Δέκα μέρες και 1300 φωτογραφίες μετά, η επιστροφή στο νεφελώδη και βροχερό βορρά είναι, χμ, όχι και τόσο ευχάριστη. Μπορεί να μην την παλεύω με τις θερμοκρασίες άνω των 35, αλλά και κάτω από 20 μες τον Αύγουστο δεν είναι και νορμάλ. Τέλοσπάντων, κι εγώ από το νότο είμαι, δεν μπορώ να αλλάξω τα γονίδιά μου. Ευτυχώς που έχει λίγο ακόμα νότο το πρόγραμμα φέτος.
Ο νότος λοιπόν του πολυθρύλητου κουΐζ που τόσο σας μπέρδεψε δεν ήταν ανατολικά, αλλά δυτικά. Ήρθε η ώρα να το πάρει το ποτάμι: Καταλωνία, Μονακό, Ιταλία και Βαλεαρίδες ήταν χοντρικά τα μέρη που είχαν τίμη να πατήσουμε το πόδι μας. Και πώς γίνονται όλα αυτά σε δέκα μέρες, θα ρωτήσετε.
Με πλεούμενο, αγαπητοί μου φίλοι. Πέρισυ στο Ντουμπρόβνικ, πετύχαμε φάση όπου άραξε ένα από κείνα τα τεράστια κρουαζιερόπλοια και ξεχύθηκαν από μέσα του χιλιάδες αλλοπαρμένοι και μανιασμένοι τουρίστες, με στόχο να τα κάνουν όλα σε πέντε-έξι ώρες. Τότε ήμουν μικρή και αθώα, και δεν ήξερα ακόμα πως δουλεύει αυτό το σύστημα: έμαθα επί τόπου πώς είναι μια μικρή μεσαιωνική πόλη να δέχεται ξαφνικά 2000 επιπλέον κόσμο. Δεν είναι καλά, χάλια είναι, πήζει ο τόπος και δεν μπορείς ούτε καφέ να πιεις χωρίς να wait to be sitted/served για κάνα τέταρτο. Και υποσχέθηκα στον εαυτό μου, να μην το κάνω ποτέ αυτό το πράμα (όπως έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην κάνω ποτέ ταξείδι οργανωμένο με γκρουπ), αλλάάάάά…
…άλλα, που λέτε, όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο θεός γελάει και την ώρα που εγώ έδινα την υπόσχεση, οι ουρανοί ήταν ανοιχτοί και γέλαγαν εις βάρος μου. Ένα χρόνο μετά, βρέθηκα κι εγώ σε ένα τέτοιο κολασμένο καράβι: όλα πρέπει να τα δοκιμάζει ο άνθρωπος μια φορά στη ζωή του -ειδικά όταν του τα προσφέρουν αγαπημένα πρόσωπα με τη μορφή δώρου. Έτσι, λοιπόν τά’φερε η μοίρα και επιβιβάστηκα στο σούπερ ντούπερ πλεούμενο.
Για το πλεούμενο δεν έχω να πω πολλά, εκτός από το ότι το προσωπικό ήταν υπερ-καταπληκτικό, υπέρ-ευγενικό και υπέρ-συμπαθητικό: η δουλειά που κάνουν αυτά τα παιδιά είναι ίδια με αυτήν που έκαναν οι σκλάβοι στις αποικίες, χωρίς πλάκα. Η διαφορά είναι πως δεν τους μαστιγώνουν, αντιθέτως τους πληρώνουν κάτι ψίχουλα. Δεν είναι τυχαίο που όλοι τους ήταν είτε από τη Νοτιοανατολική Ασία, είτε από τη Λατινική Αμερική είτε από την Ανατολική Ευρώπη. Το αφήνω στην άκρη, πάντως τώρα που το ανακάλυψα, νομίζω πως είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους δε με ξαναβλέπω να κάνω τέτοιου τύπου διακοπές.
Κατά τα άλλα, το πλεούμενο ήταν κάτι μεταξύ Las Vegas και χλιδοκατάστασης τύπου Dubai -τίγκα στην αμερικανιά. Πάντως, αν επιλέξεις να βγεις έξω με το που ρίχνει άγκυρες, να εκδράμεις ολημερίς στα πέριξ και να επιστρέψεις two seconds before the last call, όλα καλά, είσαι πλέον εντελώς dead για να ασχοληθείς με την αμερικανιά, πας σχεδόν κατευθείαν για ντους και ύπνο (όπερ και ήτο η τακτική της γράφουσας).
Τι πρέπει [και τι μπορείς] να κάνεις, λοιπόν, αν βρεθείς σε αυτά τα μέρη για λίγες ώρες; Με εξαίρεση τη Βαρκελώνη, όπου μείναμε παραπάνω (πριν την αναχώρηση και μετά την επιστροφή) και είμαστε πολύ ευτυχείς γι’αυτό, στους άλλους προορισμούς είχαμε στη διάθεση μας περί τις 10 ώρες καθ’έκαστον. Αν έχεις οργανωθεί καλά και αξιοποιήσεις τα καλά οργανωμένα μέσα μεταφοράς, πάντως, μπορείς να κάνεις αρκετά πράγματα μέσα σε αυτές τις 10 ώρες. Για να δούμε λοιπόν:
Monaco: Το κακόμοιρο το μικρό πριγκηπάτο αναπτύχθηκε τουριστικά στα 60s και είνται τίγκα στα μπετονένια κουτιά και στα ακριβά γιωτ. Με λίγη τύχη και πολλή προσπάθεια, καταφέρνεις να δεις 3 εκατοστά θάλασσας ανάμεσα στα πανάκριβα πλεούμενα. Πάντως, μια βόλτα στην παλιά πόλη, για να δεις τον Καθεδρικό, το Παλάτι και την esplanade με τα κανόνια και τη θέα, επιβάλλεται. Έτσι κι αλλιώς, τα έχεις δει όλα μέσα σε ένα τέταρτο. Η θέα πάντως αποζημιώνει τους θαρραλέους που θα ανέβουν στο λόφο με τα πόδια.
NB: η πριγκήπισσα Grace Kelly είναι θαμμένη μέσα στον Καθεδρικό.
Extra tips: Ο εξωτικός κήπος με τους κάκτους είναι μάλλον το σπουδαιότερο αξιοθέατο του μικρού φορολογικού παραδείσου. Μια επίσκεψη το Ωκεανογραφικό μουσείο, επίσης αξίζει τον κόπο (hint: έχει και μπόλικους Nemo και Doris!).
