Ποιος έχει κερδίσει όταν άνθρωποι που ζουν στην ίδια γειτονιά αποφεύγουν να κοιτάζουν ο ένας τον άλλο; Εντάξει, οι περισσότεροι μεγαλώσαμε και ζούμε σε μια μεγαλούπολη, όπου κυριαρχεί η αποξένωση και οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Ο τρόπος ζωής, οι γρήγοροι ρυθμοί, οι υποχρεώσεις, η έλλειψη χρόνου και όλα αυτά που μάθαμε να γράφουμε στις σχολικές μας εκθέσεις οδήγησαν εκεί. Προφανώς αυτή η αδιαφορία και η αποξένωση ήταν απλώς ο προθάλαμος για να φτάσουμε στο σημείο να φοβόμαστε τον διπλανό μας, όποιος κι αν είναι αυτός. Δε μιλάμε καν για έννοιες άπιαστες, όπως η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξη. Μιλάμε για την απλή και άδολη «καλημέρα».
Ποιος κερδίζει από αυτό; Προφανώς ο ίδιος που οπλίζει αστυνομικούς, ο ηθικός αυτουργός μιας έκρηξης στα σκουπίδια. Το επόμενο στάδιο είναι μάλλον να επιτίθεσαι προκαταβολικά σε αυτόν που θα σε κοιτάξει, έστω και από αφηρημάδα, επειδή ενδέχεται και να θέλει να σου κλέψει το πορτοφόλι. Δεν απέχει πολύ, φυσικά, από την λογική που οδηγεί τους ιδιωτικούς υπαλλήλους να στέκονται απέναντι στους «προνομιούχους» εργαζόμενους στο δημόσιο. Όλους εκείνους που είπαν πως ναι, ορθώς κόπηκαν τα προνομιακά επιδόματα και ο 13ος μισθός στο δημόσιο -αντί να σκεφτούν μήπως θα ήταν λογικότερο να διεκδικούσαν κι εκείνοι αντίστοιχα «προνόμια».
Μπορεί να ακούγεται πολύ γραφικό, αλλά συνήθως όταν σε ένα σύνολο, όποιο κι αν είναι αυτό, ο καθένας κοιτάει την πάρτη του, επιβουλεύεται τον διπλανό του, επειδή τάχα έχει πέντε δεκάρες παραπάνω, και η επιβίωσή του εξαρτάται από το θάνατο του άλλου -τότε αυτό το οργουελικό πράγμα δεν αποτελεί πια σύνολο, αλλά έχει μετατραπεί σε ζούγλα. Το θέμα είναι πως ακόμα και στη ζούγκλα υπάρχουν κανόνες, ναι, ναι, κανόνες που έχουν τεθεί από τη φύση, γιατί αλλιώς και η ζούγκλα θα είχε οδηγηθεί νομοτελειακά στον αφανισμό.
Δεν με ενδιαφέρουν οι συναισθηματισμοί και οι εκρήξεις οργής και αγανάκτισης, που καταγράφηκαν στο διαδίκτυο (και υποθέτω και στα ΜΜΕ, τα οποία δεν παρακολουθώ πια). Ο θρήνος της μάνας, η διασκορπισμένη σε τέσσερις χώρες οικογένεια, η οδύσσεια της πορείας από τις βόμβες του Αφγανιστάν, μέχρι τις βόμβες της Αθήνας. Όλα αυτά είναι η βασιλική οδός, για να ξεχαστεί το θέμα γρήγορα, αφού οι επόμενες ειδήσεις θα είναι η άφιξη του Αγίου Φωτός/Αρχηγού κράτους από την Ιερουσαλήμ, το ξεκοκάλισμα του οβελία, τα τροχαία της Δευτέρας του Πάσχα και η (ακριβοπληρωμένη) πορεία της φτωχής πλην τίμιας Ελλάδας στη Γιουροβίζιον.
Aφήνω στην άκρη τον παραλληλισμό με τον Γρηγορόπουλο, στην περίπτωση του οποίου κάηκε το σύμπαν (και καλώς κάηκε). Βλέπεις ένας 15χρονος Έλληνας νεκρός από μπάτσο στα Εξάρχεια δεν είναι το ίδιο με ένα 15χρονο Αφγανό νεκρό από βόμβα στα Πατήσια ή με έναν 24χρονο νεκρό Αλβανό εργάτη -πάλι από μπάτσο- στο Βύρωνα. Λες και δεν είναι όψεις της ίδιας κοινωνίας και τα τρία. Εκτός και αν τελικά ισχύει πως αυτή η κοινωνία συνηθίζει στους νεκρούς από σφαίρες αστυνομικών ή βόμβες, πράγμα μάλλον πιθανό και ενδεχομένως αναμενόμενο.
