Ένα από τα κεντρικής αξίας ελαττώματά μας είναι το γεγονός πως θεωρούμε de facto δεδομένο ότι ξέρουμε τα πάντα και έχουμε μια απάντηση για όλα. Σε κάθε περίσταση, οι περισσότεροι δεν διστάζουν να καταθέσουν την αποψάρα τους, ακόμα και αν δεν έχουν παρά μόνο λίγες γνώσεις «γενικής παιδείας» για το θέμα. Big mouths.
Φυσικά. Γιατί σκέψου να μην είχες ένα σταθερό πάτωμα να πατάς. Σκέψου να ένιωθες μονίμως πως περπατάς σε κινούμενη άμμο και πως το σπίτι σου είναι κατασκευασμένο πάνω σε ασταθές έδαφος. Στον παραμικρό κλυδωνισμό, χάνεις την ισορροπία και εκπίπτεις από το κέντρο βάρους -κι αν θυμάσαι από τη φυσική, αν μετατοπιστεί ο άξονάς σου από το κέντρο βάρους, πλοφ! Καταρρέεις θορυβωδώς εν μέσω κονιορτού και σπασμένων τζαμιών. Κάπως έτσι τέλοσπάντων, δεν πολυπρόσεχα στο μάθημα της φυσικής, ομολογώ.
Αλλά, φιλαράκι, για όλους μας έρχεται μια στιγμή που ο κόσμος μας καταρρέει. Σε κείνη τη φάση, οι περισσότεροι αναλώνονται σε συλλογισμούς αδιέξοδους του τύπου «τι είναι ο άνθρωπος, ένα τίποτα είναι», ξαναρίχνουν μια ματιά στις παλιές δομές τους, τις διπλοκλειδώνουν μην πουντιάσουν, σηκώνουν ελαφρά το κεφάλι και πάνε παρακάτω. Αν η περίπτωσή μας είναι ρεαλιστική, μια φυσική καταστροφή ας πούμε , καλώς καμωμένη η επιλογή. Είναι θέμα επιβίωσης.
Αν όμως το θέμα σου, η κατάρρευσή σου είναι φιλοσοφική, κοινωνική, προσωπική, συναισθηματική -πάρ’το αλλιώς. Οι παλιές δομές δεν σου κάνουν, προφανώς τα δοκάρια τους ήταν κακής ποιότητας και το οικοδόμημα κατέρρευσε. Ξεκίνα με αυτή την παραδοχή, ξεκλείδωσέ τες και κάντες καυσόξυλα. Βρες άλλες.
Κι όσους έρθουν με περισσή αυτοπεποίθηση να σου δώσουν λύσεις και ρετσέτες (μου αρέσει απίστευτα αυτή η λέξη) δοκιμασμένες και καλά, αντιμετώπισέ τους με καχυποψία. Πού ξέρουν όλοι αυτοί τι είναι καλό για σένα;
Κι από την άλλη, ο κόσμος, η ιστορία, η κοινωνία είναι δυναμικές καταστάσεις. Αλλάζουν, εξελίσσονται, μεταμορφώνονται -και ευτυχώς. Όλες αυτές οι φάτσες που βρωμάνε παλιοκαιρίσια και είναι πολύ πεισμένες και απόλυτα γνώστες, δεν έχουν ιδέα. Απλά δεν έχουν ιδέα. Ας ξεθάψουμε επιτέλους τη δημιουργικότητα και τη φαντασία μας κι ας τις αφήσουμε να μας εξουσιάσουν. Να ευωδιάσει το φρέσκο πράγμα, τώρα που έρχεται η Άνοιξη. Να πούμε τη χαζομάρα μας και κυρίως να την κάνουμε πράξη. Να αναθεωρήσουμε, να αμφισβητήσουμε, να δοκιμάσουμε.
Να έρθει ο κόσμος τα πάνω κάτω. Ο κόσμος μας. Τα πάνω κάτω.
ΥΓ. Ο έμπλεος παρήχησης του -π- τίτλος, μού προέκυψε χάρη στη Θεωρέμα -την ευχαριστώ.
Кроткая 
Συμφωνώ, εννοείται. 😉
Ν΄αναγνωρίσεις όμως πως αυτό το πάνω κάτω είναι και κομμάτι στρεσογόνο μέχρι να καταλάβεις τι γίνεται και πού βρίσκεσαι, είτε προσωπικά(been there, done that) είτε πολιτικοκοινωνικά. (αυτό με ζορίζει τώρα) .
Με τις μπάντες, βουρ στη ζωή, Κροτούλα! Όταν μια πεποίθηση καταφέρνεις και την πετάς από πάνω σου, μαζί της ξεφορτώνεσαι κι ένα μάτσο συμπλέγματα που πριν μπορεί και να μην ήξερες καν πως σε βασάνιζαν. Απλώς τα υπέμενες, νομίζοντας πως «έτσι είν’η ζωή».
Κι όμως, δεν είναι έτσι η ζωή.
Αλλά θέλει κότσια για να το αναγνωρίσεις και, πολύ περισσότερο, να το αλλάξεις αν δεις πως το πακέτο σου δεν είναι αυτό που θέλεις.
Αν όμως καταφέρεις και κάνεις τα πάντα άνω κάτω, τότε μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις.
Φτάνει να έχεις τα κότσια… Φτάνει να τολμάς. Κι αυτό είναι πανδύσκολο… (για μένα τουλάχιστον…).
Σε φιλώ με αγάπη και σε ευχαριστώ για την έμπνευση που λες πως σου χάρισα 🙂
«Να πούμε τη χαζομάρα μας…»
η ρατσέτα θέλει πετσέτα, αλλά η πετσέτα δε θέλει ρατσέτα. 😛
δεν ξέρω. δεν είναι τόσο εύκολο να αποβάλλω τις πεποιθήσεις μου. γιατί δεν τις υιοθετείτε κι εσείς, να τελειώνουμε;
Κι εγώ αυτό λέω στους άλλους αλλά δεν με ακούνε… 😆
Ωραία μας τα πες πάλι… (και δεν το λέω ειρωνικά)
Γιατί μου φαίνεται όμως τόσο μάταιη η όποια αλλάγη;
Κροτ, άλλαξε τα όλα! 😛
(ωραίο το κείμενο της Θεωρέμα)
Δεν έχουμε απάντηση για τα πάντα. Πλην όμως προσπαθούμε να φτάσουμε στο σημείο που θα έχουμε απάντηση για τα πάντα. Γι’ αυτό μαθαίνουμε συνεχώς. Γι’ αυτό και συγχίζομαι απίστευτα με τους «επιστήμονες» που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τα θεωρήματά τους. Γι’ αυτό και βγάζω το καπέλο στον Μπερτραντ Ράσελ ή στον Βλαντίμιρ Ρομανοφ.
