το άγνωστο, τη βία, την ανασφάλεια, τον διπλανό σου, μη σε κλέψουν, μη σε βιάσουν, μήπως εισβάλλουν στον ιδιωτικό σου χώρο, μήπως παραβιάσουν την ιδιωτικότητα και το εγώ σου, τον άλλο, τους κακούς, την αναταραχή, την απώλεια των υλικών αγαθών,
τον αυθορμητισμό, τις επιθυμίες, τα όνειρα που γίνονται αλήθεια, τα όνειρα που μένουν όνειρα, τους εφιάλτες που σε ξυπνούν τη νύχτα, το μέλλον το ζοφερό, πώς θα ζήσουν τα παιδιά σου, το φάκελο στο γραμματοκιβώτιο που κουβαλά ένα εθνόσημο βαρύ με ιστορία και εισφορές,
τα παιδιά που πετούν πέτρες, την αστυνομία, το μουσικό χαλί στα ρεπορτάζ των «ειδήσεων», τις φωνές τους στα παράθυρα, τις φωνές των από πάνω και τα βήματά τους, το κουδούνι που χτυπά, το τηλέφωνο μες τα μεσάνυχτα, τη σειρήνα του ασθενοφόρου,
τις ανακοινώσεις, τα διαγγέλματα, τα διατάγματα, τα εμβατήρια, τα όπλα, τους σιδηρολοστούς, τις δημόσιες προσευχές, τα δημόσια κατηγορώ, τα χαρτόκουτα που στεγάζουν άστεγους, τα γκράφιτι που βγάζουν κοροϊδευτικά τη γλώσσα στις αξίες και τα ιδανικά,
το διαγώνισμα, την αποβολή, το σκονάκι κάτω από το θρανίο, τους βαθμούς του τριμήνου, τον προϊστάμενο, το διευθυντή σου, το γλυφτράκι που τά’χει καλά με το διευθυντή σου, το λογαριασμό του σούπερ μάρκετ, τι θα πεις στη μαμά σου, πώς να εξηγήσεις αυτό που νιώθεις;
το στομάχι σου που αδειάζει και δένεται κόμπος,
τα ακροδάχτυλα που τρέμουν
και τις κόρες των ματιών που γίνονται σχισμές.
πόσο φοβάσαι αυτό που δεν σε απειλεί και πόσο εμπιστεύεσαι αυτό που -πραγματικά- σε απειλεί;
πόσο καλά γνωρίζεις αυτό που φοβάσαι;
Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στο Φόβο. Μπορείτε να βρείτε τις αναρτήσεις των άλλων βλογερες για την ημέρα αυτή εδώ. Παρακαλώ, αν τουητάρετε κείμενα, χρησιμοποιείστε το hashtag #grfear.
rodia said:
Σούπερ! 🙂
Χρήστος Α. Μιχαήλ said:
Καλή μας αρχή Κροτάκι.
tsalapeteinos said:
Ριζοσπαστική, αντιστατική στο καταπιεστικό σύστημα απάντηση:
«Μας φοβούνται επειδή δεν φοβόμαστε!»
ΥΓ: Η είσοδος στο grfear δεν είναι ελεύθερη! Εμφανίζεται το μήνυμα «Η πρόσβαση σε αυτό το ιστολόγιο επιτρέπεται μόνο σε προσκεκλημένους αναγνώστες».
Ελιτισμός; Σεχταρισμός; Απαρτχάιντ; Το καταγγέλω!
HappyHour said:
Φοβάσαι ό,τι σε μάθαν να φοβάσαι…
undantag said:
Φοβόμαστε ό,τι δεν ξέρουμε καρδιά μου!
Μερικοί από μας, προσπαθούν να το γνωρίσουν, μερικοί, πυροβολούν πρώτα και κάνουν ερωτήσεις μετά! Έτσι ήταν, έτσι είναι, έτσι θα΄ναι…
(ΥΓ: Ο Προύστ δεν είπε: «είναι λάθος να πιστεύει κανείς πως η κλίμακα των φόβων αντιστοιχεί ακριβώς στην κλίμακα των κινδύνων που τους προξενούν»;)
island said:
Φοβάμαι γαμώ το κέρατό μου. Αλλά παλεύω κιόλας 🙂
silentcrossing said:
Πολύ όμορφα!
Θα περάσω αύριο να στα πω αναλυτικά.
Για την ώρα «φοβάμαι» ότι δεν θα καταφέρω ποτέ να ανεβάσω μπάνερ μόνος μου 😦
MaRaGen said:
Ωραίο post…ξύπνησες μερικούς παλιούς φόβους που τώρα φαντάζουν γελοίοι αλλά εκείνη την εποχή ήταν τεράστιοι!
Μοιράζομαι το αγαπημένο μου quote για το φόβο…“FEAR is an acronym in the English language for «False Evidence Appearing Real”…..