Μάλλον είναι ακόμα πιο εξοργιστικές οι παραμυθίες του Υπουργού για «καθεστώς επικουρικής προστασίας στην οικογένεια-«κηδεία δημοσία δαπάνη αι όπως αρμόζει στον πολιτισμό και τη θρησκεία του νεκρού παιδιού» (σε ποιο Τζαμί και σε ποιο νεκροταφείο, αλήθεια; Κωνσταντινουπόλεως; Σουφλίου;) – ταξιδιωτικά έγγραφα» και λοιπές παρηγοριές. Τόση άλλωστε είναι η διαφορά του σοσιαληστικού ΠαΣοΚ από την δεξιά ΝΔ: η τελευταία απλά δεν θα είχε κάνει τίποτα. Όμως, ακριβώς αυτά τα γιατροσόφια του Υπουργού δηλώνουν πως δεν αντιμετωπίζεται το υπαρκτό πρόβλημα της άθλιας και ταπεινωτικής διαβίωσης των μεταναστών, πως δεν εφαρμόζεται ένα ολοκληρωμένο και σαφές σχέδιο θεραπείας του μεταναστευτικού, πως δεν δίνεται καμία απάντηση στον εκκολαπτόμενο φασισμό. Στο κάτω κάτω, η κοινωνία ολόκληρη επωφελείται από αυτή τη μεσοβέζικη και μεσαιωνική κατάσταση: ναι, ναι, ολόκληρη η κοινωνία, δλδ κι εσύ που δίνεις ψίχουλα στην αλβανίδα παραδουλεύτρα, τη φιλιπινέζα νταντά, τον πακιναστανό εργάτη, γιατί δεν έχουν χαρτιά και άρα δεν μπορούν να διεκδικήσουν τίποτα. Και, φυσικά το κράτος και οι πολιτικοί που προτιμούν οι ψηφοφόροι να στρέφονται εναντίον των μεταναστών, από το να στραφούν εναντίον των ιδίων. Παράλληλα, η «ευγενική πράξη» του πασοκοΥπουργού αποτελεί την επιβεβαίωση ότι «πρόκειται για ένα ακόμα μεμονωμένο περιστατικό», το οποίο αντιμετωπίζουμε ατομικά και κατά μόνας -ελπίζοντας (;) πως δεν θα επαναληφθεί.
Μόνο που θα επαναληφθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για τον πολύ απλό λόγο πως κάποιους συμφέρει η πολυδιάσπαση της κοινωνίας, ο ατομισμός και η συλλογική αποκτήνωση. Είναι πολύ βολικό για κείνους που θέλουν να μας πείσουν πως το έλλειμα και ο κίνδυνος πτώχευσης είναι συλλογική μας υπόθεση, ζήτημα της «Ελλάδας μας», να παρακολουθεί ο κόσμος ένα έκτακτο δελτίο που ανακοινώνει την δολοφονία ενός ανήλικου μετανάστη, σαν «μικρή διακοπή από τη ροή του κανονικού προγράμματος». Και να σκέφτεται ο ανυποψίαστος μικρομεσαίος πως ήταν άτυχος ο μικρός Χαμιντουλάν, πως είναι τραγική η κατάσταση στο Αφγανιστάν (όπου à propos υπηρετούν και έλληνες φαντάροι -αχ ναι, τι νόμιζες, τυχαίο είναι;), πως όλα είναι του θεού (κι η παντρειά της τύχης) ή, ακόμα χειρότερα, πως μπορεί και να πληρώνει αμαρτίες. Με αυτό τον τρόπο, και ο ανυποψίαστος μικρομεσαίος πείθεται ακόμα περισσότερο πως είναι «πάλι καλά» μες την επιβίωσή του, πως αυτός θα τη βολέψει μωρέ, αυτός δεν χρειάζεται να ψάχνει για φαγητό στα σκουπίδια (ακόμα). Θα συνεχίσει να μαζεύει αποδείξεις, προσπαθώντας να σώσει την Ελλάδα και το τομάρι του, υποθηκεύοντας ταυτόχρονα το μέλλον. Αλλά κανείς δεν απολαμβάνει την ζωή που αξίζει σε όλους.
The rivers on the pavement
Are flowing now with blood
The children of the future
Are drowning in the flood
In this social chaos
There’s violence in the air
Gotta keep your wits about you
Be careful not to stare
Кроткая 
Πως καταντήσαμε έτσι;..
Tώρα μάλιστα ! 🙂
Ανέβασες ποστ νυχτιάτικο και μπορώ, επιτέλους, κι εγώ η καημένη να το διαβάσω εγκαίρως, με την ησυχία μου, και να πω …
πως τα γράφεις μια χαρά και πολύ σωστά κι ωραία, ότι δυστυχώς φως στο τούνελ ανύπαρκτον και η άκρη δύσκολα θα βρεθεί …
και ότι αφού ακόμη ούτε από αυτό το ωραίο ποστ λύση δεν προτείνεται ( ή μάλλον, για να είμαι δίκαιη, έμμεσα προτείνεται το αυτονόητο, που όλοι γνωρίζουμε ), καταλήγω στο ότι τελικά η αλλαγή συμπεριφοράς και νοοτροπίας μπορεί να ξεκινήσει μόνο αν αλλάξουμε πρώτοι εμείς . Να αναλογιστούμε το ποσοστό ευθύνης για όσα συμβαίνουν γύρω μας και να πράξουμε ανάλογα .
( Μόνο μη μου πεις να χτυπήσω αύριο το πρωί το κουδούνι του γείτονα και να πέσω στην αγκαλιά του φωνάζοντας » πρέπει να γνωριστούμε, κάτω η αποξένωση !» . Με τίποτα λέμε ! Είναι μπάτσος και βάζελος . Αλήθεια λέω !! 😦 )
Καλημέρα !