Επειδή όμως έχει αρκετές ερμηνείες το post (όπως άλλωστε και τα περισσότερα posts), μην και δύνασαι να συνδράμεις στην διαδικασία κατανόησής του;
Να σου πω, κάποτε πέταξα ένα σωρό πεποιθήσεις -παλιές κι άχρηστες- απ’ το μπαλκόνι. Και ό,τι έμεινε ξαναγίναν πεποιθήσεις! Άμα τις πετάξω κι αυτές σίγουρα θα ξαναφυτρώσουν άλλες, είναι «αυτοφυείς» μου φαίνεται.
Λες να τις ποτίσω, να τις φροντίζω καθημερινά, να τις ξεριζώσω να φυτρώσουν καινούριες ή να κάνω «αγρανάπαυση» ;
Χμμ το ενδεχόμενο να πετύχει καμιά πεταμένη πεποίθηση κανέναν άτυχο περαστικό το σκέφτηκες; Τι θα θεωρηθεί τότε αυτό, παράπλευρη απώλεια; Τι λύση της… ανακύκλωσης δεν τη σκέφτηκες; Και ότι περισσέψει να το ρίξεις στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Παστρικές λύσεις!
Καλησπέρα παιδιά.
Ρενάτα, πάντα είναι αγχωτικό το να πατάς πάνω στο άγνωστο. Δεν ξέρεις τι θα σου βγει και πού παραμονεύει η παγίδα. Από την άλλη, αν ξέρεις τι είναι αυτό που θέλεις, το άγχος μπορεί και να εξουδετερωθεί. Μέχρι να κατακτήσεις αυτό που θες. Αν ξέρεις τι είναι αυτό που θες. Αλλά πάλι μπορεί και να το βρεις στην πορεία.
Θεωρέμα, δεν είναι εύκολο, αλλά σίγουρα δεν είναι ανιαρό. Εγώ δεν έχω τα guts να την πω σε όσους βολεύονται στα κεκτημένα τους: αν αυτό τους κάνει να νιώθουν καλά, εγώ πάω πάσο. Και δεν τους υποτιμώ καθόλου, αν νιώθουν πλήρεις, ίσα ίσα.
Αν πάλι όχι, και το να μη ρισκάρεις, είναι μια επιλογή, απόλυτα σεβαστή.
Εμένα πάλι μου πέφτει λίγο άβολο αυτό το κουστουμάκι.
Με τις μπάντες, εννοείται, πάντα. 🙂
punkoid, ευχαριστώς, αν ήξερα τις πεποιθήσεις σου και μου έκαναν, μαζί σου.
Χάπι, νομίζω πως «άλλαξε τα όλα» φώναζαν προεκλογικά στον ΓΑΠ. Και δες τώρα, πού είμαστε. 😛
Η αλλαγή δε νομίζω πως είναι μάταιη. Μόνο που είναι μια λέξη από κείνες που κάποιοι έχουν εκφυλίσει.
macgiorgosgr, αυτό το σημείο που έχει όλες τις απαντήσεις είναι μάλλον μια τάση, μια ροπή, που δεν ξέρω αν ποτέ το αγγίζουμε. Μια ιδέα εκφράζεται εδώ http://old-boy.blogspot.com/2011/03/blog-post_24.html. Κι εγώ είμαι αναφανδόν με τον Ράσσελ.
Όσο για ερμηνείες, βρίσκω πολύ ωραίο το γεγονός ότι ο καθένας διαβάζει ένα κείμενο με τον δικό του προσωπικό τρόπο. Εξάλλου είναι αναπόφευκτο.
Η δική μου ιδέα είναι πως όσο λιγότερες βεβαιότητες έχουμε, τόσο πιο ενδιαφέρουσα είναι η ζωή μας και τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουμε να μάθουμε.
Αλέξανδρε, δεν είμαι καλή με τις συμβουλές. Και η αγρανάπαυση χρειάζεται και η σπορά. Εξαρτάται από την εποχή και από το πόσο έχεις ταλαιπωρήσει το χωράφι σου. Κακές είναι οι μονοκαλλιέργιες. Και τα ζιζάνια.
Τσαλ, είναι λες τόσο επικίνδυνες οι πεποιθήσεις;
Ξέρεις σκέφτηκα να γράψω και για ρεβιζιονισμό, αλλά σε θυμήθηκα κι είπα να το αποφύγω. 😉
Βρε ατιμούτσικο «το πιάσες», γι’ αυτό στο γράψα, αλλά πόνταρα στην ασθενική μνήμη σου… 😛
Η αλλάγη σίγουρα έχει εκφυλιστεί, αλλά είναι που αργεί κιόλας να γίνει κάτι εδώ και η απογοήτευση σύνηθως ακολουθείται απο την παραίτηση… ίδιως άμα μπαίνει κι η άνοιξη που «βζουν βζουν οι μελισσούλες στα λουλουδάκια» 😉
Υ.Γ. Η φράση που κρατάω πάντως είναι αυτή : «Να έρθει ο κόσμος τα πάνω κάτω. Ο κόσμος μας. Τα πάνω κάτω.»
Είναι το ξεβόλεμα που λέμε και θέλει πολύ θάρρος και πολύ κουράγιο αλλά και πολύ θέληση για να το κάνει κανείς. Αν το έκανες σε θαυμάζω! Δεν ξερώ αλλά πιστεύω πως ότι αποφασίσεις θα το πετύχεις. Το εύχομαι πάντως! Και φρόντισε να είναι κάτι καλό για την ανθρωπότητα γιατί αλλιώς αλοίμονό σου χαχαχα 😛
Εγώ τα λέω αυτά καιρό τώρα… τόσο καιρό που τείνουν να γίνουν πεποίθηση μου! 😛
Krotkar, άλλαξε τα όλα (για ποιόν το λέγαν αυτό, για ποιόν το λέγαν!).
Πάντως, δε με αρέσει που συνεχίζεις την παρομοίωση με τα γκρεμισμένα κτίρια…
Μήπως τελικά η ζωή μας είναι σαν τα τείχη της Ακρόπολης – γεμάτα με μέλη/ι από τα χαλάσματα προηγούμενων – κατεστραμμένων – ναών;
Καλημέρα και Καλό Σαββατοκύριακο !
1. Ο σκεφτόμενος άνθρωπος, αυτός που δεν θέλει «μασημένη τροφή», αυτός που τα εξετάζει όλα – και έτσι πρέπει να είμαστε όλοι μας – έχει τέτοιες θεωρήσεις για τη ζωή και όχι μόνο. Αυτό είναι υγεία !
2. Δεν μπορείς να ζεις χωρίς όνειρα, άρα και χωρίς να πιάνεσαι από πεποιθήσεις – έστω κι αν εσύ ή άλλοι τις θεωρούν, δίκαια ή άδικα λάθος !
