- Στις 9 Νοεμβρίου, οι Γερμανοί γιόρτασαν την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Μάλλον, χρειάζεται να το θέσουμε διαφορετικά: η Γερμανική κυβέρνηση, οι πολιτικοί της σύμμαχοι εντός και εκτός των «τειχών», εκατοντάδες Γερμανοί (όχι Βερολινέζοι), μερικές χιλιάδες τουρίστες -αυτοί γιόρτασαν. Ήταν εκεί ο Βαλέσα, ο Γκορμπατσόφ, η Χίλαρυ Κλίντον, ο Μπαρόζο -αλλά επίσης, η Κρότ και το Μπαλόνι.
Ένα από τα χάπενινγκς ήταν αυτό με τα διάσημα τουβλάκια/ντόμινο: πολλά από τα τουβλάκια ήταν ζωγραφισμένα από σχολεία, πανεπιστήμια, συλλόγους. Τα περισσότερα από τα τουβλάκια ήταν «προσφορά» (/διαφήμιση) της Lancia, της Deutsche Bank, της Easyjet, της ΒMW, της Mercedes -δλδ των νικητών. Αναμενόμενο δεν είναι να γιορτάζουν όλες αυτές οι εταιρίες την πτώση του Τείχους; Ήταν πιθανότατα αυτές που πλέον όλων επωφελήθηκαν.
Θα ήταν βέβαια λογικό, να γιορτάσουν και οι Γερμανοί -ή τουλάχιστον οι Βερολινέζοι. Καθώς όμως, η «εθνική συνείδηση» δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα ισχυρή στη Γερμανία, ενώ παράλληλα μιλάμε για ένα λαό με έντονο το πρακτικό πνεύμα, κάνοντας τον απολογισμό οι Γερμανοί μάλλον νιώθουν όχι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι, ή ακόμα και προδομένοι. Πολλά από αυτά που επιθυμούσαν, επιδίωκαν ή ήλπιζαν δεν έχουν επιτευχθεί, 20 χρόνια μετά. Γιατί, λοιπόν, να γιορτάσουν; [Οι Γερμανομαθείς δείτε και αυτό, ενώ αυτό μπορείτε να το διαβάσετε όλοι.]
Όπως και να’χει, το Βερολίνο παραμένει η πιο ωραία πόλη της Ευρώπης, η πιο ζωντανή, ατμοσφαιρική και ελκυστική -γεμάτη δραστηριότητες, τέχνες, ιδέες, κουβέντες και κίνηση. Αυτός είναι μάλλον ο λόγος για τον οποίο, οι δεκάδες εκθέσεις, αφιερώματα και ρετροσπεκτίβες που οργανώθηκαν με την ευκαιρία της επετείου, αφενός ήταν μακράν πιο ενδιαφέρουσες και ουσιαστικές από το γλέντι της Άνγκελα στην Πύλη του Βραδεμβούργου, αφετέρου αναδείχθηκαν σαφώς λιγότερο από τα media. Πολλά από αυτά τα αφιερώματα θα είναι προσβάσιμα για μερικούς μήνες ακόμα. Αν βρεθείτε στο Βερολίνο στο προσεχές διάστημα, μην τα χάσετε, και οπωσδήποτε να κάνετε μια βόλτα από το Γερμανικό Ιστορικό Μουσείο (απέναντι από τη Bebelplatz, επί της Unter den Linden).
- Προσφάτως επιβεβαίωσα τη διαφωνία μου με την Αλεπού σχετικά με τον Μπέκετ. Προ διετίας ήταν η πρώτη φορά που είδα το Happy days, και μάλιστα σε μια από τις καλύτερες εκδοχές του, προ ημερών το En attendant Godot, και νομίζω πως μου αρκεί. Τι θέλω να πω;
Υπάρχουν ορισμένα δημιουργήματα της τέχνης (ή και ορισμένοι δημιουργοί) τα οποία πρέπει κανείς να έχει προσεγγίσει (ή δοκιμάσει) για να διαθέτει μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη γενική παιδεία (ή κουλτούρα). Μάλιστα. Ένας από αυτούς τους δημιουργούς είναι ο Μπέκετ. Έξοχα.
Ο Μπέκετ σαφέστατα είναι το γέννημα μιας εποχής, την χαρακτηρίζει και έχει προφανώς επηρρεαστεί από αυτήν, όσο κάθε μεγάλος καλλιτέχνης από την εποχή του. Δεν είμαι εδώ για να αμφισβητήσω ούτε το ταλέντο του, ούτε την ευστροφία του, ούτε την πρωτοτυπία της δημιουργίας του. Οπωσδήποτε όχι. Όμως, ορισμένες εκδοχές της τέχνης ενδέχεται να παρήγαν εκστατικά αποτελέσματα στην εποχή τους, αλλά να μην αποδίδουν το αυτό αποτέλεσμα σε μεταγενέστερες εποχές. Ενδέχεται ακόμη, ορισμένα εκφραστικά μέσα, μέθοδοι και τεχνοτροπίες να μην είναι προσπελάσιμες ή ακόμα, ευχάριστες και ενδιαφέρουσες για όλους τους ανθρώπους. Μάλλον εδώ είμαστε: ο Μπέκετ είναι μεγάλος συγγραφέας. Αλλά δεν είναι για μένα. Χίλιες φορές να δω 22 φορές συνεχόμενα όλες τις ταινίες του Κουστουρίτσα. Χίλιες φορές να διαβάσω 100 συναπτές φορές τις 11 διασωθείσες κωμωδίες του Αριστοφάνη. Ή ακόμα καλύτερα, να παώ για καφέ (οκ, μπορεί και να το υπερβάλλω λίγο, αλλά το’χετε!).
- Μέσα στην ίδια μέρα με τον Μπέκετ, μου συνέβησαν και οι Orishas. Μπορεί να μην είναι το αγαπημένο μου μουσικό είδος, αλλά η ατμόσφαιρα της γιορτής στο live τους είναι εμπειρία. Αν δεν τους έχετε πετύχει ως τώρα, την επόμενη φορά μην το χάσετε. Είναι σκέτο πανηγύρι!