Καλό βράδυ!
Παράθεμα: Tweets that mention τι φοβάσαι; « Кроткая -- Topsy.com
Τσαλαπετεινός said:
Μπράβο Κροτ!
Δυο φορές μπράβο, γιατί από δω ξεκίνησαν όλα.
@αδελφέ μου σε παρακαλάω τόσες μέρες τώρα κι εσύ τίποτα. Ακομα και τώρα, στο και πέντε κάνε μια προσπάθεια.
koulpa said:
φοβάμαι.. την ασφιξία την δίψα και την πίνα.. με αυτή τη σειρά.. και το τι μπορεί να κάνω σε αυτούς που δε με φοβούνται.. και μάλιστα όλο και πιό επιδεικτικά.. αν πάρω στα σοβαρά την τιμή μου..
δεν έχουν λόγο αυτά τα λίγα να γίνουν ποστ.. έτσι κι αλλιώς σε αυτούς που αναφέρονται δε θα έφτανε ποτέ..
καλημέρα και καλη εβδομάδα :):)
Kanali said:
φοβάμαι την κάθε Κροτ που την αφήνουν ελεύθερη να γράφει.
latecomer said:
Που υπογράφουμε?
aqua said:
Φοβάμαι πως δεν έχω να προσθέσω τίποτα στο ποστ και στα σχόλια…
😉
coco said:
κι εγώ τρέμω τη βλακεία μου πρωτίστως!
coco said:
γενικώς και αορίστως!
faros said:
Ένα πράγμα φοβάμαι … Την ηθελημένη άγνοια …
Καλημέρα και Καλή Βδομάδα !
tsalapeteinos said:
Χαίρομαι που κατόπιν παλλαϊκού αιτήματος διορθώθηκε το πρόβλημα με το grfear. Ένα μικρό δείγμα τι σημαντικές νίκες μπορεί να πετύχει ένα μαζικό κίνημα, ποδηγετούμενο φυσικά από τον κατάλληλο… ηγέτη.
Hermano tsal minimo ενημερώθηκα σχετικά καθυστερημένα για την καμπάνια και επιπλέον δεχόμουν αφόρητες πιέσεις από τη διεύθυνση να αναρτήσω κατά προτεραιότητα το servicepack του μνημονίου και έτσι δεν πρόκαμα. Υπόσχομαι να είμαι πιο συνεπής σε επόμενη πρωτοβουλία. Ίσως… για την άλλη Δευτέρα.
pentanostimi said:
ΑΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΚΡΟΤ…..
giagiaduck said:
Η επιλογή της μουσικής συνοδείας του ποστ, όλα τα λεφτά. Το αυτό και για το ποστ. Την καλημέρα μου.
κόκκινο μπαλόνι said:
και τι να πεις μετά από αυτό;
τα είπες πάλι όλα κουτάβι!
agrampelli said:
«πόσο καλά γνωρίζεις αυτό που φοβάσαι;»
Εξαιρετικό το κείμενο…
kitsosmitsos said:
Φοβόμαστε, λέει, το άγνωστο. Τι στο καλό είναι γνωστό άραγε;
silentcrossing said:
…μα πάνω απ’ όλα φοβάμαι αυτούς που ελέγχουν το φόβο!
Καλημέρα!
Συγκινήθηκα κάπως…
mpampakis said:
Σούπερ Κροτίδι!
Μου άρεσε ιδιαίτερα η φωτογραφία του αγκαλιασμένου ζευγαριού. Πανέμορφη επιλογή.
Кроткая said:
«Δεν είν’ ο κόσμος σου αυτός, είναι διαφορετικός
Σου’ χα πει μια νυχτιά θυμάμαι..
Πως οτι φαίνεται είν’ άλλιώς κι οτι φτιάχνεις ουρανός
Με βροχή και φωτιά
Φοβάμαι…»
Τσαλ, μην καταγγέλεις προβοκάτσιες, τεχνική βλάβη ήταν!
Undantag, μερικές φορές φοβάσαι και αυτό που νομίζεις ότι ξέρεις, αγαπάς και εμπιστεύεσαι αυτό που θα ήθελες να είναι αυτό που νομίζεις πως ξέρεις… κλπ κλπ.
Πρώτη φορά συμφωνώ με τον Προυστ.
ΜaraGen, τουηαταρίστηκε το τσιτάτο!
Καναλιώτη, αλυσοδέστε με!
γιαγιαΝτακ, χαίρομαι γιαγιούλα, γιατί το αγαπώ αυτό το άσμα. (έχω ξαναπέσει στα ελληνικά τραγούδια, μετά από χρόνι αποτοξίνωσης, να το προσέξω αυτό!)
Silent, σε συγκίνησα εγώ? μουά?
