Puerto Madero, Buenos Aires
Βασικά, συνειδητοποιώ ότι τελικά είτε βαριέμαι κάπως να γράψω ένα ακόμα ταξειδιωτικό ποστ, είτε πως αδυνατώ να γράψω ένα ταξειδιωτικό ποστ γι’αυτό το ταξείδι. Τις άλλες φορές, καθόμουν κάτω σαν καλή μαθήτρια, έβαζα τις σημειώσεις μου δεξιά από το κομπιούτερ (σε όλα τα ταξείδια, κρατάω ημερολόγιο, το οποίο εύχομαι να φανεί χρήσιμο στους αρχαιολόγους του μέλλοντος! 😛 ), τις ξεφύλλιζα, διάλεγα τι θα αναφέρω, κατέστρωνα κάτι-σαν-πλάνο, έβρισκα ατάκες, αναγωγές, συγκρίσεις. Αυτή τη φορά όχι.
Puerto Madero, η γέφυρα του Καλατράβα
Αυτό ήταν το πρώτο μου ταξείδι εκτός Ευρώπης, και ένα από τα μεγαλύτερα σε διάρκεια. Στα 33 μου -πια, όπως μάθατε!- μπορώ να καυχηθώ πως έχω γυρίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη. Η μεγαλύτερη πτήση που πήρα ποτέ ήταν 4 ώρες. Δεν φοβάμαι το αεροπλάνο, ίσα ίσα μου αρέσει πολύ η φάση (εκτός από το κομμάτι με τους εκνευριστικούς ελέγχους και το γεγονός πως πρέπει να πας 2 ώρες πριν στο αεροδρόμιο -αλλά τώρα υπάρχει και το e-checking, οπότε αυτό το γλιτώνεις). Αυτή η πτήση ήταν 16 ώρες με μία ανταπόκριση. Πριν το ταξείδι, ένιωσα για πρώτη φορά μια μικρή ανησυχία για την πτήση. Όχι μην πέσει το αεροπλάνο (σιγά, άμα είναι να πέσει, αυτό δεν έχει να κάνει με τη διάρκεια. Κι άμα πέσεις, είτε στον Ατλαντικό, είτε στις Άλπεις, τι διαφορά έχει;). Ανησυχούσα πως θα βαρεθώ, θα κουραστώ, δεν θα μπορώ να κοιμηθώ, θα φτάσω κομμάτια και θα χάσω μια μέρα. Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε, και τελικά την πτήση την πάλεψα μια χαρά. Είδαμε όλα τα επεισόδια από το Big Bang Theory και μάλλον δεν αφήσαμε τους άλλους να κοιμηθούν από τα ακατάσχετα γέλια. Δεν κοιμήθηκα, ψιλο-λαγοκοιμήθηκα βασικά, αλλά δεν ήταν και τίποτα το τραγικό.
Plaza de Mayo, la Casa rosada
Αλλά, άπαξ και φτάσαμε… Χμ, η Αργεντινή είναι μάλλον ο καλύτερος προορισμός για πρώτος-εκτός Ευρώπης προορισμός. Είναι μια χώρα για την οποία δεν ξέρουμε πολλά, όπως πχ για τις Ηνωμένες Πολιτείες, οπότε προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι μια χώρα που ανήκει στονν Τρίτο Κόσμο (αστερίσκος: να θυμηθώ να πω την γνώμη μου για αυτή τη μαλακία περί Τρίτου Κόσμου). Είναι μάλλον η πιο ευρωπαϊκή εκτός Ευρώπης χώρα. Αλλά είναι αλλιώτικη, εξωτική με τον τρόπο της. Κυρίως είναι μια χώρα από την οποία, εμείς οι «Ευρωπαίοι» έχουμε να μάθουμε πολλά.
La Boca, Buenos Aires
Φτάνοντας στο Μπουένος Άιρες, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν γιατί διάολο η Αργεντινή ανήκει στον Τρίτο Κόσμο; Το Μπουένος Άιρες είναι μια τρομακτικά οικεία περιοχή για κάποιον που έχει ζήσει στην Αθήνα, τη Μαδρίτη ή τη Ρώμη: πολλά αυτοκίνητα, πολλές μεγάλες λεωφόροι, μπόλικη μόλυνση στην ατμόσφαιρα, εμπορικοί δρόμοι που θυμίζουν την Πατησίων ή τη Γκραν Βία στη Μαδρίτη, εκατοντάδες κόσμος στους δρόμους, θόρυβος, πολύβουο πλήθος. Και κυρίως: αποκλειστικά και μόνο λευκοί στο δρόμο. Και μάλιστα καλοβαλμένοι, καλοντυμένοι και μάλλον ευκατάστατοι. Αυτά στο κέντρο. Εκτός κέντρου είναι αλλιώς τα πράματα. Και, οκ, υπάρχουν άστεγοι. Σιγά το εντυπωσιακό, σιγά το επικίνδυνο. Πριν να φύγουμε μας είχαν πρήξει με την εγκληματικότητα: οι γνωστές υστερίες αυτών που νομίζουν πως ανήκουν στον «Πρώτο κόσμο». Μπούρδες. Προφανώς και δε θα πας στις φτωχογειτονιές με την ακριβή φωτογραφική σου στο χέρι. Γιατί, θα το κάνεις αυτό στις φτωχογειτονιές του Παρισιού;
San Telmo, Buenos Aires
Οικείο λοιπόν το Μπουένος Άιρες. Αλλά με πολλά πάρκα, καταπράσινο, ευρύχωρους δρόμους και μεγάλα πεζοδρόμια. Το μετρό του θυμίζει της Μαδρίτης. Και τα παζάρια θυμίζουν Μοναστηράκι. Εκεί βλέπεις και ελάχιστους ιθαγενείς.
Recoleta, Buenos Aires
Διαφορετικό όμως το Μπουένος Άιρες. Γιατί οι άνθρωποι είναι πιο χαρούμενοι, πιο χαλαροί, πιο χαμογελαστοί και πιο φιλόξενοι. Οι άνθρωποι δεν έχουν μούτρα (κι ας είναι η ζωή τους μάλλον πιο ζόρικη από τη δική μας), και μοιάζουν να φχαριστιούνται τη ζωή. Όχι όπως εδώ που όλοι κάτι κυνηγάνε μονίμως, είτε αυτό είναι ένα μετρό, είτε μια καριέρα.
San Telmo, Buenos Aires
Τι άλλο έμαθα στην Αργεντινή; Έμαθα πως η γηραιά μας ήπειρος είναι πάρα πολύ μικρή. Mόνη της Αργεντινή καλύπτει μια έκταση ίση με το ένα πέμπτο της Ευρώπης, είναι δηλαδή 4 φορές μεγαλύτερη από τη Γαλλία -αλλά ο πληθυσμός της είναι περίπου σαν της Ισπανίας. Αυτό, φυσικά, δεν έχει εμποδίσει τη μικρή μας ήπειρο να προξενήσει τόσο στην Αργεντινή, όσο και στις γειτονικές της χώρες (και σε ένα σωρό άλλες χώρες αυτού του πλανήτη) το μεγαλύτερο μέρος των προβλημάτων που τις ταλανίζουν ακόμα. Σήμερα, τις ονομάζει «Τρίτο κόσμο» ή «αναπτυσσόμενες χώρες», μασκαρεύοντας άγαρμπα το γεγονός ότι εξακολουθεί να τις ξεζουμίζει. Πριν από 9 χρόνια, η Αργεντινή χτυπήθηκε από την οικονομική κρίση που προκάλεσαν δεκαετίες κακής οικονομικής διαχείρισης, φιλελευθερίστικων πειραμάτων και δυτικοκίνητων δικτατοριών. Σήμερα, τα σημάδια της κρίσης δεν πολυφαίνονται πια: το πιο έκδηλο απομεινάρι τους ξεπροβάλλει στους δρόμους, μόλις σουρουπώσει. Είναι οι καρτονέρος, άνθρωποι που πριν την κρίση ανήκαν στη μεσαία τάξη και τώρα πια είναι φτωχοί και συχνά άστεγοι. Για να επιβιώσουν ψάχνουν ανακυκλώσιμα υλικά στα σκουπίδια των πλουσίων, τα οποία πουλάνε μετά στις εταιρίες ανακύκλωσης. Στις καλές μέρες, οι καρτονέρος μπορεί να βγάλουν 200 ευρώ το μήνα.
