Σιγά μην δεν την έβλεπα!
Η ταινία, λοιπόν, αφηγείται ένα μέρος τών νεανικών χρόνων της Jane Austen. Το σενάριο, παραμένοντας αρκετά πιστό στις υπάρχουσες πηγές, περιγράφει πώς η Jane γνωρίζει το νεαρό Ιρλανδό δικηγόρο Tom Leffroy. O Leffroy, έχοντας μόλις τελειώσει τις σπουδές του στην Οξφόρδη ζει μια έκλυτη ζωή στο Λονδίνο. Για να τον απομακρύνει από αυτούς τους κύκλους ο θείος του -την περιουσία του οποίου εποφθαλμιά ο νεαρός- τον στέλνει στην «βαθιά αγγλική επαρχία», όπου γνωρίζεται με την Austen.
H Austen όμως προορίζεται από την μητέρα της για τον τοπικό ευγενή, ο οποίος είναι ερωτευμένος μαζί της και του οποίου η περιουσία θα είναι σωτήρια για την Jane και την οικογένειά της. Εκείνη όμως τελικά γοητεύεται από το νεαρό Ιρλανδό -τον οποίο είχε αντιπαθήσει σφόδρα στην αρχή. Αλλά η πραγματικότητα επιφυλάσσει εκπλήξεις για όλους και τα πράγματα τελικά λαμβάνουν άλη τροπή.
Η ταινία, λοιπόν αφηγείται αρκετά πιστά τα γεγονότα της νεανικής ζωής της Austen στο Hampshire και περιγράφει το νεανικό της έρωτα για τον Leffroy, αλλά και τις δύο προτάσεις γάμου που της έγιναν σε εκείνη την περίοδο -καμία από της οποίες δεν είχε ευτυχή κατάληξη. Η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλή, ενώ εξαίρετη είναι η επιλογή των τοποθεσιών, όπου διαδραματίζεται η ιστορία, τα σκηνικά και τα κοστούμια. Και πολύ καλή η μουσική επένδυση.
Αυτά είναι τα καλά στοιχεία της ταινίας. Αλλά, δεν πείθει, διότι υπάρχουν δύο βασικές αδυναμίες, και μία δευτερεύουσα. Η πρώτη είναι οι διάλογοι που έχουν εντελώς σύγχρονο χαρακτήρα και δεν συμβαδίζουν καθόλου με το κλίμα της εποχής -πολύ αμφιβάλλω ότι ο Leffroy θα έλεγε ποτέ «oops!», για παράδειγμα. Η δέυτερη είναι η υποκριτική καθοδήγηση των ηθοποιών, η οποία είναι επίσης πολύ σύγχρονη: η σκηνή της συνάντησης της Jane με τον Tom στο δάσος, όπως και οι περισσότερες μεταξύ τους σκηνές, πολύ περισσότερο θυμίζουν σύγχρονες ερωτικές ταινίες -ενίοτε και κομεντί τύπου Love actually- και καθόλου ένα ερωτικό δράμα των αρχών του 19ου αιώνα. Στην προσπάθειά του, να καταστήσει την ταινία προσιτή στο σύγχρονο κοινό, ο σκηνοθέτης Julian Jarrod χάνει την ατμόσφαιρα που υποτίθεται ότι προσπαθεί να προσδώσει, την ατμόσφαιρα των μυθιστορημάτων της Austen.
