Τις καθημερινές, ξυπνάω όταν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Το οποίο, ανάλογα με τη μέρα, χτυπάει ή στις 7.15 ή στις 7.55. Τα Σαββατοκύριακα πάλι ξυπνάω… εχμ, όχι πριν τις 14.00 και ίσως και μετά τις 15.30. Επίσης, όπως είναι γνωστό, δεν μαγειρεύω ποτέ και γενικώς από νοικοκυριό, κάνω τα απαραίτητα, και συνήθως κατεβάζοντας καντήλια. Δηλαδή, να έχουμε καθαριότητα και τάξη, αλλά δεν θα ξοδέψουμε και τη μέρα μας για να βγει καλή η τσάκιση στο σιδέρωμα (μπλιαχ!).
Σήμερα, όμως, βιώσα μια αλλόκοτη εμπειρία, και δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν ο εαυτός μου που έκανε όσα ένιωθα πως έκανα. Η κακή αρχή έγινε με από το ξύπνημα. Διότι ναι μεν, εγώ ξενύχτησα χτες, υπολογίζοντας στο 15ωρο ύπνο -μέχρι τις τρεις το μεσημέρι τουλάχιστον-, αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή τους γείτονες που ανακαινίζουν το διαμερισμά τους και αποφάσισαν να αρχίσουν να κοπανάνε δεν-ξέρω-τι με δεν-ξέρω-ποιο-εργαλείο, από τις 10 το πρωί. Μα, είναι δυνατόν?! Δέκα το πρωί, καλέ μου, κοιμάται ο κόσμος. Πώς έρχεσαι εσύ και σφυροκοπάς μες το κρανίο του, ντουπ ντουπ ντουπ; Το πιο φρικιαστικό δε είναι πως στις 12 ακριβώς σταμάτησαν. Μα, δεν μπορούσαν να κοπανήσουν 12 με 2; Ή 2 με 4; Έπρεπε ντε και σώνει 10 με 12; Αλλά βέβαια, όπως έχουμε ξαναπεί, σε αυτή τη χώρα, 12 το μεσημέρι σταματά να γυρίζει η γη, σταματά να κυλάει ο χρόνος, σταματούν άπασες οι εργασίες, διότι στις 12 είναι ώρα φαγητού, ώρα ιερή. Ό,τι είναι το Σάββατο για τους Εβραίους! Κι εμείς οι ξένοι που κοιμόμαστε ως τις 3 και παίρνουμε πρωινό στις 5, πρόβλημά μας!
Έκανα υπομονή ως τις 10.45, στριφογυρίζοντας στο κρεβάτι μου και προσευχόμενη να κρεμάνε απλώς ένα/δὐο/πέντε, έστω δέκα κάδρα και να σταματήσουν επιτέλους. Αλλά όχι, τα κοπανήματα συνέχιζαν απτόητα και εγώ αναγκάστηκα να σηκωθώ από τις 10.45 σαββατιάτικα -και φυσικά μες τη γκρίνια! Ατελείωτες σαββατιάτικες ώρες ξεδιπλώνονταν μπροστά μου και αποφάσισα να τις αξιοποιήσω κάπως τουλάχιστον, αφού δεν κατάφερα να κοιμηθώ.
Έφτιαξα, λοιπόν, φραπεδιά, έκανα μια βόλτα σε mails και blogs, εκνευρίστηκα που δεν μπορούσα να μπω στο δικό μου (για κάποιο μυστήριο λόγο, τις τελευταίες μέρες, το καινούριο μπλιμπλίκι αρνείται πεισματικά να ανοίξει το blog μου και το dashboard μου, ενώ ανοιγει όλα τα άλλα blogs, αν και κάνει μερικά νεράκια στο blogspot. Αυτή την πολιτική διακρίσεων αδυνατώ να την κατανοήσω!), διάβασα λίγο από το βιβλιαράκι μου και μετά μου ήρθε έμπνευση. Έκανα τη νοικοκυρά!