- Συμβαίνει αυτές τις μέρες στο Βρυξελλοχώρι μας: το Φεστιβάλ Αραβικού κινηματογράφου. Προς το παρόν, έχω δει μόνο το Chant des mariées (=το τραγούδι της νύφης). Πολύ ενδιαφέρουσα ταινία: πολύ «ανατολίτικη», αρκετά «γυναικεία», ελαφρώς κλισαρισμένη, αλλά έχει μια ενδιαφέρουσα οπτική γωνία για τον πόλεμο, τα ρατσιστικά μίση, τη φιλία, το γάμο, τη θέση της γυναίκας στις διάφορες κουλτούρες.
Η ιστορία εξελίσσεται στην Τυνησία στα 1942, εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, σε μια γειτονιά της Τύνιδας. Δυο κορίτσια, η μία μουσουλμάνα και η άλλη εβραία ονειρεύονται να παντρευτούν, αλλά ο πόλεμος και οι θρησκείες τους ορίζουν τις παραμέτρους του γάμου, και τελικά τη ζωή τους. Σκιαγραφόντας τη σχέση και την καθημερινότητά τους, η ταινία αναδεικνύει το ανακάτεμα των εθίμων και της κουλτούρας στη Μεσόγειο, ασχέτως θρησκείας, αλλά και πόσο τελικά η θρησκεία μπορεί να λειτουργήσει διχαστικά ή έστω καθοριστικά.
Πολύ καλές οι δυο πρωταγωνίστριες, η σκηνοθεσία θα μπορούσε να είχει αποφύγει μερικά κλισέ, πάντως η ταινία είναι εξαιρετικά επίκαιρη, αφού ο πόλεμος, ο ρατσιμός και οι προκαταλήψεις δεν λείπουν ούτε από τη Μεσόγειο, ούτε από τον υπόλοιπο πλανήτη, ακόμα και στις μέρες μας.
- Χτες βράδυ, ήμασταν εδώ
και ήταν άπαιχτα!
Εντάξει, και οι Cribs, καλοί ήταν.
- Οι εικόνες μιλάνε μόνες τους. Οι προθέσεις είναι σαφείς. Τριάντα έξι χρόνια πριν, υπήρχαν πολύ συγκεκριμένα αιτήματα που οδήγησαν τον κόσμο (μια μειοψηφία ίσως, πάντως αρκετά μεγάλη) στο δρόμο, στην κατάληψη και στις ερπύστριες των τανκς. Τριάντα έξι χρόνια μετά, τα αιτήματα είναι άλλα, τα ζητούμενα όμως μερικές φορές μοιάζουν σε βαθμό κατάθλιψης. Το ίδιο και κάποιες από τις πρακτικές που ακολουθούνται.
Τι ακριβώς να εννοεί άραγε ο κύριος Υπουργός; Δεχόμενοι το προφανές, ότι δηλαδή οι «επέτειοι» μυρίζουν λιβάνι και κόλλυβα (άλλοτε πάλι αποπνέουν μια εσάνς εξαργύρωσης), προφανώς και δεν είναι ζητούμενο η ημέρα της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου να μετατραπεί σε επέτειο. Από την άλλη, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα προσωπικά να δω σε, ας πούμε 30 χρόνια, είναι τον μελλοντικό πρωθυπουργό να καταθέτει στεφάνι στη γωνία Μεσολογγίου και Τζαβέλα, υπό την προστασία της αστυνομίας, ή ακόμα και υπό τη ρίψη αυγών από κάποιους αμετανόητους. Αναρωτιέμαι βέβαια, ποιος φόβος άραγε να ωθεί τον κύριο Υπουργό, σε τέτοιου τύπου δηλώσεις; - [Ασχέτως πολιτικών απόψεων και αδιαφορώντας αν η κοπέλα αυτή ανήκει σε ένα χώρο με τον οποίο συχνά διαφωνώ, αν μη τι άλλο η σκέψη και ο λόγος της διακρίνονται από κάποια συγκρότηση και ειρμό, που δυστυχώς πλέον σπανίζουν].
- Σήμερα είχε 15 βαθμούς. Κοντεύει τέλος Νοεμβρίου και ακόμα παλτά δεν έχουμε βάλει. Μετά… μας έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι, ή μάλλον μας έριξε χαλάζι. Global warming?
Stazybο Hοrn said:
Μα ποιος σου είπε ότι η τέχνη ταυτίζεται με το «περνάω καλά την ώρα μου»; Τι σχέση μπορεί να έχει ο Μπέκετ με τον καφέ, ή τον Κουστουρίτσα;
Στη ζωή μας υπάρχει χρόνος και για διασκέδαση και για παίδεμα.
μούργος said:
δεν εχω παει ποτε βερολινο [γι’ αυτο αποσυρομαι διακριτικα για να κλαψω]
πολλα λινκ, παρα πολλα!
JohnyQ said:
Τστστστσ….
κοτζαμ σοβιετική και γλεντοκοπάς με τον Γκόρμπι!
κατα τα άλλα αν -το αντέξει η τσέπη μας και- βρεθούμε κατά Βερολίνο μεριά, το ποστ σου είναι πολύ χρήσιμο!
alepou said:
Θα συμφωνήσω για τους Orishas. Τους ανακάλυψα πριν 6 χρόνια και μ’ αρέσει πολύ το στυλ τους.
Διαφωνώ όμως εντελώς για τον Μπέκετ! Οπωσδήποτε είναι δικαίωμα του καθενός να του αρέσει ή να μην του αρέσει κάτι. (Μεγαλώνοντας όχι μόνο το πιστεύω όλο και περισσότερο αυτό, αλλά τείνω να υιοθετήσω και τη ρήση του Βολταίρου 😉 )
Οφείλω όμως να πω ότι κατά τη γνώμη μου ο Μπέκετ δεν είναι μόνο τεράστιος συγγραφέας αλλά και πάντοτε εξαιρετικά επίκαιρος σαν γραφή.
