ήταν όμως καλύτερος χωρίς πυρηνικά όπλα, χωρίς πολέμους, χωρίς φτώχεια, χωρίς κατεστραμμένα και υπερυλοτομημένα δάση.
Υπάρχει βιώσιμος τρόπος ζωής και είναι σωστό να τον επιλέγουμε, ξέροντας βέβαια πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης δεν το έχουμε εσύ κι εγώ, αλλά αυτοί εκεί.
Το να μην πας για τσιγάρα με το αυτοκίνητο στην τελική, καλο θα κάνει σε σένα τον ίδιο πριν από όλους και μετά στο περιβάλλον. (Δεν το λέω για σένα, το ξέρω πως δεν έχεις αυτοκίνητο!).
Βασικά η λογική του Tougo είναι η πιο σωστή και υλοποιήσιμη. Αν επιλέγεις να καταναλώσεις/μετακινηθείς/ζήσεις με βάση το δικό σου συμφέρον, την δική σου υγεία, τότε σίγουρα επιλέγεις να ζεις φιλικά προς το περιβάλλον.
Φάρε, εγώ θα έλεγα πως εμείς ανήκουμε στον πλανήτη, είμαστε κομμάτι του πλανήτη. Μεγάλο μέρος της καταστροφής ξεκίνησε επειδή κάποιοι άρχισαν αν αλειτουργούν ακριβώς σαν δερβέναγες του πλανήτη και τον αντιμετώπισαν σαν χωράφι τους. Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά αν λειτουργήσουμε με τη λογική «ο πλανήτης μας ανήκει», παίζει να του δώσουμε μια και να τον στείλουμε στο διάολο -στέλνοντας και τους αυτούς μας μαζί.
Φοράδα, ε παρντόν, Πιθηκάκι: δεν διάβασες τους αστερίσκους του συμβολαίου όταν υπέγραψες, ε;
Όσο για το αυγό, αφού δεν έχεις πια δάσος για σπίτι, βολέψου με το αυγό. Κι εμείς σε διαμερίσματα κλουβιά ζούμε, τι να κάνεις, κωλοζωή…
Καμ, τι λες; Οι πέτρες προκαλούν κατολισθήσεις! Δεν είδες το UP? Ένα μικρό χαλικάκι έκανε ολόκληρο χαλασμό.
Μωρέ, φταίνε και οι πέτρες, άκου τι σου λέω!
Lucia, καλώς όρισες, καταρχάς. Αυτό ακριβώς που αναφέρεις είναι ένα παράδειγμα για την ουσία.
Άπαξ και αποσυνδέεις το πρόβλημα «πόλεμος» από το θέμα «περιβάλλον», άπαξ και θεωρείς πως υπάρχει δυνατότητα να λειτουργούν οι άνθρωποι φιλικά προς το περιβάλλον, ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης -είσαι φάουλ.
Δλδ, χεστήκαμε για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, εμείς ασχολούμαστε με το δάσος του Αμαζονίου που καταστρέφεται.
Το γεγονός ότι στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας έπεσαν βόμβες με απεμπλουτισμένο ουράνιο, μολύνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα και το υπέδαφος και άρα τις καλλιέργειες τόσων χωρών και άρα τα τρόφιμα τόσων εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι προφανώς εντελώς άσχετο με το θέμα «περιβάλλον»…
Ό,τι να’ναι πεπαναλαμβάνω.
faros said:
Μια ακόμα παρατήρηση, μπας και … συννενοηθούμε !
Μιλάω για «ΜΑΣ», γιατί απλούστατα ΚΑΝΕΝΑΣ από ΜΑΣ, δεν έκανε ΠΟΤΕ το παραμικρό εις βάρος του περιβάλλοντος … και ούτε ΠΟΤΕ θα κάνει στο ΜΕΛΛΟΝ …
Γι αυτούς τους ΜΑΣ μιλάω …
Καλησπέρα !
harisheiz said:
Αγαπητέ φάρε, εδώ η κουβέντα θα μπορούσε να πάρει τεράστιες διαστάσεις, ευθέως ανάλογες του πως διαλέγουμε να ορίσουμε το «εις βάρος».