Σήμερα, λοιπόν, ανακάλυψα τον θαυμαστό κόσμο της κηπουρικής. Εδώ και καιρό έβλεπα ένα από τα φυτά μας να μαραζώνει και να αργοπεθαίνει, μέχρι που έφτασε να καταντήσει δύο ξερά κοτσανάκια σε μια έρημη γλάστρα. Κι ένα άλλο που είχε ήδη μετατραπεί σε ξερά κοτσανάκια να με κοιτάζει παραπονεμένα από το γλαστράκι του. Από την άλλη, ο δυόσμος είχε μεγαλώσει επικίνδυνα και χρειαζόταν μεταφύτευση για να μην πάθει ασφυξία. Αλλά, εγώ αυτά τα βαριέμαι (εξού και επιλέγω σκληραγωγημένα ανθεκτικά φυτά, όπως κακτοειδή -κι ας κάνουν κακό feng shui, δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα!-, ή όπως ένα άλλο, πολύ σκληρό καρύδι, που δεν ξέρω πώς το λένε, το οποίο, παρά την κακομεταχείρηση, επιμένει να ζει εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια και μάλιστα να ψηλώνει και να φουντώνει!
Ξεπάτωσα, λοιπόν, τα κοτσανάκια και τα πέταξα, μεταφύτεψα τον δυόσμο σε ένα από τα απελευθερωμένα μεγαλύτερα γλαστράκια, αλλά δεν μου έφτασαν αυτά. Είχα πάρει φόρα. Έτσι, έβαλα λίπασμα σε όόόλα τα φυτάκια, μάλιστα στο σκληρό καρύδι το παράκανα και πλημμυρίσαμε, αλλά χαλάλι, έριξα κι ένα σφουγγάρισμα μετά. Τα τοποθέτησα σε καλές θέσεις κοντά στα παράθυρα και μετά, επειδή έχω ακούσει πως είναι καλό να μιλάμε στα φυτά, πήγα κοντά τους και τους έλεγα ερωτόλογα, όπως «τι κουκλάκια που είστε εσείς; θα αντέξετε παρά την κακομεταχείριση, ε; αχ, μη μου πεθάνετε κι εσείς!». Τα κακόμοιρα τα φυτά, αν όντως καταλαβαίνουν, θα πρέπει να μου έριξαν σιωπηρά απίθανα μπινελίκια, όπως «άντε από δω μωρή, που μας είχες στη δίψα και στο φτύσιμο τόσο καιρό και τώρα μας κάνεις την καλή!». Αλλά τα φυτά, ως γνωστόν, ευτυχώς, δεν μπορούν να μιλήσουν.
Το ανησυχητικότερο δε όλων, είναι πως μου άρεσε η κηπουρική, το φχαριστήθηκα και ήθελα κι άλλο. Τόσο που αποφάσισα να πάρω κι άλλα φυτάκια! Μέχρι που υποχώρησα στις πιέσεις του καλού μου και του είπα, πως, εντάξει, να πάμε στην Ολλανδία να αγοράσουμε τουλίπες, τώρα που είναι και η εποχή τους!
Μετά, λοιπόν, αφού είχα πάρει φόρα, τακτοποίησα την αποθήκη, έβαλα πλυντήριο ρούχων και άπλωσα και, επίσης έβαλα ΚΑΙ πλυντήριο πιάτων! Όλα αυτά μαζί.
Μετά, ο καλός μου είχε ετοιμάσει φαγητάκι: μπακαλιάρο. Εγώ ως γνωστόν, ψάρια ΔΕΝ τρώω, αλλά σήμερα κάτι μου συμβαίνει. Κάτι αλλόκοτο. Βρήκα τον μπακαλιάρο νοστιμότατο!
Αχ, δεν αισθάνομαι καλά….
Кроткая 
Πρωινή φασαρία γειτόνων;;;
Σε νοιώθωωωωωωωωωω
Δεν ξέρεις πόσο σε νοιώθωωωωωωω…
Δες το από την καλή πλευρά όμως…
Έκανες παρέα σε μένα βρε κουτό 🙂
Να τι καλό έκανες σήμερα 🙂
Α πού’σαι, όταν πάρεις τσι τουλίπε, φέρε και σε μας καμία να βάλω στον κήπο γιατί πολύ με αρέσουνε 🙂
ρε μπας κ’είσαι έγκυος?