Avenida 9 Julio, ο περίφημος Οβελίσκος
Στην Αργεντινή και στην Ουρουγουάη σχεδόν δεν υπάρχουν ιθαγενείς αμερικάνοι: εδώ και ενάμιση αιώνα οι κονκισταδόρες και οι φίλοι τους τους έσφαξαν όλους. Αυτό το πράγμα έχει όνομα και είναι μια λέξη: γενοκτονία. Κανείς στα διεθνή φόρα δεν το ονομάζει έτσι όμως. Ενώ αντίστοιχα ονομάζονται έτσι σφαγές πολύ μικρότερης έκτασης που συνέβησαν αλλού, εις βάρος άλλων. That’s politics. Οι ελάχιστοι ιθαγενείς που έχουν απομείνει (ομοίως όπως και οι απόγονοι των μαύρων σκλάβων στη Βραζιλία και τις άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες) έχουν ακόμα και σήμερα τη χειρότερη μοίρα και τοποθετούνται στα τελευταία σκαλοπάτια της κοινωνικής κλίμακας. Προφανώς. Η αυστηρή κοινωνική διαστρωμάτωση που εγκαθίδρυσαν οι κονκισταδόρες δεν διαθέτει ασανσέρ. Τα σκαλοπάτια αυτά είναι ευδιάκριτα: χαραγμένα στις φάτσες των ανθρώπων.
Villa Crespo, Buenos Aires
Φεύγοντας από την πόλη, οι ομοιότητες με την Ευρώπη μειώνονται δραματικά: μια βόλτα προς τα έξω με το τρένο αποκαλύπτει παραγκουπόλεις. Από την άλλη, δυο ώρες πτήσης χρειάζονται για να βρεθείς σε έναν επίγειο παράδεισο: τους καταρράκτες του Ιγουασού και το εθνικό πάρκο που τους περιβάλλει. Εκεί το κλίμα είναι υποτροπικό, η ζέστη και η υγρασία έντονες, αλλά δεν σε πτοούν. Εννοείται πως κάνεις το γύρο, για να δεις το δάσος και να φτάσεις στους ίδιους τους καταρράκτες -μήκους περίπου 3 χλμ και με ρίψη 1800 κυβ. μέτρα νερού το δευτερόλεπτο. Θέλετε κι άλλα τρομακτικά νούμερα; Το πάρκο μοιράζονται η Αργεντινή, η Βραζιλία και η Παραγουάη και σήμερα έχει έκταση περίπου 70 χιλιάδες εκτάρια: αυτή αντιπροσωπεύει το 6% της αρχικής του έκτασης. Η καταστροφή του 94% του δάσους συντελέστηκε μόλις κατά τα τελευταία 70 χρόνια: δεν τα λέω εγώ, η Ουνέσκο τα λέει. Tα τελευταία χρόνια, χάρη στο Μερκοσούρ, έχουν εκπονηθεί προγράμματα «ηπιότερης αξιοποίησης» του πάρκου για τουριστικούς σκοπούς, με στόχο την απασχόληση των ντόπιων, αλλά και τον έλεγχο της υλοτόμησης και άλλων επιβλαβών ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Η Βραζιλία είναι μάλλον πιο large και κουλ σε αυτά από την Αργεντινή, αφού για παράδειγμα επιτρέπει να πετάει ελικόπτερο πάνω από το δάσος για να κάνουν βόλτα οι τουρίστες, ενώ διατηρεί και ζωολογικό κήπο με εξωτικά ζώα.
Iguazu
Εκεί λοιπόν, βλέπεις και ιθαγενείς να πουλάνε διάφορα μπιχλιμπίδια στους τουρίστες σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές. Τα δικά τους μπιχλιμπίδια είναι πιο όμορφα από κείνα του παρακείμενου τουριστομάγαζου. Από την άλλη τα εντελώς ανέκφραστα πρόσωπά τους και η δυσκολία της επικοινωνίας (μιλούν ελάχιστα ισπανικά) δείχνουν πως το μάρκετινγκ τελικά δεν έχει καταφέρει να διαβρώσει τα πάντα και πως τελικά, μες τη ζούγκλα επιβιώνει κάτι αυθεντικό. Πάλι καλά.
Coatis στο Iguazu
Ψιλογκρινιάρικο βγαίνει το ποστ και θα νομίζετε πως περάσαμε δυο βδομάδες προβληματιζόμενοι για τα κοινωνικά προβλήματα, την περιβαλλοντική καταστροφή και την γενοκτονία των Γκουαρανί. Μπα, δεν προλαβαίνεις, όταν είσαι τουρίστας να τα σκεφτείς αυτά. Είσαι ξένος και είσαι εκεί για λίγο καιρό. Κάνεις διακοπές. Και έχεις και λεφτά, πολλά λεφτά σε σχέση με τους ντόπιους. Οπότε πας στα παζάρια και ψωνίζεις μπιχλιμπίδια, χαζεύεις τον κόσμο που χορεύει τάνγκο στο δρόμο (τον αληθινό κόσμο, όχι μόνο τους πληρωμένους από την τουριστική βιομηχανία χορευτές), τρως του σκασμού μπριζόλες, ψητά και (ονειρεμένα) γλυκά, πίνεις άπειρους καφέδες, πας στα μουσεία και τα πάρκα, κάνεις βόλτα στο διάσημο νεκροταφείο των πλουσίων στη Ρεκολέτα. Περνάς πάρα πολύ καλά, κυρίως γιατί οι αργοί λατινοαμερικάνικοι ρυθμοί σε κερδίζουν αμέσως και μπαίνεις στο κλίμα σε dt. Tα βράδια βγαίνεις στο Παλέρμο ή στο Σαν Τέλμο και σε πιάνει μια επιθυμία να μη φύγεις από κει ποτέ-ποτέ-ποτέ, πίνεις ρούμι και μπίρα Κίλμες, κι άμα ξεπεράσεις τις αναστολές σου, μπορεί και να λικνιστείς λιγάκι στους ρυθμούς του τάνγκο.
Πεταλούδες στο Iguazu
Κι όταν έρθει η ώρα της επιστροφής, παρακαλάς να χάσεις το αεροπλάνο. Στο αεροδρόμιο, αγοράζεις το Lonely planet της Βολιβίας και τον διαβάζεις μονορούφι, σχεδιάζοντας ήδη το επόμενο ταξείδι.
Iguazu
Iguazu
Iguazu
Iguazui
Iguazu, la garganta del diablo
Iguazu
Περισσότερες φωτογραφίες σε επόμενο ποστ! 🙂
Кроткая 
μου άρεσε πολύ… τα σπάει η αρτζεντίνα…
Καλώς την.
Πάρα πολύ όμορφο ποστ.
Αλλά, οφείλω να το πω, ο Μούργος έχει ΔΙΠΛΟ ουράνιο τόξο!!!
Δεν έχω διαβάσει ταξιδιωτικό σου ποστ για να μπορώ να συγκρίνω, αλλά δε νομίζω ότι θα με προκαλούσε όσο αυτό εδώ να ονειρεύομαι να πάω κι εγώ στην Αρτζεντίνα.
Τα αισθήματα των ανθρώπων είναι πάντα πιο ενδιαφέροντα από τα «αντικειμενικά» στοιχεία.