Livorno-Pisa-Firenze
Το Λιβόρνο ιδρύθηκε από τους Μέδικους, τότε που ήταν παντοδύναμοι και εξουσιάζαν τα πάντα: καθώς το λιμάνι της Πίζας ήταν σε ποτάμι, δεν επαρκούσε πλέον για τις πλούσιες εμπορικές δραστηριότητες της Φλωρεντίας, κι έτσι οι Μέδικοι έφτιαξαν το Λιβόρνο, το οποίο ήταν κάποτε το μεγαλύτερο λιμάνι της Ιταλίας. Καταστράφηκε ολοσχερώς στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο κι έτσι πλέον δεν έχει σπουδαίες ομορφιές να επιδείξει -πάντως έχει ισχυρή αριστερά, γεγονός αξιοσημείωτο για μια πόλη της Βόρειας Ιταλίας. Έξω από το Λιβόρνο, υπάρχει μια τεράστια νατοϊκή βάση, είναι ομολογουμένως εντυπωσιακή σε μέγεθος.
Η γειτονιά του διάσημου Πύργου είναι μάλλον η γραφικότερη -αλλά και η τουριστικότερη- στην Πίζα. Πρόκειται για λίγα οικοδομικά τετράγωνα, στο κέντρο των οποίων δεσπόζει ο Καθεδρικός, το στραβό του Καμπαναριό και το Βαπτιστήριο (πολύ εντυπωσιακό το Βαπτιστήριο). Μην πάτε πριν τις 10 το πρωί, είναι ακόμα κλειστά. Στα πέριξ αφθονούν τα κλασικά ιταλικά πολύχρωμα σπιτάκια με τις κλασικές τουριστιές. Η υπόλοιπη πόλη πάντως, μάλλον διαθέτει κάποιες ομορφιές και τα γεφύρια της στον Άρνο χτίζουν ένα γραφικό τοπίο. Η ατυχία της Πίζας είναι πως βρίσκεται δίπλα στη Φλωρεντία, κι έτσι κανείς σχεδόν δεν ασχολείται μαζί της. Πράγμα, όχι και τόσο κακό, ίσως, μιας και οι ορδές των τουριστών την αφήνουν στην ησυχία της, κι έτσι παραμένει αυθεντική.
Τώρα, για τη Φλωρεντία, ό,τι και να πω θα είναι λίγο. Μην πάτε Αύγουστο πάντως, γιατί όλη η μαγεία εξαφανίζεται μέσα στους χιλιάδες επισκέπτες, ενώ οι ουρές για τα μουσεία είναι πολύ αποκαρδιωτικές. Καθώς είχα ήδη ξαναπάει, δεν είχα κανένα άγχος να δω τα κλασικά (Accademia, David, Uffizi, Santa Croce κλπ). Το Palazzo Pitti μου ξέφυγε και αυτή τη φορά, αλλά θα το καταφέρω κάποια στιγμή. Αυτό πάντως μου έδινε την ελευθερία να βολτάρω ανέμελα στα δρομάκια και να λυπάμαι όλους εκείνους που έκαναν ουρές κάτω από τον ήλιο για να μπουν στο Duomo και στα μουσεία. Εννοείται πως το Duomo είναι εντυπωσιακό, όσες φορές και να το δεις. Ομοίως και το Ponte vecchio. Από αυτήν την επίσκεψη πάντως, πιο πολύ θα θυμάμαι την Tratoria Anita στην Via del Parlascio, λίγο πριν τη Santa Croce (καταπληκτική pasta και τέλειο κρασί!), και τα παγωτά του Vivoli στην ίδια γειτονιά.
Roma
Τα ίδια με τη Φλωρεντία, ισχύουν και για τη Ρώμη: εφόσον την έχεις ξαναδεί, αν έχεις λίγες ώρες στην διάθεσή σου, κανένα άγχος: βολτάρεις από το Colosseo ως τη piazza Venezia και μετά τη Fontana di Trevi, περπατάς μέχρι το Κοινοβούλιο και το Πάνθεον, βγαίνεις στην Piazza Navona και καταλήγεις στο Campo de’ Fiori (οπωσδήποτε στάση εκεί για καφέ, είναι αρκετά αυθεντικά, ειδικά αν είναι μέρα αγοράς και είναι από τις αγαπημένες πιάτσες των ντόπιων), κι αν προλάβεις, κάνεις μια βόλτα και από τον Άγιο Πέτρο και τέλος. Αν πάλι, δεν έχεις ξαναπάει στη Ρώμη, καλύτερα να μην το επιχειρήσεις, αν δεν έχεις τουλάχιστον 5 μέρες στην διάθεσή σου, είναι πολύ frustrating να έχεις χρόνο μόνο για το ένα εικοστό από όσα προσφέρει η πόλη. Προτιμότερο είναι να μείνεις στην Civitavecchia να χαζεύεις τα καράβια στο λιμάνι!
Napoli/Campania
Ντάξει, ό,τι και να πω είναι λίγο. Και μόνο η θέα του Βεζούβιου μπαίνοντας στο λιμάνι, αρκεί. Τα περίχωρα της Νάπολης διαθέτουν δαντελωτές ακτές πανέμορφες, χωριουδάκια όπως το Positano ή το Sorrento (εκεί, στου da Franco, θα φας την καλύτερη πίτσα του κόσμου), την ακτή Amalfitana με τις υπέροχες θάλασσες και την πανέμορφη φύση (όχι για Αύγουστο, όμως, ήδη από τις 9 το πρωί ο δρόμος προς τις παραλίες είναι πηγμένος στην κίνηση), και φυσικά αρχαία αρκετά για να βλέπεις για κάνα τρίμηνο. Η Πομπηία είναι μάλλον ο πιο εντυπωσιακός αρχαιολογικός χώρος που έχω δει ποτέ, όχι τόσο επειδή είναι όμορφος, αλλά επειδή είναι καλά διατηρημένος και δίνει μια πολύ σαφή εικόνα του τρόπου ζωής των Ρωμαίων στον 1ο αι. π.Χ. Χαρακτηριστικά, σε πολλά σημεία έχουν διατηρηθεί ως και οι τοιχογραφίες ή τα επιχρίσματα των τοίχων, στις κουζίνες φαίνονται οι φούρνοι, στα υπνοδωμάτια τα πέτρινα κρεβάτια, ενώ το θέατρο και η αγορά είναι σαν ζωντανά.
Η Καμπάνια γενικά θυμίζει πάρα πολύ οικεία πράγματα σε μας. Το τοπίο είναι παρόμοιο, οι θάλασσες επίσης, και οι συμπεριφορές ομοίως. Όσο τραγουδιστά και να μιλάνε οι Ιταλοί, όταν πλακώνονται στους δρόμους ή βρίζονται για μια προτεραιότητα ή ένα stop που παραβιάστηκε, οι λέξεις δεν έχουν σημασία, μπορείς εύκολα να καταλάβεις τι παίζει, ακόμα και αν δεν μιλάς ιταλικά (αν καταλαβαίνεις, κοκκινίζεις για πάρτη τους, χα χα χα!).