όχι τπτ άλλο αλλά είναι πολύ ύποπτα συμπτώματα αυτά, δεν τα πιάνει με την πρώτη το μάτι σου
απαιτώ να μάθω αμέσως – όχι απαραιτήτως από εσένα – την σειρά απλώματος των ρούχων!!!!!!!!!!!!
Καμηλιέρη μου, ευτυχώς που υπάρχεις και βρίσκω ένα νόημα στη ζωή μου!! Τουλίπες ρεζερβέ! Καμιά προτίμηση στο χρώμα;
Derek, OΧΙ!! ΟΧΙ! ΟΧΙ! (μακριά από μας!).
Κίβι, χαχαχα! Πρώτα πετσέτες, μετά μαξιλαροθήκες, εσώρουχα, κάλτσες, πουκάμισα, μπλουζάκια, μία φούστα και δύο παντελόνια! όλα τα μανταλάκια μπλε και κόκκινα. Ευχαριστημένη;
ego tha statho stin kipouriki kai na diloso simpasxousa. kala, vasika ennoo glastriki giati kipo en exo. fetos kollisa loipon to mikrovio kai exo piksei sti glastra, mou teleionei to oksigono! ta potizo, ta metafitevo, ta kladevo, tous milao, tous tragoudao.. tin exo katavrei!
simera exo kai to vasiliko ti sigkatoikou, ton exei kairo kai exei ginei dentro olokliro 🙂 zzzzuper!
Απ’όλα απ’όλα.. πολυχρωμέ 😛
Ξενητεμένο μου πουλί, ομοιοπαθής ε!!! Δλδ κάνεις plant sitting σήμερα;Ή μάλλον τα φυτα σου κάλεσαν και ένα φίλο για το δείπνο;
Καλέ ούτε κι εμείς έχουμε κήπο, κι εγώ γλαστρική κάνω!!!
Καμηλιέρη, αίτημα κατεγράφη! Θα σε ειδοποιήσω όταν μεταβούμε!
Βασικά, όλο αυτό δεν συνέβη… Είναι ένα όνειρο που θα διακοπεί αύριο το μεσημέρι που θα ξυπνήσεις… Τώρα, ακόμα, κοιμάααααααααααααααααααασαι. Καλύτερα; 🙂
1ο: Ο γείτονας στο πατρικό μου, αυτός που μένει από πίσω και τα υπνοδωμάτιά μας βλέπουν στην αυλή του, είναι συντηρητής αρχαιοτήτων και δουλεύει στο ημιυπόγειο του σπιτιού του. Να συνεχίσω;
Δεν ξέρω αν δουλεύει τις καθημερινές, τα σαββατοκύριακα πάντως του δίνει και καταλαβαίνει ! Όσο ήμουν στο λύκειο αναγκαζόμουν να ξυπνάω από τις 8.30 το Σάββατο και τις 10.30 την Κυριακή. Τώρα, όταν μένω στο πατρικό μου κι αρχίσει, κάνω ένα τηλέφωνο στο γιο του για να τον επαναφέρει σε τάξη…
2ο: Έχω μια αδυναμία στις γαρδένιες, στο βασιλικό και στο δυόσμο. Τις γλάστρες – πιθάρια τους, τις φροντίζω καθημερινά…
3ο: Συμπατριώτης μου και μαγειρεύει; Είσαι σίγουρη για τον τόπο καταγωγής του;
Μαργαρίτα μου, αχ, ναι… Και αυτή την στιγμή που σχολιάζω, το κάνω εν μέσω υπνοβασίας… Αχ!
Μεγαλειοτάτη, αυτούς τους γείτονες πρέπει κανείς να τους καταργεί. Να τους εξαφανίζει! Εμάς ευτυχώς η αναταραχή είναι προσωρινή (ελπίζω δλδ).