Το en attendant Godot ή ελληνιστί «Περιμένοντας τον Γκοντό», είναι για μένα το σημαντικότερο θεατρικό έργο του 20ου αιώνα.
Αλήθεια, θεωρείς καλή την παράσταση των «Ευτυχισμένων ημερών» στην Επίδαυρο προ διετίας; Εγώ νομίζω ότι ήταν την κατάπιε το αρχαίο θέατρο…
Άνευ Χαρτοφυλακίου said:
Krot, θα μου επιστρέψεις να διαφωνίσω στο σημείο που λες για την χαλαρή γερμανική εθνική συνείδηση, τουναντίον θα έλεγα εγώ, μιλάμε για έναν λαό με πολύ ισχυρή πατριωτική συνείδηση.
Μόλις ήρθα από τη Γερμανία όπου βρέθηκα για λίγς ημέρες, δεν πέρασα όμως από το Βερολίνο, το οποίο είναι σαφώς η πιο ελκυστική πόλη της Ευρώπης, κατά τη γνώμη, αυτή είναι η πιο ευρωπαϊκή πόλη της Ηπείρου.
Κατά τα άλλα, χειμαρώδες το κείμενό σου, όσο για τις διαφημίσεις στα ντόμινο, προς τι το κακό; δεν επωφελήθηκαν μόνο οι εταιρείες της πτώσης του Βερολίνου, είναι άδικο να το λέει κανείς αυτό, δεν ήταν καλύτερα η Γερμανία (Ανατολική και Δυτική) τότε από ότι είναι σήμερα.
Όσο για τον Μπέκετ, ε ναι, συμφωνώ κι εγώ 🙂
renata said:
Ξεπερνάω τη σημείο που συνήθως φωνάζω «ζουλεύωωω» και θα σταθώ στο «Θέλω κι εγώ να πάω Βερολίνο κι ελπίζω να το καταφέρω σύντομα»! 😆 😆
Όσον αφορά το θέμα με τον Μπέκετ δυστυχώς δεν έχω δει έργο του να παίζεται, οπότε αδυνατώ να εκφράσω γνώμη…
Να περνάτε όμορφα! 🙂
Sophia said:
Αχμ… φαντάσου δηλαδή, να μην ήτανε μόνο τίτλοι, αλλά να είχε και το κανονικό και λεπτομερές ρεπορτάζ!!! Θα κλείνανε όλες οι αεροπορικές θέσεις για Βερολίνο πάραυτα, και οι συνάψεις του εγκεφάλου θα μαλώνανε ποιά θα πρωτοδουλέψει πρώτη με όλα αυτά τα ερεθίσματα!!!
(Τσιφ, ζζζζζζζτ ζζζζζζζζζζζτ, τσαφ, ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζτ ττττττζζζζ… ουπς… μισό, τρέχω πάραυτα να παραγγείλω τα βιβλία που δεν έχω ακόμα διαβάσει και να καταχωρήσω τις ταινίες που ακόμα δεν έχω δει!!!)
;-D
tsalapeteinos said:
Ενδιαφέρον το ρεπορτάζ, αλλά δεν κατάλαβα ακόμα με ποια ιδιότητα παραστήκατε στο γεγονός. Ως νοσταλγοί της πάλαι ποτέ DDR ή για να γιορτάζετε την πτώση του τείχους;
Θα μου πείτε, ακόμα και οι αστοί πολιτικοί βρίσκονται σε σύγχυση!
Εξίσου σοβαρές με αυτές της πτώσης του Τείχους και της κατάρρευσης του κομουνισμού το 1989 θα είναι οι συνέπειες της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, εκτιμά ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Όσο για μένα… αν ήμουν εκεί, θα έκανα την εξής ιστορική δήλωση στο συγκεντρωμένο πλήθος:
Ich bin ein Ost-Berliner!
tsalapeteinos said:
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι «μετανοημένοι» εκ Τσεχοσλοβακίας:
Τα χαμένα ιδανικά μιας εποχής
αγκνιρα said:
Συμφωνώ με αυτά που γράφεις περί ενωμένης Γερμανίας και περί εορτασμού (παρακάτω δεν κατάφερα ακόμα να διαβάσω). Μόνο που το θέμα το έχω λίγο βαρεθεί, συμπάθα με! Εδώ που ζω μας τάραξαν στην ενημέρωση και στα ρεπορτάζ.
Είχα πάει στο Βερολίνο το 89 ή το 90 αμέσως μετά που γκρέμισαν το τείχος και έβγαλα κατι φωτογραφίες που τελικά αποδείχτηκαν ιστορικές, π.χ. το Πότσνταμερ πλατς, που τότε ήταν μια απέραντη άδεια έκταση . Δεν μπορώ να πω ότι μ΄αρέσει σήμερα, έτσι που έχει κτιστεί το κάθε τετραγωνικό μέτρο εκείνης της περιοχής. Έχασαν την μοναδική ευκαιρία να διαμορφώσουν το κέντρο του Βερολίνου κάπως πιο menschenfreundlich.
White Filly said:
μου αρέσει που θα τα γράψεις σε τίτλους… και μέτα έρχεται το κατεβατό… 😀
βιαστικό το ανάγνωσμα μου, κρατάω το ότι το Βερολίνο είναι πολύ όμορφο και να τσακιστώ να το επισκεφτώ…
Την καλημέρα μου!
mamma said:
Ευτυχώς που ήταν μικρό το ποστ χωρίς λινκ και κατάφερα να το διαβάσω όλο 😛
Θέλω Βερολίνο όσο δεν φαντάζεσαι….
Кроткая said:
Stazybo, κανένας δεν μου είπε κάτι τέτοιο. Κι επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεσαι εδώ, θα έπρεπε να είχες ήδη «πιάσει» ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με το παίδεμα. Απλά, υπάρχουν είδη «παιδέματος» που δεν με πείθουν και δεν μου προσφέρουν κάτι. Ο Μπέκετ είναι ανάμεσα σε αυτά. Δοκίμασε να ξαναδιαβάσεις την σχετική παράγραφο, μπορεί και να καταλάβεις ότι δεν αμφισβητώ, ούτε υποβιβάζω τον Μπέκετ.