XAXAXA, αυτό το The Big Bang Theory, κι εμάς μας έχει βγάλει ασπροπρόσωπους (όχι βέβαια, σε τόσο μεγάλα ταξίδια) στα μπλόκα των αγροτών και σε κάτι άλλες περιπτώσεις που κλειστήκαμε στις υπέεεεεεροχες εθνικές οδοί της πατρίδος μας!!!
(Άσε, μας κατέστρεψες με το dulce de leche, είχα τον Ernesto να καταβροχθίζει ένα μέσα στα μούτρα μου χτες, πρέπει επιτέλους αυτό το skype να αποκτήσει και την δυνατότητα να μπατσίζεις τον άλλον όταν δεν σου δίνει κι εσένα να φας!!)
Lonely planet rulez!!! :-))
Υ.Γ. Ο Dan Brown τί έχει να πει για αυτόν τον οβελίσκο?? ;-ΡΡΡΡΡ
Εξαίσιες όλες οι φωτογραφίες , ειδικά το στόμα του διαβόλου. 😉
Μου άρεσε πολύύύ η Αργεντινή όπως την παρουσιάζεις με τα συν της και τα πλην.
Μην ξεχνάμε βέβαια πως έχει βγάλει με τους γείτόνους της και γαμώ τους μπαλαδόρους ! 😉
Υ.Γ. Όσο για το ΒΒ theory, απ’ όταν το βλέπω άρχισα να νιώθω καλύτερα , γιατί υπάρχουν πιο σπαστικοί από μένα!
Μέχρι την Αργεντινή έφτασες, να δούμε πότε θα τα καταφέρεις να φτάσεις στο Εξωτικό Ντεπώ!
Γύρισες και μας το έτριψες στα μούτρα και μας έκανες χώμα γρφμφφφφφ :p
Πάντα τέτοια κοριτσάκι, φιλιά 🙂
Είναι να μην πω καλά λόγια τώρα ; Χώμα μας έκανες… Θέλω να μπω στη επόμενη πτήση και να φύγω για Μπουένος Αίρες. Πολύ πολύ πολύ ωραία ανάρτηση… ( άμα έχει ο άνθρωπος χρόνια εμπειρίας 😆 ). Στη φωτογραφία με τον οβελίσκο, αν αφαιρέσεις τον οβελισκο, δεν είναι σαν φωτογραφία του Πειραιά ; (εντάξει βγάλε και τα κιτρινομαυρα ταξι)
Τέλεια, τέλεια, πάντα τετοια θεία Κροτ ! 🙂
Πολύ καλογραμμένο ποστ, Κροτ! Και τι ωραίες φωτό! Με εντυπωσίασε που λες ότι κρατάς σημειώσεις από όλα τα ταξίδια σου.
Καλά, ταξίδι και άσχημα … δεν λέει !
Σίγουρα πέρασες καλά … αποτυπώνεται αυτό … !
Μια απορία, «τρίτο κόσμο» δεν λένε τις αφρικανικές χώρες ;
Λένε και της Λατινικής Αμερικής ;
Εγώ ξέρω ότι εκεί, «θρησκεία» είναι το ποδόσφαιρο – εξ ου κι ο πολύς Μαραντόνας – , δεν μας έγραψες τίποτα για αυτό …
Την άλλη φορά, ίσως ; 😀
Την Καλημέρα μου και πολλές ευχές για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο – ξεκούρασης εννοείται !
ζηλεψα! τη χαλαρη, πολυχρωμη αισθηση της χωρας που περιγραφεις. δεν εχω παει καθολου λατινικη αμερικη, ολο λεω για δικαιολογια πως δεν εχω βρει τον καταλληλα χαλαρο συνταξιδιωτη. (επισης – η αθηνα ειναι σιγουρα τριτοκοσμικη, αλλα οπως λες εχει σχεδον εξανεμιστει η χαρα της ζωης απο τους κατοικους της, τι κριμα..). καολημερα, καλα σου ταξιδια 🙂
πο-λύ-ω-ραί-ο!
Χάρη, το μέηλ σου το κοίταξες? 😛
Κανάλι, είσαι απρόσεκτος: η πρώτη φωτό από τους καταρράκτες έχει διπλό ουράνιο τόξο! Το δεύτερο είναι όσο αχνό είναι και του Μούργου. Μπορείς να συγκρίνεις τη Λακωνία με το Ιγουασού, αλλά δε μπορείς να συγκρίνεις εμένα με το Μούργο, αμάν!
Ρίσκι, θα τα βρεις όλα εδώ δίπλα, αλλά συμφωνώ μαζί σου. Κι εγώ αυτό το φχαριστήθηκα πολύ περισσότερο από τα άλλα με τις 100 χιλιάδες πληροφορίες!
Σοφία, όλη μου η ευγνωμοσύνη πάει στον Ίνδικτο που μου το έμαθε! Περιμένω με αγωνία, το επόμενο επεισόδιοσ τις αρχές Μαρτίου.
Το βαζάκι μου με το ντούλσε ντε λέτσε καταβροχθίστηκε ήδη τις δυο πρώτες μέρες. Έχω άλλο ένα, είναι για δώρο, αλλά δεν το βλέπω να φτάνει στον παραλήπτη του!
Ρενάτα, αναφορά στα ποδοσφαιρικά στο επόμενο ποστ, είναι πολλά αυτά που είχα στο μυαλό μου, αλλα είπα να μην το κάνω τεράστιο αυτό εδώ! Πάντως ο Ντιεγκίτο είναι ακόμα μεγάλο κεφάλαιο στην Αρχεντίνα!
Ίντι, ε, εντάξει, ένα δίκιο το έχεις! 😳 Εξάλλου θεωρώ μεγάλη ντροπή το γεγονός ότι δεν έχω πάει ποτέ μου στη Χαλκιδική, και ως γνωστόν, σαν τη Χαλκιδική πουθενά!!
Μοερδεμενάκι, και στα δικά σου!
Χάπι, έχεις δίκιο! Κι εμένα μου θύμισε Πειραιά. Και λίγο πιο πέρα, οι δρόμοι με τα μαγαζιά θυμίζουν Ομόνοια χωρίς πλάκα. Το έλεγα στους φίλους μου και με κοροϊδεύανε, αλλά να που το βλέπουν κι άλλοι!!!
Αγκνίρα, μερσί! Είμαι λίγο ψυχαναγκαστική με αυτά, η αλήθεια είναι, αλλά ναι, όντως, κρατάω σημειώσεις, κυρίως για να μην ξεχνάω ονομασίες, εστιατόρια και τέτοια!
Φάρε, δυστυχώς, «Τρίτο κόσμο» ονομάζουν όσες χώρες δεν είναι σαν την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Ιαπωνία. Και η Ινδία, Τρίτος κόσμος θεωρείται. Τα νεύρα μου!
Αναρτωτιεμαι πάντα, όμως, ο «Δεύτερος κόσμος» ποιος είναι;
Για το ποδόσφαιρο στο επόμενο, αλλά μην ξεχνάτε πως τώρα είναι ψιλονεκρή περίοδος, καθότι καλοκαίρι εκεί!
Ντόναμπέλα, να πας, να πας! Μην ψάχνεις για κατάλληλη παρέα, η παρέα θα γίνει κατάλληλη επί τόπου! Παρασύρεσαι βασικά από το ρυθμό!
Κουνούπι, ευ-χα-ρι-στώ!! 🙂
Βρε ποιός την χε… την Χαλκιδική, εδώ μιλάμε για Ντεπώ!!!