Βασιλικό θα φέρουμε κι εμείς, στην επόμενη κάθοδο στα πάτρια.\
Για την καταγωγή του καλού είμαι απολύτως βέβαιη, έχω κάνει και αυτοψία. Αλλά αυτή είναι η μισή του καταγωγή. Η υπόλοιπη είναι από την Αλσατία, γεγονός που πολλά εξηγεί, θαρρώ! 🙂
καλά…. είσαι χάλια λέμε!
Ντόλυ, γάμησέ τα, λέμε…
Να το κοιτάξεις αυτό πριν γίνει πιο σοβαρό 😛
(Πάω τώρα να βάλω πληντύριο γιατί στο τέλος θα κυκλοφορεί γυμνό το χρυσό μου και να ρίξω ενα ξεσκονισματάκι σνιφ κλαψ 😮 😛 )
Κολλητα στο δωματιο που κοιμαμαι (μεσοτοιχια-μονό τουβλακι) υπαρχει το δωματιο των γειτονων , που πριν απο 19 χρονια, τοποθετησαν εκει , τον νεογεννητο κανακαρη τους . Απο τοτε ζω μια φρικωδία . Εζησα τα παντα μαζι του . Τους κολικους του , τα «δοντακια» του , τα πρωτα του καρούμπαλα ,τις υστεριες του , το «χιπ χοπ το χελωνάκι»…ξαναπες το ηλιθιο δεν το εμαθες καλα» , τα πρωτα του ξενυχτια με τους DOORS ,τα πρωτα του μουγγρητα με την ….χειρονακτικη νυκτερινη εργασια ,τους καυγαδες του με την μανα του μεσημεριατικα και τον μπαμπα να βρονταει τις πορτες φευγοντας ,μεχρι που…..ο καλος μου ο νεαρος , περασε σε μια Σχολη σε μακρυνη πολη και ψιλοησυχασα…..Προχθες με τις καταληψεις ,νατος παλι .Συναντηθηκαμε στην εισοδο μου…..Κουκλος .Ψηλος , μελαχροινος ,με υγρα αισθαντικά ματια , με καλημερισε ευγενικα και ….αποφασισε να με ……αποδιοργανωσει …..
-Καλημερα κυρια Σιλια…..Τι γινεται καλε ; Τριζει το κρεβατι σας καθε βραδυ και δεν μπορω να κοιμηθω…..Τι το καναμε ; AMERIKAN BAR ? χα χα …..
…..Καποια μερα , θα γινω πρωτοσελιδο…..σαν «η μανιακη δολοφονος νεαρου φοιτητη»……Λεω…..
Συγνωμη , για το …παραπανω σεντονι , αλλα θυμηθηκα και κατι αλλο…….Εχω ενα μεγαλο κηπο , που τον περιποιουμουν καθε φορα που ημουν σε καταθλιψη……σαν εργασιοθεραπεια , ενα πραμμα…..Ηταν παντα…….καλοφροντισμενος …….Ο νοων νοειτο…..
Επειτα , εκανα κατι ….ψυχοθεραπεια να το πω ; ψυχαναλυση να το πω ;……τελος παντων , κατι τετοιο και …εγινα καλα …..Ο κηπος , ομως , ρήμαξε …..σχεδον ….
Εκεινη ακριβως την εποχη διαβασα ενα ομορφο βιβλιο , το «Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ» του Γιαννη Ξανθουλη , που μου εδωσε την ιδεα , που εσωσε τον κηπο μου ….Ανεθεσα στον …Τζαήτ , φιλο μου μουσουλμανο απο διπλανο χωριο , που κανει κατι τετοια για δουλεια , να μου φροντιζει τον κηπο καθε Σαββατο ….Ετσι σωθηκε ο κηπος απο τον αφανισμο κι εγω απο την καταθλιψη .