Μούργε, αντί να κλαις, κάνε καμιά οικονομία και αφιέρωσε λιγότερη από την άδειά σου στα Γιάννενα!
Johnny, χα! στην έσκασα! Την ώρα που ο Γκόρμπι έπινε σαμπάνιες με την Άνγκελα στο πάρτυ, εμείς με το Μπαλόνι πίναμε μπίρες στο Kreuzberg (οκ, εγώ έπινα χυμό, αλλά δε θα κολλήσουμε εκεί!).
Αλεπού, την έχουμε ξανακάνει αυτή τη συζήτηση. Απλά, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ο εξής διάλογος:
-Πάμε;
-Δε γίνεται.
-Μα γιατί;
-Περιμένουμε τον Γκοντό.
-Α, ναι, σωστά!
πρέπει να επαναληφθεί 28 φορές μέσα σε μιάμιση ώρα. Ακόμα και ο πιο βλάκας θεατής, με την πέμπτη φορά το έχει πιάσει!
Οκ, je vulgarise και το καταλαβαίνω πως είναι λάθος. Αλλά το point μου είναι πως αυτού του είδους η τεχνική δεν αποδίδει με όλους. Προφανώς και είναι μεγάλος συγγραφέας ο Μπέκετ. Όσο μεγάλος σκηνοθέτης είναι και ο Τρίερ (ή ο Αγγελόπουλος). Απλά κανένας από τους τρεις δεν συγκινεί εμένα προσωπικά. Λυπάμαι!
Άνευ χαρτοφυλακίου, θα μου επιτρέψεις κι εμένα να έχω την ακριβώς αντίθετη άποψη για την γερμανική εθνική συνείδηση -άποψη βασισμένη τόσο σε προσωπική παρατήρηση και συναναστροφή, όσο και σε κατανάλωση πολλών σελίδων γερμανόφωνης και μη βιβλιογραφίας (με στόχο τη συγγραφή ενός διδακτορικού που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε -κλαψ!). Αλλά επειδή είναι τόσο περίπλοκο το ζήτημα, που τόνοι μελάνης δεν έχουν οδηγήσει σε σύμπνοια απόψεων ακόμα, ας το αφήσουμε -θα πρότεινα.
Πάντως, όσι Γερμανοί γνωρίζω προσωπικά είναι πρώτα -και κυρίως- Rheinlander, Bayerische, Thuringer, Saarlander κλπ και μετά Deutsche.
Όσο για τις διαφημίσεις στα ντόμινο, έχω να πω ότι άλλο Ιστορία και άλλο marketing. Το καθένα έχει την αξία και τη λειτουργία του, και δεν υποτιμώ καμία από τις δύο. Απλά ας μην μπλέκουμε πράγματα ανόμοια μεταξύ τους. «Ιστορία sponsored by» δεν υπάρχει, είναι δομικά αντιφατική ως κατάσταση.
Ρενάτα, ο καιρός γαρ εγγύς! 😉
Σοφία, ε, πες και κάτι όμως, κάνε ένα σχόλιο, μη μας αφήνεις έτσι!
Τσαλ, και γιατί πρέπει να παρευρεθώ «ως κάτι»; Δλδ ως «η Κροτ που πήγε βόλτα στο Βερολίνο» δεν σου κάνει; Πρέπει να έχω και έναν τίτλο; Ουφ!
Ich bin eine Berlinerin!
Αγκνίρα, εμένα το θέμα με ενδιαφέρει πολύ και δεν το βαριέμαι ποτέ (ο καθένας με τα κωλύματά του, τι να πεις;), αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς (εγώ δεν βλέπω τηλεόραση!).
Όσο για την Potsdamer platz -αλλά και άλλα σημεία της πόλης, απλά εδώ είναι πολύ χτυπητό το παράδειγμα-, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αλλά έδωσε πολλά λεφτά η Sony προφανώς. Νομίζω πως θα έπρεπε να είναι τόπος μνήμης, ή να γινόταν κάτι αλλο, να παραδινόταν στους Βερολινέζους, όχι στις μεγαλοεταιρίες! Από no man’s land, Sonyland. Σαν τα τουβλάκια ένα πράγμα. Παρακμή.
Φοραδίτσα, κρατάς το πιο ουσιαστικό! 🙂
Mamma, είστε και είρων βλέπω! Να έχετε χάρη που σέβομαι την κατάστασή σας!
Stazybο Hοrn said:
Μα ούτε ότι τον «υποβιβάζεις», ούτε ότι τον «αμφισβητείς», είπα. Δεν σε κατηγόρησα για τίποτε. Πειράζει το στυλ μου, προτιμάς να είμαι όπως οι υπόλοιποι, «τι ωραίο ποστ, ευχαριστούμε, αχ πότε θα πάμε κι εμείς…»; 🙂
Darthiir the Abban said:
Αυτό είναι το «σε τίτλους»;;; 😮
Είναι λογικό να γιορτάζουν οι νικητές, το παράλογο είναι αυτό που γιορτάζουν. Κάνουν πάντως καλό marketing παρουσιάζοντας και προωθώντας αυτό που τους νοιάζει αντί του πραγματικού…
Кроткая said:
Όχι ρε συ Stazybo, αυτό κατάλαβες? Άλλωστε δεν είσαι ο μόνος που διαφώνησε (και για το Μπέκετ, και για το Βερολίνο -δες τα σχόλια της Αλεπούς και του Άνευ χαρτοφυλακίου πχ). Απλά, από το σχόλιό σου, έμεινα με την εντύπωση πως δεν έγινε αντιληπτό τι εννοούσα.
Μόνο που όντως προτιμώ τον Αριστοφάνη, τον οποίο σε καμία περίπτωση δεν κατατάσσω στα ελαφρά αναγνώσματα, έτσι; 😛
Καμ, δεν είναι παράλογο αυτό ποου γιορτάζουν: την επιτύχια των στόχων τους είναι που γιορτάζουν. Coca cola über alles!
