Ετικέτες

,

Nosotros no somos antisistema, el sistema es antinosotros

Εδώ και εδώ να πάτε. Κι εδώ. Κι αν έχετε τουήτερ, να κοιτάτε αυτά:

#yeswecamp

#spanishrevolution

#tomalaplaza

#nonosvamos

#acampadaerasmus

#globalcamp

#notenemosmiedo

#italianrevolution

Τα παραπάνω hashtags χρησιμεύουν και για αναζήτηση φωτογραφιών, βίδεων κ.λπ. υλικού. Οι Ιταλοί οργανώνονται εδώ.* Επίσης, follow @acampadasol, @takethesquare, @miawkoue.
Και εδώ live από την Puerta del Sol.

Εντελώς χύμα, σκέφτομαι πως είναι πολύ ελπιδοφόρο αυτό που συμβαίνει στην Ισπανία. Εδώ και τρεις μήνες, οι άνθρωποι συντονίζονται και οργανώνονται, για να κινητοποιηθούν την εβδομάδα που προηγείται των δημοτικών εκλογών. Η επιλογή της χρονικής στιγμής είναι αξιοσημείωτη και δίνει κι ένα πολύ ωραίο συμβολισμό: πριν (ή αντί να;) προσέλθουμε στις κάλπες, για να αναθέσουμε σε κάποιους επαγγελματίες πολιτικούς -που μας έχουν απογοητεύσει και που δεν εμπιστευόμαστε πλέον -να διαχειριστούν τις τύχες μας, ε, προτιμάμε να τις πάρουμε (τις τύχες μας και τη ζώη μας) στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν, όσα μας αξίζουν, όσα ονειρευόμαστε.

Ίσως να υπάρχει ένας «απολίτικος» χαρακτήρας στις κινητοποιήσεις. Εγώ θα έλεγα μάλλον ακομμάτιστος. Τι ζητάνε οι Ισπανοί: δουλειά (η ανεργία στην Ισπανία επισήμως αγγίζει το 21%), καλύτερη εκπαίδευση, αξιοπρεπείς μισθούς. Ζητάνε επίσης δημοκρατία. Τελοσπάντων θέτουν το πολιτειακό επί τάπητος, ζητάνε ένα πράγμα που να δουλεύει προς  όφελος της κοινωνίας, όπως το καταλαβαίνω εγώ. Τι το διαφορετικό ζητούσε ο Μάης του ΄68, ο Δεκέμβρης του ’08, τα κινήματα στις αραβικές χώρες; Τι κι αν η Ισπανία ανήκει θεωρητικά στον «πρώτο κόσμο», ενώ η Συρία και η Αίγυπτος στον «τρίτο»; Της Ισπανίας την πόρτα χτυπά οσονούπω το ΔΝΤ, η Ισπανία (μαζί με άλλες χώρες του «πρώτου κόσμου») θα βιώσει τη νέα οικονομική διακυβέρνηση και είναι ήδη αντιμέτωπη με μειώσεις μισθών και αυξήσεις ορίων συνταξιοδότησης.

No a todos los -ismos, έγραφε ένα πανώ στην plaza del SOL/uciόn. Ξενίζει; Δεν αρέσει; Αν δε σου αρέσει αυτό το σύνθημα, μήπως να σκεφτείς γιατί δεν σου αρέσει και γιατί αυτοί το διεκδικούν; Έχει σημασία πώς θα το ονομάσεις, αν αυτό που ζητάς είναι δικαιοσύνη, ίσες ευκαιρίες, έναν υγιή και δημιουργικό κόσμο για όλους «σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητές τους»; Αυτό δε θέλουν οι Ισπανοί, οι Σύριοι, οι Τυνήσιοι -αλλά και οι Ιταλοί, οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι; Αυτό δεν ονειρεύεσαι κι εσύ; Γιατί θες ντε και σώνει να το ονομάσεις κάπως; Στο κάτω κάτω, αν ο δικός σου ο -ismo είναι τόσο γαμάτος, πάνε πές τους το: πείσε τους, δείξε τους γιατί. Στην πράξη, φίλε μου. Ρεαλιστικά. Κι αν όντως αυτό που προτείνεις είναι τόσο γαμάτο, θα κερδίσει, θα πείσει. Αλλά βγες από το καβούκι σου πια.

Si no nos dejáis soñar, no os dejaremos dormir

*guess (hope) who’d come next? 😉

ps. Α, αυριο στις 6.30 το απόγευμα, ραντεβού στην Ισπανική πρεσβεία. Στις Βρυξέλλες. Για Αθήνα δεν είδα κάνα ραντεβού. 

UPDATE

Livestream από Μαδρίτη

Blog

Campmap

Και το ραντεβού μας στις Βρυξέλλες ανανεώθηκε για την Κυριακή 22/5 στις 12:00.