Η Νάπολη είναι μια πολύ τυπική πόλη του νότου. Βρόμικη, ακατάσταστη, με κεραίες τηλεοράσεων στις ταράτσες, μπουγάδες στα μπαλκόνια, σκουπίδια στους δρόμους, φθαρμένα κτήρια που αν ανακαινιστούν θα κάνουν τη Φλωρεντία να μοιάζει με μικρή επαρχιακή πόλη. Στα στενά όμως, γύρω από τη via Toledo και τη via Medina, η ζωή ξεχυλίζει, όσο και η φτώχια. Είναι άδικο να χαρακτηρίσεις τη Νάπολη με μια λέξη, γιατί είναι και άσχημη και όμορφη, και τσαμπουκαλεμένη αλλά και γοητευτική, μπαρόκ αλλά και ανάλαφρη. Ή που θα σε γοητεύσει ή που θα θες να φύγεις στο πρώτο πεντάλεπτο. Εγώ λέω να ξαναπάω για καμιά βδομάδα πάντως, για να φχαριστηθώ το ιστορικό κέντρο, να δω το Paestum και το Herculeanum και να κάνω βόλτες στην πέριξ φύση.
Mallorca
Πόσο κλισέ ακούγεται η φράση «η Μαγιόρκα είναι τουριστική»; Απόλυτα κλισέ. Γι’αυτόν ακριβώς το λόγο και δεν είναι ακριβής. Η Μαγιόρκα έχει βέβαια πολλά all inclusive μπετονένια ξενοδεχεία και ένα night life τύπου Φαληράκι. Έχει όμως και ένα πολύ καλά διατηρημένο ιστορικό κέντρο στην Palma και ένα σωρό γραφικά χωριουδάκια και εντυπωσιακά βουνά για εξερεύνηση, περπάτημα και αναρρίχηση, μπόλικη ιστορία και χνάρια από όλους τους λαούς που την κατείχαν κατά καιρούς (Άγγλους, Γάλλους, Άραβες, Μαυριτανούς κ.λπ.). H Μαγιόρκα είναι καταλανική, όπως όλες οι Βαλεαρίδες, οπότε δεν βλέπεις εκεί τυπική Ισπανία. Το κάστρο δεσπόζει πάνω στην παραλία, δίπλα στον Καθεδρικό (του οποίου το ιερό έχει φιλοτεχνήσει ο Gaudi παρακαλώ, ενώ οι φωτισμοί που δημιουργούνται από τα βιτρώ θυμίζουν ντισκομπάλα! -επίσης, το παρεκκλήσι δίπλα από το ιερό είναι όσο γκόθικ μπορείς να φανταστείς!). Από εκεί μέχρι την plaça d’Espana ξεδιπλώνεται ένα δίχτυ από μικρά δρομάκια με εκείνα τα χαρακτριστικά χρώματα και παραθυρόφυλλα της Μεσογείου. Σε κάθε γωνιά μπορεί να πετύχεις ένα χαριτωμένο μαγαζάκι, ένα κτήριο εποχής μοντερνισμού (plaça Weyler και plaça Mallor πχ) ή άλλες εκπλήξεις. Από την plaça d’Espana, μπορείς να πάρεις το παλιό ηλεκτρικό τρενάκι (σαν το τρενάκι του Πηλίου, για όσους το θυμούνται) και να διασχίσεις την βορειοδυτική πλευρά του νησιού, να θαυμάσεις την όμορφη φύση και τα άγρια βουνά, για να φτάσεις στο Soller, ένα γραφικό χωριό με το λιμάνι του (στο λιμάνι πας με τραμ, εξίσου παλιό με το τρένο). Στο port Soller ψάξε να βρεις τα Gelats artisans (σπιτικά παγωτά), στο δεξιό του μέρος: εκεί θα φας το καλύτερο παγωτό της ζωής σου (συστήνω dulce de lecche granizado -που μας έφερε και αναμνήσεις αρχεντίνικες -μιαμ!).
Barcelona
Την άφησα τελευταία, επειδή εκεί περάσαμε τις περισσότερες μέρες, αλλά κι επειδή της το χρωστάω. Πριν από αυτό το ταξείδι, έλεγα πως προτιμώ τη Μαδρίτη από τη Βαρκελώνη: έφταιγε που δεν την είχα δει καλά. [Τώρα πρέπει να ξαναπάω στη Μαδρίτη, να ρην δω κι αυτήν πιο καλά και να καταλήξω]. Η Βαρκελώνη, ακόμα και στο peak της τουριστικής περιόδου είναι σκέτη απόλαυση, και μόνο για τα κτήρια της εποχής μοντερνισμού δλδ, αν μη τι άλλο. Αλλά και για τα tapes bars (έτσι λέγονται τα τάπας στα καταλάνικα) στο Barrio Gottico και στο Raval. Εκτός από τη Sagrada familla που είναι ντροπή να μην πας να την δεις, έχω κι άλλα tips:
Casa Pedrera και Casa Batlo στο Passeig de Gracia: δύο ιδιωτικά σπίτια φτιαγμένα από τον Gaudi. Στην Pedrera μάλιστα έχει φιλοτεχνήσει και τα έπιπλα. Κυματιστό σαν θάλασσα το ένα, πιο «βουνίσιο» το άλλο. Πώς είναι δυνατόν να φτιάχνεις κτήρια χωρίς ούτε μία γωνία; Πόσο ιδιοφυΐα μπορεί να είναι ένας τέτοιος αρχιτέκτονας; Και πόσα χρώματα χωράνε σε ένα σπίτι;
οδος Laietana 29: κομιξάδικο πολύ καλά ενημερωμένο, για όσους αγαπάνε τα βιβλία με εικόνες. Μάλιστα, διαθέτει και ντόπιους κομίστες, αλλά και βιβλία στα καταλάνικα. Τα παιδιά που το έχουν είναι υπερπρόθυμα να εξυπηρετήσουν και τον πιο απαιτητικό και παρέχουν πλούσιες πληροφορίες.
Palau de Musica: δημιουργημένο από τον Lluís Domènech i Montaner (ο οποίος έχει φτιάξει και το Gran Otel στην plaça Weyler της Μαγιόρκα), για να στεγάσει την ορχήστρα της περιοχής στις αρχές του 20ου αι. (με χορηγία του Orfeo Català), αυτό το «Μέγαρο Μουσικής» απευθύνεται σε όλους και φιλοδοξεί να κάνει τη μουσική προσιτή σε όλους, γεγονός που ενσαρκώνεται στην αρχιτεκτονική του (αρχικά δεν υπήρχαν καν πόρτες, η είσοδος ήταν μια πιλωτή που οδηγούσε στα εκδοτήρια και τις αίθουσες). Η μεγάλη του αίθουσα χωράει 1500 άτομα (και δεν την φαίνεται) και είναι φιλοτεχνημένη με φυσικά μοτίβα και καταλάνικα σύμβολα. Η ακουστική είναι εξαιρετική και στη μικρή αίθουσα, όπου απολαύσαμε ένα κονσέρτο αφιερωμένο στον Μαγιορκίνο συνθέτη και τργαουδοποιό G. d’Efak (πιάνο-κιθάρα-φωνή) , στα πλαίσια των 30λεπτων κονσέρτων που οργανώνει τις Κυριακές το Palau. Την ίδια ώρα στην αυλή της εισόδου έπαιζαν κέλτικα -δωρεάν.