Μόνο καλό marketing: μαθήματα marketing παραδίδουν τα άτομα!
Urban Tulip said:
Το ότι σιχαίνομαι τα γερμανικά ως γλώσσα με κάνει να αναβάλλω το Βερολίνο συνέχεια. Κάνω λάθος ε;
faros said:
Γεια σου !
Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές … !
Έτσι είναι ;;;
Θα δούμε …
Η άποψή μου είναι ότι το Βερολίνο είναι μια πολύ όμορφη πόλη, όμως το Ανατολικό Βερολίνο, δεν παίζεται !
Και αυτό δεν μπορεί κανένας νικητής να το γκρεμίσει …
Ούτε ξένος … ούτε εγχώριος …
υ.γ. πράγματι δεν χρειάζεσαι … «τίτλο» για να πας κάπου ….
Όμως, δεν υπήρχε ούτε μια τόση δα … προσκλησούλα ;;; 😀
κόκκινο μπαλόνι said:
χα…τα έγραψα κι εγώ τελικά…εχτές το βράδυ! Ρε, μέχρι τις 5 το πρωί έγραφα…
και με έπιασε κατάθλιψη…ευτυχώς θυμήθηκα τα γλυκάκια και τα Wurst και συνήλθα λίγο 😉
Кроткая said:
Tulip, καταρχάς τα γερμανικά είναι μια πανέμπρφαη γλώσσα (πες Μπαλόνι!). Κατά δεύτερον, κι εγώ βρίσκω απαίσια τα κινέζικα, αλλά θα ήθελα πολύ να πάω στο Πεκίνο.
Τρίτον, αν θες es vibes και θετική ενέργεια και δημιουργικότητα κλπ κλπ, ΠΡΕΠΕΙ να πας στο Βερολίνο!!
Φάρε, το Ανατολικό Βερολίνο είναι όντως πολύ όμορφο -εμένα τα αγαπημένα μου μέρη στο Ανατολικό είναι-, αλλά και στο Δυτικό βρίσκεις αξιόλογα πράγματα. Το πρόβλημα είναι πως πλέον και το Ανατολικό αρχίζει να γίνεται λίγο εμπορικό, καθότι πουλάει.
«Προσκλησούλα»??? Λες να με κάλεσε ο Γκορμπατσώφ? Γιατί, επειδή έχω ρώσικο ψευδώνυμο?! 😛
Μπαλούν, όχι κατάθλιψη, όχι κατάθλιψη, θα ξαναπάμε, έχουμε πολλές εκθέσεις να δούμε και πολλά λουκάνικα να φάμε ακόμα ρεεεεε!!!! 🙂
chumba said:
Μερσί για το λινκ, περισσότερες ιστορίες και φωτό από κοντά … αύριο!
κόκκινο μπαλόνι said:
Λέει το Μπαλούν: τα γερμανικά είναι η αγαπημένη μου γλώσσα και στεναχωριέμαι που τα έχω αφήσει και τα θυμάμαι μόνο όταν πάω στη Γερμανία! Έχουν λογική και μαθηματική οργάνωση, χώρια που εγώ τα βρίσκω και μουσικότατα!!! Δείτε απλά το Der Himmel über Berlin και αν δεν πάθετε πλάκα με τα γερμανικά του Bruno Ganz εμένα να μη με λένε Μπαλόνι!
υ.γ. μη ξεχνάς, έχουμε και το αρχιτεκτονικό τουρ που μου το έφαγε ο πολιτικός τουρισμός αυτή τη φορά 😛
αγκνιρα said:
Με το μπαρδόν, Μπαλόνι μου, αλλά αν κάποιος πάθει πλάκα με τα γερμανικά του Μπρούνο Γκάνς θάπρεπε να πάει νοτιότερα να τον αναζητήσει. 😉
http://en.wikipedia.org/wiki/Bruno_Ganz
κόκκινο μπαλόνι said:
πλάκα κάνεις!!!!!!!!!!!
και μιλάει έτσι τέλεια;;;; 😛
καλέ, πότε έφυγε αυτός από τας Ελβετίας και έχει τέτοια καλή προφορά;
Γιώργος Καρατσιουμπάνης said:
και η ζωή στο βρυξελλοχώρι συνεχίζεται…με μποοόλικη βροχή…
αγκνιρα said:
Καλά είναι τα γερμανικά του, φυσικά. Όμως άμα είσαι εξοικειωμένος με τα ελβετικά ιδιώματα τον καταλαβαίνεις, επειδή δεν έχει καμία απολύτως προφορά, ούτε καν γερμανική! Το παρατηρείς συχνά αυτό στους καλούς ελβετούς ηθοποιούς.
Νομίζω όμως ότι είχε ψιλοτσακωθεί με κάποιες αρχές ή οργανισμούς και είχε ρίξει πέτρα πίσω του για ένα διάστημα. Γιαυτό έκανε και καριέρα στο εξωτερικό.
Τώρα όμως που τον πήραν τα χρόνια όλο εδώ βρίσκεται και παίζει πάλι και σε κανένα ελβετικό έργο. Έχει λίγο φήμη ντίβας.
Ορίστε μπαλόνι και κροτ (και όποιος άλλος καταλαβαίνει γερμανικά) ένα πολύ καλό φιλμάκι γερμανικής και ελβετικής παραγωγής που γυρίστηκε με ελάχιστα χρήματα και χωρίς επιχορηγήσεις (οι ηθοποιοί έπαιξαν χωρίς αμοιβή). Το θέμα είναι τα «μαύρα πρόβατα» (Schwarze Schafe), άνθρωποι «περιθωριακοί» που ζουν στο Βερολίνο, και που περιγράφονται με αρκετό μαύρο χιούμορ.
http://www.veoh.com/browse/videos/category/faith_and_spirituality/watch/v15799821HCWt6mYk .
Εδώ έχετε και μερικές πληροφορίες σχετικά με το φιλμ
http://de.wikipedia.org/wiki/Schwarze_Schafe.