Σε κάθε περίπτωση το γεγονός και μόνο ότι πίνουμε νερό επιβαρύνει έμμεσα με τον Α ή Β τρόπο το περιβάλλον και αυτό το αναφέρω απλά ως παράδειγμα. Θα μπορούσα να επεκταθώ σε ένα σωρό άλλα πράγματα που χωρίς να το συνειδητοποιούμε επιβαρύνουν (δεν λέω βλάπτουν) το περιβάλλον.
Και για να μην παρεξηγηθώ ξεκαθαρίζω ότι δεν είμαι καθόλου φαν της οικολογίας και όλων των hypes της εποχής που σχετίζονται με αυτήν αλλά από την άλλη θεωρώ ότι η σιγουριά με την οποία λες (τονίζοντας μάλιστα με κεφαλαία) το «ΚΑΝΕΝΑΣ από ΜΑΣ και ΠΟΤΕ δεν έκανε το παραμικρό εις βάρος του περιβάλλοντος» θα έπρεπε να είναι κάπως μετριασμένη.
Δεν λέω ότι είμαστε ένοχοι γι’αυτό και βεβαίως δεν είμαστε αυτοί που το επιβαρύνουμε περισσότερο, ούτε είμαστε οι υπαίτιοι της περιβαλλοντικής καταστροφής. Όμως, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συμμετέχουμε, τις περισσότερες φορές χωρίς να έχουμε πρόθεση και χωρίς να το γνωρίζουμε.
Ακόμα και αυτό το σχόλιο έχω την δυνατότητα να το κάνω επειδή επιβαρύνθηκε το περιβάλλον. Αυτό δεν ισούται με καταστροφή αλλά με κόστος σε πρώτες ύλες και ενέργεια (για να κατασκευαστεί ο υπολογιστής, να εισαχθεί στην Ελλάδα, να έχω τα λεφτά να τον αγοράσω, να έχω ηλεκτρικό ρεύμα, να έχω ίντερνετ κλπ κλπ κλπ). Το ίδιο ισχύει και για όλους μας και προφανώς και για εσένα εκτός αν το σχόλιο το στέλνεις από κάποιο σπίτι που έχτισες με τα χέρια σου με λάσπη και πέτρες, ο υπολογιστής σου είναι χειροποίητος και χρησιμοποιείς ενέργεια από μια μπαταρία που φορτίζεις κάνοντας ποδήλατο… (πλάκα κάνω)
Καλημέρες!
faros said:
lucia: Μια ζωή ολόκληρη «μαλώνω» γι αυτήν την δήθεν ΜΚΟ !!!
Να είσαι καλά που επιτέλους επιβεβαιώθηκα !
Σ΄ευχαριστώ !
harisheiz said:
krot, συμφωνώ ότι η ιστορία με το ενεργειακό αποτύπωμα, και βασικά η μέτρησή του, είναι λίγο πολύ ένα hype της εποχής, περισσότερο ένας επιστημονισμός παρά μια επιστήμη. Η παραμετροποίηση τέτοιων πραγμάτων είναι εξαιρετικά δύσκολη σε πολύ μικρότερες κλίμακες, πόσο μάλλον σε μία κλίμακα παγκόσμια. Παρόλα αυτά ως concept είναι ενδιαφέρον. Είναι γεγονός ότι ζώντας και καταναλώνοντας αφήνουμε ένα ενεργειακό αποτύπωμα στον πλανήτη, όσο πιο πολύ καταναλώνουμε τόσο μεγαλύτερο το αποτύπωμα. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι εμείς οι «δυτικοί» που καταναλώνουμε περισσότερο ζούμε σε βάρος των άλλων όχι μόνο γιατί τους έχουμε να παράγουν για ένα κομμάτι ψωμί, αλλά και γιατί μολύνουμε την ατμόσφαιρα που ανήκει σε όλους, χρησιμοποιούμε πρώτες ύλες, ενέργεια, πόρους, το ίδιο το περιβάλλον, πράγματα που θα έπρεπε να ανήκουν σε όλους και είναι πεπερασμένα!