….Ασχετο…..Πως γραφεις το …ονομα σου με κυριλλικη γραφη ;
Το σχόλιο της Silia μου θύμισε το πως γνωριστήκαμε με το γιο του γείτονα από πίσω. Καλοκαίρι, Σάββατο βράδυ, οι γονείς μου λείπουν για το Σ/Κ και ξέρω ότι λείπουν και οι από πίσω επειδή μου ζήτησαν να ταϊσω τον σκύλο τους. Είναι 3 η ώρα το πρωί, εγώ μόλις τελείωσα το dvd μου και πάω να κοιμηθώ η γυναίκα. Ζέστη, ανοίγω τα παράθυρα, ξαπλώνω, κλείνω τα μάτια μου και πριν προλάβω να κοιμηθώ ακούω: » Έλα μου…. Ναι …. Έτσι…. Ά.. Άα…Ααααααα.» σε σταδιακά αυξανόμενη ένταση… Λέω από μέσα μου, εντάξει, άστους τους ανθρώπους, κοντά είναι, θα τελειώσουν. Σταματούν οι φωνές, με παίρνει κι εμένα ο ύπνος και μετά από λίγο ξανά από την αρχή…
Υπομονή, λέω, πόσο θα διαρκέσει, ένα τέταρτο, είκοσι λεπτά, μίσή ώρα; Υπομονή….
Όταν ξύπνησα γαι τρίτη φορά, στις τέσσερις το πρωί, δεν άντεξα. Βγαίνω στο παράθυρο και φωνάζω: «Ε σκάστε πια να κοιμηθούμε καμιά ώρα ! Λυσσάξατε !»
Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν άνοιξε το παράθυρο απέναντι στο δικό μου (γιατί μέχρι τότε δεν ήξερα από που έρχονταν οι φωνές). Εκτός του ότι κατατρόμαξα γιατί νόμιζα ότι το σπίτι ήταν έρημο, ο γείτονας junior (που είναι μεγαλύτερός μου) είχε μια τόσο αστεία έκφραση που δεν άντεξα. Κυλιόμουν στα πατώματα από τα γέλια.
Κάτι μου είπε, κάτι του είπα, μετά συναντηθήκαμε τυχαία στο σπίτι μιας άλλης φίλης και γειτόνισσας και εντάξει, σήμερα ζει αλλού και είμαστε πολύ καλοί φίλοι.
Κορίτσι για
(να σου κλείσει το)σπίτιΤι έπαθες κουκλίτσα μου; Τι σου έκαναν;
Αυτό με την ώρα το αναρωτιέμαι κι εγώ, γιατί το φαί πρέπει να είναι έτοιμο ντε και καλά στις 11; Ποιος θα το φάει; Κανεις και μετά πρέπει να το ξαναζεσταίνουμε. Ενώ αν αρχίζαμε στη 1, όλα μια χαρά!!
Κι εγώ φυτά που δεν θέλουν πολύ φροντίδα θα πάρω.Τα κάνουν όλα μόνα τους και συμφέρουν, χι,χι.
Να το κοιτάξεις όμως, μη σου γίνει συνήθεια!
χα,χα Φιλιά
Οχι και πολυ πρωινη…χεχεχχεχεχε
Φιλια!
Μπερδεμενάκι, είμαστε ομοιοπαθείς, το γνωρίζω!
Cилия, καλώς όρισες! ὠστε αμέρικαν μπαρ, ε? Εμάς οι δικοί μα ςτουλάχιστον, απλώς ανακαινίζουν! Και ελπίζω προσωρινά! Όσο για το κυριλλικό αλφἀβητο, εφόσον έχεις κυριλλικά στον υπολογιστή σου (που πρέπει να τα έχεις, φαντάζομαι), το γράφεις με κυριλλική γραφή στο dashboard/update profile/nickname και display name publicly. Αν θέλεις να εμφανίζεται έτσι και στον τίτλο του blog, πρέπει να το γράψεις έτσι και στα general options/ weblog title. до свидания!
Mεγαλειοτάτη μου, χαχα! Αφού γνωρίσατε τις πολύ intimate πλευρές αλλήλων, γίνατε και καλοί φίλοι!!
ΑΦΜ, ήρθατε εδώ για να μας χλευάσετε?
Στεφάκι, προσωρινή λοβοτομή μάλλον από το βάρβαρο ξύπνημα, αλλά θα μου περάσει λογικά!!
Сandy’s notebook, ε…. όχι…. :S
Τι προκομμένη κοπέλα είσαι εσύ καλέ!