Ελπίζω να με συγχωρήσεις Κροτ που γράφω τόσα πολλά. Αλλά επειδή πήγατε Βερολίνο νομίζω ότι κολλάει το φιλμάκι και ίσως να σας αρέσει (για να το δείτε όλο πρέπει να κατεβάσετε το Veoh Web player).
antidrasi+sex said:
Διάβασα αντί για «τουβλάκια ντόμινο» «σουβλάκια ντόμινο» και προς στιγμήν νομίσα ότι κάτι δεν κατάλαβα καλά!
Τα Γερμανικά είναι ωραία γλώσσα, αλλά δύσκολη. Για κάνε πρόταση με παραπάνω από 2 ρήματα, και άμα καταφέρεις να τα βάλεις σωστά στο τέλος, να πιω όλες τις μπύρες του Βερολίνου και περιχώρων-μαζί με τα συνοδευτικά λουκάνικα.
Και όπως είπε ένα Γάλλος την εποχή του τείχους:
«Αγαπάω τη Γερμανία, την λατρεύω, τόσο που χαίρομαι που υπάρχουν 2!»:lol:
(συμβουλή προς αναγνώστες της Κροτ-κοτ-κοτ: Χρησιμοποιείτε Firefox και βάλτε το add-on «Cool Previews». Αλλιώς δεν παλεύονται τόσα λίνκια).
αγκνιρα said:
Κροτ, μπλόκαρε το σχόλιο μου!!!!!
antidrasi+sex said:
Όσο για τα σουβλάκια-με-χορηγό, φυσικά με χορηγίες των «νικητών» θα ήταν. Από την άλλη πλευρά, ποιος να κάνει τον χορηγό? Η Στάζι?
Άνευ Χαρτοφυλακίου said:
εδώ είναι τα ωραία, μελωδική γερμανική γλώσσα, αφήστε που στο συγκεκριμένο εμφανίζετε μια σχετικά «φυσιολογική» Νίνα Χάγκεν να θυμίζει Boy George και μια Μούσχουρη χωρίς γυαλιά, εντελώς αγνώριστη, σαν την Τσανακλίδου στο Τσάρλι Τσάπλιν, ιστορικό ντοκουμέντο είναι αυτό.
η γερμανική γλώσσα είναι ποίηση ότι και να λένε τελικά
tsalapeteinos said:
Χμμ, ώστε ιδιωτική ήταν η επίσκεψη και μάλιστα με πρόσκληση από τον Γκόρμπυ στα Πίτσα Χατ; Άκουσον άκουσον… Έχε χάρη που δε βγαίνει πια η Πράβντα για να σε εκθέσω στο «κοσμικό» της ένθετο!
Ή μάλλον βγαίνει ακόμα… άλλα προλάβανε και βάλανε πρώτο θέμα… τη νικήτρια των σιβηριανών καλλιστείων 😆
Кроткая said:
Chumba, de rien και αναμένουμε μετά χαράς και ανυπομονησίας!
Μπαλούν, ορθότατα, εύγε τέκνον μου! Την επόμενη φορά, αρχιτεκτονικό τουρ όπως και δήποτε!
Αγκνίρα και Μπαλούν, σχετικά με την προφορά, προτιμώ τον Daniel Brühl!
Γιώργο, και χαλάζι, αέρα και κρύο. Μπήκε ο χειμώνας για τα καλά…
Αγκνίρα, ντένκε ζερ για τα λινκ και την ενημέρωση! Καλά κάνεις και λες πολλά, αλλά με τα πολλά λινκ, φυλακίστηκες στα σπαμ – σε ελευθέρωσα όμως!
Αντιδρασοτέτοιε, και χωρίς στοίχημα, μια χαρά τις καταφέρνουμε τις μπίρες και τα λουκάνικα, αμέ!
Κατά τα άλλα, ό,τι θες διαβάζεις ρε συ!
Αγκνίρα, το διόρθωσα καλέ!
Αντιδρασοτέτοιε, δεν είχε ανάγκη από χορηγούς η Στάζι: έλυνε κι έδενε έτσι κι αλλιώς.
Άνευ χαρτοφυλακίου, εδώ συμφωνούμε απολύτως! Και το λινκάκι σούπερ, ντάνκε κι εσένα!
Λασπολόγε Τσαλ, γιατί με διαβάλλεις; Τέτοιο κιτρινισμό από σένα, δεν τον περίμενα!!
faros said:
😆 … τσιμπάμε … τσιμπάμε … ;;;
Θερμή Καλημέρα !
χρυσάνθη said:
Ένα ακόμη σχόλιο είναι ίσως υπερβολή, αλλά, αφού σε διάβασα με καθυστέρηση καλά να πάθω. Θέλω μόνο να σου πω ότι συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ σχετικά με τον ΜΠΕΚΕΤ. Μάλιστα, χρόνια το λέω κ για τα δυο έργα, αλλά όλοι εκπλήσσονται! ΤΟ δυσνόητο ή κ επι τέλους το α-νόητο, με την έννοια του κενού από νόημα, δεν είναι υποχρεωτικά κ αριστούργημα. Επειδή οι «ειδικοί» δεν έχουν ακόμη τοποθετήσει το φαινόμενο Μπέκετ στη θέση όπου ανήκει, δηλαδή στην ιστορία του Θεάτρου, δεν πρέπει εμείς να εμπιστευόμαστε τις αισθήσεις κ το μυαλό μας; Κ όταν αυτό γίνει, τι θα λέμε; Υπάρχουν έργα κλασσικά κ έργα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο, ώστε να προκύψουν ξανά έργα κλασσικά. Τέτοιος είναι κ ο ρόλος του Μπέκετ, κατά τη γνώμη μου. Τούτο δεν μειώνει την ΙΣΤΟΡΙΚΗ αξία του έργου.
Μόνο τόσα εκ του προχείρου.
HappyHour said:
Ας προσθέσω κι εγώ το περιττό μου σχόλιο.