3. Η αναθεώρηση πεποιθήσεων γίνεται ούτως ή άλλως σε διάφορες περιόδους της ζωής κάποιου, ανάλογα με τις περιστάσεις, τα τότε δεδομένα, τα προσωπικά βιώματα, τη γνώση – κυρίως αυτή !
4. Δεν μου αρέσει «το πέταμα πεποιθήσεων» όταν αυτό γίνεται εξ αιτίας κάποιων ανθρώπων – που π.χ. μας βλάψαν προσωρινά !
5. Τελικά, παίζει ρόλο, να κατασταλάξουμε σε πεποιθήσεις (είπαμε, χωρίς αυτές, δεν ζούμε) που θα βοηθήσουν και μας και την κοινωνία γύρω μας !
υ.γ. πολύ καλό άρθρο, δίνεις αφορμές για σκέψεις !
Oh dear.. Εχω ελαχιστες πεποιθησεις που δεν ειναι προς αναθεωρηση (πχ πιστη στην αναγκη καλοσυνης), οταν συζητω με καποιον το ζητουμενο μου ειναι να διαφοροποιηθει και η δικη μου και η δικη του αποψη στο θεμα, αισθανομαι οτι συνεχεια αλλαζω, και θεωρω φυσικο να αλλαζουν και οι αποψεις μου. δεν εχω αναγκη να πατησω σε απολυτες αληθειες, εχω αποδεκτει οτι ανα πασα στιγμη μπορει να ειμαι λαθος. as long as i maintain my integrity and i try to do the best i can under the circumstances and with the resources and information given, i am happy.. καλημερες.
Εξαιρετική προσέγγιση. Η ιστορία νομίζω έχει δείξει ότι η δυσκολία δεν είναι στο να πετύχουμε την αλλαγή αλλά στο να πιστέψουμε ότι μπορούμε να την πετύχουμε. Ή ακόμη πιο πίσω στο να αποφασίσουμε ότι την θέλουμε. Γιατί τόσο στο κοινωνικοπολιτικό όσο και στο προσωπικό υπάρχει μια βασική δύναμη της φυσικής που κρατάει – δυστυχώς? – τα πράγματα. Η αδράνεια.
Χάπι, δεν ξέρω τι να σου πω, δεν ξέρω αν οι δικές μου αλλαγές θα είναι καλές για την ανθρωπότητα. Αν όμως βάζουμε δίπλα στη λέξη «κόσμος» ένα «μου» ή «μας», είναι ίσως ένα βήμα προς τα μπρος.
Χάρη, εσύ τα λες, αλλά ποιος σε ακούει; Άμ γίνουν «πεποίθηση» μπορεί και να χρειαστεί να τα αλλάξεις όμως.
Δικηγόρε, γιατί; Είναι πολύ ρεαλιστική, αν σκεφτείς πως τα κτήρια είναι ας πούμε τα σπίτια μας, το καταφύγιό μας. Κι όσο είμαστε μέσα είναι σαν ζωντανοί οργανισμοί.
Φάρε, πέτρα που κυλά δεν χορτιαριάζει, λέει ο σοφός ελληνικός λαός. Κάποια δεδομένα αλλάζουν αναπόφευκτα, και ως «πέταμα» εννοώ αυτό που λες εσύ -πιο κομψά- «αναθεώρηση».
Donnabella, αυτό το να συζητάς με κάποιον χωρίς στόχο να τον πείσεις για το δίκιο σου, αλλά με στόχο να τον ακούσεις (και να σε ακούσει), να μάθεις από αυτόν (και να μάθει από σένα) λείπει πάρα πολύ πια.
Γιώργο, διάβαζα πρόσφατα ένα άρθρο του Ζίζεκ, όπου έλεγε πω ςόλοι οι ευρωπαίοι διανοούμενοι θαυμάζουν τον Τσάβες και τον Μοράλες και είναι πολύ χαρούμενοι με τις αλλαγές που γίνονται στην Λατινική Αμερική -ίσως επειδή αυτές οι αλλαγές είναι μακριά και δεν αγγίζουν τους ίδιους. Μέσα σητν ειρωνεία του, έχει πολύ δίκιο, πιστεύω. Λέμε πως θέλουμε αλλαγές δεν είμαι σίγουρη πως τις θέλουμε πραγματικά. Είναι βολική η αδράνεια.
[Δε σου το είπα εκεί, στο λέω εδώ: τα «επεισόδιά» σου είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω πετύχει στο διαδίκτυο. Να είσαι καλά (κι ας «μην τα κατάφερες».]
Στα μαθηματικά (ξέρεις, το όνειρό μου ήταν να γίνω μαθηματικός, αλλά … ), υπάρχουν τα θεωρήματα που θέλουν αποδείξεις και τα αξιώματα που τα δέχεσαι όπως είναι – χωρίς απόδειξη.
Αλλά, ακόμα και σ΄αυτή την περίπτωση, μερικά αξιώματα τελικά αναθεωρήθηκαν.
Στη ζωή, φυσικά, υπάρχουν και κει αξιώματα … κάποια στην πορεία αναθεωρήθηκαν π.χ. παλιά λέγαν ότι η γη είναι ακίνητη – εξ ου και τότε η πέτρα δεν … κυλούσε …
Πέραν όμως κάθε αμφιβολίας εξακολουθούν κάποια αξιώματα να ισχύουν !
π.χ. τα αξίωμα για μια ΔΙΚΑΗ κοινωνία, η ικανοποίηση των ΑΝΑΓΚΩΝ του ανθρώπου, μια όμορφη και ειρηνική ζωή για όλους …
Μεγάλο θέμα άνοιξες, δεν «απαντιέται» με μία … πέτρα που κυλάει ! 😀
Την Καλησπέρα μου !
Κι ότι ετοιμαζόμουν να σου κάνω κόμεντ στο τουίτερ να αφήσεις τα ριτουίτς και να γράψεις καμιά ανάρτηση – απ’ αυτές που μ’ αρέσουν πολύ!
Θα σταθώ στην παράγραφο με τις λύσεις τις δοκιμασμένες. Είναι κάτι που μ’ έχει προβληματίσει πολύ τελευταία. Περισσότερο, όμως, μ’ έχει προβληματίσει το τι είναι καλό και τι είναι κακό. Τελικά, ξέρει κανείς μας; Το έχω αναρωτηθεί αρκετά (οκ, βοήθησε και η ψυχολόγος σε αυτό) αλλά απάντηση δε βρήκα. Γιατί κάτι που κατά γενική ομολογία θεωρείται κακό (ή παράδοξο ή ανήθικο ή όπως θέλεις πες το) μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μιαν άποψη της εποχής. Εξάλλου, σκέψου, πόσο αλλάζουν αυτές οι πεποιθήσεις, οι πράξεις και οι δοκιμασμένες λύσεις ανάλογα με την εποχή!!!!
