Πριν από δυο μέρες, ο «Πάσχω» Μανδραβέλης (© Niemandsrose) έγραψε αυτό εδώ. Ο Αυγουστίνος Ζενάκος θεώρησε καλό να δώσει μια απάντηση εδώ. Η απάντηση του Αυγουστίνου κυκλοφόρησε ευρεως στο τουήτερ και σχολιάστηκε μετά διθυράμβων. Ποτέ όμως δεν μπορείς να τους έχεις όλους ευχαριστημένους: την ίδια μέρα, ο Αποστόλης Καπαρουδάκης (aka O_Kanalarhis) στην εκπομπή του «Κενά αέρος«, στο αγαπημένο μας μπαμπλ. διαφήμισε μεν το κείμενο του Αυγουστίνου, πλην όμως του προσήψε υπερβολική ευγένεια και μαλακό ύφος, λέγοντας χαρακτηριστικά πως δεν χρειάζεται να είναι κανείς τόσο ευγενικός.

Χαμογέλασα όταν το άκουσα. Το κείμενο του Αυγουστίνου, το λέω ευθέως, μου άρεσε πάρα πολύ, όχι μόνο υφολογικά και λόγω πέννας, αλλά και στην ουσία του. Θέτει τα πράγματα στη σωστή τους βάση, είναι to the point και, παρά την ευγένεια, δεν χαρίζει κάστανα και δεν αφήνει ούτε μισό επιχείρημα του Μανδραβέλη να πέσει κάτω. Μάλιστα, χρησιμοποιώντας «τεχνηέντως» την ειρωνεία, γίνεται πολύ δηκτικός σε ορισμένα σημεία -και καλά κάνει. Κοινώς χώνει, αλλά με το γάντι.

Έχει λοιπόν άδικο ο Αποστόλης; Όχι, δεν έχει άδικο. Νομίζω πως το πώς θα μιλήσεις (όχι τι θα πεις, αλλά πώς θα το πεις) εξαρτάται από το ακροατήριό σου, από τον άνθρωπο στον οποίο απευθύνεσαι. Άλλοι καταλαβαίνουν μόνο από λαχαναγορά και έτσι εκφράζονται (no offense έτσι, χωρίς τη λαχαναγορά πώς θα τρώγαμε τις ντοματούλες μας;) και άρα χρειάζεται να επιστρτεύσεις αυτό το ύφος.
Πιστεύω πως εν προκειμένω, όταν δηλαδή απευθύνεσαι στο Μανδραβέλη (και σε ανθρώπους αυτής της κλάσης), χρειάζεσαι τον τρόπο του Αυγουστίνου για να γίνεις πειστικός. Γιατί, είτε μας αρέσει είτε όχι, όποιο ρόλο κι αν παίζει ο Μανδραβέλης, όποιος κι αν είναι (ντάξει, τι κάνει νιάου νιαού), διακρίνεται γενικά από κοσμιότητα (ακόμα κι όταν ξεστομίζει απαράδεκτες φρικαλεότητες) και ευγλωττία. Σε αυτές τις περιπτώσεις -κι επειδή δεν αποσκοπείς προφανώς στο να πείσεις το Μανδραβέλη, αλλά εκείνους που πιθανά θα τσιμπήσουν από το κειμενάκι του-, αν εφαρμόσεις το πλάνο «γιούργια στο μλκα», έχεις χάσει. Έχεις χάσει στις εντυπώσεις και στα σημεία.
Προφανέστατα, δεν ισχύουν τα ίδια για άλλες περιπτώσεις, όπως ο Άρης του Αλαφούζου ή ο Γιάννης ο Βάζελος.

Τι θέλω και σας ζαλίζω; Καταρχάς, να πάτε να διαβάσετε το κείμενο του Αυγουστίνου, αν δεν το έχετε ήδη κάνει. Δεύτερον, στους καιρούς που ζούμε, κι επειδή ο λόγος είναι όπλο κι έχει δύναμη απίστευτη, θαρρώ πως έχει μεγάλη αξία το πώς θέτεις το point σου, γιατί κάτι τέτοιες subtleties κάνουν τη διαφορά. Αναλόγως με το κοινό σου πάντα.

Κατά τα άλλα, πάρτε κι ένα νηφάλιο και εύστοχο προτεινόμενο ανάγνωσμα για το ίδιο θέμα και τα λέμε soon.