Αυτός ο κόσμος θα ήταν πολύ ομορφότερος, αν ήμασταν πιο ειλικρινείς και πιο αυθόρμητοι. Θα ήμασταν μάλιστα όλοι πολύ πιο ευτυχισμένοι, αν εκφράζαμε συχνότερα και αφιλτράριστα όλα όσα νιώθουμε. Αν δεν διυλίζαμε τα συναισθήματά μας με το σουρωτήρι της έλλογης σκέψης.
Γερνάμε και μαθαίνουμε -και συνήθως σκοτεινιάζει. Αυτό το τελευταίο, θα εξέλειπε αν δεν γινόμασταν συναισθηματικά ευνούχοι, με την παρέμβαση των χιλιάδων φίλτρων από τα οποία περνάμε σε όλη μας την ζωή. Άλλα σκεφτόμαστε, άλλα λέμε και άλλα κάνουμε. Κι έτσι μπερδευόμαστε σε ένα κυκεώνα υποκρισίας και καθωσπρεπισμού που διόλου δεν τον χρειαζόμαστε.
Ποτέ δεν είναι αργά για να πεις σε κάποιον πως τον αγαπάς πολύ. Ακόμα και με δάκρυα στα μάτια.
Φέτος θέλω να ξοφλήσω μερικά «σ’αγαπώ». Και σιγά μην κλάψω -κι άλλο!…
Кроткая 
Απόψε είδα μια θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστές δυο νέα παιδιά γεμάτα μπρίο, ζωντάνια, θετική ενέργεια. Και θυμήθηκα πως ήμουν κι εγώ εικοσάρης: πιο ‘ανοιχτός’ σε μουσικές, σε ανθρώπους, σε νέα πράγματα γενικότερα. Συμφωνώ ότι όσο μεγαλώνουμε μας καταδυναστεύει αυτό το σουρωτήρι που σουρώνει την ψυχή μας και δεν αφήνει παρά κούραση και γκρίνιες στα σπλάχνα της. Ας μη χάνουμε λοιπόν όσο μπορούμε τον αυθορμητισμό και την ψυχική μας φρεσκάδα.:-)
Για να μην μιλησουμε για αυτούς που δεν καθαρίζουν καν και τα φίλτρα τους με αποτέλεσμα να μην περνάει τίποτα!! Σε μένα πάντως, η βαλβίδα της σοβαρότητας και του μεγαλώματος έχει πάθει μόνιμη βλάβη και το μόνο φίλτρο που λειτουργεί είναι αυτό του σεβασμού προς τον άλλο, οπότε το μαγαζί δουλεύει μόνιμα σε free happy mode!
;-D
Θελει μεγαλο θαρος κατι τετοιο,οποτε σου ευχομαι καλη επιτυχια!!!
Ταμείο λέτε; Εγώ προτείνω προυπολογισμό.Πολύ βραχυπρόθεσμο, όμως. Πιο δύσκολα σε απογοητεύει, πιο εύκολα αντεπεξέρχεσαι. Και δε νομίζω ότι είναι θέμα συναισθηματικής ελευθερίας. Θαρρώ πως είναι προτιμότερη η, απαραιτήτως εμπλεόμενη από λογική, δημοκρατική οργάνωση της κοινωνικής συνύπαρξης, από τη γλυκιά(;) αναρχία του αυθορμητισμού. Από δεκαεφτά χρόνων τα φιλτράρω όλα. Και μιλάμε για πολύ λεπτό κόσκινο, σαν να ανήκει στο νανόκοσμο της λογικής. Παρόλα αυτά (ή ίσως εξαιτίας όλων αυτών) νιώθω ευτυχισμένος.
Καλή χρονιά.
Το κλάμα είναι δείγμα ψυχικης και συναισθηματικής υγείας, μη το φοβασαι! Το φίλτρο είναι επίσης καλό, δε χρειάζεται να τα καταπίνουμε όλα. Εγώ το «σαγαπώ» το χω στην άκρη της γλώσσας μου γιατι αγαπώ όλον τον κόσμο και χέστηκα αν οι άλλοι δεν είναι έτοιμοι να το δεχτούν!Σιγά μην καταπιεστώ!Και τέλος μη μιλάς για τα χρόνια που περνάνε, προχθες εγω αγόρασα σταράκια!