Παράθεμα: Χαμιντουλάν Ναζαφί « ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΟΣ
Αχ ρε Κροτάκι…αλήθεια δεν ξέρω…η συνήθεια είναι; Λες να συνηθίσαμε; Ή μήπως τελικά ο κόσμος τρομοκρατήθηκε; Ο Μάριος είναι προφυλακισμένος ενώ είναι προφανέστατα αθώος. Ο Αυγουστίνος κέρδισε τις 300.000 ηθική αποζημίωση για το περιστατικό της ζαρντινιέρας αλλά σε λίγες μέρες θα ξαναπάει στο δικαστήριο, αυτή τη φορά ως κατηγορούμενος! Πληθαίνουν τα περιστατικά αυθαιρεσίας και ατιμωρησίας…και ο κόσμος φοβάται! Άμα λέω γω «σε περίπτωση χούντας…». Ένα βήμα πριν είμαστε!
Δεν ξέρω τι παραπάνω μπορώ να πω, μόνο ότι …
τίποτα παραπάνω δεν χρειάζεται να πούμε.
Ο αγώνας τώρα … «δικαιώθηκε» !!!
Κι ο … εκδημοκρατισμός του Αφγανιστάν …
Κι ο ρατσισμός ενάντια στους ξένους …
(άκου, ξένους … )
Κι αυτοί που «φωνάζουν» για περσότερη αστυνόμευση …
Δεν ξέρω (δεν είμαι σίγουρος) για την ύπαρξη ή όχι του Χριστού !
Πάντως αν είναι αλήθεια αυτό που είπε:
– Ουαί υμιν Γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές …
Αυτό ακριβώς έχουμε τώρα !
Μήπως ακούσατε από κατά τα άλλα λαλίστατους ρασοφόρους «εκπροσώπους του στην Ελλάδα» να μιλάνε για τον Αφγανό (ούς) έστω και κατά το ένα χιλιοστό σε σχέση με την περιουσία τους ;;;
Όχι τίποτα άλλο αλλά θα μας λένε και «καλή ανάσταση» …
Να δούμε τι θα πούνε σ΄αυτή την οικογένεια …
Ουστ ρεεεεε ….
Δεν ξέρω τι να πω. Ενημερώνομαι (απ΄το νετ) θυμώνω, απελπίζομαι, βγαίνω έξω και βλέπω την αφασία των περισσοτέρων και θυμώνω χειρότερα και ξανά απ΄την αρχή…
Πρέπει να σπάσουμε το φαύλο κύκλο, πώς όμως; 😕
Παράθεμα: Χαμιντουλάν Ναζαφί « ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΟΣ
Κροτ, καλά τα λες, το πόστ σου όπως πάντα τέλειο. Άσχετο αν τα λόγια σου (και γω βέβαια τα ίδια σκέφτομαι) με απελπίζουν.
Η κοινωνία έχει εξαθλιωθεί (και όχι μόνον στην Ελλάδα). Νομίζω ότι είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Δεν βλέπω καμιά λύση. 😦 Εκτός από το να μην κλείνουμε τα μάτια, να διαμαρτυρόμαστε και να τα διηγόμαστε και παρακάτω αυτά τα αίσχη).
Υπάρχει και κάτι άλλο βέβαια. Αλλά δεν θα συμφωνήσεις, το ξέρω (δεν πρέπει να συμφωνούμε και σε όλα, έτσι; 😉 ). Προσωπικά πιστεύω ότι ένα παιδί είναι μια ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Έχουμε την δυνατότητα να δώσουμε το καλό παράδειγμα, να εξηγήσουμε, να βοηθήσουμε να καταλάβει. Είμαι της γνώμης ότι είναι λάθος να αφήνουμε το θέμα της αναπαραγωγής του είδους στους «άλλους».
Πολυχρονεμένη μου Κρότ,
1. Θαυμάζω την οξυδέρκειά σου, που σου επιτρέπει να ασχολείσαι ταυτόχρονα με μια σειρά – φαινομενικά ασχέτων – θεμάτων, παρουσιάζοντάς μας όχι αχταρμά αλλά ένα λογικοφανές σύνολο. Κρίμα για τον άνθρωπο, κρίμα και για όσους παρακολούθησαν το δράμα από τους καναπέδες τους. Μέρες του 193..
2. Η μόνη μου ένσταση είναι στο:
«Όλους εκείνους που είπαν πως ναι, ορθώς κόπηκαν τα προνομιακά επιδόματα και ο 13ος μισθός στο δημόσιο -αντί να σκεφτούν μήπως θα ήταν λογικότερο να διεκδικούσαν κι εκείνοι αντίστοιχα “προνόμια”.»
Δε νομίζω ότι στόχος πρέπει να είναι η διεκδίκηση «προνομίων» (τα εισαγωγικά ίσως σε σώζουν). Στόχος είναι η αμοιβή όλων σύμφωνα με τις ανάγκες τους… Και ναι, ανήκω και εγώ σε αυτούς που πιστεύουν ότι ο – κατά πολύ – ρουσφετολογικός, υδροκέφαλος και άχρηστος δημόσιος τομέας ορθώς έχασε τα «προνόμιά» του.