Ερωτήσεις κρίσεως: Τα ρούχα μετά τα μάζεψες ή κρέμμονται ακόμα; Τα πιάτα τα έβγαλες απ’το πλυντήριο ή απέκτησαν καινούρια ράφια μες το πλυντήριο;
Εδώ σε θέλω!! 🙂
Πως τα καταφέρνεις όταν είσαι συνηθισμένη να ξυπνάς τόσο πρωί κάθε μέρα, να ξυπνάς τόσο αργά τα σαββατοκύριακα; Εγώ δυσκολεύομαι πάρα πολύ! Το πολύ να τα καταφέρω να κοιμηθώ μέχρι τις 11 (σε εξτρήμ περιπτώσεις)
Σούπερ ομάδα κάνετε με το παλικάρι σου 🙂
Ψύχια, μα τι προακατειλημμένοι και κακοπροαίρετοι αναγνώστες!! Τσκ! Και βέβαια μαζεύτηκαν και τα ρούχα και τα πιάτα! Μόνο που δνε σιδερώθηκαν τα πουκαμισάκια ακόμα, αλλά έχουμε επισκέπτες σήμερα, οπότε άλλη ώρα!
Αμαρτωλή, τις καθημερινές ξυπνάω παρά τη θέλησή μου τόσο νωρίς και ο βιόρυθμός μου αντιστέκεται σταθερά και σθεναρά! Τα σαββατοκύριακα λοιπόν, αφήνω τον βιόρυθμό μου έλευθερο και εκείνος δρα ανεπηρρέαστος από εξωτερικούς καταναγκασμούς!!!! 🙂
Η ομάδα βασίζεται στον καταμερισμό αρμοδιοτήτων βάσει των skills των μελών που την απαρτίζουν, χεχε!!!
Λοιπόν άκρως ανησυχητικά όσα περιγράφεις. Είσαι σίγουρη πως δεν χρειάζεται να φωνάξεις γιατρό? 😛
Αυτό να μην μπορείς να ξυπνήσεις όποια ώρα θες τα Σ-Κ , σε νιώθω, μεγάλο βάσανοοο!
Το κλειδί βρίσκεται στο ότι πια μένει (και μένω εν μέρει) μακριά !
Βασικά όμως μόνο εγώ γνωρίζω, όχι εκείνος… 😉
Χμμ είσαι σίγουρη ότι όλα αυτά συνέβησαν και δεν είναι όνειρο; 🙂 🙂
Δηλώνω ομοιοπαθής και συμπάσχω (όχι με τα της οικοκυρικής!). Μένω στην πίσω μεριά νοσοκομείου και μία γεννήτρια (όρκο δεν παίρνω, κανένας πιο σχετικός θα ξέρει τι είναι) ξεκινάει να δουλεύει όποτε της καπνίσει. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, όχι δεν κάνει διακρίσεις των ωρών…
Σοβαρά, κοιμηθήκατε στις 12 και θεωρείτε ότι ξενυχτήσατε;
Και για να μη ξεχνιόμαστε: στην έκτη παράγραφο, μιλάτε στα φυτά για την κακομεταχείριση τους, ε; :-p
Ρενατάκι, ανανίπτω σιγά σιγά -ευτυχώς και χωρίς ιατρική συμβολή!
Μεγαλειοτάτη μου, πάλι καλά!
Αυτοκράτωρ, χμμμμ… τώρα που το αναφέρεις… λες?
Ασμοδαίε, έχετε χάρη που σας συμπαθώ, αλλιώς θα σας απέκλεια από το ταπεινό τούτο μαγαζί ως κακοπροαίρετο και μεμψίμοιρο αναγνώστη! Περί του δεκαπενταώρου, ε, δεν κοιμήθηκα στις 12, αλλά πολύ αργότερα, αλλά ας πούμε πως έχω ένα handicap σε ό,τι αφορά σους μαθηματικούς υπολογισμούς!
Τα δε φυτά μου, είναι κακοσυντηρημένα, αλλά όχι ηλίθια! Γνωρίζουν πως κακοπερνούν, άρα σε τι θα ωφελούσε αν εγώ έκανα την ανήξερη;
Τι κακοπιστία, όμως!