Park Güell: Υποθέτω πως γνωρίζετε ήδη, ότι στις αρχές του ο 20ου αι., ο Eusebi Güell, φίλος, συνεργάτης και χορηγός του Gaudi, είχε την ιδέα να διαμορφώσει αυτό τον τεράστιο χώρο σε οικιστική περιοχή για την ανώτερη τάξη, κατά τα πρότυπα των βρετανικών πάρκων. Έτσι, ο Gaudi άρχισε να εργάζεται, αλλά πρόλαβε να χτίσει μόνο τέσσερα κτήρια και να διαμορφώσει το χώρο της πλατείας και της αγοράς. Το πλάνο δνε πήγε καλά -δεν πούλαγε-, κι έτσι το σχέδιο εγκαταλήφθηκε. Παρ’όλα αυτά, το σπίτι του φύλακα (που σήμερα στεγάζει μουσείο της πόλης), το σπίτι-τούρτα (εμπνευσμένο από το παραμύθι Χάνσελ και Γκρέτελ) και ο διάσημος χαμελαίοντας στο συντριβάνι εξακολουθούν να προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες. Ο χώρος αγοράστηκε στη δεκαετία του ’30 από την πόλη της Βαρκελώνης και πλέον είναι δημόσιο πάρκο. Μια βόλτα εκεί, είναι πραγματικά σαν παραμύθι.
Montjuïc, ο εβραϊκός λόφος: εκεί βρίσκεται το Μουσείο Μιρό (κλειστό τις Δευτέρες, εμείς την πατήσαμε!), το Μουσείο Καταλανικής τέχνης (ένα τεράστιο και εντυπωσιακό κατασκεύασμα), ένα από τα ολυμπιακά στάδια και ένα σύγχρονο ανοιχτό θέατρο χτισμένο κατά τ απρότυπα του αρχαιοελληνικού είναι λίγα από αυτά που μπορεί να δει κανείς εκεί. Μπορεί επίσης να βολτάρει για ώρες στη φύση. Η ανηφόρα είναι ζόρικη, εξού και συστήνουμε να πάρετε το τελεφερίκ από την Paral.lel.
El Bitxo: καταπληκτικό tapes bar πίσω από το Palau. Δοκιμάσαμε τορτίγια, τυρί πράσινο (ζυμωμένο με σπανάκι) και τυρί κόκκινο (ζυμωμένο με ντομάτα) και θα τα θυμόμαστε για καιρό.
Lobo και Mirinda: τσαχπίνικα, όχι ακριβά και χαριέστατα καφενεία στην οδό Xucla, πίσω από τη Rambla από την πλευρά του Raval (μετρό Liceu). Στο Lobo κάνουν και ωραίο πρωινό.
Αυτά τα ολίγα προς το παρόν -και πάμε γι’άλλα! 🙂
Stazybο Hοrn said:
καλά σε πήρε το μάτι μου… 🙂
http://natgeotv.com/uk/cruise-ship-diaries
roadartist said:
….μου θύμισες στιγμές στην Ιταλία.. με τις φωτο σου.. και ξαναταξίδεψα εκεί..
Ισπανία θέλω να πάω..σαν τρελή ;Ρ
Aura Voluptas said:
Δώρο ? Δώρο ?????? Θέλω κι εγώ τέτοιο δώρο !!!!
Μπράβο στο κουράγιο σας, θαυμάσιες οι φωτογραφίες και … καλή συνέχεια ! 😉
Έχω πάει μόνο στο Μόντε Κάρλο και τη Ρώμη . Το πρώτο θεωρώ ότι είναι υπερτιμημένο . Η Ρώμη δεν χορταίνεται !
( ‘νταξ … αυτή τη φορά δεν ζήλεψα τόοοσο πολύ γιατί το ταξίδι με καράβι – οποιουδήποτε μεγέθους – δεν είναι και το καλύτερο μου . αλλά είπαμε, αν ήταν δώρο , θα έκανα την καρδιά μου πέτρα χε, χε )
vangelakas said:
«Νάπολι – Κατάληψη»
loooooooooool
Snowball said:
Μου πάτησες τον κάλο τώρα, έχω λυσσάξει για ένα ταξίδι στο εξωτερικό αλλά ο μπέμπης με κρατάει δεμένο… Του χρόνου το καλοκαίρι όμως λέμε να τον πάρουμε και να περάσουμε τα σύνορα…
Υπέροχο ποστ, ωραίες φωτογραφίες, πάντα τέτοια!!!
🙂
Μαρια-Μαρια said:
Πες μου προτεινεις τις κρουαζιερες για οικογενειες ? ο Παυλος για την ωρα δεν μπαινει σε αεροπλανο και ειχε δει ενα ντοκιμαντερ φετος που μιλουσε για τα μεγαλυτερα κρουαζιεροπλοια του κοσμου και ζητουσε να παει ¨»κουραζέρα» οπως το λεει, γιατι ειναι ταξιδι με πλοιο.
antidrasex said:
Μα πως να μην αγαπήσεις το Livorno και τους οπαδούς της ποδοσφαιρικής της ομάδας;
BERLUSCONI pezzo di merdaaaa!!!!
Oh Bella Ciao Bella Ciao Bella Ciao Ciao Ciao
Μ’αρέσει πολύ και η πρώτη φωτογραφία με τους κάκτους, ειδικά ο μεσαίος. Τι σου τράβηξε το μάτι και την έβγαλες, άραγε? 😆
Кроткая said:
Stazybo, χαχα, όχι, σε άλλο καράβι ήμασταν, αλλά δεν έχει σημασία όλα ίδια είναι.
Roadartist, την Ισπανία την συστήνω ανεπιφύλακτα, να πας οπωσδήποτε. Δεν έχω πάει παντού, αλλά μου έχουν πει πως Ανδαλουσία, Γκαλίσια, Καταλωνία και γενικά, κάθε περιοχή είναι εντελώς διαφορετική.
Πού πήγες στην Ιταλία;
Βαγγέλαξ, χαίρομαι να κάνω τους ανθρώπους να γελούν.