3. Εμείς σήμερα το πρωϊ κάναμε το ηθικόν δίδαγμα του ποστίου σου πράξη και καλημερίσαμε τους αποκάτω μου γείτονες, λέγοντας τους πόσο χαριτωμένα κοριτσάκια έχουν.
ΥΓ: μας λείψατε το ΠΣΚ – ελπίζω να μη χρειαστεί να ξανα-ταξιδέψεις σύντομα.
Εγώ καλημερίζω πάντα τους γειτόνους μου κι ας είναι Βέλγοι (δεν φταίνε αυτοί στο κάτω κάτω)
Πολύ καλή ιδέα. Μία εικόνα 1000 λέξεις.
Roadartist, έλα μου ντε…
Aura, καλά, υποθέτω πως μια καλημέρα μπορείς να του πεις του γείτονα! Δε χρειάζονται εναγγαλισμοί και λοιπές αβρότητες!
Μπαλούν, σε κάποιους σίγουρα παίζει ο φόβος. Αλλά, ειλικρινά, είμαι σίγουρη πως υπάρχει κόσμος που είναι λίγο στ’@@ του, εφόσον τη βγάζει καθαρή. Κι εσύ ξέρεις τέτοιους!
Πόνι, αν κάναμε κιόλας, θα ήταν κάπως καλύτερα!
Φάρε, άσε το θέμα «Εκκλησία», είναι πολύ βαρύ.
Ρενάτα, ο Αντιδρασέξ στο σημερινό του ποστ λέει μερικά ωραία σχετικά.
Αγκνίρα, τι λες καλέ που δε συμφωνώ! Φυσικά και συμφωνώ -αν αναλάβουν να κάνουν παιδιά οι άλλοι, ειδικά, συμφωνώ 100%!
Πολυχρονεμένε Δικηγόρε/Προβοκάτορα, προφανώς και όπως τα λες είναι και ξέρεις πως έχω την ίδια γνώμη. Απλά για κείνουν που σκέφτεται όπως περιγράφω, ίσως να είναι λίγο advanced level αυτός συλλογισμός, εξού και προτείνω να αρχίσουμε από τα άπλα. Ήδη δε θεωρώ πολυτέλεια τα 800 ευρώ βασικό μισθό για ένα πρωτοδιόριστο δάσκαλο: χαρτζηλίκι είναι. Απλά άλλοι παίρνουν μικρότερο χαρτζηλίκι.
Καλημέρα από δικηγόρου στόματος, δεν ξέρω αν είναι ευχή ή κατάρα πάντως!
[όλα καλά, ευτυχώς, προς το παρόν δεν χρειάστηκε καν να κατέβω. Οψόμεθα.]
Χερρ Κ, θαυμάζω τη μεγαλοψυχία και τον αλτρουΐσμό σας. Ποτέ δεν θα μπορέσω να σας μοιάσω έστω και κατ’ελάχιστον!
Σίλβια, προφανώς εννοείς τη γελοιγραφία, υποθέτω -ο Πετρουλάκης είναι πάντα εξαιρετικός!
Bonus link
Δεν κατάλαβα …
Ποιος ασχολήθηκε με το θέμα «εκκλησία» ;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Οι «λαλίστατοι ρασοφόροι» δεν είναι «Εκκλησία»; Κάτι κατάλαβα λάθος;
καλύτερο τραγουδι δε θα μπορούσες να βρεις. Αν και αναρωτιέμαι, αν τελικά υπήρχε ποτέ αυτή η αγάπη που τώρα όλοι λένε ότι έχει χαθεί. Μήπως πάντα ήταν έτσι και απλά το γεγονός αυτό αποτελεί μια ακόμη πλευρά της ανθρώπινης φύσης? Δεν ξέρω, έχω ξενερώσει πολύ με αυτό που έγινε.
Γεια σου κροτ! Είχα πει ότι δεν θα σχολιάσω για το χαμό του παιδιού-έχω ζήσει από κοντά πολλές αντίστοιχες απώλειες όλα αυτά τα χρόνια-και δεν μου πάει και η διαδικτυακή οδύνη. Θα σου αφιερώσω ένα τραγούδι που μου έχει κολλήσει σήμερα (επειδή είμαστε νέοι, ας κυνηγήσουμε το δράκο από το σπίτι μας…)
Καλό βράδι!
«Όλους εκείνους που είπαν πως ναι, ορθώς κόπηκαν τα προνομιακά επιδόματα και ο 13ος μισθός στο δημόσιο -αντί να σκεφτούν μήπως θα ήταν λογικότερο να διεκδικούσαν κι εκείνοι αντίστοιχα προνόμια.”
Πόσω μάλλον που δεν ακούνε για ποιον χτυπάει η (επόμενη) καμπάνα!
Όσο για την κηδεία του δύστυχου παιδιού, θα γίνει, είπαν, στο Αφγανιστάν. Έτσι απλά, σαν να λέμε Μονακό. Ποιοι, πώς και πότε δεν διευκρινίστηκε.
Στην μπλογκ μου έκανα λινκ στην προηγούμενή σου ανάρτηση για την Κάρμεν Μ.
Καλό μήνα.