Πωπω! Για να μην τα πολυλογώ γιατί μου κάνουν και βιδοκλήση στο σκάιπ και τα λέω και λίγο ασυνάρτητα ένα έχω να πω.. Αρχίζω να ταυτίζομαι μαζί σου 😀
Φάρε, ναι, είναι μεγαλη συζήτηση. Προφανώς έχουμε ανάγκη από τις σταθερές και αυτές υπάρχουν, οι πέντε-δεκα κατευθυντήριες γραμμές δηλαδη.
C-Snoopy, o φίλος σου ο Latecomer που είναι και του συναφιού μπορεί να σου δώσει μάλλον καλύτερη απάντηση από μένα. Εγώ θα φέρω ένα παράδειγμα: στην αρχαιότητα η ομοφυλοφιλία ήταν αποδεκτή και θεωρείτο απόλυτα φυσιολογική, στο Μεσαίωνα ήταν αμαρτία και σήμερα ταμπού (που ευτυχώς αρχίζει να σπάει). Επίσης στο Μεσαίωνα έκαιγαν μάγισσες και σε άλλες κοινωνίες ακόμα και σήμερα κόβουν τα χέρια όσων κλέβουν.
Θέλω να πω πως το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, το ηθικό και το ανήθικο, δεν είναι σταθερές αμετάβλητες καταστάσεις ανά τους αιώνες και παγκοσμίως, ίσα ίσα. Φυσικά και αλλάζουν με το πέρασμα των χρόνων. Και ακόμα και στην ίδια εποχή διαφέρουν από τόπο σε τόπο.
Ακόμα και ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή δεν είναι κάτι σταθερό: κάποτε οι δούλοι θεωρούνταν ιδιοκτησία, αντικείμενα και ήταν θεμιτό το αφεντικό τους να τους σκοτώσει επειδή έκαναν κάτι λάθος. Μέχρι πριν από 70 χρόνια, οι αποικιοκράτες ευρωπαίοι θεωρούσαν τους αφρικάνους ζώα.
Από κει και πέρα, κι επειδή ψυχανεμίζομαι πού το πας, εγώ πιστεύω το εξής: είναι κανείς ελεύθερος και αυτόνομος όταν επιλέγει να κάνει αυτά που επιθυμεί στο μέτρο του εφικτού. Και φυσικά χωρίς να απασχολείται από τις (επι)κρίσεις των άλλων. Με πιαν’ς; Ακόμα ταυτίζεσαι; [Άντε, έλα στο Βρυξελλοχώρι να περάσουμε τέλεια!]
http://randomprocessed.blogspot.com/2011/03/why-are-people-afraid-to-ask.html
Τελευταία παράγραφος….
😉
«People impose boundaries to themselves by not allowing themselves think freely, by imposing limitations on their thinking process, by enslaving themselves. For many humans, the Enlightenment did not exist. It’s irrelevant.»
εξαιρετικο
Καλημέρα!Πολύ ωραίο ποστ Κροτ!
Συμφωνώ ότι θέλουμε κάποιες μόνιμες πεποιθήσεις σαν κατευθυντήριες γραμμές στη ζωή μας, αλλά γενικά οι πεποιθήσεις πιστεύω ότι είναι ανακυκλώσιμο υλικό, ακόμα και οι βασικές μας. Γίνεται κάτι στη ζωή σου που φορτώνεις και πετάς πράγματα από το παράθυρο και…ναι τις περισσότερες φορές υπάρχουν παράπλευρες απώλειες αλλά that’s life!
Δημιουργικό να αλλάζεις πεποιθήσεις, αλλάζεις οπτική γωνία, ανοίγει το μάτι σου, μαθαίνεις. Το βλέπεις και γενικά στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, οι σκλάβοι μετατράπηκαν σε 14χρονα κοριτσάκια από την Καμπότζη ή την Ταυλάνδη και λέγονται «σκλάβοι του σεξ». Ανακυκλώθηκε το θέμα αλλά το μικρόβιο έμεινε. Ίσως γιατί είμαστε έτσι σαν ανθρώπινο είδος, ίσως γιατί ζούμε «ασφαλή» ζωή και όταν νιώθεις ασφαλής «σαπίζεις» δεν ψάχνεις, ίσως γιατί τώρα έχουμε την πολυτέλεια να το το σκεφτούμε σε αντίθεση με άλλες εποχές;
Δεν το ξερω.
«Above all, be true to yourself, and if you cannot put your heart in it, take yourself out of it.»
Αισθάνομαι ότι βρισκόμαστε σε ολισθηρό έδαφος. Με καθαρό μυαλό, πάνω απ’ όλα, όμως ε; (hopefully)
Δεν ξέρω ποιες προσωπικές αναφορές έχει το κείμενο – για μανιφέστο δεν μου φαίνεται (ένα αντιμανιφέστο ως μανιφέστο ίσως). Μου αρέσει που είναι επαρκώς διφορούμενο ώστε να προκαλεί μια συζήτηση.
Νομίζω πως τα ουσιώδη, ακόμη και αν αυτά μας οδήγησαν εδώ, δεν τα πετάμε εύκολα και ακόμη πιο δύσκολα τα αντικαθιστούμε με άλλες βεβαιότητες. Νομίζω πως μας είναι απαραίτητες οι βεβαιότητες – σαν μπούσουλας σε αυτά που κάνουμε (πολιτικά, κοινωνικά, ατομικά). Νομίζω πως η α-βεβαιότητα είναι και αυτή μια βεβαιότητα, όπως η απολίτικη στάση είναι πολιτική στάση. Επίσης νομίζω πως η βεβαιότητα δεν οδηγεί αποκλειστικά στη συντήρηση (φτου κακά!), αλλά και στην επανάσταση και την ανατροπή.
Τείνω να ερμηνεύσω το κείμενο ως επικήδειο κάποιων προσωπικών πεποιθήσεων. Τις τελευταίες δικές μου τις κήδεψα πρν πολύ καιρό… Έχω σχεδόν ξεμπερδέψει και με τα … μνημόσυνα. Επίσης (τελειώνω) νομίζω πως όλα αυτά είναι… «εφόδια» της ωριμότητας…
Maragen, είσαι κι εσύ της αναθεωρητικής σχολής έτσι; Κι αυτή η τελευταία φράση στο σχόλιό σου είναι απαραίτητο συμπλήρωμα στο ποστ. Προέρχεται από κάπου;
Αγαπημένε μου Δυτη, ολισθηρότατο και με τα λάθος παπούτσια και κατηφόρα.Όσο για το καθαρό μυαλό, τουλάχιστον από τα τζιν της γνωστής βραδιάς, έχω ξενερώσει. Αλλά ήρθε κι αυτή η άνοιξη που είναι λίγο ζαλιστική.
Γιώργο μου, δεν θα μπορούσες να είχες ψυχανεμιστεί ακριβέστερα τις αποστροφές όσων δεν γράφτηκαν στο ποστ. Το σχόλιό σου περί της α-βεβαιότητας που είναι κι αυτή μια βεβαιότητα είναι τόσο καίριο, όσο δεν φαντάζεσαι. Το κρατάω, μου είναι απαραίτητο να μην το ξεχνάω.