Ως εκ τούτου, διόλου δεν σας συμπονώ για την σκληρή και άτεγκτη γεννήτρια!!! :Ρ
Για το δεκαπεντάωρο κατανοώ απόλυτα: είμαστε όλοι τριτοδεσμίτες… 🙂
Για προσέξτε ξανά την επιμαχη για τα φυτά λέξη… Κάτι άλλο ήθελα να πω!
Καληνύχτες!
Αυτό με τα φυτά μήπως να το προσέξουμε; Κι εγώ με συνέλαβα φέτος να ασχολούμαι γαι πρώτη φορά στη ζωή μου με την κηπουρική και σαν να μην έφτανε αυτό αγόρασα και αξεσουάρ σχετικά: φτυαράκι και γάντια κήπου. Άντε, πάω τώρα να βρω κανά site να με πληροφορήσει για περιποίηση τριανταφυλλιάς 😉
γείτονας,ο: κινητή πηγή εκπομπής θορύβου, πάντα πρόθυμος να δώσει μια νότα χαράς και δημιουργικότητας στα μουντά πρωινά της Κυριακής. Ενίοτε, δρα ως κίνητρο ανάληψης και περάτωσης άκρως εξωτικών εργασιών με κωδικό όνομα: οικιακά!
Ασμοδαίε, συγχωρέστε με για την προπέτεια, έχετε απόλυτο δίκαιο, κοκκινίζω, σκύβω το κεφάλι και αποκαθιστώ πάραυτα… (γρουμφ!).
Αλεπούδιους, νομίζω να αρχίσουμε μαζί μια ομαδική θεραπεία. Θα μας έρθει και φτηνότερα!
Φουρφούριστ, διακρίνω μια ελαφρά ειρωνεία στο λήμμα σας ή ιδέα μου είναι?
Αγαπητή Κροτ, ακριβώς όπως τα λέτε είναι! Ελαφριά, βεβαίως βεβαίως, όσο ένα διπλό απ’όλα στις δώδεκα το βράδυ και η πατούσα του ελέφαντα όταν χαιδεύει το έδαφος! 😛
φουφούριστ, χαίρομαι που είστε σαφής και κατανοητή, τώρα συνεννοούμαστε! γρουμφ! (όλοι με δουλεύουν εδώ μέσα!)
Ένα έχω να πω: η νοσταλγία εκδηλώνεται με μυστήριους τόπους 😉
τι παθαίνουμε όμως ε?!
Ελπίζωότι τώρα με συμπονείτε για τη γεννήτρια (η οποία μόλις άρχισε να δουλεύει). 🙂
Θες μια ασπιρίνη;
(κωδικός αν αγνοήσεις την κακιά επιθυμία θα περάσει…)
χεχεχε!
🙂
Σμαααααααααααααααααααααααακ!
Ασμοδαίε μου, ω ναι! Συμπάσχω!
Απολλώνια, χεχε! ναι θέλω. Σήμερα δεν είχε ντουκντουκντουκ ξύπνημα αλλά είχε ξυπνητήρι στις 7.15…. γκρρρ!
Και τώρα που έμαθες ότι μπορείς να γράψεις πάνω από πέντε τραγούδια, περιμένουμε νέο βελτιωμένο ποστ, που θα περιλαμβάνει και ολίγη από Pink Floyd, σε συνδυασμό με καλό κυπριακό παραδοσιακό τραγούδι (τα ριάλια και τα λοιπά)!
Διαστήματα, σε λάθος ποστ είστε!
Μπα, έχετε ιντερνετ? Ο σκληρός σας τι κάνει? καλά είναι?
Δεν ξέρω αν θα ανεβάσω τη βελτιωμένη έκδοση, αλλά το Wish you were here θα ήταν οπωσδήποτε μέσα, αν την ανεβαζα. Ψιλοβαριέμαι να σκέφτομαι όμως τώρα…
Την ώρα που στριφογυρίζατε στο κρεββάτι σας ταραγμένη από τους γειτονκούς θορύβους που σας χαλούσαν το χουζούρι σας ο καλό σας στην κουζίνα με τον μπακαλιάρο του ? Μήπως αντί για χουζουρο-κηπουρική θα πρέπει να ασχοληθείτε λίγο και με τη μαγειρική? Θα σας ενοχλούν λιγότερο οι γειτονικοί θόρυβοι….