Αυτό το στοιχείο είναι συνυφασμένο με την τρίτη αδυναμία: είναι κάτι παραπάνω από προφανής η προσπάθεια να αποδειχθεί ότι η ιστορία της Austen με τον Leffroy την ενέπνευσε για να γράψει το Pride and Prejudice. Αυτή η υπόθεση ενισχύεται και από τους φιλολόγους και τους μελετητές του έργου της. ‘Ομως ο Jarrod δεν μας πείθει: γιατί, όσο και αν υπάρχουν κοινά μεταξύ του χαρακτήρα της Jane με εκείνον της Elisabeth, η προσπάθεια να εμφανιστεί ο Leffroy ως ο Wickam που έγινε Darcy είναι εντελώς αφελής και τραβηγμένη. Εξίσου τραβηγμένη και ανεπιτυχής είναι και η προσπάθεια του σκηνοθέτη να κατασκευάσει παράλληλα της ταινίας του με την εξαιρετική σειρά του BBC, Pride and Prejudice: πέραν του ότι η τηλεοπτική μεταφορά εκτείνεται σε έξι επεισόδια και όχι σε 120 λεπτά, είναι πολύ φανερό πως η ταινία διακρίνεται από προχειρότητα σε αυτό το επίπεδο -και πως ο Andrew Davies, ο δημιουργός της τηλεοπτικής σειράς ήταν μεγαλύτερος γνώστης του αντικειμένου του. Θα ήταν προτιμότερο, λοιπόν, ο Jarrod να αποφύγει να μας θυμίζει την σειρά του BBC, γιατί η ταινία του είναι ο χαμένος από μια τέτοια σύγκριση.
Στα μείον της ταινίας, όσον αφορά στην πιστότητά της σε σχέση με την εποχή, μετρώ και το γεγονός ότι όλους τους γυναικείοι χαρακτήρες υποδύονται αποστεωμένες καλλονές, ενώ είναι γνωστό πως στις αρχές του 19ου αιώνα, τα πρότυπα της ομορφιάς είχαν μερικά περιττά κιλά -γεγονός που ελήφθη υπόψιν στην τηλεοπτική μεταφορά του Pride and Prejudice.
Κατά τα άλλα, από πλευράς ηθοποιών, ήταν πολύ επιτυχημένες οι επιλογές του James McAvoy στο ρόλο του Leffroy και των Julie Walters και James Cromwell, στους ρόλους των γονιών της Jane, αλλά η πολύφερνη Anne Hathaway, εκτός από το ότι είναι ομορφούλα, δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικότερο στην ταινία.
Εν ολίγοις, ειδικά αν έχετε δει το Pride and Prejudice, μην αφιερώσετε στο Becoming Jane κάτι περισσότερο από ένα κυριακάτικο βραδάκι -στο dvd εννοείται.
Ακούμε, φυσικά, το μουσικό θέμα των τίτλων του Pride and Prejudice.
QueenElisabeth said:
Εμένα γιατί ο κύριος Leffroy μου θυμίζει περισσότερο τον Willoughby (έκλυτη ζωή, θείος που θέλουμε να του φάμε την περιουσία)παρά τον Darcy?
Manos S. said:
Έχω δει την περηφάνια και προκατάληψη…
…θα σκεφτώ την πρόταση σου…να την δω σε DVD εννοώ!
…ξέχασα να σου πω…είδαμε το Ρατατούη με τον Ιωσήφ…ΠΟΛΥ γέλιο…ο Ιωσήφ κυρίως!!! 🙂
Καλό βράδι!
Кроткая said:
Πρασινοτάτη, Wickam και Willoughby δεν είναι παράλληλοι χαρακτήρες; (έκλυτοι και προικοθήρες με αγγελική όψη).
Μάνο, ε, καλά, για να χαλαρώσεις κυριακή βράδυ δεν είναι κακή. 🙂
aaduck said:
Αγαπημένη μου Κρότκι,
δεν ξέρω αν θυμάσαι που σου είχα ξαναγράψει πως λατρεύω ό,τι είναι Austin-movies, παρόλο που δεν είμαι σε θέση να ολοκληρώσω Austen-reading.
Διαβάζοντας τις απόψεις σου για την ταινία ήμουν κάπως έτσι: 🙂 🙂 😀 😀 😆 -ειδικά στο σημείο για το »Love Actually», γιατί ήθελα να σου αφήσω καμιά εξυπνάδα για να σε νερβιάσω του τύπου ουαααααουου, αν είναι έτσι, να τρέξω να το δω.
Όλα πήγαιναν τζάμι κατά την ανάγνωση, λοιπόν, μέχρι που έφτασα στο σημείο με τις αποστεωμένες του 19ου αιώνα!!! Ε, ΟΧΙ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ! Ε, Ο-Χ-Ι! Μια εποχή είχαμε κι εμείς τα ζουμπουρλά παπιά να θυμόμαστε και να χαιρόμαστε – έστω μέσω της Τέχνης. Δεν θα μας την πάρουν και αυτήν! Κατόπιν αυτών των σοβαρών σκέψεών μου, αποφάσισα να δω την ταινία και να αρχίσω petition, προκειμένου να αποδίδονται τα του ζουμπορλού τω ζουμπουρλώ, τουλάχτιστον στη ΜΕΓΑΑΑΛΗ οθόνη, μμτ!