Εννοείται πως ζηλεύω διαβάζοντας όλα αυτά για το Βερολίνο…
Το τείχος έπεσε αλλά υπάρχουν τόσα άλλα τείχη που μας περιβάλλουν…
Ο Μπέκετ όταν συγκρίνεται με Αριστοφάνη είναι λογικό να ηττάτε… (πάντως εξεπλάγην που προτιμάς Αριστόφανη απο Μπέκετ δεν στο ‘χα/σ΄εχω παρεξηγήσει τελικά,πάντα το κάνω αυτό με τους ανθρώπους)
Για τον υπουργό Προ-Πο τι να πω ; Η σύμπραξη ΜΜΕ και κυβέρνησης Πασοκ είναι το λιγότερο σκανδαλώδης. Ενδιάφεροντα τα λινκια σου , ασε τον αντιδραστήρα να λέει.
sikofagos said:
Μα τι πρόχειρο ποστ ειναι αυτό, καλέ γκριφόν; Σωστή ξεπέτα [πρωτη φορά χρησιμοποιώ τη λέξη. την προφερα καλά;]. Δυο τρεις αραδες μπλεγμενες με φωτό. Αχ, δεν σεβονται το κοπο του αναγνωστου, και δη το χρόνο του… Τσ τσ τσ…
(είναι τόσο πρόχειρο, να σκεφτείς, που πρώτη φορά χτυπιέμαι πανω κάτω στα πεσμένα ντόμινο που δεν έχω παει ποτέ στο Βερολίνο. Χώρια η ζήλεια για την παρέα… )
υ.γ. ρε τώρα που φυγατε απο κει, μήπως το έβαλαν το γλυπτό στη θέση τους; 😆
Kαλό ξημέρωμα
tsalapeteinos said:
Όχι και κιτρινισμός, κοκκινισμός, ή έστω κιτρινοκοκκινισμός! Θυμίζω ότι έχω στα σκαριά και το σενάριo «Ο διάβολος διάβαζε Πράβντα»! Αξίζεις ένα ρολάκι μέσα 😆
κόκκινο μπαλόνι said:
😆 😆 😆 😆 😆 😆 😆 😆 😆
HappyHour said:
Ο διάβολος διάβαζε Πράβντα ; Αχαχαχαχαχα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ !!!!
Кроткая said:
Φάρε, σώπα καλέ, τι εννοείς!
Χρυσάνθη, χαίρομαι πολύ γιατί συμφωνώ απόλυτα. Επίσης, νομίζω πως υπάρχει διαφορά μεταξύ της διατύπωσης «Αναγνωρίζω την αξία του Χ καλλιτέχνη, αλλά δεν μου αρέσει» και της διατύπωσης «το του Χ καλλιτέχνη δεν αξίζει τίποτα». Νομίζω πως η πρώτη διατύπωση είναι απόλυτα θεμιτή και δικαιούται ο καθένας μας να νιώθει έτσι.
Χαρουμενόπαιδο, δε νομίζω πως μπορούμε απαραίτητα να συγκρίνουμε τον Αριστοφάνη με τον Μπέκετ (ή τον οποιονδήποτε με οποιονδήποτε τέλοσπαντων) και μάλλον ήταν πολύ απλοϊκό αυτό που έγραψα χάρην αστεϊσμού.
Αλλά γιατί με έχεις παρεξηγήσει τόσο πολύ? Δεν είμαι και τόσο ελιτίστρια πια! 🙂
Συκ, γίνεσαι τόσο είρων που κανονικά δεν θα σου άξιζε να σου απαντήσω, αλλά ας είναι!
Λες να το έκρυωαν εσκεμμένως από μένα, ακριβώς για να μην το φωτογραφίσω και το δεις κι εσύ? Τέτοια διεθνής συνωμοσία?!
Τσαλ και συν αυτώ χασκογελούσα κλίκα, εγώ δε συμβιβάζομαι με «ρολάκια»!
sikofagos said:
καλή μου, Κροτ
μην το διαβαζεις κυριολεκτικώς, γιατί δεν ειχα καμία πρόθεση ειρωνείας. Να το θεωρήσεις ατυχέστατη στιγμή του σχολιάστη και άγουρο [αν θες και κακογουστο] πειραγμα από ζήλεια.
Αλλωστε νομισα πως το «είναι τόσο πρόχειρο, να σκεφτείς, που πρώτη φορά χτυπιέμαι πανω κάτω στα πεσμένα ντόμινο που δεν έχω παει ποτέ στο Βερολίνο», εδειχνε τι πραγματικά εννοουσα.
Ε, λοιπόν δίκην μεταμελείας, θα διερευνησω διαφόρους τρόπους να απαλλάξω από έξοδα το κομμα, μελετώντας Μαγιακοφσκυ, Καρυωτάκη, Λαπαθιώτη, Γουλφ και Πλαθ .
[κι αν δεν καταφέρω τίποτε, τουλαχιστον θα εχω (συμ)μορφωθει]
tsalapeteinos said:
Θα σου παράγγελνα ρολό κρέας αλλά… μπήκαμε στις νηστείες των Χριστουγέννων :-p
Кроткая said:
έχε χάρη που ανέβασες ωραίο ποστ, αλλιώς…
faros said:
Για την … πρόσκληση !!! 😆
Σιγά μην πίστεψα ότι πήρες πρόσκληση, το αποκλείω μετά … βδελυγμίας !!!
Καλημέρα !
Кроткая said:
Συκοτόπουλο, είσαι εντελώς χαζοπούλι, ως σου ανέφερα και ιδιαιτέρως. Τουλάχιστον η χαζομάρα σου θα αποβεί προς όφελός σου: θα διαβάσεις αξιόλογη ποίηση! 😛
Φάρε, ε, ναι, σωστά κάνεις!
sikofagos said:
Καλά ρε κουταβι, δεν σκέφτεσαι πώς ειναι κακό για την υστεροφημία σου -αν μη τι αλλο- να τα πειράζεις τα χαζά της βλογόσφαιρας;
Να βρεις εναν στο μπόι σου να πειραξεις! [χμ.. καλά, ίσως να ειμαι στο μπόι σου. ε, ακυρον…]
faros said:
Γεια και χαρά, καιρός για άλλο ποστ, δεν νομίζεις ;
Кроткая said:
Κοτόπουλο, το μπόι μου είναι ευκολάκι, είναι βλέπεις λίγο πάνω από το ενάμισι μέτρο.