Χιονόμπαλα και Μαρία, είστε περίπου στην ίδια κατάσταση, από όσο έχω καταλάβει και να σας πω τα εξής:
νομίζω πως ένα τέτοιου τύπου ταξείδι είναι ό,τι πρέπει για οικογένειες με μικρά παιδιά. Εκτός του ότι έχουν ειδικά προγράμματα για τους μικρούς, προσφέρουν ένα σωρό διασκεδάσεις και θεάματα (άλλο που εμένα δε μου άρεσαν, αυτό δε σημαίνει πως δεν υπήρχε κόσμος που πέρναγε τέλεια) κι επίσης μπορείς να κάνεις τα πάντα με το ρυθμό σου και να προσαρμόσεις όσα προσφέρει το καραβι και τις εκδρομές που θα κάνεις στις δικές σου ανάγκες και προτεραιότητες. Για να καταλάβετε, είδα μέχρι και μωρά της αγκαλιάς, αλλά και ανθρώπους σε αναπηρικό καροτσάκι (πάρα πολλούς), ηλικιωμένους με κινητικά προβλήματα κ.λπ. Είναι γενικά «προστατευμένες» και «άνετες» διακοπές. Απλά λίγο κονσέρβα.
Τα προβλήματα είναι δύο: αν θες διακοπές ηρεμίας και χαλάρωσης, δεν σου κάνει. Ακόμα και αν δεν κάνεις το εξοντωτικό πρόγραμμα που κάναμε εμείς, το να επιλέξεις πχ να μείνεις μέσα στο πλοίο, δεν εξασφαλίζει ηρεμία. Στο δικό μας τα μόνα ήρεμα μέρη (χωρίς μουσικές και φασαρία εννοώ) ήταν στο τελευταίο κατάστρωμα, όπου δε μπορούσες να ηρεμήσεις (και να διαβάσεις το βιβλίο σου πχ) από τον αέρα.
Το άλλο θεματάκι είναι το οικονομικό: ακριβή τιμή δεν ξέρω (καθώς ήταν δώρο), αλλά υποψιάζομαι τσιμπημένα πράγματα.
Χάβ φαν!
Άουρα, χε χε, πρόσεχε τι ζητάς, γιατί μπορεί και να το πάθεις!
Για το Μόντε Κάρλο, συμφωνώ, υπάρχουν πολύ ωραιότερα μέρη στην Κυανή Ακτή, όπως η Νίκαια ή η Αντίμπ πχ. Για τη Ρώμη, επίσης εννοείται πως συμφωνώ. Κοίτα να πας Βαρκελώνη, θα πάθεις πλάκα.
Α, κι εσένα σε πειράζει το καράβι; Πάρε αεροπλάνο παιδί μου, να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο! [εγώ πάλι όσο πιο πολλή θαλασσοταραχή έχει, τόσο περισσότερο καλά περνάω!]
Αντιδρασοτέτοιε, α, ναι, τα μάθαμε κι αυτά. Πήγαμε και στο γήπεδο, αλλά ήταν κλειστό δυστυχώς. Λολλ για τους κάκτους, έχω κι άλλες τέτοιες, αλλά είναι και οι φάτσες μας μέσα και δεν μπορώ να τις ανεβάσω. Βλέπεις, πηγαίναμε και χώναμε τις μούρες μας μες τους κάκτους! :Ρ
Snowball said:
Δεν είμαι φίλος σε οτιδήποτε πλεούμενο, ασχέτως που κάνω την ανάγκη φιλότιμο τα καλοκαίρια για να πάω διακοπές αλλά η κρουαζιέρα δεν είναι μέσα στις πρώτες μου επιλογές… Του χρόνου που ο μπέμπης θα είναι 1,5 λέμε να τον πάρουμε και να πάμε στο εξωτερικό, σε μια πόλη, όχι καφρίλες, να τη δούμε και να γουστάρουμε… Μεγαλώνοντας ο μικρός θα ξαναρχίσουμε τα παλιά (και καλά)… 🙂
Υ.Γ. Το τελευταίο ταξίδι όξω που έκανα ήταν πριν από 1,5 χρόνο στην Ρώμη που πρέπει να είναι η ωραιότερη πόλη του κόσμου και ήταν τέλεια…
Στην Ισπανία επίσης γαμάτη είναι η Σεβίλλη και επίσης πολύ ωραίος προορισμός στην Ιβηρική είναι η Λισσαβώνα που είναι η πόλη του εξωτερικού που μάλλον αγαπώ πιο πολύ από όλες όσες έχω δει…
Δύτης των νιπτήρων said:
Μάλιστα… καλή είναι κι η ζεστή Δύση… 🙂
HappyHour said:
Εξαιρετικό ποστ, μουρλια οι φωτογραφίες. Βέβαια έχεις κάνει στροφή προς συνήθειες της μπουρζουαζίας 😛 αλλά συχγωρείσε λόγω εξαιρετικού ταλέντου στην γραπτή απόδοση των ταξειδίων σου.
Εννοείται πως καραζηλεύω χαχα
Τα φιλιά μου και πάλι (τρελό καρναβάλι)!
Stazybο Hοrn said:
Αν πετύχεις τη σειρά των ντοκιμαντέρ, πάντως, Κροτ, θα έχεις ντεζαβί. Κι αν γινόταν εκ των προτέρων θα είχες σοβαρό δίλημμα τι να κάνεις με το δώρο…
renata said:
Τέλειαααααααααααααααααααα!! Ζήλεψα την Ιταλία, που μου έχει γλιτώσει ακόμα και νοστάλγησα τη Βαρκελώνη! Τι καλά που είδα μερικά γνώριμα μέρη!! 🙂 Μόνο το Palau de la musica δεν έχω δει, αλλά πού θα μου πάει! 😉
Υ.Γ.Βλάσφημηηηηηηηηηη! Προτιμάς Μαδρίιτη αντί Βαρκελώνης? Απαπα Μπάρτσα και τα μυαλά στα κάγκελα!!
Πίσω απ΄τη Βία Λαγιετάνα είναι πολύ όμορφη η συνοικία (γύρω απ΄το Μουσείο Πικάσο) , καλύτερη κι απ’ τη Ραβάλ! 😉
Καλώς να μας έρθεις! 🙂
Μαρθα said:
Ότι η Raval είναι κάτι καλό πρώτη φορά το ακούω! Το Borne είναι κυριλλέ μέρος αν και γεμάτο σε μετανάστες από αυτούς που οι Έλληνες δε χωνεύουν συνήθως, το Raval βρώμικο, επικίνδυνο και γενικώς αν δεν είσαι τρελαμενος με μπάφους έλληνας -που συνήθως ετσι ειναι οι έλληνες που έρχονται να μείνουν εδω δυστυχως- ποιος ο λόγος να πας?!
Кроткая said:
Μαρθα, καλώς ήρθες. Προσωπικά δε μου φάνηκε καθόλου επικίνδυνο το Raval, βρόμικο ίσως, αλλά η αλήθεια είναι πως αυτό δε μας πείραξε και πολύ, γιατί εντοπίσαμε διάφορα χαριτωμένα μπαρ και καφενεία που μας άρεσαν.
Από κει και πέρα, και τρελαμένοι με τους μπάφους να ήμασταν (που δεν…), μάλλον δε θα ήταν το κίνητρό μας για τη Βαρκελώνη: βλέπεις, μένουμε σε απόσταση μισαώρου από την Ολλανδία.