επειδή πατάμε συχνά την πεπονόφλουδα των συγκρίσεων και των συμψηφισμών,
ο ένας 15χρονος σκοτώθηκε εν ψυχρώ από αστυνομικό μπροστά σε δεκάδες μάρτυρες – εκείνη τη στιγμή το κράτος πυροβόλησε στο ψαχνό τη νέα γενιά, ένα κράτος και μια εξουσία που είναι απέναντι σε μετανάστες, νέους, εργαζόμενους, αγωνιζόμενους με τον πιο βάναυσο τρόπο, ο ξεσηκωμός λοιπόν του Δεκέμβρη δεν ήταν οργή για το θάνατο ενός 15χρονου τελεία. Ηταν πολύ περισσότερα. Ο αφγανός 15χρονος νεκρός μάς θυμίζει την ήττα του Δεκέμβρη, την αδυναμία του να νικήσει την εξουσία που φέρεται βάναυσα στον κόσμο των καταπιεσμένων, την επικράτηση της αλητείας στα σαλόνια και στα κανάλια, των ρεπόρτερ που έχουν πουλήσει την ψυχή τους στο διάβολο κυνηγώντας καριέρα από μια ματωμένη φωτογραφία και από τις σχέσεις με κύκλους της αστυνομίας. Επιβεβαιώνει το μούδιασμά μας μπροστά σε μια ασφυκτική κατάσταση που δεν φαίνεται άμεσα να ενεργοποιεί την κοινωνία. Αλλά οι κοινωνικές εκρήξεις δεν έρχονται ποτέ όταν τις περιμένεις… Καλή ανάσταση!
Παράθεμα: Επιλογές εκ της σύνταξης « ΚΕΛΑΗΔΙΣΜΑΤΑ
Μόνο που θα επαναληφθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για τον πολύ απλό λόγο πως κάποιους συμφέρει η πολυδιάσπαση της κοινωνίας, ο ατομισμός και η συλλογική αποκτήνωση.
Κάποιους τους συμφέρει και μάλιστα έχουν την πολιτική, οικονομική, στρατιωτική και επικοινωνιακή δύναμη για να επιβάλουν το συμφέρον τους ως νόμο και την υποταγή ως καθήκον (για να παραφράσουμε λίγο τον Ρουσσώ).
Ισχύουν προφανώς και όσα κατέθεσα επί του Έλικος
Κώστα, πάλι καλά που έχουμε τραγούδια να ταιριάζουμε με όλη αυτή τη φρίκη, έτσι;
Silent, κι άλλο ωραίο τραγούδι, ευχαριστώ. Ούτε εμένα μου πάει η διαδικτυακή οδύνη -δεν ήταν αρκετά θυμωμένο το κείμενο; Μάλλον όχι, άλλωστε γενικώς υπερισχύει η κούραση και η απογοήτευση του θυμού. Ο θυμός και η οδύνη όμως είναι ακραία συναισθήματα που ξεφουσκώνουν εύκολα -όπως και οι προσπάθειές μας να κυνηγήσουμε δράκους.
Λωτοφάγε, χτύπησε ήδη η καμπάνα. Κόπηκαν τα πολλά πολλά και στα ιδιωτικά σχολεία, μαθαίνω, παρά τις διαβεβαιώσεις της Αννούλας.
Έχει τζαμί στο Μονακό;
Μάνο, όπως ακριβώς ο «ξεσηκωμός λοιπόν του Δεκέμβρη δεν ήταν οργή για το θάνατο ενός 15χρονου τελεία», έτσι και ο ξεσηκωμός που θα έπρεπε να προκύψει τώρα, δεν θα ήταν οργή για το θάνατο ενός 15χρονου τελεία. Θα ήταν συνειδητή αντίδραση προς όλα όσα περιέγραψα στο ποστ -και ένα σωρό άλλα που δε χώρεσαν.
Ίσως τελικά κι ο Δεκέμβρης να μην ήταν τόσο συνειδητός;
Φυσικά και οι κοινωνικές εξεγέρσεις δεν έρχονται όταν τις περιμένεις. Ούτε οι πυροβολισμοί ή οι βόμβες έρχονται όταν τις περιμένεις. Αυτοί οι δεύτεροι πάντως έρχονται και στις αργίες. Οι εξεγέρσεις πάλι συχνά τελειώνουν μόλις αρχίσουν οι αργίες.
Στο μούδιασμα που αναφέρεις οφείλεται η πικρόχολη διάθεσή μου.
Ήταν ασφυκτικότερη η κατάσταση πριν από ενάμιση χρόνο σε σχέση με τώρα;
Εκτός κι αν δυο εξεγέρσεις μέσα σε ενάμιση χρόνο πάνε πολύ.
[Καλή Ανάσταση σε όλους μας!]
Τσαλ, προφανώς.
Εξίσου προφανώς ισχύουν και όσα έγραψες στου Έλικα. Και τελικά η τρομοκρατία είναι να σου στερούν τα βασικά σου δικαιώματα. Τα «εκ των ων ουκ άνευ». Που χωρίς αυτά δεν ζεις.
Πόσο πρέπει να παλέψεις για να περπατάς στο δρόμο χωρίς να φοβάσαι;
Πόσο πρέπει να παλέψεις για να περπατάς στο δρόμο χωρίς να φοβάσαι;
Όσο χρειάζεται για να οργανώσεις και να επιβάλεις ένοπλες εργατικές πολιτοφυλακές!