(μάλλον γιαυτό γράφεις «έχω γυρίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη»)
xaxaxa είπα να ευχηθώ σε 2-3 μέρες που θα γυρίσει.. αλλά γι αυτό τον προορίσμό 2-3 μέρες είναι το ταξήδι.. :):)
χρόνια πολλά λοιπόν μπαγιάτικα :):)
ωραίο το οδηπορικό.. :):)
εγώ την αργεντηνή την θυμάμαι από καονσέρβες κορνμπιφ.. :):)
μεγαλώνοντας.. πιθομαι ότι το να ταξηδεύεις εκτός από κουταστικό πλέον.. είναι κι αντιοικολογικό.. :):)
την καλησπέρα μου :):)
Μα τί γίνεται εκεί πέρα και όσοι πάνε ξετρελλαίνονται ?? Το ποστ σου μου έδωσε μια πρώτη απάντηση . Αργεντινή και Buenos Aires ήταν και είναι ταξίδι-στόχος για μένα . Ελπίζω μέσα στην επόμενη πενταετία να τα καταφέρω και να το πραγματοποιήσω .
Σε milonga πήγατε ? Οι φωτογραφίες είναι αστεράτες ! Πάντα τέτοια όμορφα ταξίδια σου εύχομαι και με το καλό και στην Κούβα !( ή έχεις ήδη πάει κι εκεί ? )
Αναμένουμε κι άλλες φωτογραφίες . Δώσε Κροτ ! 🙂
διαμαρτυρομαι εντονως:
1. που ειναι τα κοψιδια; [και οι επιμελεστατοι ψηστες]
αν θελαμε να δουμε ουρανοξυστες πηγαιναμε και σε μπλογκ απο το ντουμπαι 😛
2. τι δουλεια εχει η χλωριδα και η πανιδα εδω; [να ερθει παραυτα η υπολοιπη στη λασπη για αναρτηση]
3. γιατι απουσιαζει μια πολυ ομορφη φωτο με ενα μικρο που σκαρφαλωνει σε ενα τοιχο [ωραια επιλογη κανεις] 😛
υ.γ.
1. οι καρτονερος της ελλαδας με τι θα ασχολουνται; [ειναι θεμα χρονου να τους δουμε και εδω, ας ειναι καλα οι ηλιθιοι που μας κυβερνουν. αν και δεν πιστευω οτι ειναι τοσο ηλιθιοι, μαλλον σε διατεταγμενη υπηρεσια βρισκονται]
2. αυτο για την εγκληματικοτητα και τα λοιπα μου το εχουν πει και μενα πολλες φορες και συμφωνω. μεγαλυτερος μυθος δεν υπαρχει.
3. αφου εφτασες μεχρι εκει για δεν πηγες και μια βολτα στη γειτονικη και εξισου πανεμορφη χιλη; [εχειπαει φιλος μου και τρελλαθηκε]
περου-βολιβια – χιλη [ετσι κανε το επομενο ταξιδι, εγω να δω ποτε θα παω 👿 ]
4. το ιγκουασου φτυστο η λακωνια ειναι λεμε! [εχουμε τρελλαθει τελειως;]
Καναλιωτη δεν εχει κανενα νοημα η ευγενης αντιπαθεση αποψεων εδω [δεν εισαι στη λασπη] 😆
5. εχουμε και λεμε: ανεβηκαν 18 φωτο [μας μενουν αλλες 1482. να υποθεσω οτι θα δουμε αλλα 82 ποστ;]
6. η πολιτικη με το καπνισμα ποια ειναι στη λατινικη αμερικη;
και γραψε και 2 κουβεντες για το κοστος του ταξιδιου
[ειχες δεν ειχες παλι μας συγχισες σημερα]
Αααχ, επιτέλους το ποστ για την Αρχεντίνα!! Αυτά είναι! Θα μου τα πεις από κοντά, όμως, καλύτερα. Χιχι…
😉
Γουφ και μουτς
Ιντι, απαράδεκτη όμως ε; Να μου μιλάς για Ντεπώ κι εγώ να απαντώ για Χαλκιδική; Θα μείνω για πάντα μια ξεφτίλα Αθηνέζα!!
(ε, προφανώς γι’αυτό!!!!).
Κούλπα, ναι είναι αντιοικολογικό. Από την άλλη, δεν ξέρω κατά πόσον δεν πρόκειται για μια συντονισμένη επιχείρηση κατασκευής τύψεων. Το αεροπλάνο θα πετάξει έτσι κι αλλιώς, είτε είμαι εγώ μέσα είτε όχι. Μπερδεμένο θέμα!
Φχαριστώ για τις ευχές πάντως!
Aura, δεν πήγαμε ακριβώς σε μιλόνγκα. Βασικά οι μιλόνγκες όπως μας εξήγησαν είναι πια είτε εντελώς τουριστικές, είτε χωρίς την παλιά ατμόσφαιρα -όπως τα ρεμπετάδικα στην Ελλάδα. Πήγαμε βέβαια σε συναυλία τάνγκο, κι ήταν πολύ ωραία.
Να πας, να πας, να πας!
Μούργε, αμάν πια, spoiler is your middle name!?!?!?!
Είπαμε, θα ακολουθήσει κι άλλο ποστ!
Και ναι λοιπον, θα φτιάξω ένα με χλωρίδα και πανίδα για τη Λάσπη. Να δω τι θα γίνει με τα ποσοστά μου, βέβαια…
Για τα υπόλοιπα:
1. Οι καρτονέρος της Ελλάδας νομίζω πως δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους, αν δεν έχει ήδη συμβεί. Η αλήθεια είναι πως συχνά λέμε για την Ελλάδα ότι έχει τα χάλια της, από την άλλη, αν δεν δεις πραγματική παραγκούπολη, δεν το πιστεύεις, αλλά ειλικρινά δεν έχει σχέση η Ελλάδα κι αυτό γιατί τουλάχιστον εμείς έχουμε μεσαία τάξη και αυτό κάνει μεγάλη διαφορά. Αλλά είναι πολύ μεγάλο το θέμα κι αρκετά περίπλοκο. Οι ομοιότητες πάντως υπάρχουν, ειδικά σε ό,τι αφορά τη διαφθορά, την πολιτική και τον τρόπο που λειτουργούν τα δημόσια πράγματα και οι υπηρεσίες. Μόνο που τουλάχιστον το κέντρο του ΒΑ είναι μακράν καθαρότερο και πρασινότερο από την Αθήνα. Σε πολλά πράγματα το ΒΑ την κάνει σκόνη την Αθήνα.
2. Κοίτα, δεν είναι εντελώς μύθος η εγκληματικότητα. Όπου υπάρχει φτώχεια, υπάρχει εγκληματικότητα και η Λατινική Αμερική δεν έχει και λίγη φτώχεια. Απλά ο φρικαρισμένος ευρωπαίος που ζει στον κόσμο του και διαβάζει τις τουριστικές οδηγίες του Foreign office, νομίζει πως όταν ταξιδεύει «εκεί στον Τρίτο κόσμο» όλοι οι άστεγοι είναι επικίνδυνοι και θέλουν να του την πέσουν. Ε, όχι, δεν είναι έτσι. Καλό είναι να είναι κανείς προσεκτικός για να μην έχει δυσάρεστα, αλλά επίσης καλό είναι να χαλαρώνει και να απολαμβάνει το ταξείδι χωρίς να βλέπει επίδοξους κλέφτες και βιαστές παντού. Ακόμα καλύτερο είναι να αγοράζει μαλακιούλες από τους πλανόδιους του μετρό και να δίνει λεφτά στα πιτσιρίκια. Όχι πως δεν τα εκμεταλλεύονται και πως δεν ισχύουν κάποια από τα πράγματα που ακούμε, ΑΛΛΑ εκεί νομίζω πως όντως μπορεί και να κάνουν διαφορά τα 3 πέσος που θα δώσεις. Χωρίς φυσικά να νομίζεις πως η καλή σου πράξη έσωσε κανέναν. Άλλα πράγματα χρειάζονται για να σωθούν. Ειδικά πάντως σε αυτές τις χώρες, το να στηρίζεις σαν ξένος τους πλανόδιους, μικροπωλητές κλπ, νομίζω πως είναι ένα καλό πράγμα, κι ας μην αλλάζει τον κόσμο.