Speculoos said:
Και φυσικά δεν πρέπει να αγνοήσουμε ότι όσοι θέλουν να μειώσουν το ενεργειακό τους αποτύπωμα, καλο είναι να μην κάνουν παιδιά. 😀
faros said:
Μια … καλή Καλημέρα !
παρτιζανα said:
Βασικά δεν με κατάλαβε κανείς!Δεν πιστεύω ότι πρέπει να αυτοκτονήσουμε!Απλά κοροϊδεύω την Γκρινπις και τις ΜΚΟ που, ακολουθώντας τη λογική τους, πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η μόνη λύση είναι η εξαφάνιση του ανθρώπου από τον πλανήτη!
Πολύ καλά το είπε η φίλη με τις υπογραφές που μάζευε. Το 1999 για τους βομβαρδισμούς η συγκεκριμένη οργάνωση όχι μόνο δεν είπε τίποτα αλλά παίζει και να γούσταρε με τα καμμένα ντεπόζιτα στο Πάντσεβο.
Λίγο μετά είχαμε πάει με τη σχολή στα Σκόπια και συναντηθήκαμε με κάτι ΜΚΟ για το περιβάλλον, την ειρηνική συνύπαρξη κτλ κτλ. Μια θεία μας έλεγε για το έργο της οργάνωσής της. Δεν άντεξα και τη ρώτησα τι στάση κρατήσαν την περίοδο των βομβαρδισμών. Και τι είπε η θεά! Ναι λέει τότε ήρθαν πολλοί πρόσφυγες και όταν έφυγαν άφησαν πίσω τους πολλά πλαστικά, τα οποία και μαζέψαμε!Λέξη για το ουράνιο! Και τι ναπεί αφού τα λεφτά της κατά τα άλλα ανεξάρτητης οργάνωσης προέρχονταν από κάτι πακέτα της ΕΕ! Ημαρτον!!!
(ο εκπρόσωπος της οργάνωσης «Γκόστιβαρ, η πόλη του ήλιου, της αγάπης και του πίνουμε καφέ παρέα όλοι οι αλβανοί, μακεδόνες και τσιγγάνοι μαζί» μας έλεγε τι καλά που περνάνε και μετά από 1 χρόνο έγινε ο πόλεμος στη ΦΥΡΟΜ. Στην κοσμάρα τους και στην διατεταγμένη υπηρεσία τους όλοι!)
Кроткая said:
Φάρε, αν καταλαβαίνω καλά το «εμάς» στο οποίο αναφέρεσαι, μπορώ να πω πως γνωρίζω πολλούς που βλάπτουν το περιβάλλον: θες με το αυθαιρετάκι, θες με το σκουπιδάκι, θες με το αυτοκίνητο, θες με την υπερβασούλα, το κάνουν. Παλιότερα μπορούσες να πεις πως το έκαναν από άγνοια. Σήμερα αυτή η δικαιολογία δεν υπάρχει. Σήμερα, μάλλον φταίει η έλλειψη συνειδητοποίησης.
Στο σχόλιο που κάνεις προς τη lucia, συμφωνώ απόλυτα.
Χάρη, αυτή είναι η ουσία. Το ένα τρίτο του πλανήτη ζει εις βάρος των δύο τρίτων. Κι άμα λάχει τους ρίχνει και μια βόμβα. Και τα υπόλοιπα δύο τρίτα λένε (και πως να μην τους δώσεις δίκιο?) «επί δυο αιώνες μας πίνετε το αίμα, καταστρέφετε το περιβάλλον και είστε από πάνω. Ε, τώρα ήρθε η σειρά μας». Μέχρι που θα «έρθει η ώρα μας», όλων μαζί και τότε πια τίποτα δεν θα έχει σημασία.
Σπέκυ, λολλλ, συμφωνώ, επαυξάνω και υλοποιώ! 🙂
Παρτιζάνα, ναι ρε συ, προφανώς. Το πρόβλημα είναι η αποσύνδεση μεταξύ τους πραγμάτων που συνδέονται στην πραγματικότητα αιτιοκρατικά (που λέει κι ο Καμ). Το άλλο πρόβλημα για μένα είναι αυτή η «κοινωνία των πολιτών» που είναι πολύ μυστήριο τρένο που την καταπίνουν όλοι αμάσητη…
lucia said:
@κροτ, φαρος, παρτιζανα: δυστυχως ή ευτυχώς κάτι τέτοια τα συνειδητοποιείς καλύτερα μόνο από τα «μέσα». τώρα πια όταν τύχω σε συζήτηση σχετική με ΜΚΟ θυμάμαι πάντα αυτό το παράδειγμα και ομολογουμένως οι περισσότεροι συμφωνούν.