(Οι νέοι σύντροφοι εννοείται πως κάνουν το «γερμανικό» νούμερο 2-4)
Τσαλ, είσαι ανεκδιήγητος λέμε!!!!!
ρε κροτ, καλά στα λέει ο Μάνος. αιτίες για να εξεγερθούμε υπάρχουν άφθονες τα τελευταία δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια. Συνειδητοποίηση πάλι δεν υπάρχει άφθονη. Αλλά αν υπήρχε δε θα μιλάγαμε για εξεγέρσεις αλλά για άλλα πράγματα.
Νομίζουμε ότι έχουμε λίγο ξεφύγει. Δεν καταλαβαίνω ποιός είναι ο σκοπός. Κάθε φορά που θα γίνεται κάτι θα λέμε: α γιατί δεν έγινε πάλι Δεκέμβρης; Δηλαδή θα τον αποδομήσουμε βασιζόμενοι στις μελλοντικές απουσίες του; Η αξία του Δ έγκειται στο ότι υπήρξε. Όχι συνειδητά ή λογικά, αλλά ως ρωγμή. Θα έπρεπε -άσχετα αν άλλα θέλαμε να γίνουν κατά τη διάρκειά του- να αποτιμηθεί ως κάτι θετικό εν τέλει ο Δεκ. Όχι επειδή ήταν μια ουσιώδης αντίδραση. Αλλά γιατί απ’ αυτόν ξεκίνησαν ένα σωρό πρωτοβάθμια σωματεία, κινήσεις αλληλεγγύης κλπ.
Το γιατί δεν ξαναγίνεται κάθε μήνα μπορούμε να το αναλύουμε, αλλά μην το τραβάμε κι απ’ τα μαλλιά.
υγ. θα ξεμουδιάσουμε πού θα πάει.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν λέμε καλημέρα στο γείτονα. Το πρόβλημα είναι ότι πιστευουμε΄πως δεν είμαστε το ίδιο με το γείτονα. Δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι να μας κόψουν το μισθό και το επίδομα- άσχετα αν εμείς δεν είχαμε μισθό ή επίδομα. Δεν είμαστε συμβασιούχοι να απολυθούμε σε ένα μήνα- είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι και δε θα απολυθούμε ποτέ- άσχετα αν σκέφτονται να μας απολύσουν. Δεν είμαστε 30 χρονών όπως ο γείτονας, είμαστε 55 και θα βγούμε στη σύνταξη κανονικά-άσχετα αν το παιδί μας είναι 30. Είμαστε 30 και δε χρειαζόμαστε άμεσα γιατρούς- άσχετα αν μπορεί αύριο να μείνουμε στο δρόμο και να μην έχουμε ασφάλιση κτλ κτλ. Δεν είμαστε 15 από το Ψυχικό και δεν κυκλοφορούμε στα Εξάρχεια με ψυχανώμαλους μπάτσους φασίστες, οπότε δεν κινδυνευουμε από δαύτους. Ούτε είμαστε 15χρονοι πρόσφυγες να ψάχνουμε στα σκουπίδια. Ουτε είμαστε βουλγαρες καθαρίστριες να είμαστε ξένες και ευάλωτες στις επιθέσεις του κάθε τραμπούκου εργολάβου, ούτε σερβιτόρες (ξένη είναι η Κάρμεν;)σε μεγάλη καφετέρια, ευτυχώς εμείς δουλέυομε σε συνοικιακά μαγαζιά και με το αφεντικό τα πάμε καλά.
Το πρόβλημα δεν είναι η απουσία του Δεκέμβρη, κατά την άποψή μου δεν αρκεί πλέον ένας Δεκέμβρης. Εδώ χρειάζεται ένας Οκτώβρης, διότι αν δεν τσακίσουμε συθέμελα αυτό το σύστημα που σαπίζει, που τρέφεται κυριολεκτικά από τις σάρκες του, οι Δεκέμβρηδες θα είναι απλά μια ασπιρίνη στον καρκίνο. Οι δεκέμβρηδες δείχνουν οτι ο κόσμος είναι ακόμα ζωντανός- μη στεναχωριέσαι, ζωντανός είναι, πιθανά λίγο βλαμμένος, αλλά ζωντανός!!Θα την δώσει την απάντησή του αργά ή γρήγορα.
Βυτίο, μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Από την άλλη εγω νομίζω πως ένα ιστορικό γεγονός, μια εξέγερση ή ότιδήποτε παρομοιο έχει αυτοτελή αξία και δεν αποδομείται επειδή μερικοί από μας το κουβεντιάζουν στο μικρόκοσμό τους.
Ειλικρινά, χέστηκα για τα πρωτοβάθμια και τα δευτεροβάθμια σωματία, δε μου λένε τίποτα απολύτως οι βερμπαλισμοί, όταν το αποτέλεσμα είναι 10% ανεργία στην ευρωζώνη, περικοπές μισθών και συντάξεων, νεκροι στα σκουπίδια, τρόμος και φόβος και εσωστρέφεια. Σκασίλα μου αν ορισμένοι πεφωτισμένοι ξέρουν και πράττουν, αν δεν μπορούν να πάρουν μαζί τους αυτούς που πραγματικά πλήττονται.