3. Η Χιλή και το Περού είναι επόμενοι προορισμοί. Δυο βδομάδες είχα. Αν είχα δύο χρόνια στη διάθεσή μου, θα είχα πάει κι εκεί. Και μάλλον δεν θα επέστερφα κιόλας.
4.Έχει κροκόδειλους και κοατίς η Λακωνία; Έχει πεταλούδες σε μέγεθος παλάμης; Και κυρίως, έχει τουκάν;
5. Δεν είναι όλες οι υπέροχες φωτογραφίες μου για λαϊκή κατανάλωση. Κυρίως όμως , δεν θα ήθελα να σε κάνω να πάθεις απανωτά εγκεφαλικά: θα προτιμήσω έναν πιο αργό και βασανιστικό θάνατο! 😈
6. Λοιπόν, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ: στην Αργεντινή και στην Ουρουγουάη το κάπνισμα απαγορεύεται ΠΑΝΤΟΥ, αλλά παντού μιλάμε. Ακόμα και στις καφετέριες. Και τηρείται απόλυτα και απαρέγκλιτα η απαγόρευση. Βέβαια, καθώς ήταν καλοκαίρι δε μας πείραξε πολύ, καθόμασταν παντού έξω. Αλλά είναι πραγματικά απίστευτο αυτό.
Όσο για το κόστος, το μεγάλο κονδύλι είναι το εισιτήριο. Από εδώ, βρίσκεις εισιτήρια και με 500-600 ευρώ, αν πας εκτός high season, αλλά η κανονική τιμή είναι γύρω στα 850. Μια εσωτερική πτήση κάνει περίπου 150-200 ευρώ (το φοβερό είναι πως οι τιμές είναι φτηνότερες για τους ντόπιους, αλλά ακόμα κι αν κλείσεις από το ίντερνετ ή πας να αγοράσεις σε ταξειδιωτικό, δίνεις διαβατήριο πριν να μάθεις την τιμή). Το καράβι (εννοώ για να πας πχ ΒΑ-Μοντεβιδέο) είναι τσιμπημένο (λίγο πάνω από κατοστάρικο). Αλλά από κει και πέρα, τα ξενοδοχεία είναι γύρω στα 30-50 ευρώ την βραδιά (για δύο άτομα, μια μέση κατάσταση, όχι σούπερ λουξ ούτε και χόστελ). Όσο για φαγητό, ποτό και λοιπά, φτήνια καταρραμένη: μια μπύρα λιγότερο από 1 ευρώ, ένα πλήρες γεύμα (με κοψίδια, τυριά, κρασιά, επιδόρπια, καφέδες και τα πάντα): 20 ευρώ το άτομο ήταν το ακριβότερο που πληρώσαμε. Και κρατήσου: τα τσιγάρα κοστίζουν 1 με 1,5 ευρώ το πακέτο.
Συγχύστηκες εντελώς ή να προσπαθήσω λίγο ακόμα;
Ασημίνα, τι κάνεις εσύ; [θα σου στείλω μέηλ].
Χμ! Τώρα καταλαβαίνεις γιατί είχα ποστάρει μόνο φωτο-κολάζ απ’ το ταξείδι μου στην Αμερική. Τέτοια ταξείδια δεν χωράνε σε λέξεις.
Πάντως, καλού- κακού, να συνεχίσεις τα ημερολόγια γιατί ό, τι γράφεται σε χαρτί, σίγουρα θα είναι συλλεκτικό σε καμιά 50αριά χρόνια.
Ωραίο ταξείδι! Χαίρομαι που περάσατε καλά. Κλείνω με μια πικρή ευχή: να μην καταλήξουμε καρτονέροι εμείς της μεσαία τάξης 😦
Χαχα και εμένα Πειραιά μου θύμισε η φωτο με τον οβελίσκο!
Μεγάλες στιγμές βλέπω ζήσατε κυρία μου !
Υ.γ Καλά πόσες μέρες έχεις διακοπές τον χρόνο?
Και μετά λένε για τους καθηγητές.
αααα, τα νευρα μου! 2 αθωες ερωτησουλες εκανα ο ερμος και αντιμετωπιζω τη χλευη! 👿
.
βελγα, ειρωνικη ηταν βεβαια η συγκριση με τη λακωνια [αν γινοταν με την ηπειρο αλλαζει το πραγμα 😀 ]
.
δεν ξερω για ποσο καιρο θα εχει μεσαια ταξη η ελλαδα [με την τακτικη του γιωργακη ]
εχω την αισθηση οτι θα δουμε πολλα καινουργια πραγματα και θαματα στην ελλαδα [εννοω πολυ αγρια , και δεν εννοω μονο απο την εξουσια]
.
για την εγκληματικοτητα αυτο εννοουσα και γω.
η πιθανοτητα να σου συμβει κατι, οταν δεν προκαλεις, ειναι η ιδια ακριβως με το να εισαι σε οποιαδηποτε ασφαλη ευρωπαικη πολη.
οταν καποιος κινειται σαν αλαφιασμενη κοτα σε ενα ξενο μερος ειναι σαν να εχει βαλει σημαια στο κεφαλι του που να καλει τους επιδοξους κλεφτες.
.
με αυτο που γραφεις για την απαγορευση στο καπνισμα, κατι εσπασε μεσα μου απο την μεγαλη αγαπη που εχω για την λατινικη αμερικη.
.
χμμμμμ τα νευρα μου λεμε. οι τιμες ειναι αστειες [εγω γιατι δεν εχω παει ακομη; 👿 ]
Μούργε, να ρωτήσω κάτι ;;;
Πιστεύεις ότι τις … έξη (αριθ. 6) φωτό που … περισσεύουν, θα σου τις στείλει σε σένα ;;;;;;;;;; 😕 😕 😕
Μεσαία τάξη σε λίγο δεν θα υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη, στην Ελλάδα ήδη έχει αρχίσει να εξαφανίζεται εδώ και καιρό !
Το κόστος είναι πολύ μεγάλο, πανάκριβη θα έλεγα η Λατινική Αμερική, για δεν έρχεσται κατά … Σαμοθράκη μεριά – μιλάμε για πολύ φτήνια !
(παρεχτός και απευθύνομαι στην … μπουρζουζία και δεν το ξέρω 😆 )
Λοιπόν, αφού το κάπνισμα απαγορεύεται ΠΑΝΤΟΥ, προφανώς η Αργεντινή όχι μόνο ανήκει στον Πρώτο Κόσμο, αλλά και κάτι κ…χώρες σαν την Ελλάδα τις βλέπει με … τηλεσκόπιο – σιγά εμείς να μην είμαστε στον πρώτη κατηγορία …
Για πες μας κροτ, το εξής:
Στις διαβάσεις εκεί σταμάταγαν τα αυτοκίνητα να περάσει ο κόσμος ;;;
Γιατί στην Ελλάδα αυτό είναι κάτι σαν τα … κινέζικα του GAP ! 😛
Γεια χαρά σας !
γκριφόν…με έχεις εκνευρίσει αρκετά για σήμερα…έκανες και το ταξιδιωτικό…
κανόνισε…λίγο ακόμα θέλω και …
||||| ||||| |||||||||||| |||||| ||||| |||||
||| |||| ||| ||| ||| ||| ||| ||| |||| |||
|| || || ||| ||| ||| ||| || || ||
|| || ||| ||| ||||||||| || ||
|| || ||| ||| ||| ||| || ||
|| || ||| ||| ||| ||| || ||
ΜΠΑΜ!!!!
ioulio pernw tickets
argentini,xili,perou,brazil……
Ας μου επιτραπεί να διανθίσω λίγο την πολύ καλή ταξιδιωτική ανάρτηση – μια νέα Μάγια Τσόκλη γεννιέται;- αν και όχι αρκετά στρατευμένη, με λίγο δον Γκαλεάνο από τους πρόσφατους Καθρέφτες:
[em]Στα τέλη του 19ου αιώνα, έγινε στην Αργεντινή η τελική εκκένωση της Παταγονίας με Ρέμινγκτον.