Κατά τα άλλα, δε μου αρέσουν οι επικήδειοι, προτιμώ να πω πως είναι χρήσιμο από καιρού εις καιρόν να «κάνεις ταμείο» -η ωριμότητα θέλει καλούς λογαριασμούς.
[Μου έχετε λείψει και σας το λέω γιατί απόψε είμαι κάπως συναισθηματική και ρομαντική και με τα μυαλά στην άνοιξη. 🙂 ]
Ταπεινή μου γνώμη Krot, αλλά πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να είσαι, έστω και λίγο, της αναθεωρητικής σχολής. Αν δεν αναθεωρείς, δεν ανανεώνεσαι και δεν προβληματίζεσαι, ποιό το νόημα μετά;
Η φράση «ανήκει» στον Hardy Jackson. Θύμα του τυφώνα Katrina.
Ο καθένας (κι η κάθε μία) από μας, μπορεί φυσικά να έχει τις πεποιθήσεις του, να τις αναθεωρεί ή να τις … ανακαλεί κατό το δοκούν ή κατά πως βιώνει μερικά πράγματα, να τις κάνει τέλος πάντων ό,τι θέλει, όμως …
Όμως, υπάρχουν κάποιες ΑΞΙΕΣ στη ζωή, στην Κοινωνία, στις σχέσεις μεταξύ μας, στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην πολιτική, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΔΕΧΟΝΤΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ Ή …
Δηλαδή, με άλλα λόγια, λέω ότι υπάρχουν και «πέτρες» που κυλάνε σταθερά στην ίδια κατεύθυνση – και γι αυτό δεν … χορταριάζουν ! 😀
Καλημέρα, Καλή Βδομάδα !
Το να πετάξεις κάτι προϋποθέτει ότι το «μέτρησες» (αξιολόγηση) και το βρήκες λειψό. Προσωπικά όμως παρακολουθώ με αυξανόμενο τρόμο την αδυναμία μας να προβούμε σε αξιολογήσεις να εξαπλώνεται ως πανδημία (χωρίς εμβόλιο).
Μήπως και οι αξίες είναι εδραιωμένες πεποιθήσεις; Μήπως και αυτές χρειάζονται από καιρό σε καιρό αναθεώρηση; Άλλωστε ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι έχει τις σωστές αξίες, ή για να το θέσω καλύτερα ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι οι αξίες του είναι at the right place (που λέμε και στα ελληνικά); Εγώ πάντως όχι.
Καλές οι συνταγές βρε παιδί μου, αλλά εφαρμόζονται στο ελεγχόμενο περιβάλλον ενός εργαστηρίου ή στα μικροσυστήματα όπως η κατσαρόλα και ο φούρνος της κουζίνας…
Στα μακροσυστήματα πάλι είναι καταδικασμένες, απλά δεν θέλουμε να το καταλάβουμε και να ψάξουμε να βρούμε την κάθε φορά αρμόζουσα λύση…
Φυγόπονοι γαρ, ως άνθρωποι!
Παλιά στο σχολείο, σε μια έκθεση με θέμα αν πρέπει να μένουμε σταθεροί στις απόψεις μας ή να αλλάζουμε ( δεν θυμάμαι πια την ακριβή διατύπωση) είχαν βραβευτεί 2 γραπτά. Το ένα υποστήριζε τη μια θέση και το άλλο την άλλη. Και στα δύο είχαν χρησιμοποιηθεί επιχειρήματα που στήριζαν την άποψη του γράφοντος ή μάλλον της γράφουσας γιατί και στις δύο περιπτώσεις είχαμε γένος θηλυκό στη συγγραφή. Το συντηρητικό γραπτό ήταν το δικό μου. Σήμερα, έχω αναθεωρήσει πλήρως. Πιστεύω πια ότι η πίστη στις πεποιθήσεις έχει αξία μόνο σε ηθικού τύπου ζητήματα σχετικά με τον ουμανισμό, την άσκηση βίας κόκ. Όλα τα υπόλοιπα αίρονται κι έτσι πρέπει να συμβαίνει αν θέλουμε να είμαστε ψυχικά και σωματικά υγιείς. Μου πήρε χρόνια να το καταλάβω. Ήμουνα βέβαια μόνο 15 χρονών τότε κι όσα σου διδάσκει η εμπειρία της ζωής, δεν μπορείς ούτε καν να τα υποψιαστείς πιο πριν. Όλα όσα μας βαραίνουν πρέπει να περνάνε από επεξεργασία κι αν χρειάζεται να αίρονται. Η γη κινείται. Κάποιοι έχασαν τη ζωή τους επειδή τόλμησαν να το υποστηρίξουν. Όλα είναι και πρέπει να είναι ρευστά ή να έχουν κι ένα ερωτηματικό από πίσω. Αλλιώς, δεν θα γινόντουσαν κοινωνικές ή προσωπικές επαναστάσεις.
Πολύ καλό ποστ, Κροτ. Για μένα η μόνη πεποίθηση που μένει είναι ότι τίποτα δεν μένει όπως είναι, μαζί και οι πεποιθήσεις μας. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό, αναλόγως την οπτική γωνία.
Φάρε, κι όμως η ιστορία δείχνει πως ακόμα και οι πανανθρώπινες αξίες -αυτές που σήμερα καταλαβαίνουμε σαν πανανθρώπινες- αλλάζουν από εποχή σε εποχή. 😉
Εσακρίνα, μάλλον ο καθένας μπορεί να αξιολογεί, να κρίνει και να αναθεωρεί με βάση τα δεδομένα και τις ανάγκες του. Και φυσικά δεν ισχύουν τα ίδια για όλους. Το ξέρω πως αυτό που λέω ακούγεται φιλελεύθερο, αλλά εγώ το πιστεύω. Πιστεύω απόλυτα στον υποκειμενισμό, είναι μάλλον το μόνο που δεν τολμω να αναθεωρήσω! 😉
Αλεπού, φυτουλάκι, δεν θα το πίστευα πως εσύ είχες γράψει το «συντηρητικό» κείμενο, προφανώς έχεις αλλάξει πάρα πολύ από τότε, ε?
Αγκνίρα, ντάνκε σεν! Δε νομίζω πως είναι καλό ή κακό. Είναι, όπως λες, θέμα οπτικής γωνίας. Δεν είναι όλα για όλους.
Να πω τώρα εγώ ότι διαφωνώ με τις αλλαγές;
Θα πέσει φωτιά να με κάψει!
Το ζήτημα είναι να ξεχωρίσεις τις σωστές αλλαγές.
Τις δικές σου σωστές, πάντα.
Βουρ.