Αααααχ …
Το ξεχνάω το post (επιτηδες γιατί δεν με παίρνει) και περνάω στις ευχές (δεν είπαμε;;; είπαμε;;;)
Καλή Χρονιά καλή μου, Χαρούμενη, με Υγεία και όόόόό,τι επιθυμείς !!! Σμααααααααααααααααακ
Καλημέρα!! Καλή χρονιά… Να πεις και τα σ’αγαπώ σου, να πεις όμως και τα αρνητικά σε αυτούς που χρειάζεται να τα πεις, γιατί δεν καταπιέχουμε μόνο τα καλά αλλά και τα άσχημα για να μη θιχτεί δήθεν ο άλλος… ουφ… είπα και την κακία μου!!! χιχιχιχιχχι
Γεράσιμε, δεν είναι κι εύκολο ε?
Σοφία, καλά, εσύ είσαι άλλο φρούτο! τρελόφρουτο!
Όμως, δεν μιλούσα για σοβαρότητα (που είναι χρήσιμη με μέτρο) -αλλά για φίλτρα. Για δισταγμό΄και φόβο… Είμαι σίγουρη όμως πως κι αυτα τα έχεις ξορκίσει εσύ!
πρέζα tv, ξέρω, ξέρω… μπρρρρ!
Ρασκόλνικοφ, προσωπικές επιλογές έιναι αυτές. Αν σας πάει καλά αυτή η τακτική και σας κάνει να νιωθετε ευτυχισμένος, τότε είναι η συνταγή που σας κάνει και είστε πολύ τυχερός. Αλλά τι γίνεται όταν δε μας κάνει αυτή η συνταγή; Την αλλάζουμε, δεν την αλλάζουμε?
Παρτιζανάκι, ΣΥΜΦΩΝΩ, ΣΥΜΦΩΝΩ, ΣΥΜΦΩΝΩ! Το κλάμα είναι λύτρωση! Και χαρίζει ευεξία!
Μπαρμπουνάκι, κάποιος σφυρίζει δήθεν αδιάφορα ή μου φαίενται? Καλή χρονιά, τι κάνουν τα προνηπια?
Λαχανάκι, σωστά, σωστά -αλλά μέρες που’ναι, μιλάμε για τα καλά, όχι για τα άσχημα! 🙂
Αδιαφορότατα!
Τα προνήπια κάνουν την δουλειά που κάνουν τα προνήπια: κλαίνε και θέλουν όόόλα το ίδιο κουβαδάκι. Εγώ τι γυρεύω με τα προνήπια, άλλου παπά ευαγγέλιο!
Σμακ
Όταν βρίσκεις το θάρρος να «κάνεις ταμείο» με ειλικρίνεια προς τον εαυτό σου πρώτα, τότε όλα θα παν όπως τα θες. Όσα δεν γίνουν, δεν ήτανε απλά. 😉
Με συνειδητοποίηση ανοίγουν τα φίλτρα, για όσο θα το επιτρέψεις! 😉 Φιλιαάά
συμφωνώ με όλα αν και πιστεύω πως τόσο το σουρωτήρι όσο και τα φίλτρα δεν είναι κακά, αν χρησιμοποιούνται με μέτρο…
μόνο που πολλές φορές αυτό το μέτρο το άτιμο μας ξεγλυστράει και χάνεται…
καλησπέρες… φιλάκια :-)))
αντί να επικεντρωθείς στο λαχανοντολμά και τα μελομακάρονα πάλι μέσα στην κλάψα βούτηξες!! Τσκ τσκ!
Ο λύκος είναι το αντικείμενο της εξομολόγησής σου ελπίζω. Ο ταμίας του ταμείου σου δλδ.
Σας εύχομαι να καταφέρετε να τα εξοφλήσετε.
Σας εύχομαι, επίσης, να εισπράξετε και πολλά.
Καλή επάνοδο.
Kαλησπέρα ΚΡΟΤ!!
Φέτος, μου χρωστάνε οι άλλοι πολλά «σε αγαπώ»…
Θέλω να πιστεύω πως έκανα ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό (δημοσιογραφικός όρος αλλά αυτός μου ήρθε!) να είμαι «εντάξει» με τους άλλους…
Μου χρωστάνε πολλοί. Αλλά έμαθα να ΜΗΝ περιμένω. Χάρμα το κάρμα-που λέμε. Όλα γυρίζουν. Οι κύκλοι είναι ομόκεντροι…
Καλή βδομάδα!!