Σε φιλώ με εκτίμηση
Η βλογιφίλη σου
aad.
BeBe said:
Καλημέρα μαφία μου…
Μου έλειψε η βόλτα από εδώ και είπα να δώσω το παρών. Φιλώ σε
indictos said:
Καλημέρα Κροτ 🙂
stixakias said:
Μου αρέσει που εκτός του ότι μας επιμορφώνετε, μας προστατεύετε κιόλας, από τις κακές επιλογές.
Υποθέτω πως ούτε για Κυριακάτικο DVD θα την προτείνατε, αλλά είστε καλή, που να πάρει!
…μάλλον δεν θα τη δω…
καλημέρα σας.
Μαρία said:
Άσε, θα περιμένω πότε θα το παίξουν τα κανάλια στην τηλεόραση καλύτερα… Με όσα διάβασα δεν καίγομαι και ιδιαίτερα να την δω. Φιλιά 🙂
Φαίη (μετεωρίτης) said:
να τη δω
να μην την δω;
ΔΕΝ θα τη δω !!!
πάντως, χι, χι, αυτός που αντιπαθούμε στην αρχή, συνήθως γίνεται ο μεγάλος μας έρωτας, ε, καλά, όχι πάντα…
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
από μία κατάμαυρη Αθήνα..!
aeipote said:
Άκρως ενδιαφέρουσα εγγραφή μιας και η Austen είναι αγαπημένη. Κρίμα που η ταινία, κατά τα γραφόμενά σας, δεν στο ύψος των περιστάσεων στέκεται. Έχω το Pride and Prejudice του BBC σε δύο DVD αλλά ακόμα δεν αξιώθηκα να το δω. . .
Να είσαστε καλά.
renata said:
Άρα καλύτερα αν διαβάσω το βιβλίο και να φαντάζομαι τους χαρακτήρες όπως στο Price and Prejudice του BBC ! 😉 Φιλιάα
αλεπού said:
Να την περιμένω σε dvd τότε 😦
μούργος said:
αγαπητη μας κροτ, χαιρομαστε που μας ενημερωνετε εγκαιρα για τα διαφορα καλλιτεχνικα ολισθηματα που συμβαινουν στην εβδομη τεχνη, ωστε να προλαβουμε να μη τα πατησουμε.
(Οπως βλεπεις, χρησιμοποιησα «ευγενικη» γλωσσα, για να ειμαι στο κλιμα του ποστ) 😀
.
υ.γ. να δω το παπι σε ρολο ηρωιδας της Οστιν και τι στον κοσμο!!!
(οταν συμβει αυτο, θα εχω παρεα και 2 παρδαλα κατσικια!) 😆
QueenElisabeth said:
Και εξαιρετικά γοητευτικοί να προσθέσω. Είναι παράλληλοι χαρακτήρες αλλά εγώ ως γνωστόν έχω ένα κολληματάκι με το Sense and Sensibility και το 1995 film adaptio του με τον Greg Wise…
Και όσες φορές κι αν το διαβάσω το βιβλίο πάντα κλαίω εκεί που πάει να δει την Έλινορ και της λέει ότι θα είναι πάντα ερωτευμένος με την Μάριαν…
Καλά, την ταινία την έχω δει τόσες φορές που ξέρω ατάκες απέξω, δεν κλαίω πια.
(είπαμε, μικρή, ρομαντική και ηλίθια)
Kaveiros said:
Πρεπει να τη δω,αυτη τη ταινια*εχω καλο προαισθημα…….
maria λεμονατη! said:
γυρνοβολωντας στην μπλογκοπολη ειδα κατι που αμα δεν το γνωριζεις θα σε ενδιαφερει σιγουρα
the jane austen book club
http://cereal-reader.blogspot.com/2007/10/jane-austen-book-club.html
Myshkin vs Raskolnikov said:
Δε χάνω ταινία εποχής που να με βάλετε στην απομόνωση, να έχει μπλακ άουτ και να έχω προσωρινή τύφλωση.