[…]Ο Κάρολος Δαρβίνος είχε επίσης επισημάνει, κατά το ταξίδι του σ’ εκείνα τα μέρη, ότι ο αφανισμός των Ινδιάνων δεν είχε να κάνει με μια επιλογή της φύσης, αλλά με μια κυβερνητική πολιτική. Ο Ντομίνγκο Φαουστίνο Σαρμιέντο πίστευε ότι οι άγριες φυλές αποτελούσαν κίνδυνο για την κοινωνία, ενώ ο στρατηγός Χούλιο Αργεντίνο Ρόκα, που πραγματοποίησε το τελευταίο σαφάρι, ονόμαζε άγρια ζώα τα θύματά του.
[…] Όσο ζούσε, δεν είχαν εκτιμήσει όλοι οι Αργεντινοί την αυταπάρνηση εκείνου του ήρωα της πατρίδας, όμως με το θάνατό του τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο: τώρα έχει το ψηλότερο άγαλμα της χώρας, επιπλέον τριάντα πέντε μνημεία, και η εικόνα του διακοσμεί το χαρτονόμισμα με τη μεγαλύτερη αξία, ενώ το όνομά του φέρουν μια πόλη, λεωφόροι, πάρκα και σχολεία.[/em]
Επειδή λοιπόν στην Επαναστατική Διοίκηση δεν αρέσουν οι μισές δουλειές, ξαναστέλνουμε την άρτι αφιχθείσα από κει που ρθε για να… ανατινάξει αυτό το μισητό άγαλμα! Θα εκτιμηθεί δεόντως αν πάρει η μπάλα και για κανένα άγαλμα του… Τρούμαν που μπορεί να έχει ξεμείνει στα πέριξ!
Παραβλέπω για την ώρα την παράλειψη αναφοράς στη στρογγυλή θεά και το δον Ντιεγκίτο.
Όσο για την «ταξινόμηση των κόσμων», ήταν μια αισχρή αστική επινόηση της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Πρώτος κόσμος αυτοαναγορεύτηκααν οι καπιταλιστικές χώρες, Δεύτερος Κόσμος οι χώρες του σοσιαλιστικού μπλοκ και Τρίτος οι… υπόλοιπες. Σύμφωνα με το ελληνικό wikipedia την πατρότητα της έκφρασης «Τρίτος Κόσμος» διεκδικεί κάποιος Γάλλος δημοσιογράφος από το 1952.
Εσύ βέβαια είσαι πολύ μικρή κροτκαγιούσκα… Τη χρονιά που κάποιοι δίναν μάχες για να κρατηθεί ο 38ος παράλληλος, ξημεροβραδιάζονταν στις εργατικές συνελεύσεις στις Άνδεις και ανέτρεπαν τη βασιλεία στο Νείλο, δεν ήσουν ακόμα ούτε στη… σκέψη των γονιών σου!
Μια Θερμή Καλημέρα !
Ενα σου λεω: ΖΗ_ΛΕΥ_ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
Ευτυχως ομως που ανεβασες αυτο το σουπερ ντουπερ ποστ και ειναι σαν να ταξιδεψα και’γω! να εισαι καλα και παντα τετοια :D))
πολύ όμορφο!
μου άρεσε πιο πολύ η φώτο με το ταγκό
Ποιο Ντεπώ εννοείς?!Αυτό της Θεσσαλονίκης?!άμα έρθει εδω και καταλάβει τι ήταν και πώς ήταν παλία η περιοχή και πώς έγινε τώρα, θα φρίξει η πολυταξιδεμένη!!
Τι να πω..Η Αργεντινή, η Χιλή και γενικώς η Λατινική Αμερική είναι ταυτισμένες στο μυαλό μου με εντελώς εξωτικούς προορισμούς. Ίσως γιατί ανήκω στον τρίτο κόσμο του πρώτου κόσμου και τέτοια ταξίδια είναι μάλλν ταξίδια ζωης! Πάντως δεν απέχουμε και εμείς εδώ πολύ από την Αργεντινή, κοινωνικά και οικονομικά προς τα εκεί βαδίζουμε!Οπότε, η οικειότητα ίσως να οφείλεται και εκεί!
Ποιοί αλήτες κατατάσσουν την Αργεντινή στον τρίτο κόσμο; Αυτοί που δεν ξέρουν που πέφτει στην υδρόγειο ή αυτοί που αγνοούν την πληθυσμιακή της σύνθεση;
Και γιατί να έχουν τύψεις για τη γενοκτονία των ιθαγενών οι σύγχρονοι Αργεντινοί; Ποιός από αυτούς έχει προγόνους που ζούσαν στη χώρα πριν το 1880; Νομίζω ότι οι πρόγονοι των περισσότερων έφτασαν στην Αργεντινή από τη Σικελία, την Καλαβρία, την Ανδαλουσία και την Εστρεμαδούρα στο διάστημα 1880-1950 (κι ακόμη: το όνομα Μαραντόνα είναι ναπολιτάνικο, αυτό του Μέσσι δηλώνει καταγωγή από τις Μάρκε της Ανκόνα).
Δεν λέω τίποτε (άλλο) για ποδόσφαιρο, γιατί υπόσχεσαι συνέχεια. Φαντάζομαι κι ελπίζω η συνέχεια αυτή να περιέχει και κάτι για τη συμβολή της Αργεντινής στη λογοτεχνία και στην κλασική μουσική (αλλά δεν ξέρω αν έχεις την όρεξη για τόσα).
Τέλος, μια και είναι το πρώτο σχόλιό μου στο ιστολόγιο να πω και τα καλά μου λόγια για το πολύ ωραίο αυτό ποστ. Ήταν όμως εντελώς φυσικό να είναι πολύ καλό: και λόγω θέματος και (πρωτίστως) λόγω οικοδέσποινας!
krot μου, ειμουν σιγουρη οτι η φωτογραφια απο το caminito στο προηγουμενο ποστ σου δε θα αντιπροσωπευε αυτο που θα εβλεπες σε αυτο το ταξιδι: τη πραγματικη διαφορα μεγεθων στην καθημερινοτητα.
με οσους εχω μιλησει που εχουν ταξιδεψει σε χωρες τριτου κοσμου οπως λες, η θεα της εκτος ευρωπης φτωχειας δημιουργει εντονα συναισθηματα και βαθυτερες- ευτυχως- σκεψεις.
οταν πηγα, κινηθηκα κυριως στο υψιπεδα οπου ζουν κυριως ιθαγενεις που καθολου δε μοιαζουν και ουτε ζουν με τους πρωτευουσιανους. καπου εκει, στην επαρχια της Σαλτα το καπνισμα δεν απαγορευονταν καθ οτι καπνοπαραγωγος . Ειναι αλλωστε η μοναδικη περιοχη που δε μπορει να επιβληθει η απαγορευση (με τον τσαμπουκα ). Το ενδιαφερον ειναι οτι στις ψηλοτερες περιοχες ο κοσμος ουτως η αλλως μασουσε φυλλα κοκας ή επινε ματε οποτε το να καπνιζεις δεν εχει νοημα .
…και σκεφτομαι ομως:τετοια ταξιδια ειναι οντως τριπακια απο μονα τους
Εμένα όλο αυτό με τις πεταλούδες μου φαίνεται ύποπτο. Κάτι από Μπόρχες, από Τσε, τάγκο υπάρχει στο μενού της εξιστόρησης;
Αλεπού, όντως δεν χωράνε σε λέξεις! Εσύ ειδικά κανόνισε να κάνει αυτά που πρέπει να κάνεις για να μην καταλήξεις καρτονέρα!
Ρεμάλι, την έχουμε ξανακάνει τη συζήτηση για τις διακοπές και είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα πως και πάλι πιο πολλές μέρες από μένα έχεις. Φέτος πάντως οι διακοπές μου θα είναι μετρημένες λόγω αυτού του ταξειδιού, εξού και οι βόλτες στην Ελλάδα πιο περιορισμένες!