Το Borne δεν ξέρω ποιο είναι. Πάντως, εμείς με τους μετανάστες δεν έχουμε κανένα πρόβλημα.
[Αν και, τώρα που το σκέφτομαι… κυριλέ+μετανάστες? αρκετά αλλόκοτο σαν συνδυασμός].
duke_zappa said:
xairetismata apo thn emorfh pragaaaa!
χαρη said:
τι εξαιρετική ξενάγηση Κροτ!
(απ’ τις φωτογραφίες, όπως καταλαβαίνεις, θα τσιμπήσω αυτήν με τους κάκτους καμιά ώρα 😀 )
κι εγώ δεν είμαι στις διακοπές τού πολλού τρεξίματος, αλλά σε καταλαβαίνω… Ωραίο δώρο! Τυχερή! Άντε, καλή συνέχεια
partizana said:
Α πάρα πολύ ωραία όλα!Βέβαια εγώ θα προτιμούσα να πήγαινα σε ένα μέρος και να το γυρνούσα όλο μέχρι εξαντλήσεως αλλά κι αυτό που έκανες εσύ δεν είναι κι άσχημο. Εγώ πήγα Κεφαλλονιά αλλά μια βδομάδα ξεκούρασης εξαφανίστηκε μέσα σε 5 λεπτά, μόλις πάτησα το πόδι μου στην τσιμεντίλα και την υγρασία. Πφφφφφφφφ….ψάχνω να βρω εθελοντές για κανά σ/κ στην Οχρίδα τώρα αλλά μέχρι κι εκεί πρέπει να πάρεις δάνειο, πολύ φτώχεια μας βάρεσε!!!καλή συνεχεια!!
silentcrossing said:
Ε, μετά από αυτό τον καταιγισμό εικόνων σκύβω ταπεινά το κεφάλι και υπόσχομαι να μην σε ξανακοροϊδέψω ποτέ.
(Μα ούτε μία θολή βρε θηρίο;)
🙂 🙂 🙂
Γιώργος Κατσαμάκης said:
Μια φορά έβγαλε καθαρές φωτογραφίες και θα το κάνουμε και ζήτημα…. πφφφφφ
silentcrossing said:
Μεταξύ μας, για να την ενθαρρύνω να ανεβάζει συχνότερα φωτογραφίες το έκανα. Για να ‘χουμε να την κοροϊδεύουμε και το χειμώνα 😉
tsalapeteinos said:
Ενδιαφέρουσα η περιήγηση και οι φωτογραφίες, αλλά δεν με ικανοποιεί η αυτοκριτική σου για το ατόπημα να δεχτείς να ταξιδέψεις σε τέτοιο πλοίο (όργιο της υπερβολής και του κιτς από το κατάστρωμα και πάνω, γαλέρα από το κατάστρωμα και κάτω). Δεν προσπάθησες κάν να προκαλέσεις μια αξιοπρεπή ανταρσία ξεσηκώνοντας τους ναυτεργάτες και συμμαχώντας με προοδευτικούς αστούς συνταξιδιώτες! Ακόμα και συμμαχία με την… Καμόρα θα ήταν αποδεκτή, αφού έχει πει ο σ. Λένιν ότι συμμαχούμε ακόμα και με τον διάολο για να πετύχουμε τους στόχους μας!
Εμείς μένουμε πιστοί στα παραδοσιακά αγωνιστικά μπάνια του λαού στις θρυλικές εργατικές λουτροπόλεις, κάνοντας μια μικρή υπέρβαση φέτος: Καταφέραμε να βγάλουμε… νέο διαβατήριο, αξιοποιώντας τη θερινή ραστώνη και μειωμένη επαγρύπνιση της αρμόδιας εκδούσας αρχής! Ένα μικρό βήμα πιο κοντά λοιπόν σε κάποιον επίγειο σοσιαλιστικό παράδεισο 🙂
kanali said:
Καλώς την.
Όμορφη βόλτα!!!
(Το κείμενο θα το διαβάσω όταν επιστρέψω στην βάση μου.)
Από αυτά τα μέρη εγώ έχω περάσει από Ρώμη και Φλωρεντία.
island said:
Ντροπή αγαπητή. Να σας παίρνω τηλέφωνα και αντί να μου απαντάτε, να προτιμάτε αυτά τα μέρη από την θεσπέσια φωνή μου. Ντροπή 😛
koulpa said:
αμάν αδελφούλα μου.. κουράστικα να το διαβάσω.. όχι να το κάνω.. θα ήθελα 10 μέρες ξεκούραση μετά.. :):)
μετά τη μέση δάβαζα διαγωνίως.. ομολογώ.. ίσως ξαναέλθω.. :):)
την καληνύχτα μου :):)
Sophia said:
Τώρα κατανοείς τον πόλεμο που γίνεται για τις κρουαζιέρες εδώ στην Ελλάδα και τα φιλέτα που παίζονται και βέβαια, σε ποιούς θα πάνε τα χρήματα……
Πάντως, αν και κονσέρβα δεν είναι άσχημο το ταξίδι με πλοίο, εμένα με γοητεύει η θάλασσα, αλλά δεν είμαι απόλυτα βέβαιη ότι θέλω να την μοιράζομαι με ένα σωρό άλλους που δεν θα σμίγουν τα χνώτα μας… Πιο καλά να ναυλώναμε ένα πλοίο ένα σωρό ωραίοι τύποι και να γυρνάγαμε!!!
(Θέλω φωτό από το πάνω κατάστρωμα με τον αέρα και το βιβλίο να γίνεται φτερό στον άνεμο!!!)
;-ΡΡΡ
Darthiir the Abban said:
Τί λε ρε παναΐα μ’…
vista said:
cool, η διαφήμιση του Google έλεγε… Brauchen Sie Urlaub? (χρειάζεστε διακοπές;) αξιοθαύμαστο το γεγονός πως οι περιοχές σου άφησαν τόσο έντονες εντυπώσεις στην πυκνότητα του χρόνου ενός τέτοιου ταξειδιού… Χαιρετίσματα 🙂
scalidi said:
Πόσο μου αρέσουν τα ταξιδιάρικα ταξιδιωτικά σου…
Έτσι να περνάς υπέροχα.
faros said:
Καλημέρα, Καλό Σαββατοκύριακο !
Χριστίνα said:
Αχ,βρε ακούραστοι χιλιομετροφάγοι γιατί δε συνεννοούμαστε νωρίτερα?
Από 2 ως 12 Αυγούστου γυρίσαμε Milano,Como,Cinque Terre,La Spezia,Firenze
χάθηκε ο κόσμος να συναντιόμαστε κάπου?
Πάντως καταλήξαμε αν και νότιοι, ότι τα καλοκαιρινά βόρεια ταξιδάκια τα προτιμούμε,
με εξαίρεση τα χωριουδάκια Cinque Terre που ήταν απωθημένο μου.