Συμφωνώ πως η δολοφονία του Γρηγορόπουλου ήταν μια αφορμή, η σπίθα που έκανε τον κόσμο να θυμώσει επιτέλους αρκετά. Υποψιάζομαι πάντως πως ο Γρηγορόπουλος ήταν Γκριγκόρεβιτς, ο κόσμος δεν θα είχε θυμώσει και τόσο. Και τέλος πάντων τι σκατά περιμένει αυτός ο κόσμος για να θυμώσει; Να βγει ο στρατός στους δρόμους;
Οι Οικολόγοι έκαναν μια διαμαρτυρία, έστω. Δεν είναι ανάγκη να γίνεται κάθε φορά της πουτάνας. Αλλά ούτε μια αντίδραση; Τίποτα; Νάδα; Πού στο καλό είναι η Αριστερά; Νηστεύει; Παρακολουθεί το τροπάριο της Κασσιανής;
Όχι, ο σκοπός δεν είναι κάθε φορά που γίνεται κάτι να λέμε γιατί δεν έγινε Δεκέμβρης. Φυσικά και δεν είναι αυτός και δε νομίζω πως αυτό βγαίνει από τα γραφόμενά μου. Ο σκοπός είναι αυτό το ξεμούδιασμα που λες, αλλά ακόμα περισσότερο μια έξοδος, μια αντίδραση, η αλλαγή (όχι του Ομπάμα και του Γιώργου, μια κανονική αληθινή αλλαγή).
Αλλά όταν πχ τις μέρες που η Κυβερνηση ανακοινώνει τα νέα μέτρα, ο κόσμος ασχολείται με το διαζύγιο της Μενεγάκη και το βίδεο της Τζούλιας, προσωπικά δεν είμαι και πάάάρα πολύ αισιόδοξη.
Παρτιζάνα, συμφωνώ απόλυτα με το πλαίσιο που βάζεις. Αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρη πως ο κόσμος είναι ζωντανός. Με τέτοια μέτρα που ανακοινώθηκαν πχ, 100 χιλιάδες στο δρόμο δεν είναι και κάνα σπουδαίο νούμερο στην τελική.
Θα δείξει, βέβαια.
Χαχα! Όχι, δεν έχει τζαμί, απλώς δηλώνουν ότι η κηδεία θα γίνει στο Αφγανιστάν, λές και είναι δίπλα ή έστω στην Ευρώπη. Και μετά; Θα τους φέρουν πίσω; Ή θα τους αφήσουν εκεί, μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση;
Όχι δεν είναι … αλλά, τελικά, μάλλον δίκιο έχεις … είναι μεγάλο θέμα …
Σκληρό αυτό που θα πω αλλά βλέπω να είναι η αλήθεια !
Έχουμε φτάσει πολλοί, ακόμα και το θάνατο να θέλουμε να τον εκμεταλλευτούμε πολιτικά !!!
Η ρημάδα η αλήθεια στο πυρ το εξώτερο !
Άκουσα δεκάδες ή και εκατοντάδες δακρύβρεχτες αναλύσεις για τον άδικο και εν πολλοίς εξωφρενικό και πέρα πάσης λογικής χαμό του Αφγανόπουλου και τον τραυματισμό των δικών του, αλλά δεν άκουσα λέξη για τις αιτίες που φτάσαμε σ΄αυτό και πως οι όποιες αντιδράσεις μας θα είναι … επικοινωνιακές και όχι να χτυπήσουν στη ρίζα τους αυτές τις αιτίες.
Εκατοντάδες μετανάστες έχουν χάσει τη ζωή τους τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, εκατοντάδες χιλιάδες στις χώρες καταγωγής τους από τις ιμπεριαλιστκές επεμβάσεις !
Θα ξυπνήσουμε καμιά φορά ;;;
Δεν νομίζω …
Καλημέρα, Καλό Πάσχα !
Κροτ, το να κατακρίνουμε την αριστερά σήμερα είναι το πιο εύκολο. Το ίδιο εύκολο να πλησιάσουμε από τα αριστερά τη λοιδωρία του Πάσχου και του Πρετεντέρη στο Δεκέμβρη. Ας συμβάλλουμε καλύτερα στην αποδόμηση της επιχειρηματολογίας του αντιπάλου που παραλύει και μουδιάζει τον κόσμο, που έχει ένα σωρό λόγους να ξεσηκωθεί. Το ΠΑΜΕ μιλά για 48ωρη απεργία τέλη Απρίλη, σωστά κατά τη γνώμη μου. Ξέρεις τι δύσκολο που είναι όλοι εμείς που ξεσπάμε στα μπλογκ και στις συναθροίσεις μας, να οργανώσουμε 48ωρη απεργία στον ιδιωτικό τομέα. Ιδού η Ρόδος…
Επίσης εντελώς εύκολο και αδιέξοδο να τα βάζουμε με τον κόσμο.
Λωτοφάγε, τι σημασία έχει; Το πυροτέχνημα έπεσε, ο κόσμος πείστηκε πως η Κυβέρνηση έκανε «όσα περισσότερα μπορούσε» -τα υπόλοιπα είναι άνευ σημασίας.