Συγνώμη κροτ, αλλά, θα διαφωνήσω οριζοντίως, πλαγίως και καθέτως ! 😀
Πανανθρώπινες ΑΞΙΕΣ όπως ΕΛΕΘΕΡΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, καθόλου δεν αλλάζουν !
Εχτός αν εννοείς στα μυαλά κάποιων …
Άλλο αυτό και άλλο Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ !
Άλλο τα ΣΩΣΤΑ κι άλλο τα δικά σου (το σου δεν αφορά εσένα κροτ, τρόπος του λέγει είναι) σωστά, όπως πολύ σωστά (!) αναφέρει κι ο επανεμφανισθείς (με πολύ χαρά τον βλέπω) αντιδρασέξ ! 😀
Καλημερούδια !
Έχω κάνει δυό φορές αναθεώρηση αξιών και πεποιθήσεων και με πόνεσαν και οι δύο πάρα πολύ… είναι σα να αφαιρείς κομμάτια σου χωρίς αναισθησία.
Αλλά όπως λένε και οι αξιότιμοι σχολιαστές σου, μόλις τελειώσει η αναθεώρηση ξεκινάει η παγίωση. Κι άντε πάλι από την αρχή.
Αντιδρασέξ, εμφανίζεσαι μια φορά στα χίλια χρόνια, αλλά ερχεσαι να πεις την κουβεντούλα σου που ειναι to the point. Όντως, ο καθένας τις δικές του σωστές. Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να τις εντοπίσεις.
Φάρε, κι όμως, δεν ήταν εδώ και 100 αιώνες αναγνωρισμένες και πανανθρώπινες αυτές οι αξίες. Ακόμα και τώρα δεν τις ασπάζονται όλοι.
Mamma, καταλαβαίνω και σε εμπιστεύομαι, γιατί έχεις και το doctorat σου στο θέμα. Για να δούμε.
μπα.. σα μωρό είχα ανένδοτες πεπιθήσεις.. μεγαλώνοντας εχω απλά σενάρια εργασίας.. πιστέυω μόνο στην απλή αριθμητική που δουλεύει.. το «σωστο» μεταβάλεται τόσο όσο κινήσαι χωροχρονικά.. που το μονο που μπορει να κάνει ο καθένας να βρει το δικό του.. το δικό μου βασίζεται στην προαγογή της συλογικής καλής διάθεσης.. και εκεί εφαρμώζω την απλή αριθμητική για να εκφράζω τις απαίδευτες αποψάρες μου.. :):)
την καλημέρα μου :):)
Α μπράβο κροτ !
Τώρα συννενοηθήκαμε !
Άλλο η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ κι άλλο τι νομίζουν κάποιοι …
Άλλο πράγμα η αντικειμενικότητα κι άλλο η υποκειμενικότητα !
Όπως π.χ. ο όρος αριστερά …
Που έχει γίνει λάστιχο … τόσο λάστιχο … που ακόμα και τον … Ομπάμα κάποιοι (αυτό είναι το κύριο στην κουβέντα μας, ΚΑΠΟΙΟΙ) τον θεωρούν αριστερό … όπως και κάποιοι ακόμα θεωρούν ότι με το Μάαστριχτ, την ΕΕ, τον καπιταλισμό θα δει καλύτερες μέρες ο εργάτης !
Όμως, αριστερά, είναι συγκεκριμένα πράγματα – όχι κατά το δοκούν !
Καλημερούδια !
Και, μετά την … συνεννόηση, τι ;;;;;;;;;;
H θεά αποδόμηση 🙂
Καλησπέρα μικρή.
Κούλπα, η αριθμητική είναι καλή, αλλά στα μαθηματικά υπάρχουν και οι πιθανότητες και τα παίγνια κι ένα σωρό άλλα πιο περίπλοκα. Αλλά κι εγώ προτιμώ αριθμητική. Είναι απλή, σαφής και δε σε ξεγελάει.
Έχω ξαναπεί ότι μισώ την άλγεβρα;
Φάρε, μα αυτό λέω κι εγώ. Πως δεν λένε όλοι τα ίδια. Εκεί που διαφωνούμε είναι πως εγώ δίνω μεγάλα ποσοστά στον υποκειμενισμό. Γενικά, ίσως και λόγω σπουδών, δεν πολυπιστεύω στην αντικειμενικότητα.
Θεωρέμα, θεά, θεά η παλιο-αντιπαθητικιά! 🙂
Χεχεχε… 😉
Γεια σου Κρότυ!
ΥΓ
(εισαι και η πρωτη
σ’ολη την Ευρωπη
και ισως -λενε μερικοι-
σ’ολη την Αμερικη)
Α, ναιαιαιαιαι ;;;
Υπάρχει και σχολή που σπουδάζεις την … αντικειμενικότητα ;
Σόρρυ δεν την ήξερα ! 😀
Σοβαρά, τώρα, μα, ούτε εγώ πιστεύω στην αντικειμενικότητα – και χωρίς σπουδές όπως ξέρεις !
Απλά, είναι μερικά πράγματα που έ, δεν θέλουν και σπουδές για να τα παραδέχεται κανείς !
Η γη κινείται και δεν είναι … επίπεδη !
Ο καπιταλισμός – ιμπεριαλισμός είναι βαρβαρότητα !
Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ίσοι σε μια σειρά ζητήματα – όπως η ικανοποίηση των (πρόσεξε λίγο) των αντικειμενικών τους αναγκών!
Ποιος λοιπόν θα κρίνει αυτό ;
Να, εκεί, εστιάζεται το πρόβλημα !
π.χ. κάποιοι λένε μια επιτροπή, μια ομάδα επιστημόνων κλπ.
Εγώ λέω: Αυτό θα το κρίνει ο λαός – ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ !
Ξέρεις, πιστεύω, στην αντικειμενικότητα των ΠΟΛΛΩΝ … των ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΩΝ …
Πολύ Καλημέρα !
xaxaxa krot εγώ συμπαθώ όλα τα μαθηματικά.. όπως και τα μαχαίρια.. όπως και το iQ.. και πολλά άλλα.. δε φταίει το μέσον για την κακή χρήση.. :):)
φίλε φάρε.. συμπαθώ τις πεπιθήσεις σου.. και μακάρι να μπορούσα να τις μηραστώ.. το ερώτημα είναι προαιώνιο.. πλατωνικό δια στώματος σωκράτη.. ποιός δικαιούται να κρίνει οι λίγοι πεπαιδευμένοι ή οι πολλοί απαίδευτοι;.. κοινώς.. εγώ είμαι ξυλουργός κι έχω κάθε καλή θέληση να σε εγχειρήσω.. για το καλό σου.. εσύ κάθεσαι;.. :):)
έχω μια αίσθηση ότι η αντικειμενικότητα είναι ένα κόλπο των αντικειμενικών για να πίθουν τους αφελείς.. να παραδίδουν αμαθητεί τα υποκειμενικά τους συμφέροντα.. :):)
την καλησπέρα μου :):)
χαχαχα εμ δε διαβάζω τι γράφω..