Φάρε, ναι, είναι, δίκιο, δίκιο! Αλλά….
tsalapeteinos said:
Το… πολιτικό σου ανάστημα είναι όμως πολύ μεγαλύτερο!
(Το σώζω το προηγούμενο;)
faros said:
Ωχ αυτό το αλλά …
Έχει γίνει … μόδα !!!!
Καλημέρα σας !
Theorema said:
ΔΥΟ ώρες έκανα (δύο, deux, two, ναι…) προσπαθώντας να φτάσω με το αυτοκίνητο κάπου κοντά στα δρώμενα. Τα χέρια και η πλάτη μου ήταν κάπως παραμορφωμένα μετά την προσπάθεια… Βγαίνοντας το μόνο που ήθελα ήταν να καρυδώσω τον πλησίον μου και μετά να βάλω τις φωνές… (απαράδεκτη επιθετικότητα μιας τρελλαμένης οδηγού).
Πολύ ωραίο κομμάτι, Κροτ. Ως συνήθως 😉
Кроткая said:
Φάρε, δουλειές με φούντες και απουσίες, τι να κάνω!
Θεωρέμα, ποια δρώμενα? Σε ποια πόλη? Να παίρνεις μετρό! 😛
faros said:
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο !
υ.γ. … με φούντες ;;; … μοδίστρα είσαι ;;;;;;;;; 😕 😕 😕
faros said:
… και καλά ξεμπερδέματα …
Καλημέρα !
faros said:
Καλό Μήνα (για τον … Δεκέμβρη μιλάμε … ) 😀
dame31 said:
Την ταμπέλα «YOU ARE LEAVING THE AMERICAN SECTOR» την έχω φωτογραφήσει κι εγώ όταν ήταν ακόμα στη θέση της, προ πτώσης….. Πως πέρασαν τα χρόνια….
μετεωρίτης said:
…και Orishas??!
Θα μου πεις «εδώ σκάλωσα»; Όχι, αλλά έσκασαν τόσο ξαφνικά μέσα στο post και γέλασα μόνη μου. Ούτε κι εμένα είναι η μάρκα μου αλλά το’χουν!! Τζερτζελές!
Να πω ένα «γεια» στη Μάμα και να της πούμε να προσέχει;! Άντε, μετά θα φτιάξει μπλογκ mamma with 12 children… την βλέπω τη δουλειά, χώστα Κώστα!
🙂
Αγαπητή, νομίζω πως είσαι εύκολα το πιο πλήρες-δημοφιλές-αξιοπρόσεκτο μπλογκ. Απ’όλες τις απόψεις. Πάντα μα πάντα απολαμβάνω τα posts σου. Την Γερμανία την αγαπώ και πιστεύω πως οι Γερμανοί έχουν κάνει μεγάλα βήματα ως κράτος. Κουβαλάνε, επίσης, τεράστια ενοχή πλέον και αυτό νομίζω πως λειτουργεί θετικά. Αχ, θέλω να πω κι άλλα αλλά μόλις ξύπνησε το Πορκ!
(όχι, δεν το λέω μπροστά του Πορκ. Ούτε θα του το πω ποτέ. Θα πικραθεί το παιδί άνευ λόγου!)
🙂
φιλιά
και καλό μήνα
Кроткая said:
Τσαλ, ντάξει, καλά το πας!
Φάρε, γεια σου, καλό μήνα. Θα γράψω πριν τα Χριστούγεννα σίγουρα, έχω τρία ποστ στα σκαριά, αλλά δεν προκάμω που έλεγε κι ο Χαρίλαος, λέμε!
Dame, είχες βρεθεί στο Βερολίνο επί του Τείχους; Σε ζηλεύω…
Μετεωρίτ, ευχαριστούμε για τα καλά λόγια, να μας ξανάρθετε, φιλιά στο Πορκ και το αδέρφι του! Την παλεύεις;
compassocap said:
οι orishas που σου συνέβησαν? πες μου ότι συμμετείχαν στις εκδηλώσεις για τη πτώση τυ τείχους να κάψω όλους μου τους δίσκους!
Кроткая said:
lollll compasso!
όχι στις Βρυξέλλες μου συνέβησαν, σε κανονική συναυλία, μην ανησυχείς και μην διαρπαξεις παρανάλωμα! 🙂
compassocap said:
τώρα τρέχω για το πυροσβεστήρα, είναι αργά… Έγκλημα έκανες Κροτ 😛
faros said:
Γεια και χαρά !
Αναμένομεν …
υ.γ. ζηλέψαμε τον μούργο και βάλαμε και υμείς χιονάκια ;;;;;;;;; 😀
dame31 said:
Ω ναι, Κροτ. Είχα βρεθεί στο Βερολίνο επί Τείχους και για να πω την αλήθεια δεν ξαναβρέθηκα από τότε. Πρέπει να ξαναπάω κάποια στιγμή.
Δες φωτογραφίες από τότε λοιπόν
Кроткая said:
compasso, φωτιές άναψα!
Φάρε, τα χιονάκια μπαίνουν από την wp, είχα βάλει προεπιλογή από πέρισυ. Και πέρισυ, ο Μούργος είχε ζηλέψει από μένα, όχι εγώ από αυτόν!
Dame31, αυτό είναι ένα εξαιρετικότατο ποστ!! Προτείνω να το δουν όλοι! Αν μεγαλώσεις και τις φωτογραφίες θα είναι ακόμα καλύτερα! 🙂
faros said:
Θερμή Καλημέρα … ωραία βγήκαν … σαν κουραμπιεδόσκονη ήταν … 😆
faros said:
… καλημέρα και πάλι !
Кроткая said:
Υπομονή, υπομονή, επιστρέφω αργά αλλά σταθερά!