όταν είσαι 15-16 και βλέπεις τις αφίσες με τις φώκιες στους πάγους και δεν ξέρω τί άλλο, πρέπει να είσαι βόδι για να μην συγκινηθείς. αν σκέφτεσαι το ίδιο στα 30 είναι μάλλον πρόβλημα. από την άλλη καλό είναι και να αναλογιστούμε πόσοι συγκινούμαστε εξίσου από τους ανθρώπους που βλέπουμε να κοιμούνται τα βράδια στην Κοραή…
partizana said:
Α εγώ δεν συγκινούμαν ποτέ!Μια ζωή τσατίλα μου έβγαινε με όλα αυτά!πολλή τσατίλα και θυμός!
Кроткая said:
lucia, απλώς τόσο στο θέμα της φώκιας όσο και στο θέμα του αστέγου, η συγκίνηση δεν φτάνει. Ενδεχομένως μάλιστα να φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα από τη συνειδητοποίηση του πώς και γιατί συμβαίνει αυτό που βλέπεις. Αν απλά μείνεις στο «την καημένη τη φώκια» ή «τον κακόμοιρο τον άστεγο», δεν έχεις και σπουδαία αποτελέσματα. Προφανώς και στα 16 βέβαια οι δυνατότητες είναι πιο περιορισμένες -αλλά και η γνώση μικρότερη.
faros said:
Κρίμα ! Πάλι δεν κατάλαβες !
Εγώ όταν μιλάω για «εμάς» … ΟΧΙ ΔΕΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΩ ΑΥΤΟΥΣ !
Τόσο δύσκολο είναι ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Кроткая said:
Όχι, δεν είναι δύσκολο! Απλά έχω διαφορετική αντίληψη! 😉
Greek Rider said:
Είναι αυτό που λένε: πιστολιές στον αέρα. Καμιά φορά έχει κάποιο αποτέλεσμα, αλλά αν ο αντίπαλος καταλάβει ότι συνεχώς μπλοφάρεις τότε θα σε πάρει στο κυνήγι. Και μακροπρόθεσμα όντως δεν υπάρχει νόημα για τους λόγους που αναφέρεις.
Χρώματα said:
Ν’ αγιάσει το στόμα σου!!!!
Darthiir the Abban said:
Ehhh… Για enlight me, όταν λες UP σε τί αναφέρεσαι;
(Όχι τίποτε άλλο, να δω ο καψερός να μάθω!)
antidrasi+sex said:
tvxs.gr/news/nestle-greenpeace:
http://tinyurl.com/y9blg7m
Кроткая said:
Παρτιζάνα και Greek Rider, συμφωνώ.
Χρώματα, το δικό μου; Μερσί!
Καμ, Τι εννοείς? Δεν ξέρεις αυτό: http://adisney.go.com/disneyvideos/animatedfilms/up/ ;
Αντιδρασέξ, όντως, το είδα. Η αντίδραση της εταιρίας δείχνει ακριβώς
α/ πόσο χεσμένες έχει τέτοιες καμπάνιες
β/ πόσο εύκολα μπορεί να τις ενσωματώσει. Αυτές οι πέντε λέξεις:
«Κοινωνικά ΜΜΕ: Όπως βλέπετε μαθαίνουμε όσο προχωράμε. Ευχαριστούμε για τα σχόλια»»
είναι πολύ πιασάρικες σε πολύ κόσμο.
Darthiir the Abban said:
Ομολογώ πως ναι, δεν το ήξερα…
Κάπου το είχα μπανίσει σε τρέιλερ, αλλά μετά μου διέφυγε!
Πάντως την κατολίσθηση δεν τηνε πρόσεξα στο βιντεάκι!