Α με την ευκαιρία να ρωτήσω αν ο καλό σας σιδρώνει και τα πουκάμισά του ?
Αγαπητέ μου, καίτοι δε μ΄αρέσει το ύφος σας, να σας πληροφορήσω ότι όσο εγώ στριφογύριζα στο κρεβατάκι μου, ο καλός μου έπαιζε ένα χαζοπαίχνιδο στο κομπιούτερ του, ένα με τέρατα μπλε και φωτιές κόκκινες, για το όνομα θα σας γελάσω!
Τον μπακαλιάρο τον έφτιαξε την ώρα που εγώ άπλωνα.
Το σίδερο δεν το κάνει κανείς σε αυτό το σπίτι! Το έχουμε καταργήσει γιατί το βαριόμαστε και οι δυο!
Οκ, σας παρεξήγησα μάλλον. Πιό πολύ το «κυρά και δούλα» σας ταιράζει. Να δείτε που στο τέλος θα γίνουμε φίλοι…
αφότου είδα τις φωτογραφίες της Ζιζέλ, είμαι απολύτως σίγουρη πως θα γίνουμε φίλοι!
αυτό που ήθελα να πω είναι πως στο σπίτι μας υπαρχει αυτονομία αλλά και συνεργασία! Το ένα δεν αποκλείει το άλλο, ε;
Βλέπετε ? Ηδη σας συμπαθώ περισσσότερο απ’ ότι πρίν μερικές ώρες. Αλήθεια αγαπάτε τις γατούλες ? Θα πρέπει να είστε αυτό που λέμε «ψυχούλα» … εντέλει μου αρέσετε…
Αγαπητή μου Κροτ, εγώ δεν συμπάσχω μεν, κατανοώ απολύτως δε. Διότι επί μακρόν με τυράννησαν αι περί οικοκυρικών νουθεσίαι. Καθόσον τα ρούχα οφείλουσι να απλώνονται με απόλυτη σειρά κατ’ είδος και μέγεθος, με ακρίβεια χιλιοστών. Άλλως, εάν πχ ένα μπλουζάκι έχει απλωθεί κατά εν δέκατον του χιλιοστού στραβά δημιουργείται θέμα από τον Επίτροπο των Οικοκυρικών «είναι άπλωμα τώρα αυτό;; δεν τρέπεσαι;». Και η κορώνα: «κι είσαι και δικηγόρος!»
Υ.Γ. Για να προλάβω τυχόν απορίες του τύπου τι σχέση μπορεί να έχει η νομική με το άπλωμα ιδού η απάντηση που με αποστόμωσε «Ο καλός επιστήμων δεν αρκεί να αριστεύει και να μετέχει της κλασσικής παιδείας. Οφείλει να είναι καλός παντού. Αν δεν μπορείς ν’ απλώσεις σωστά ένα μπλουζάκι, πώς θα μπορέσεις να εκθέσεις πειστικά τα επιχειρήματά σου;»
Και βέβαια τις αγαπώ τις γατούλες. Δεν είδατε την δικιά μας; (γάτος είναι δλδ, αλλά τέλοσπάντων…). Τώρα για το αν είμαι ψυχούλα… χμμμ…
Νεφελόεσσα, επειδή διακρίνω ότι έχουμε πληξεί από την ίδια βαρύτατη ασθένεια, μήπως θέλετε κι εσείς να έρθετε στην ομαδική ψυχοθεραπεία στην οποία πρόκειται να συμμετάσχω οσονούπω; (κι αν δεν τον τρελάνουμε τον ψυχοθερπευτή… ).
… εάν αντί να πηγαίναμε εμείς για ψυχοθεραπεία στελναμε τους βασανιστές μας??
Νεφελόεσσα, αυτή είναι μια πολύ καλή ιδέα. Πώα θα τους πείσουμε, όμως;