Μπαμπάκη, να ρε πώς φαίνονται οι ερωτευμένοι εραστές! Χρειάστηκαν 24 σχόλια για να πει κάποιος κάτι για την ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ φωτο! [που φυσικά δεν είναι δική μου].
α, να πάτε όλοι να διαβασετε το Μπαμπάκη, δίνει ρέστα.
και στου Silent να πάτε, επίσης τα σπάει.
τα σέβη μου!
Κατερίνα said:
Καλημέρα Κροτ,
πάω να πλυνω τα χερια μου απο το αιμα του …Φόβου. Τον τσακισαμε στο ξυλο! Στο τελος άρχισα να τον λυπάμαι λιγουλάκι! Αλλά έτσι το κάνει αυτός, κάνει τον ψόφιο κοριό, μαθες ότι αγκομαχάει, και μόλις ετσι δα του γυρισεις την πλάτη, στην φερνει ….πισωπλατα. Πάντα πισωπλατα, ο κερατάς!
Κ.Κ.Μοίρης said:
καλό, πολύ, το έχετε εμπεδώσει κι εσείς το θέμα σε όλες τις παραλλαγές του
Γιώργος Κατσαμάκης said:
Krot νομίζω πως πάει μια χαρά η δράση… για να τα διαβάσω όλα θα περάσουν μέρες… ωραία είναι…
Sophia said:
Φου, φου, φου… φοβάται αυτό το πράγμα??
;-ΡΡΡΡ
Ένα, δύο, τρία, τοστ… φου, φου, φου….
;-ΡΡ
tourne sta nisia said:
Εύγε κουτάβι και για το ποστ και για την πρωτοβουλία!
επειδή ο φόβος «πηδάει» αβέρτα και μας έχει γεμίσει μικρα φοβάκια ας του κόψουμε μια και καλή αυτό που έλεγε και ο Ροΐδης «κάθε πατρότητος ελπίδα».
faros said:
«Φοβάμαι γι΄αυτά που θα γίνουν ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ» λέει ο … ποιητής !
Καλημέρα … άφοβη !
partizana said:
Το μόνο που φοβάμαι είναι οι αγέλες των αδέσποτων σκύλων που κυκλοφορύν στην Ανω Πόλη. Όλα τα άλλα δεν τα φοβάμαι γιατί μπορώ να τα ερμηνεύω. προτείνω επόμενο αφιέρωμα στην τσατίλα!
Кроткая said:
Σκεφτομαι πως αυτές οι βλογοημέρες τελικά είναι ωραίες μεν, δεν ευνοοούν την συζήτηση δε: έχεις πολλή homework, αγχώνεσαι, και δεν κάθεσαι να κουβεντιάσεις τα ποστ, κάνεις απλά post-hopping.
ΚΚΜ, σας τρόμαζω?
Παρτιζάνα, γιατί καλέ τα σκυλάκια; Το μόνο πράγμα που δεν έχω φοβηθεί στη ζωή μου ποτέ είναι σκυλί -ή οποιοδήποτε τετράποδο. Με τα πλάσματα που έχουν πάνω από τέσσερα πόδια έχω ένα θεματάκι.
Για την τσαντίλα που λες, προτείνω να κατέβουν προτάσεις τύπου ποιον θα θέλατε να χρησιμοποιήσετε για σάκο του μποξ?
partizana said:
ναι ξέρω ότι τα αγαπάς!!Αλλά άμα τα δεις να σουλατσάρουν δέκα δέκα, θα ανησυχούσες έστω!!!
Riski said:
Ωραία… 🙂
ragizo said:
κλειδωσε και μη φοβασαι
κιαν ειναι μεσα
μου ειπε
faros said:
Δηλαδή, την … σαραντοποδαρούσα δεν τη φοβάσαι, κροτ ;;;;;;;;;;;;;
Καλημέρα !
EPIKUROS said:
kpot
Eλπίζω να έχω την άδειά σας να διαβάσω στην αυριανή εκπομπή του radioblogspot στο Δημοτικό ραδιόφωνο Πολυγύρου την δική σας προσέγγιση.
Υπέροχη η προσπάθεια όλων σας και θα ήθελα να αποχαιρετίσω τα ερτζιανά με ένα αισιόδοξο μήνυμα.
Σας περιμένω λοιπόν εδώ http://www.poligiros.gr/ 8 με 10 Πέμτης βράδυ.
Ευχαριστώ πολύ.
Υ.Σ. συγχωρήστε μου την αντιγραφή του μηνύματος σε όσους έχω διαλέξει τις αναρτήσεις , όμως «φοβάμαι» πως ο χρόνος δεν αρκεί να αφήσω όσα μου βγάζει ο καθένας σας χωριστά.
Βαγγέλης Μίχος
Кроткая said:
Φάρε, τι να φοβηθώ από τη σαρανταποδαρούσα; Μια σταλιά είναι!