Τώρα, τα κεφάλια μέσα ή έχει και συνέχεια διακοπών?
Φιλιά πολλά
μούργος said:
το ταξιδι θα ηταν μια χαρα αν ελειπε το παπορι
[χμμμ ωραιες φωτο, μαλλον ησουν μακρυα απο την καμερα κροτ! 😆 ]
.
καποτε βρεθηκα και εγω μετα πολυ πιεση φιλων και συναδελφων σε ενα τετοιο ταξιδι [δωρεαν εννοειται]
τρελλη εμπειρια, θα το ξανακανα μονο αν ηθελα να κανω κανα μαστερ στο θεμα αυτο.
πολλα τα ευτραπελα [μονο αργαλειο και καλαθοπλεκτικη δεν εκαναν μεσα στο καραβι για να μη βαριουνται οι ταξιδιωτες και φουνταρουν στη θαλασσα]
ειχα και ενα επεισοδιο με την μικροαστικη ταξη του καραβιου [τα γκαρσονια στα εστιατορια], εν αντιθεσει με τους σκλαβους στα υπογεια που καναμε αριστη παρεα [μονο λατζα δεν εκανα για να περασει η ωρα]
λοιπον οσον αναφορα το επεισοδιο τωρα:
εγω μονιμως κυκλοφορουσα ολη μερα με μια βερμουδα σκισμενη.
ενα βραδυ ειχε επισημο -χαχα- δειπνο απο το καπετανιο και μαλιστα στο προγραμμα εγραφε και για επισημη ενδυση.
φυσικα εμφανιστηκα και εγω με την βερμουδα μου , ο καπετανιος αν και λιγο σαστισμενος με χαιρετησε στην εισοδο αλλα το γκαρσονι αρνηθηκε να με σερβιρει λογω βερμουδας.
εγινε χαμος, αρχισα τις φωνες, του εξηγησα οτι η αυτη η σκισμενη βερμουδα ειναι το καλο μου ενδυμα και οτι δεν προκειτε με τιποτα να φυγω απο το τραπεζι και ετσι μετα απο παρεμβαση του υπευθυνου του εστιατοριου με σερβιρε κανονικα.
δεν μιλησε ο καπετανιος , δεν εκανε κιχ ο προισταμενος και βρεθηκε ενα υποτακτικο γκαρσονι να μου την πει.
renata said:
Μούργο, με την καρμιριά που δέρνει, δεν έχει κανείς αμφιβολία πως ήταν όντως το καλό σου ένδυμα! 😛 😛 😛
renata said:
που <b<σε δέρνει
μούργος said:
ρενατα για να καταλαβω το καλοπροαιρετο 😛 σχολιο σου:
πιο ενδυμα ηταν πιο καταλληλο απο την βερμουδα μου πανω στα καρακιτς αλκατραζ που περιφερονται στη θαλασσα με ταχυτητα κοντα στο μηδεν, που εκτος απο καποιους ασχετους που τους κανουν δωρο τετοια ταξιδια, συνηθως ειναι γεματα με συνταξιουχους αμερικανους και γριες με φουσκωμενα μαλλια και μεικαπ λες και βρισκονται σε σκυλαδικο [ολοι φυσικα μες την τρελλη χαρα], που τους προσφερουν αδιανοητα αφθονο φαγητο 20 φορες την ημερα [προφανως σκασμενοι στο φαι κουραζονται ευκολα και κοιμουνται περισσοτερο] και οταν δεν τρωνε τους προσφερουν [τους επιβαλλουν καλυτερα] απειρες δημιουργικες 😆 δραστηριοτητες γιατι η καταθλιψη παντα παραμονευει.
ο καπετανιος αλλα και οι σκλαβοι του υπογειου πολλες φορες μου ειχαν εκμυστηρευτει οτι απο αναγκη βρεθηκαν σε κρουαζεροπλοια [προτιμουσαν τα εμπορικα πλοια].
.
τελικα εχεις δικιο [ουτε την βερμουδα επρεπε να φοραω 😆 ]
Γιώργος Κατσαμάκης said:
Εξαιρετικές φωτογραφίες. Κανονικά φωτισμένο, αλλά κουνημένο το κείμενο.
μούργος said:
😆 😆 😆 😆
[το σχολιο σου παει για βραβειο στο διαγωνισμο: καντε και σεις ενα σχολιο για τον φλου κοσμο της κροτ]
renata said:
Άει μπίτου, τσίπη παγουρά ! 😛 😛 😛
μούργος said:
μα ρενατα πως μιλας ετσι @Γιώργος Κατσαμάκης
πνευματωδες το βρηκα το σχολιο του εγω!
[και μη μου πεις οτι ειναι πατριδα και αυτος; ]
Γιώργος Κατσαμάκης said:
Ου παντός πλειν ες Κόρινθον.
kostasK said:
Εντάξει, είμαι πλέον this close να αποκτήσω το χειρότερο θανάσιμο αμάρτημα (σύμφωνα με τον Fincher πάντα)!! Μπράβο παιδιά, φοβερό ταξιδάκι και ακόμα φοβερότερο review krot!
yoreekas said:
den to diavasa olo giati me empodizan ta dakrya. a sixtir pia me ta taksidia sas 🙂 🙂 🙂
Theorema said:
Κάθε φορά που κάνεις ταξιδιωτικό ρεπορτάζ λέω «θεε μου, ας μην τελειώσει!».
mpampakis said:
«Καταλωνία, Μονακό, Ιταλία και Βαλεαρίδες ήταν χοντρικά τα μέρη που είχαν τίμη να πατήσουμε το πόδι μας. Και πώς γίνονται όλα αυτά σε δέκα μέρες, θα ρωτήσετε.»
Απλούστατο, σας κυνηγούσε η Ίντερπολ.
Ήμουν σίγουρος ότι θα έφτανε κάποια στιγμή αυτή η μέρα…
kitsosmitsos said:
Κάποια στιγμή θα το σκεφτώ και το κρουαζιερόπλοιο. Φαίνεται ότι βλέπεις πολλά μέρη μαζεμένα και αυτό έχει το ενδιαφέρον του.
Στα επόμενα εύχομαι 😉
adikiaeinai said:
ΕΙναι άδικο να διαβάζεις για τις διακοπές κάποιου άλλου και εσύ να έχεις μείνει στην Αθήνα…
Кроткая said:
Επιστρέψαμε λοιπόν στη βάση μας, ανασυντασσόμαστε και σύντομα θα είμαστε έτοιμοι για νέες περιπέτειες. Αλλά προς το παρόν, πρέπει να συμαζέψουμε λίγο το βλογ, που μας το κάνατε παιδική χαρά, όσο λείπαμε! Πάμε λοιπόν:
Snowball, καταλαβαίνω, αν δεν αγαπάς τα πλεούμενα δε λέει. Υπάρχουν και τα αεροπλάνα, να πάρετε το μπέμπη σας και να πάτε!