Σε φιλώ από μακρυά και ρουφηχτά. Σε ραντίζω δε με την τύχη που με βρήκε φέτος (βλ. 2 στα 3 φλουριά βασιλόπιτας)….
Η μεγαλύτερη απόσταση, απ’ την καρδιά στα χείλη Κροτάκι.
Να γίνουν τ’ αμίλητα, μιλημένα-εύχομαι.
Ν’ αρθρωθούν τα συναισθήματα και ν’ ανοίξει ολόφωτος -γι αυτά- ο δρόμος!
Τα καλύτερα, κορίτσι.
Μπαρμπουνάκι, αδιαφορία και παλιμπαιδισμός μαζί?!
Ρενατάκι, δεν ξέρω αν θα πάνε όλα όπως τα θέλω, αλλά είναι μάλλον μια καλή αρχή!
Αλεπουδίτσα, καλή χρονιά! Παν μέτρον άριστον, το θέμα είναι να μην καταδυσναστευόμαστε!
Φουρφούρι, ουστ ρε! Τα καλτσάκια τα είδες? Τι να πω για τα μελομακαρονα? Τα έφαγα και αυτό φτάνει!!
Μπαμπάκη, ωραίος δεν είναι; Παρεξηγημένος ο κακόμοιρος!
Στιχάκια, ευχαριστώ! Εύχομαι εντός του έτους να εισπάξω και την υπεσχημένη ωδή! 😛
Μετεωρίτ, ορθώς! Το βασικό είναι να είμαστε εντάξει μέσα μας! Ό, τι δεν μας ενοχλεί, απλά δεν υπάρχει!
Μιθρ, ναι, ναι… Πρώτα δίνεις τα φιλιά και μετά με ποτίζεις δηλητήριο! Που μου άρπαξες το φλουρί μέσα από τα χέρια! Άτιμε!
Καπετάνισσα, πες το ψέμματα! Τεραστια η απόσταση!
το ταμειο κλεινει «σωστα», οταν υπολογιζουμε και τα ανεξωφλητα γραμματια.
αλλιως μιλαμε για ταμειακη ρευστοτητα μονο!
(βεβαια πιο σωστο ειναι να υπολογιζουμε και τις απαιτησεις, αλλα στα ανθρωπινα δεν ειναι παντα απαραιτητο)
υ.γ.
1. για την πρωτη παραγραφο εχω αρκετες ενστασεις.
2. τελικα η αλλαγη του χρονου ειναι παντα μια καλη αφορμη για ταμεια, ισολογισμους κ.λ.π.
3. επιτελους δεν κερδισες εσυ το φλουρι φετος; 😛
εσυ γερνάς. εγώ μια χαρά είμαι.
Μούργε, εμ, δεν τα υπολογίσαμε δλδ?
υγ1- δλδ ποιες?
υγ2- ε, ναι
υγ3- γκρρρρρρρρρρ!!!!!! 👿
Κάθε μέρα κάνουμε όλοι μας ταμείο. Αλλά κατά μια περίεργη συγκυρία όλο χρωστούμενα βρίσκουμε. Το θέμα είναι να ξεκαθαρίσουμε ποιος χρωστάει σε ποιον. Κι αν μπορούμε εμείς από την πλευρά μας να κάνουμε εκεινες τις διορθωτικές κινήσεις που θα έρθει μια ή άλλη. Αν περιμένουμε απ τους άλλους, χάσαμε, χάσαμε.
καλη χρονια Κροτ, με υγεία
ριτς
Ριτς, είπες μια μεγάλη αλήθεια: Αν περιμένουμε απ τους άλλους, χάσαμε.
Μου πήρε 30 χρόνια να το μάθω…
να σου πω. εγώ καμιά φορά τα μπλέκω. γιατί τα φίλτρα του καθωσπρεπισμού (όχι της ευγένειας όμως) και των άλλων περιοριστικών συμβάσεων που πάνε κόντρα στο «έτσι γουστάρω» είναι εύκολα ορατά και λίγο δυσκολότερα αποτάξιμα.
και αφού πάψω, λοιπόν, να νιώθω σα βουλωμένη έκρηξη, πάλι δεν είμαι ευχαριστημένος ή, το πιο συχνό, κάνω και λέω πράγματα «άνετα», τα οποία όμως τα βλέπω και τα ακούω μόλις συμβούν, και πάλι «λάθος» μου φαίνονται (και νιώθω και σαν το βλάκα που τα είπα).