Παρτιζάνα, σκέψου πως εκείνα φοβούνται περισσότερο από σένα -γι’αυτό το παίζουν τρομακτικά! Είναι λίγο παιχνίδι, σαν αυτό που γινεται και στην κοινωνία τελικά.
Επικουρε, καταρχάς ευχαριστώ πολύ και βεβαίως μπορείτε να κάνετε ό,τι θέτε με το κειμενάκι! Μην εγκαταλείπετε τα ερτζιανά όμως!
nemo D. said:
Δεν άφησες τίποτα έξω βρε παιδί μου! Nα το παρατηρήσω και να πάρω το θάρρος .Φοβάμαι οτι θα πω… απλά , μόνο οτι «μου άρεσε» .
Β.Μίχος said:
http://radioblogspot21.blogspot.com/2011/02/blog-post_10.html
Κροτ, εδώ θα βρεις την ραδιοφωνική βερσιόν της ανάρτησής σου.
Το ευχαριστώ δεν αρκεί γι’ αυτό το αφήνω μαζί με την αγάπη μου.
Καλό βράδυ.
Απόλλων said:
Το άγνωστο και τον εαυτό μου.
Μήπως αυτά τα δύο είναι ένα και τ’ αυτό ;
Κείμενο κατά ρίπας, όπως οι φοβίες που εκπορεύονται από την εξουσία στις μέρες μας !
Ομοιοπαθητική το φάρμακο, ε ;
Θερμά ευχαριστώ για την σκέψη της πρωτοβουλίας !
Καλό σου βράδυ.
c-snoopy said:
Φοβάμαι να φοβάμαι… 🙂
Καλημέρα!
Кроткая said:
nemo και Απόλλωνα, σας ευχαριστώ πολύ.
Επίκουρε, ευχαριστώ ακόμα περισσότερο για την τιμή: δοκίμασα να ακούσω ζωντανά αλλά δεν τα κατάφερα! 😦 Θα ακούσω λοιπόν την κονσέρβα! 🙂
Σνούπυ, μη φοβου λέμε!
Στην Αίγυπτο δεν φοβήθηκαν. 🙂
Allu Fun Marx said:
Ένα από τα καλά κείμενα που διάβασα σχετικά με το φόβο, ήταν σε αθλητική εφημερίδα, στο Φίλαθλο
Στην 1η σελίδα γράφει ο Ηλίας Μπαζίνας και ασχολείται συνήθως με μη αθλητικά θέματα
Στις 1/2/2011 είχε ένα κείμενο με τίτλο «ο θάνατος της αλληλεγγύης»
Αντιγράφω εδώ τις πρώτες σειρές για όσους δεν διαβάζουν αθλητικές εφημερίδες:
¨Ο θάνατος της αλληλεγγύης
Μια ανθρώπινη αξία που περνάει και αυτή σοβαρή κρίση είναι η φιλία.
Μοιάζει αυτή την ώρα σαν είδος προς εξαφάνιση. Μου προξενεί την πιο μίζερη εντύπωση αυτός ο έμφοβος παρτακισμός που γεννοβολάει η εποχή. Η Ελλάδα μοιάζει πλέον σαν να μη γεννάει παιδιά και αγάπες, μόνο φόβους.
Έζησα την πικρή εποχή των αμέτρητων εκτρώσεων αμέσως μετά τον πόλεμο. Οι άνθρωποι φοβόντουσαν να φέρουν ζωή στον κόσμο, με τόσο πρόσφατους τους χειρότερους εφιάλτες. Τότε το ρήμα «φοβάμαι» ήταν το πιο συνηθισμένο και υπήρχαν λόγοι σοβαροί. Τώρα είναι ακόμα πιο συνηθισμένο και οι λόγοι που υπάρχουν, αν και κατανοητοί, είναι λιγώτερο σοβαροί. Ένας βασικός είναι, νομίζω, ότι οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι Έλληνες είναι σήμερα πιο ΜΟΝΟΙ από ποτέ. Ζούμε, θαρρείς, κλεισμένοι σε κάψουλες. Κάποια «εντολή», ποιος ξέρει από πού εκπορευόμενη, έχει καρφωθεί στην συνείδηση και στο υποσυνείδητό μας και μας προστάζει να αντικρύζουμε τον διαβόητο «πλησίον» μας, όταν τον βλέπουμε να πλησιάζει, με περισσότερο φόβο σήμερα από όσο ακόμα και την εποχή που ερχόταν με την κάμα και τον μπαλτά να μας φάει τα σηκώτια
Ηλίας Μπαζίνας
Φίλαθλος 1/2/2011
Кроткая said:
ευχαριστώ ΑΦΜ.
[τελικά συνεισέφερες κι εσύ 😛 ]