Δύτη, έκαστος στο είδος του!
Χάππι, πέρασες καλά ρε?
Στάζυ, είμαι σίγουρη πως έτσι είναι.
Ρενάτα, όχι πια. Τώρα, δεν είμαι σίγουρη ποια να διαλέξω ανάμεσα στις δύο! Θα ξαναπάω Μαδρίτη και θα σου πω!
Duke, τυχερέ!
Χάρη, να τσιμπήσεις, όσες φωτογραφίες θες! Πήγες διακοπές;
Παρτιζάνα, κι εγώ αυτό προτιμάω, ένα μέρος και να το γυρίσω μέχρι εξαντλήσεως! Δεν βρίσκεις εθελοντές για Οχρίδα? Καλά, τι βλάκες που είναι ο κόσμος! Η Οχρίδα είναι τέλεια -και πάμφτηνη!
Σάιλεντ και Γιώργο, δε μαζεύεστε λέω γω που κάνετε και πνεύμα? Μου γίνατε εδώ μέσα υποκατάστατα του Μούργου? ΟΥΣΤ!
Τσαλ, ντάξει βρε Τσαλ, θα αυτομαστιγωθώ, αν το θεωρείς απαραίτητο! Και τι το’κνανες το νέο διαβατήριο; Για να πας μέχρι τις Σπέτσες το ήθελες; 😛
Ανιμάλι, κλαψ, λυγμ, σου χρωστώ μια συγγνώμη, γονυπετής τη ζητώ!
Καναλιώτη, επιβιώσατε?
Κούλπα, κι εγώ ένα μήνα ξεκούραση χρειάζομαι, αλλά τι να λέμε τώρα…
Καμ, δε σ’έχω, για replay!
Σοφία, εγώ πάλι δεν τον καταλαβαίνω το χαμό. Ο κόσμος από τις κρουαζιέρες αφήνει ελάχιστα λεφτά στους σταθμούς του, γιατί τα παίρνει όλα μέσα στο καράβι. Είναι σαν τα all inclusive ξενοδοχεία, τέτοιο τουρισμό θέλουνε;
Vista, ΠΟΙΑ διαφήμιση καλέ;
Σκαλιδάκι, κρίμα που μου ξέφυγες!
Φάρε, βρε βρε βρε, σαν τα χιόόόόνια!!!!
Χριστινάκι, γκρρρρ!!! Δεν θα συμπέφταμε, δυστυχώς, αλλά κάνατε τέλειες βόλτες και σας ζηλεύω!
Μούργε, είναι η πρώτη φορά που συμφωνώ μαζί σου και δεν έχω να πω τίποτα αντίθετο προς όσα λες -αλλά κι η Ρενάτα τά’χει τα δίκια της (κι εγώ με σορτς κυκλοφορούσα πάντως, χαχαχα!)
Κατσαμάκη, ααααα, εσύ δε βάζεις μυαλό με τίποτα λέμε! Να φύγεις ρε, να πας στη Λάσπη!!!
Μούργε, δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο από του λόγου σου! (Νομίζω πως αυτό το σχόλιο πρέπει να το έχω ξανακάνει προς εσένα).
Κώστα, εσύ κανόνισε να μου βρεις τους μπακλαβάδες που σου ζήτησα, ο καιρός γαρ εγγύς.
Γιωρίκα, αυτά τα άει σιχτίρ από τις τούρκικες σαπουνόπερες τα ξεσήκωσες?
Θεωρέμα, γυρίσατε μαντάμ; Σκάνδαλο καταντήσατε πλέον! 😛
Μπαμπάκη, εμείς δεν χρωστάμε, μουαχαχαχα! 😛
Κιτσεμήτσε, μπα, καλύτερα ανεξάρτητος και μόνος.
Αδικία είναι, συγγνώμη σου ζητώ, εύχομαι να κάνεις διακοπές σύντομα.
faros said:
Τι εννοείς «σαν τα χιόνια» ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Εσύ χάθηκες τελείως !!!!!!!!!!!!!!
Έχω να σε δω «σπίτι» μου … δυο (2) χρόνια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
HappyHour said:
Καλώς μας ήρθες και πάλι!!! (σου δώσαν τα πατ πατ μου;)
Πέρασα τόσο καλά που δυσκολεύομαι τα μάλα να προσαρμοστώ…
Καλο φθινοπωρο να ευχηθω (και όχι χειμώνα, έλεος πια να μην ξερουν τις εποχές!)!
(αντε και μολις συμμαζευτεις περιμένω πολιτικο ποστ για τα του Βελγίου…ποτε θα βγαλετε κυβερνηση οεο; )
κωστής said:
Ωωωω, τι όμορφες φωτογραφίες! Καλοπέρασες! 😀
Bravo Κροτ! Άντε να δούμε πότε θα (ξανα)πάω εγώ κανα ταξιδάκι … σκούριασα! 😛
υγ. τα σχόλια του μούργου και της renata όλα τα λεφτά! 😉
faros said:
Καλημερούδια … χιονισμένα !!!!!!!!!! 😀
Кроткая said:
Φάρε, έλα βρε Φάρε, πλάκα κάνω!
Χάππι, ένα φούσκο μου έδωσαν, αυτό είπαν πως μου έστελνες! 😛 Για το Βέλγιο, κάτσε να ενημερωθώ κι εγώ, έχω χάσει εξελίξεις! Αν και έχω κάτι να γράψω, αλλά δεν έχει σχέση με την κυβέρνηση. Άλλωστε κανείς δεν ασχολείται με την κυβέρνηση!
Κωστή, ε, πλησιάζει ένα ταξειδάκι και για σένα, αν δεν απατώμαι!
Φάρε, χιονισμένα καλοκαιριάτικα!? 😛
faros said:
Εμ, αφού λες σαν τα … χιόνια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
alepou said:
Μια χαρά σας βρίσκω, μες τη χλιδή! 😉
(δουλεύω τα άλλα μας projects αυτόν τον καιρό- ξέρεις εσύ!)
Кроткая said:
Έτσι, μπράβο, σε θέλω εργατική και φιλότιμη, μην αποσπάσαι από άλλα θέματα, όπως δουλειά, μαγειρική κλπ! 😛
[ελεεινέ αντιγραφέα! 😛 ]
Talisker said:
Θεε μου (αν υπαρχεις -που λεει και ενας κοινος φιλος)!!!!!!!!!!
ΚΡΟΤ!!!
τι υπεροχες φωτογραφιες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
λατρευω την Ιταλια ! εκλεισα τη σελιδα και τελικα ανοιξα ξανα για να σου πω οτι με ταξιδεψες…
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΕΡΗ ΓΙΑ ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ!
Кроткая said:
Talis, χαίρομαι που σου άρεσε!