σκέφτομαι, λοιπόν, ότι τα πιο περίεργα είναι αυτά που έχουν επηρεάσει το πώς και τί γουστάρω.
το πόσο ωραίο ακούγεται κάτι, το πόσο θα αρέσει ή θα με σώσει από μια στιγμή που θα πρεπε να τσαλακωθώ, θα κρύψει κάτι που δεν θέλω να σκέφτομαι και θα τονίσει κάτι που θα με πάει σε πιο βατά πεδία, θα κάνει τον άλλο να νιώσει όμορφα, θα είναι αυτό που περιμένει εκείνος από μένα, θα είναι αυτό που περιμένει ο άλλος από μένα…
σαν να πρέπει να ψάξω και γι άλλα φίλτρα στον αυθορμητισμό μου μέχρι να με αντιπροσωπεύει αυτό που λέω και να μου φαίνεται αληθινό.
μπλέξιμο. και μέχρι τότε, προτιμώ να μην πω σε κάποιον κάτι και να ισχύει, παρά να του το πω και να μην είναι έτσι.
λες και υπάρχει ορισμός για το τί σημαίνει σ’αγαπώ θα μου πεις… σωστό κι αυτό : )
τις υπολογισες βρε, απλα το ειπα αλλιως.
την πρωτη παραγραφος αν την εφαρμοζαμε παντου, θα ειχε καταστραφει ο κοσμος σε 7 μερες.
και οσοι απο ιδιοσυγκρασια ή αφελεια το εχουν κανει το πληρωσαν ακριβα.
«Σιγα μη κλαψω,σιγα μη φοβηθω…!»
Pin Guin, καλώς τον ξανά! Με μπέρδεψες! Σκέφτομαι πως αν είναι κάθε που μας έρχεται κάτι στο μυαλό, να το επεξεργαζόμαστε με τόσο περίπλοκο τρόπο, στο τέλος, καλύτερα να το βουλώνουμε, γιατί όταν το σερβίρουμε θα βγει λάθος. Μιλούσα πάντως περισσότερο για την έκφραση και εξωτερίκευση θετικών συναισθημάτων, όπως η αγάπη, ή το «μου έλειψες». Πώς μπορεί αυτό να μην είναι όμορφο να το λες?
Μούργε, αν μιλάμε για θετικά συναισθήμτα, γιατί να το πληρώσεις; Δεν σε καταλαβαίνω…
Κάβειρε, σας πρόλαβα αυτή τη φορά και το είπα πρώτη το τραγουδάκι! (εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις, ειδικά το δεύτερο σκέλος του στίχου…)
Παρακαλώ, μην το κάνεις θέμα!
😛
Γιωρίκα, για κάποιο (ανεξήγητο? χαχαχα!) λόγο, είχες χωθεί στα σπαμ! μουαχαχαχα!
Ντόλφω, άλλξε φώτο λέμε, κυκλοφορούν και μικρά παιδιά και τρομάζουν!
δεν διαφωνουμε κροτ, αλλο θεμα εβαζα εγω, αλλα ας το παρει το ποταμι !!
krot!
χρονια πολλα και καλη χρονια!
και σχετικα με το ποστ, ευχομαι κι ελπιζω για όλους μας όσοι λεμε «και σιγα μην κλάψω» να το κανουμε όντως. δηλαδη να μη γινει τιποτα που να μας εμποδισει να το τηρησουμε.
την καλημερα μου κροτ!
Lifewhispers, χρόνια πολλα! Είδα πως κι εσύ καλά πέρασες, αλλά η επιστροφή στα καθημερινά αποδεικνύεται ζόρικη, ε?
Αντε, να πράξουμε όσα θέλουμε και οφείλουμε, επιτέλους!
Βλέπω κρατάμε και ημερολόγιο!
Πολύ ζεστό κείμενο 🙂
Να δω του χρόνου τι ταμείο θα κάνεις 😉
(Πάντως λείπουν πολλά από το κόσμο για να γίνει καλύτερος…) 😐
Ρισπέκτφουλ, και ΒΕΒΑΙΑ κρατάμε ημερολόγιο, αν και όχι με μεγάλη συνέπεια!
Του χρόνου, ελπίζω να είμαστε ακόμα εδώ και αν δούμε όλοι μαζί! έχψω κι εγώ περιέργεια!!!
(σαφέστατα, μόνο μερικά ανέφερα!)