Кроткая said:
Χώστα ρε Πάπί, έτσι μαζί θα πολεμήσουμε ενάντια στη δικτατορία του extra small!! θα τους κατατροπώσουμε! Μα, άμα δεις τη Hathaway, θα καταλάβεις ότι εκείνη την εποχή θα θεωρείτο τουλάχιστον ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια! Αμ, εκείνη που παίζει την αδερφή της, την Cassandra, που είναι και χλωμούλα;! Αισχος! (κι έτσι σου το χάλασα και δεν μπόρεσες να με νευριάσεις, χαχαχα!).
(το Love actually μου άρεσε, αλλά το κλίμα του καμία σχέση με ταινία εποχής έτσι; κάθε πράμα στον καιρό του!).
Bebe, καλησπέρα!
Indi, επίσης, θες να σου πάρω ένα burberry’s? 😛
Στιχάκια, έτσι, αν δεν είχατε κι εμένα σκεφτείτε πόσα χαμένα σαββατόβραδα θα είχατε περάσει!! 🙂
Μαράκι, σωστά! Ούτε καν τα λεφτά για να νοικιάσεις το dvd παιδί μου!
Μετεωρίτ, σωστό, σωστό! Κατάμαυρη η Αθήνα; Εδώ είναι όλα γκρι μολυβί!!
Αείποτε, το ξέρω πως μοιραζόμαστε την ίδια αδυναμία και είναι κρίμα που η ταινία δεν ήταν αντάξια των προσδοκιών. Το Pride and Prejudice να το δείτε οπωσδήποτε!
Ρενατάκι, δεν υπάρχει σε βιβλίο! Είναι σενάριο βασισμένο στην βιογραφία, αλλά υποψιάζομαι πως η βιογραφία θα είναι πιο ενδιαφέρουσα!
Αλεπού, έτσι, ναι!
Μούργε, άθλιε, μου αρέσεις όταν μιλάς σαν λόγιος του 19ου αιώνα. Ποιον έβαλες να σου γράψει το σχόλιο; (και ΜΗ γελάς με το Παπί!!).
Πρασινοτάτη, ο Willoughby ήταν ένας έκλυτος, ανήθικος και φριχτός συμφεροντολόγος και προικοθήρας, χωρίς αισθήματα! χμ!
Κάβειρε, ελπίζω να μη σας ξεγελάσει το προαίσθημά σας!
Λεμονομαράκι, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Πολύ ενδιαφέρον το λινκ, κι ας το ψιλοθάβει η αναγνώστρια το βιβλίο, εγώ θα το ψαξω! Ευχαριστώ πολύ!
Ρασκόλνικοφ, δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από την αφεντιά σας! Ελπίζω μόνο να μην απογοητευτείτε! Κι εγώ με το ίδιο κίνητρο είχα λυσσάξει να την δω! 🙂
QueenElisabeth said:
Και για τον Wickam την ίδια άποψη έχεις;
Кроткая said:
απολύτως!
να μην σου πω και χειρότερη!
ritsmas said:
Κροτ, μηπως όμως ήταν ο στόχος του παραγωγού της ταινίας να το προσαρμόσει στο συγχρονο τρόπο σκέψης ; Να αγγίξει δηλαδή τους νεώτερους που ίσως θεωρούν την Ωστιν λίγο βαριά αγγλική λογοτεχνία ;
ritsmas said:
Κροτ, ο Ασμοδαίος σου εχει αφήσει μηνυμα στο μπλογ μου!
ριτς
ritsmas said:
Κροτ, μηνυμα από Γλυκοφρίδη στο μπλογκ μου!
ριτς
Кроткая said:
Ριτς, πιστεύω κι εγώ πως αυτός ήταν ο στόχος, αλλά το αποτέλεσμα δεν με έπεισε, ίσως και να ήμουν προκατειλημμένη, δεν ξέρω.
Χρίζω τον Ασμοδαίο προσωπικό μου ορθογράφο και εσένα προσωπικό μου αυτόματο τηλεφωνητή, χαχαχα!