Ανοίγοντας της πόρτα της πέμπτης δεκαετίας, το πιο κυρίαρχο συναίσθημα είναι αυτό το «μετά τη στροφή», ακόμα ένας ελικοειδής δρόμος με αδιευκρίνιστο τέλος διαφαίνεται, μαζί με το πιο θετικό προαίσθημα του κόσμου. Έχοντας πια εγκαταλείψει την δαμόκλειο σπάθη του επικείμενου που όλο το φτάνεις και όλο ξεφεύγει, έχοντας κατακτήσει τη γνώση πως ο χρόνος μόνο γραμμικός δεν είναι, απλά ζεις.

Όσοι είστε πριν το γύρισμα, να ξέρετε πως σας περιμένει απέραντη γαματοσύνη. Οι άλλοι, το ξέρετε ήδη.

Αγάπες, φιλιά, υγεία, κάβλα κι επανάσταση 🙂

Και όμορφα ταξίδια στην ψυχή του Άλλου.