Μούργε, α, δεν την συνέκρινες κανονικά τη Λακωνία?! Πάλι καλά! Τώρα, γιατί δεν έχεις πάει εσύ ακόμα, δεν ξέρω αν θες να σου απαντήσω! 😈
Φάρε, και η Σαμοθράκη είναι στη λίστα, όπως και πολλοί άλλοι προορισμοί στην Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει πολλά παραμυθένια μέρη να δει κανείς.
Χα, το σχόλιο για το κάπνισμα, κάνω πως ΔΕΝ το είδα!
Όσο για την οδήγηση, χμ, όχι οι Λατινοαμερικάνοι οδηγούν σαν εμάς! Δεν σταματούν στις διαβάσεις, παραβιάζουν όρια ταχύτητας και προσπερνάνε επικίνδυνα. Είναι λατίνοι, τι να κάνους?
Μπαλούν, έσκασες δλδ?
Ζάππα, όλες μαζί θα τις κάνεις; Σκοπεύεις να μείνεις κάνα εξάμηνο, έτσι; Αλλιώς δε λέει!… 🙂
Τσαλ, πολύ ενδιαφέρουσες οι προσθήκες φυσικά.
Δεν είμαι πάντως ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να κάνει σχόλια στα ποδοσφαιρικά. Είμαι μάλλον αναρμόδια, οι γνώσεις μου είναι λίγες και ευκαιρία να πάμε στο γήπεδο δεν είχαμε δυστυχώς. Θα κάνω ό,τι μπορώ, αλλά κι εσείς μια χαρά το συμπληρώνετε το ποστ!
Αλλά μη με στέλνεις σε επικίνδυνες αποστολές, παρακαλώ, είμαι λίγο αγχωτικός τύπος! 😳
Ροδιά και Ρίτσα, σας ευχαριστώ πολύ! 🙂
Παρτιζάνα, ναι καλέ, το γνωστό Ντεπώ! Ένα είναι το Ντεπώ, άλλωστε!
Να σου πω, από τη μια δεν απέχουμε πολύ, αλλά από άλλες απόχεις απέχουμε έτη φωτός (και δεν είναι πάντα προς όφελός μας η σύγκριση…)!
Για το «ταξείδια ζωής» πάντως, δίκιο έχεις, ασχέτως κόστους. Πιο πολύ από πλευράς εμπειρίας, νομίζω.
Rogerie, καλώς όρισες. Οι διεθνείς οργανισμοί την κατατάσσουν την Αργεντινή στον Τρίτο Κόσμο (αναπτυσσόμενες χώρες το λένε πια). Για μένα πάντως δεν είναι θέμα Αργεντινής, θεωρώ πως ο κόσμος δεν έχει κατηγορίες, πως δεν υπάρχουν χώρες πρώτες, δεύτερες και τρίτες. Όλες οι χώρες και όλοι οι άνθρωποι είναι απλά μέρη του πλανήτη.
Δεν είπε πάντως κανείς πως πρέπει να έχουν τύψεις οι σύγχρονοι Αργεντίνοι. Γενικά, διαφωνώ με τη λογική των τύψεων, ούτε καν οι Γερμανοί για τον Χίτλερ δεν πρέπει να έχουν τύψεις κατά τη γνώμη μου. Οι τύψεις δεν βοηθούν σε τίποτα και η ιστορία δεν έχει ανάγκη από συναισθηματικές διεργασίες όπως οι τύψεις. Θα ήθελα όμως τα αργεντίνικα μουσεία να μιλούσαν και για το τι συνέβαινε στην περιοχή που σήμερα αποτελεί την Αργεντινή και πριν από τον ερχομό των Ισπανών και λοιπών Ευρωπαίων και αυτό δεν το είδα να συμβαίνει.
Συνέχεια υπόσχομαι μεν, αλλά κυρίως φωτογραφική. Για το ποδόσφαιρο δε, μπορώ να πω πολύ λίγα πράγματα, καθώς δεν είναι το δυνατό μου σημείο. Ευχαριστώ πάντως για τα καλά λόγια, κι όσες προσθήκες θέλεις, είσαι ευπρόσδεκτος να τις κάνεις!
Mondouble, η φωτογραφία που αναφέρεις ήταν από κείνες που βρήκα στη διαδικτυακή αναζήτηση. Οι σκέψεις πάντως που δημιουργούνται είναι αναπόφευκτες και σίγουρα τέτοιες εξορμήσεις εμπλουτίζουν πολύ τις γνώσεις και την κρίση μας.
Η απαγόρευση του καπνίσματος πάντως είναι, νομίζω σχετικά πρόσφατη, δεν ξέρω πότε πήγες. Αλλά, όπως και να’χει,σ τις περιοχές που λες, δύσκολο το βλέπω να εφαρμόζονται τέτοιες απαγορεύσεις. Το μάτε πάντως είναι εθνικό σπορ σε όλα τα μέρη της χώρας. Στο ΒΑ βλέπεις κόσμο με το θερμός και το κατσαρολάκι του μάτε να περπατά στο δρόμο κάνοντας ψώνια ή πηγαίνοντας στη δουλειά του. Και το μάτε από το φυτό της κόκας νομίζω πως προέρχεται πάντως.
Βρε Γιώργο, δεν είμαι και η βικιπαίδεια!!! Μπόρχες και τάνγκο πάντως μπορούμε να τα βολέψουμε, αλλά για τον Τσε μην περιμένεις. Ακόμα και στο Ροσάριο, την πόλη καταγωγής του, είναι σα να μην υπάρχει…
Κροτ, τελικά χόρεψες/ξεβιδώθηκες/μάγεψες τα πλήθη;
(κοιτάζω τις τελευταίες φωτό. αναρωτιέμαι. να ξυπνήσω αύριο να πάω για δουλειά;)
Καλημέρα και Καλή Βδομάδα !
Θεωρώ την σωστή οδήγηση και το σταμάτημα στις διαβάσεις για να περάσουν οι πεζοί, δείγμα και παιδείας και πολιτισμού και ανθρωπιάς και γενικά την πρώτη απόδειξη να παραδεχτείς ή να απορρίξεις έναν λαό !
Εμείς, δυστυχώς, ανήκουμε στην δεύτερη … κατηγορία !
Δεν με … παρηγορεί καθόλου ότι υπάρχουν κι άλλοι … έστω και … λατίνοι !!!
Τσκ τσκ…
Μια ο ένας με τον ιστορικό του μέλλοντος, μια η άλλη με τον αρχαιολόγο του μέλλοντος…
Ρε παιδιά, για το παρόν δε σκεφτήκατε ποτέ να γράψετε;;; 😛
Πολλή υγρασία βρε παιδί μου εκεί πέρα….!
Και μετά μου λέτε ότι σας δυσκολεύουν οι γαρίδες και τα ρύζια. 👿
Όχι καλή μου, δεν έχω πρασινίσει απ’ τη ζήλεια, από τα σπανάκια είναι.
Δε θα πάω στο Παρίσι?
Θα πάω.
Όταν το αποφασίσω.
Και θα στείλω και φωτογραφίες.
(Reminder to self:
Να θυμηθώ να μην πέσω από το κρεβάτι το πρωί που θα ξυπνήσω)
Κροτούλα, πάντα τέτοια! 🙂 🙂 🙂
Τρομερό ταξιδιωτικό αφιέρωμα, όπως πάντα!!!
Ρε τσόγλανε… τί είναι αυτά που κάνεις; Τρως όλη την άδεια; Και εμείς πότε θα σε ξαναδούμε; έ; Τί να μας πει και η Αργεντινή ρε; Εδώ έχουμε τον φέιμους γκρικ μουσάκα. εκεί τον έχουνε; όχι!!!
