Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιε που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω
Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης
Και μου ιστορούσες με φωνή
γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια
τόσα όσα μήτε του γιαλού
δεν φτάνουν τα χαλίκια
Και μου ‘λεγες πως όλ’ αυτά
τα ωραία θα είν’ δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε
το φέγγος κι η φωτιά μας
_________________________________
Μια μικρή συμβολή σε αυτή την πρωτοβουλία. Η επιλογή οφείλεται στην πίστη ότι μερικά πασίγνωστα πράγματα, είναι σημαντικό να τα ξαναθυμόμαστε.
Να δείτε, οπωσδήποτε το Βυτίο, το Νατασσάκι, τον ΑΦΜ, το Μπάζωμα και αυτό το παλιό του Ναυτίλου του Διαδικτύου.
Кроткая 
Η επιλογή οφείλεται στην πίστη ότι μερικά πασίγνωστα πράγματα, είναι σημαντικό να τα ξαναθυμόμαστε.
Μπράβο βρε Κροτ!
έτσι ακριβώς !
Καλό Μήνα!
(κι ευχαριστώ για την αναφορά)
Παράθεμα: Αυτά τα κόκκινα σημάδια « Γκράνμα
Πολύ σημαντικό να τα θυμόμαστε, επειδή, ακριβώς, κάποιοι τα ξεχνάνε. Δεν έτυχε, πέτυχε. Δεν είναι ότι δεν έχουν λεφτά, κέφι και διάθεση δεν έχουν. Από πρόθεση. Φιλιά στο μακρινό Βέλγιο.
Νατασσάκι, να’σαι καλά να με ενημερώνεις για τέτοιες πρωτοβουλίες και να ανεβάζεις τέτοια πλούσια και διαφωτιστικά ποστ!
Αγγελική, μπράβο σου για την εξαιρετική πρωτοβουλία. Κι άμα δεν έχουν αυτοί διάθεση, έχουμε εμείς!
και είχα σκεφτεί να κάνω αφιέρωμα στον Ρίτσο…και τώρα βλέπω υπάρχει πρωτοβουλία…τέλεια!
Πάω να δω τι θα κάνω κι εγώ!
φιλιά Κροτάκι
Πολύ σημαντικό …
Τα μπλογκς που αναφέρεις, ήδη τα είδα, έχεις πολύ δίκιο που το λες.
Αν έχει κάποια μικρή σημασία, δυο πράγματα :
1. Σε όλες (περί τις 80) εκδήλώσεις για την Πρωτομαγιά απαγγέλθηκαν διάφορα ποιήματα του Μεγάλου Κομμουνιστή Ποιητή – μέσα σε καταρρακτώδη βροχή στην πόλη μου … να μην κουνιέται κανένας … μεγάλη συγκίνηση …
2. Αύριο υπάρχει Αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του σ. Γιάννη Ρίτσου στο «7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ». Αν μπορείς προμηθεύσου το …
Να είσαι καλά … όπως και όλοι οι σχολιαστές σου …
Με συγκινήσατε όλοι, επιτρέψτε μου να το πω …
Σκουμπαλούν, μιας και η πρωτοβουλία δεν είναι για μια μόνο μέρα, όλοι προλαβαίνουμε!
Φάρε, ποιητές σαν τον Ρίτσο είναι άφθαρτοι στο χρόνο και συγκινούν όσα χρόνια και να περάσουν.
(Θα δω πώς θα το βρω, εδώ δε νομίζω, αλλά κάτι θα σκεφτώ!)
Παράθεμα: Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο « Το κόκκινο μπαλόνι
Ο Ρίτσος πάντα θα ζει, τόσο σαν σημαντικός ποιητής όσο και σαν εμπνευστής και υμνητής λαϊκών αγώνων. Σχετικά με την πρωτοβουλία, δεν πιστεύω πως η συγκυρία της σιωπής από την πολιτεία και τους καλλιτεχνικούς κύκλους είναι τυχαία. Κάποτε τα τολμηρά και ενοχλητικά βιβλία τα καίγανε. Τώρα τα θάβουν με πιο διακριτικό, πολιτικά ορθό και ύπουλο τρόπο.
» Ο πιο μακρινός δρόμος, είναι και ο πιο κοντινός.
Σ΄αυτό το δρόμο όσοι συναντιένται, ΔΕΝ σμίγουν τα χέρια για να ανταλλάξουνε μετοχές και μίζες, ΔΕΝ σφετερίζονται ό,τι φτιάχνουν οι άλλοι.
Αυτός ο δρόμος, οδηγεί …, οδηγεί σε ένα άλλο Μέλλον. Σε ένα Μέλλον, που χαραχτηριστικό του είναι να προσφέρει ο καθένας σύμφωνα με τις ικανότητές του και δίνεται στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του.
Σ΄αυτό το δρόμο, όσοι συναντιένται – και συναντιέται κάθε μέρα και πιο πολλοί – σφίγουν το χέρι με τέτοιο τρόπο, που ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο που θα ΄ρθει «.
Πήρα το θάρρος να παραφράσω τον Γιάννη Ρίτσο (ίσως πιότερο, από όσο επιτρέπεται), ελπίζω να έκανα καλά !
Μια θερμή Καλημέρα !
Και όσο σκέφτομαι ότι χτες βράδυ συζητάγαμε ότι μεταξύ άλλων που έχουν γράψει παιδιά στο σχολείο είναι ότι «ο Ρίτσος είναι ιμπεριαλιστής ποιητής», μου γυρίζει το δέρμα ανάποδα…
Τσαλ, είναι και πιο κομψό το θάψιμο από το κάψιμο…
Φάρε, υποθέτω πως ο Ρίτσος θα σου απαντούσε ως εξής:
«“Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα.”
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ’ τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.»
Λες να είμαστε βλάσφημοι;
Σοφία, μπα, μην τρελαίνεσαι. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της παραμόρφωσης και της παπαγαλίας. Ό,τι σπέρνουμε, θερίζουμε.
Παράθεμα: “Πολιτικά ορθό” Κάμα σούτρα - Καθυστερημένο Πρωτομαγιάτικο « Εξαιρετικά ή κατ’ εξαίρεσιν
Διαμαρτύρομαι, γιατί εγώ δεν σπέρνω τέτοια πράγματα, τουναντίον! Καταλήγω να τα θερίζω όμως…
Εμ, Σοφία μου, έχουν φροντίσει άλλοι να σπείρουν πριν από σένα! 😦