Φάρε, αυτά το κροκοδείλια δάκρυα κυρίως θα έπρεπε να είναι η σταγόνα που θα έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει, δλδ, εμ τους κακομεταχειριζόμαστε, εμ τους πνίγουμε στα διεθνή ύδατα, εμ δεν έχουν ψωμί, εμ ζουνε στο περιθώριο, εμ τους σκοτώνουμε κιόλας. Τελικά, βέβαια, έχεις δίκιο, είναι ζήτημα ευρύτερης πολιτικής, είναι κι αυτό που έλεγε οι Παρτιζάνα πριν, πως «νομίζεις πως είσαι κάτι άλλο, πως είσαι τυχερός εσύ, πως τα έχεις καταφέρει καλύτερα».
Νομίζεις πως η ελληνική στρατιωτική δύναμη στο Αφγανιστάν παράγει ανθρωπιστικό έργο, και πως αυτό δεν έχει καμία σχέση με τους αφγανούς πρόσφυγες στην Αθήνα.
Μάνο, δεν ξέρω τι λένε ο Πάσχος και ο Πρετεντέρης, αλλά υποθέτω πως δεν λένε αυτά που λέω εγώ, οπότε η κρίση σου μάλλον είναι λίγο άδικη.
Φυσικά και θα τα βάλω με την Αριστερά. Ποιος άλλος μπορεί να δράσει με τρόπο που να επιλύει προβλήματα; Ποιος άλλος οφείλει να το κάνει; Ας ξεπεράσει τις αγκυλώσεις της επιτέλους, ας κοιτάξει γύρω της να δει πως είμαστε στο 2010. Κι ας μιλήσει όπως μιλάνε οι άνθρωποι σήμερα.
Είμαι απόλυτα βέβαιη πως είναι δύσκολο να οργανωθεί μια απεργία στον ιδιωτικό τομέα. Προφανώς αυτό οφείλεται και στη ρητορική του Πρετεντέρη, την οποία ξέρεις κι εσύ πόσο δύσκολο είναι να την αποδομήσεις, γιατί αυτή παίζει σε πολύ περισσότερα ταμπλώ, κάνει πολύ περισσότερο θόρυβο και κυρίως απευθύνεται στο θυμικό που αφυπνίζεται πολύ ευκολότερα από τη λογική.
Και, ναι, θα τα βάλω και με τον κόσμο, λυπάμαι. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ πως είναι λύση να χαϊδεύεις τον κόσμο. Ποιος είναι αλήθεια ο κόσμος; Όλοι αυτοί που περπατάνε δίπλα σου στο δρόμο δεν είναι; Οι συνάδελφοί σου, αυτοί που πίνουν καφέ στο διπλανό τραπεζάκι, που κάθονται δίπλα σου στο σινεμά και το λεωφορείο. Που συχνά ανησυχούν πιο πολύ για το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα, από το αν θα πάρουν σύνταξη.
Σκέφτομαι με τον εξής τρόπο: αν βλέπω ένα παιδί να βάζει το δάχτυλο στην πρίζα, πρώτα πρέπει να του τραβήξω το δάχτυλο από εκεί και μετά να το παρηγορήσω, να του εξηγήσω, ίσως και να το μαλώσω.
Απλά ένα παιδί δεν φταίει, γιατί έχει άγνοια κινδύνου. Αυτοί με τους οποίους, όπως λες, «τα βάζω», είναι ενήλικοι και θεωρητικά έχουν μυαλό πηγμένο μες το κεφάλι τους.
Αυτός ο κόσμος, Μάνο, δεν είναι καημένος και το να του κάνεις πατ-πατ δεν θα βοηθήσει σε τίποτα.
Ας κλείσει επιτέλους τη ρημάδα την τηλεόραση! Ας ανοίξει επιτέλους λίγο τα αυτιά του, πριν να ανοίξει το στόμα του.
Τελικά εκεί στη … μαύρη ξενιτιά θα κάνεις Πάσχα ;;;
Δεν πειράζει βέβαια …
Καλά να περάσετε, αυτό μετράει !
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ !
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !
υ.γ. τα λέμε …
Συνήθως είμαι κάθετα αντίθετος σε κάθε προσπάθεια «ανάληψης συλλογικής ευθύνης» του τύπου «όλοι φταίμε». Για την ακρίβεια σε όλες τις περιπτώσεις δεν φταίμε όλοι παρά μόνο οι ιθύνοντες. Με μία και μόνη εξαίρεση. Την απώλεια της συλλογικότητας. Γι’ αυτό και μόνο γι’ αυτό, φταίμε όλοι μας, γιατί αφορά εμάς και σε εμάς.
Ζούγκλα είμαστε εδώ και καιρό. Και δε βλέπω φως στο τούνελ…
Darthiir the Abban: Δοκίμασες με ένα καλό … φακό ;;;;;;;;; 😀
ΓΕΙΑ ΣΑΣ !
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ – ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΟΤ ΜΑΣ !
Φάρε, στην ξενητιά έκανα Πάσχα, αλλά δεν ήταν και τόσο μαύρη. Λίγο βροχερή μόνο, αλλά δεν έγινε και τίποτα!
Καμ, εντελώς συμπτωματικά το καινούριο ποστ πιάνει και αυτό το (μονίμως αιτία διαφωνίας μεταξύ μας) θέμα! 🙂
Φάρε και όλοι, καλή χώνεψη! 🙂