Με κουβάλησες για λίγο έξω μανάρι. Να ξέρεις, μπορεί να νόμιζες ότι έβγαζες ψιλογκρίνια, αλλά μέλι έσταζαν οι λέξεις σου, και εγώ κάθισα και γεύτηκα λιγάκι. Να είσαι καλά ρε όμορφη και πάντα ταξίδια.
Βυτίο, με μάγεψαν τα πλήθη θα έλεγα…
Φάρε, συμφωνώ μαζί σου.
Καμ, πώς, πώς! Τι κάνουμε άλλωστε εδώ! (Υγρασία, άστα, και μου χάλασε και το μαλλί, τι να σου λέω!)
Ιδιαιτέρα, σπανακόπιτα έφτιαξες ε; Και δε μας έδωσες ούτε μια μπουκιά!
Θεωρέμα, μερσί, αλλά ήταν και τα μέρη εμπνευστικά!
Άνιμαλ, ποιον είπες τσόγλανο?! Μουά?!
[άσε, έχω θέμα με την άδεια… Μη μου το θυμίζεις!]
Πολύ πολύ Καλημέρα !
Lekker !
welcome back Rat, missed ya (το λέω για να μην ξαναφύγεις γιατί δεν θα αντέξουμε αλλο τόόόόόόσο lekker post!!!!)
Θεϊκή η Αρρτζεντίνααααα… well done Krot!
Πολύ Καλημέρα !
Εμείς, εδώ στην Ελλάδα, σήμερα, έχουμε Πόλεμο !
Αμαν κι εσύ βρε παιδάκι μου, ελπίζω να είχες πάρει σεσουάρ μαζί!!!
(Και ηλιακά πανελάκια, γιατί που να βρίσκεις πρίζες τώρα στη ζούγκλα!)
Φάρε, καλημέρα, καλή απεργία!
Μπέρμπον, δεν έχω πια πολλή άδεια για να ξαναφύγω σύντομα! Του χρόνου πάλι! 🙂
(έτσι, για να μη λες!).
Ανναλού, θενκς!
Καμ, όχι δεν είχα, αλλά είχε και αρκετή ζέστη οπότε εντάξει. Τι να τα κάνω τα πανελάκια? Δεν χρειαζόμουν σεσουάρ αφού!
ε … μέχρι του χρόνου θα προλάβω και εγώ να ανεβάσω ένα δυό ποστ … εξωτικά!!! :))))))) Εισητήρια για down under έτοιμα! Σμακ
Α, τι καλά! Για πού;
Για τη χώρα που τα μεγάλα ποντίκια με το μάρσιπο χοροπηδάνε ανάποδα! … Τα βάρη της δουλειάς … 🙂
ααααα!
ααααα!!!
ΚΙ ΕΓΩ ΘΕΛΩ!!!!!!!!!!!!
ειδικά να προλάβεις να πας και στη γειτονική χώρα με τα πολλά μαλλιαρά πρόβατα και τις μπίρες! (εκεί κι αν θέλω!)
ζηλεύω
ζηλεύω
ζηλεύω
Ζ Η Λ Ε Υ Ω
Ζ Η Λ Ε Υ Ω
Ζ–Η–Λ–Ε–Υ–Ω
άκους εκεί στα σαράντα παρά και έχεις πάει και στην Αργεντινή!
Ζ
Η
Λ
Ε
Υ
Ω
κατά τα υπόλοιπα, σεβαστή μου Κροτ, τις εισαγωγές να τις κόψεις… «Βασικά, συνειδητοποιώ ότι τελικά είτε βαριέμαι κάπως να γράψω ένα ακόμα ταξειδιωτικό ποστ» κι αν βαριέσαι γιατί γράφεις ε; και γιατί φιλολογεμίζεις με «ει» όλα τα «ταξίδι», «ταξιδιοτικός», «ταξιδιάρα»… ή μήπως φοβάσαι ότι θα πούμε ότι πήγες βόλτα με ταξί;
«και σιγά μη φοβηθώ τα αεροπλάνα, τι να πέσω στον Ατλαντικό τι να πέσω στις Άλπεις!» οχι πες μου είναι αυτό σωστό; … είναι ανάγκη να το λες και να το ξαναλές ότι τα δρομολόγιά σου είναι θρου δι αλπσ, οβερ δι οσιανσ; το ξέρουμε ότι εκεί στα βέλγια είστε ευρωπαίοι, αλοίμονο σε μας τα ελληνόπουλα που πετάμε θρου δι άιλαντσ οβερ δι όιλτριζ… και να φιλοσοφούμε «τι να πέσω σε στάβλο, τι να πέσω στο Κάμιρος»…
συγνώμη δεν το θέλω αλλά δεν μπορώ
…
Αργεντινή!
ΕΚΕΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΩ ΕΓΩ το καταλαβαίνεις;
Δεν μπορώ να γράψω άλλο
ζηλεύω και θα μου βγει σε κακία
PS. κι ύστερα απορούν μερικοί γιατί έπεσαν τα 9 ρίχτερ στη Χιλή! Την έφτυσε η κροτ μη τη ματιάσει καθώς ανέβαινε το μπόινγκ για το μπακ του δι Αλπσ!
και για να σε προλάβω…
την απειλή με τις υπολοιπες φωτο μην την κάνεις πράξη γιατί σε σβήνω από το ερ-εσ-φιντ του ρίντερ μου πάραυτα!
(αν δεν σου κάνει η απειλή μου θα βρω άλλη!)
😉
Ω μον ντιε!
Ω μον ντιε!
Ο Ρισπέκτφουλ Σεφ επανεμφανίζεται!
Τι συγκίνησις! Κλαψ, σνιφ!
Αδιάβαστο σε πιάνω όμως, Ρισπέκτφουλ: έχουμε δηλώσει εδώ πως το ταξ-εί-δι το γράφουμε με -ει-, επειδή έτσι μας αρέσει καλύτερα!!
Να πας λοιπόν, Σεφ μου, να πας! Σε κρατάω εγώ?
Και, όχι, αλοίμονο, ΦΥΣΙΚΑ και δεν φταίω εγώ για το σεισμό στη Χιλή! Χαζή είμαι; Αφού ήθελα να είναι ο επόμενος προορισμός μου!!!!
Όχι, μη, μη με βγάλεις από το ρουσουσου, θα στεναχωρηθώ πολυ!!!
οκ αφού σου αρέσουν καλείτερα τα -ει- να τα κάνεις αισθειτεικεί πρότασει! και θα γεμείζεις και περεισσότερες σελείδες, πρεικοσέντονα ολόκληρα. Και το -ε- να το αντικαταστείσεις μόνειμα με -αι- να δεις τει όμορφο που είναι :p
ps: δεν με κρατάς εσει μει πάω Αργεντεινεί, τα μεισθά και ει δουλειές μου με κρατάνε… άτειμει κεινωνεία που άλλους τους κατεβάζεις και άλλους τους ανεβάζεις στα τάρταρα…
ps#2: «έχουμε δηλώσει»; πόσει είσαστε δειλαδεί;
ps#3: πάρε κει ένα μαντείλει μει χαλάς έτσει τα ματάκεια σου 😉 πορκέ ζοράν τους όχος! και μει στεναχορεβού δεν σε βγάζω από του ρουσουσου μου. Απλά ξέχνα τειν Αργεντεινεί… you’ll keep your promise i won’t keep my distance.
welcome back. oraio taxidi, oraio post, oraies foto….endiaferon afto pou les gia tin oikonomiki krisi tis argentinis….
Σεφ, με ζάλισες! Στο ταξείδι μου αρέσει το -ει-, όχι σε όλες τις λέξεις!
Έχουμε δηλώσεις, ημείς! Είναι πληθυντικός μεγαλοπρεπείας!
Δεν μπορώ να την ξεχάσω. Μπορώ να μην την αναφέρω όταν είσαι μπροστά! Deal?
veteks, μερσί, μερσί!
Παράθεμα: O Κακός χαμός! « Το κόκκινο μπαλόνι