«έχω μια αίσθηση ότι η αντικειμενικότητα είναι ένα κόλπο των ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ για να πίθουν τους αφελείς.. να παραδίδουν αμαΧητεί τα υποκειμενικά τους συμφέροντα.. »
ήθελα να γράψω.. :):)
Φάρε, όχι, αλλά άμα σπουδάζεις Ιστορία το πρώτο που μαθαίνεις είναι πως δεν υπάρχει αντικειμενικότητα -τουλάχιστον σε αυτή την «επιστήμη».
Το ότι ο καπιταλισμός είναι βαρβαρότητα, οι καπιταλιστές νομίζω πως δεν θα το δέχονταν -και θυμίζω πως δεν είναι και λίγοι.
Κούλπα, η άλγβερα ήταν ο εφιάλτης μου στο σχολείο. Μαζί με τη Χημεία. Τις έβλεπα στον ύπνο μου να με κυνηγάνε και να μου πετάνε βελάκια.
Propator, χαχαχαχα, τι καλλιτέχνης που είσαι!
Θεωρέμα, πώς παν τα κέφια;
«Κούλπα, η άλγβερα ήταν ο εφιάλτης μου στο σχολείο. »
Τόσο, που και το όνομα της ακόμα, λάθος το γράφεις!
Ας αφήσουμε στην άκρη λίγο τους όρους αντικειμενικό και υποκειμενικό. Η Ιστορία, όπως και κάθε επιστήμη, έχει μεθοδολογία, που καθιστά την «παραγωγή» της επιστημονική. Διότι αλλιώς να πάρω κι εγώ ένα στυλό και να κάνω ιστορικό έργο μέσα από τα blogs, χωρίς έρευνα και τεκμήρια ας πούμε. Οι «ανθρωπιστικές» επιστήμες (ή «επιστήμες») το έχουν το θέμα τους γενικά. Αίσθηση μου είναι ότι ο υπαρξισμός (από τις μεγαλύτερες ηλιθιότητες του 20ου αιώνα) είναι αυτός που κυριαρχεί. Στην σχολή μου τουλάχιστον είχαμε αρκετούς οπαδούς του (κι ας μην την ξέρανε την λέξη). Και τότε πώς βγαίνει συμπέρασμα; Ή ο καθένας βγάζει το δικό του και αν θέλει κάποιος συμφωνεί;
Εγώ λέω ότι η Κρότκαγια ή Βέλγα είναι δύο διαστάσεων οργανισμός που ζει μόνο στη blogόσφαιρα ως παρενέργεια του stuxnet. Όσοι συμφωνείτε σηκώστε χέρι!
Αν ένα, τότε περιοδικό ίσον τόρνος γιατί εκ εφεδρικό κύτταρο δεν μπάζει ατραγάνα. Καταλάβατε τίποτα; Ούτε εγώ. Υποκειμενικά όμως, στο υποσυνείδητο μου κατανοώ πλήρως, διότι αλλιώς δεν θα το έγραφα. Άρα υποκειμενικά, είναι σωστή θέση.
Ορίστε;
Το ξενέρωμα με τις ρετσέτες είναι ότι δεν βοηθούν σε παρηχήσεις του π. 😛
Και καπάκι, βλέπω αυτό. 🙂
Αντιδρασέξ, δυσλεκτική θα με κάνει παιδί μου η άλγεβρα σου λέω.
macgiorgosgr, δεν καταλαβαινω τι θέλεις να πεις. Φυσικά και έχει μεθοδολογία η ιστορία και προφανώς ένα εργαλείο της είναι οι πηγές και η διασταύρωσή τους. Πλην όμως και οι πηγές αυτές ανθρώπινα δημιουργήματα είναι. Αν ένας ιστορικός του μέλλοντος πχ είχε ως μοναδικές πηγές του για τα γεγονότα στην Ελλάδα το 2010-2011, τα έγγραφα της ΕΕ και τα άρθρα του Βήματος -υποτεθείσθω πως όλες οι άλλες πηγές είχαν καταστραφεί- η εικόνα που θα σχημάτιζε δεν θα ήταν και τόσο «αντικειμενική» -ή μάλλον «θα απείχε από την πραγματική», είναι η διατύπωση που προτιμώ.
Πολλές γενιές ελληνόπουλων μεγάλωσαν θεωρώντας πως το «κυρφό σχολειό» ήταν «ιστορική αλήθεια». Μόνο που δεν είναι.
Θα ήθελα πολύ να ήμουν δισδιάστατη, κατά τα άλλα: θα ήμουν σίγουρα πιο λεπτή. :Ρ
Μπαμπάκη, ενώ οι πετσέτες ε? (well that was an easy one).
Δύτη, αχαχαχαχα, τέλειο!!
Εγώ ξέρεις τι βλέπω από το διάλογο ;;;
Ότι δεν έχεις ΚΑΜΙΑ πρόθεση – παρά τον τίτλο του ποστ και του περιεχομένου του – να πετάξεις ΚΑΜΙΑ πεποίθησή σου ! 😀
Το πήγα από δω … το πήγα από κει … τίποτα !
Κι η απάντηση του Koulpa αυτό δείχνει …
Οπότε ;
Οπότε, ας κρατήσει ο καθένας μας τις πεποιθήσεις του, μιας και τις υποστηρίζουμε με τόσο πάθος, κι ας αφήσουμε κάποιους να μας κάνουν ό,τι θένε …
Πολύ Καλημέρα σας και Καλό Σαββατοκύριακο !
Krotkaya,
Ααα, ωραία, νάτη η ωραία λέξη! Πραγματικότητα. Αλλά ακόμα και μ’ αυτήν μπορεί να βγάλεις λάθος συμπεράσματα. Διότι ακόμα και τώρα κάτι Πλάτωνες υπάρχουν στον αέρα, λέγε με υπαρξισμό, μεταμοντερνισμό, κτλ.. Άρα ποια από όλες τις πραγματικότητες είναι η σωστή;
Να το πάρω αλλιώς; Έστω η φράση «η οικονομική κρίση απαιτεί θυσίες». Η οποία είναι αληθής εντελώς και αντικειμενική, ή αν προτιμάς, ανταποκρίνεται στις χίλιες δυο «υποκειμενικές πραγματικότητες». Ερευνώντας την φράση και προσπαθώντας να εξάγουμε συμπέρασμα ή πόρισμα, θα πρέπει αναγκαστικά να επιλέξουμε μεθοδολογία. Αν καταλήξουμε στο συμπέρασμα «οι θυσίες θα γίνουν από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους», υπάρχει μια εντελώς υποκειμενική μεθοδολογία, καθώς ούτε επιστημονική είναι, ούτε και έχει ως κριτήριο την βασική αρχή ότι η οικονομία πρέπει να ωφελεί την κοινωνία. Ενώ αν η μέθοδος καταλήξει στο συμπέρασμα «οι θυσίες θα γίνουν από τους κεφαλαιούχους», όχι μόνο είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη, αλλά και υπακούει στην παραπάνω αποδοχή· αυτήν την βασική αρχή ας την βαφτίσουμε «αξίωμα».
Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτές είναι και οι μόνες «πεποιθήσεις» που υπάρχουν. Όλα τα γύρω-γύρω αλλάζουν, υπόκεινται σε έλεγχο ορθότητας και αναπροσαρμόζονται ή αντικαθίστανται.
Η παραπάνω παράγραφος φυσικά έχει λογικά άλματα. Η γεφύρωσή τους αφήνεται ως άσκηση για τον αναγνώστη. Το οποίον, δεν κάνω για δάσκαλος.
Σε άλλες ειδήσεις, δυστυχώς, είμαστε τετραδιάστατοι (σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία). Κάποιοι είναι μονοδιάστατοι, ενώ άλλοι είναι εντελώς άστατοι. Άστα να πάνε δηλαδή.
Φάρε, δεν ισχύει αυτό που μου καταλογίζεις, απλά τυχαίνει αυτή που μου προτείνεις να μη με πείθει.
macgiorgosgr, η λέξη «πραγματικότητα» προέρχεται από τη λέξη «πράγμα»: η πραγματικότητα είναι μία και μοναδική. Η λέξη «αλήθεια» προέρχεται από το στερητικό α- και τη λέξη «λήθη», είναι αυτό που δεν ξεχνάμε: αλήθειες υπάρχουν πάρα πολλές, ο καθένας μας έχει τη δική του. Η πραγματικότητα είναι μία: η γη γυρίζει και έχει ελλειπτικό σχήμα, οι πορτοκαλιές ανθίζουν και μετά φτάχνουν πορτοκάλια και εγώ βγάζω λιγότερα χρήματα από το Λάτση.
Το αν ο χυμός πορτοκάλι είναι νοστιμότερος από το χυμό μήλου είναι ίσως η δική σου αλήθεια, αλλά όχι η δική μου. Το αν εγώ είμαι πιο ευτυχισμένη από το Λάτση δεν αποτελεί «αντικειμενική πραγματικότητα».
Στα υπόλοιπα συμφωνούμε, λέω ακριβώς τα ίδια με άλλα λόγια.
Καλό το λογοπαίγνιό σου στις τελευταίες τρεις γραμμές, αν μου επιτρέπεις, θα το δανείζομαι πού και πού, όταν θα θέλω να εντυπωσιάσω λέγοντας έξυπνες ατάκες.
Η Γη φαίνεται να γυρίζει, ή καλύτερα να περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και να περιστρέφεται. Αν λάβουμε υπόψιν μας όλα αυτά, με ποια ταχύτητα κινείται το ποδήλατό μου και ποια τροχιά διαγράφει; Στάσου να βάλω μπρος το cluster με τους 100 χιλιάδες επεξεργαστές για να το βρούμε. Απεκδυόμαστε λοπόν την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας και συμπεραίνουμε με βάση το αριστοτελικό μοντέλο της ακίνητης γης στον υποσελήνιο κόσμο. Δεν χάνει σε κάτι, άλλωστε είναι τελείως, μα τελείως σωστό να αποσυνθέτουμε και να ανασυνθέτουμε. Κι η νερατζιά μπορεί να ανθίσει και να κάνει πορτοκάλια. Μπόλιασμα λέγεται, και είναι πραγματικότητα.
Μου τα χαλάς όμως, γιατί η αλήθεια είναι αυτό που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Διότι η αλήθεια είναι ακριβώς αυτό: η ερμηνεία της πραγματικότητας. Και η αλήθεια μπορεί να είναι και παράδοξη ή φαινομενικά αναληθής: ένα φωτόνιο που πάει σε δύο σημεία, ταυτόχρονα. Το οποίο συμβαίνει, όσο ψεύτικο κι αν ακούγεται! Άλλο παράδειγμα: δεν σημαίνει ότι το μοντέλο του ατόμου του Μπορ ήταν λάθος ή «μή αληθινό», σημαίνει ότι τα δεδομένα άλλαξαν, ανακαλύφθηκαν νέες πτυχές της πραγματικότητας που έκαναν την ερμηνεία είτε να χρήζει προσαρμογής ή αντικατάστασης. Η κυρίαρχη τάση στην κοσμολογία είναι η «μεγάλη έκρηξη», αλλά είναι μόνο η κυρίαρχη τάση, δεν σημαίνει ότι είναι Η αληθινή, διότι έχει προβλήματα, όπως και η θεωρία του άπειρου σύμπαντος.
…και φυσικά όλα αυτά, δεν είναι τίποτα άλλο από προέκταση φιλοσοφικών αντιλήψεων.
Και κουράστηκα, είναι περασμένη κι η ώρα, κι έχω την αίσθηση ότι μονοπώλησα την κουβέντα. Κι επειδή είμαστε ή με τα μονοπώλια ή με τον ιμπεριαλισμό, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, αφήνω την καληνύχτα μου. Ες αύριον τα σπουδαία.
Ποια ακριβώς θέση μου δεν σε πείθει ;;;
Τέλος πάντων …
Ο κάθε έλληνας έχει τη δική του παντιέρα …
Έχουμε επίσης το ελάττωμα, να πιστεύουμε ότι μόνο ΕΜΕΙΣ (ο καθένας δηλαδή) έχει δίκιο και ΟΛΟΙ οι άλλοι έχουν άδικο …
Στην ουσία, δηλαδή, λέω, ΑΥΤΗΝ την πεποίθηση πρέπει οπωσδήποτε να πετάξουμε … και μάλιστα να την πετάξουμε στο … πυρ το εξώτερο !
Αν όχι …
Καλημέρα καλή και Καλή Βδομάς !
χαχαχα αχ αυτό το αλτσχαιμερ.. θυμόμουν οτι κάπου σχολίασα αλλά όχι που.. στο επόμενο στάδιο θα είμαι υτυχέστερος.. δε θα το θυμάμαι κάν.. :):)
το να σου αρέσει η άλγεβρα.. δε σημαίνει ότι ξέρεις και πως γράφεται.. τουναντίον στη περίπτωσή μου.. :):)
φάρε.. το λακονίζειν εστί φιλοσοφείν.. αλλά περισσότερο παεξηγείν.. δεν είναι παράξενο που οι σπαρτιάτες ήταν πολεμική φιλή.. :):)
δεν έγινα σαφής.. δεν είμαι αντίθετος στην πεπίθησή σου.. στην πεπίθηση γενικά είμαι αντίθετος.. και αυτό δε με εμποδίζει να συνταχθώ μαζί σου κατά περίπτωση.. κι αν δεν έχω κάτι καλήτρο να πρωτίνω.. :):)
καλημέρα και καλή εβδομάδα :):)