O Giulio Andreotti επικράτησε στην πολιτική ζωή της Ιταλίας για περίπου μισό αιώνα. Υπήρξε από τους μακροβιότερους πρωθυπουργούς, παρ’ολίγον Πρόεδρος της Δημοκρατίας και γερουσιαστής. Στενότατος συνεργάτης του Da Gasperi, ηγετικής μορφής των Ιταλών Χριστιανοδημοκρατών, ετοιμόλογος, ατακαδόρος, λιγομίλητος, μετρημένος και διορατικός, κατέχει μια μεγάλη συλλογή από προσωνύμια, όπως «αλεπού», «παμπόνηρος», «Βελζεβούλ», «αδίστακτος». Διόλου άδικα, αν σκεφτεί κανείς πως πρόκειται για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της Ιταλικής πολιτικής σκηνής: κατηγορήθηκε για δεσμούς με τη Μαφία, για ηθική αυτουργία σε δολοφονίες, για την επιλογή σκοπίμως παρελκυστικής πολιτικής στην υπόθεση Aldo Moro, για εμπλοκή στην μασωνική Propaganda 2 και το όργανο της CIA, Gladio: όπως ο ίδιος είπε «Εκτός από τους Καρχηδονιακούς πολέμους με έχουν κατηγορήσει για τα πάντα: κι αυτό επειδή τότε δεν είχα γεννηθεί».
Η ταινία που αφηγείται την «θεαματική ζωή του», λοιπόν, δικαίως φέρει το όνομα Il Divo*. Ως προς τα -λίγο ή πολύ γνωστά- γεγονότα, η ταινία δεν αποφέρει κάτι καινούριο. Δεν θα μπορούσε μάλλον, αφού ο Andreotti είναι ακόμα εν ζωή και -δικαστικώς τουλάχιστον- έχει αθωωθεί για όσα κατηγορήθηκε (ή τα εγκλήματα έχουν πλέον παραγραφεί). Στόχος άλλωστε δεν είναι η έρευνα της ιστορικής αλήθειας. Στόχος -που επιτυγχάνεται απόλυτα- είναι η παρουσίαση της επιβλητικής και εντυπωσιακής προσωπικότητας του Andreotti. Χωρίς καμία ωραιοποίηση, χωρίς να έχει ούτε μια δικαιολογία ή ελαφρυντικό, ο Andreotti παρουσιάζεται ως αυτό που είναι: ένας αδίστακτος πολιτικός που έπραττε πάντα σύμφωνα με το μότο του «δεν μπορείς να αποφύγεις το κακό, αν θες να κάνεις το καλό». Ατακαδόρικη -προφανώς- δικαιολογία, για να ερμηνεύσει τόσες αμφιλεγόμενες επιλογές: η μόνη για την οποία μοιάζει να έχει ενοχές είναι η υπόθεση Moro.
Il "corrente"
Η ταινία είναι ένα κομμάτι τέχνης και πετυχαίνει να δημιουργήσει την επιδιωκόμενη ατμόσφαιρα από τα πρώτα δευτερόλεπτα: βοηθούσης της καίριας σκηνοθεσίας, της πανέξυπνα επιλεγμένης μουσικής, και βέβαια της καταπληκτικής ερμηνείας του Toni Servillo. Οι πολύ καλές ερμηνείες, οι γρήγορες εναλλαγές, τα εύστοχα πλάνα, αλλά και οι ατάκες του Andreotti συνθέτουν ένα γοητευτικό σύνολο -ακόμα και για τον θεατή που γνωρίζει λίγα για το πολιτικό πλαίσιο. Μετά το τέλος της ταινίας, η ανέκφραστη, αγέλαστη φιγούρα του Andreotti μένουν στο μυαλό του θεατή -κι ακόμα περισσότερο το αιχμηρό βλέμμα του, η αργή ομιλία του, τα χέρια του που λένε όσα δεν εκφράζει με λέξεις. Εν ολίγοις, είναι μια ποιητική ταινία που συναρπάζει ακόμα και τους ιδεολογικούς αντιπαλους του Andreotti (όπως, καλή ώρα, την γράφουσα).
Toni Servillo στο ρόλο του Giulio Andreotti
Ό,τι κι αν ήταν ο Andreotti, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είχε δίκιο: η εξουσία συνθλίβει -αυτόν που δεν την έχει. Στα 90 του χρόνια, ο ίδιος είναι -σχεδόν- αλώβητος.
____________________________
Σκόπευα να περιμένω το dvd, αλλά διαβάστε εδώ και εδώ, όσα με έπεισαν να δω την ταινία στο σινεμά (και καλώς έπραξα).
*Όχι τυχαία, Divo Giulio ονομαζόταν ο Ιούλιος Καίσαρας.
Кроткая 
Δεν είχα ιδέα ότι είχε γυριστεί τέτοια ταινία. θα τη δω!
Στην Ελλάδα προβλήθηκε από το Σεπτέμβριο του 2008, πώς σου ξέφυγε; Δεν ξέρω αν παίζεται ακόμα στα σινεμά, πάντως αξίζει να τη δει κανείς στην μεγάλη οθόνη, είναι εντυπωσιακή και υποβλητική.
Σε μερικά σημεία, θυμίζει «Νονό».
Επίσης, τιμήθηκε και στις Κάννες, αλλά δε θυμάμαι με το ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής (λινκάκι για ιταλόφωνους: http://www.movieplayer.it/articoli/04515/il-divo-o-la-vita-spettacolare-di-andreotti-secondo-paolo-sorrentino/).
Χαίρομαι που το εκτός άλλων και το κείμενο μου υπήρξε αφορμή για να τη δεις στο σινεμά γιατί πραγματικά το αξίζει. Και φυσικά χαίρομαι που σου άρεσε. Και εμένα μου άρεσε τόσο που την είδα και 2η φορά στο σπίτι και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δεν συγκρίνεται με την προβολή στη σκοτεινή αίθουσα (κατι που ισχύει για τις περισσότερες ταινίες αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα). Για την ιστορία να πω ότι πήρε διανομή στην Ελλάδα από μέσα Νοέμβρη, το Σεπτέμβρη όντως πρωτοπροβλήθηκε άλλα ήταν μεμονωμένη προβολή στις Νύχτες Πρεμιέρες. Δεν το έψαξα αλλά θεωρώ απίθανο να παίζεται σε σινεμά ακόμη.
Δεν ξέρω αν θυμίζει … «νονό» όμως και δαύτος δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ακόμα γερό στήριγμα της πλουτοκρατίας …
Καλημέρα και Καλή Βδομάδα !
Την είδαμε, την είδαμε.. Αλλά δεν παίχτηκε και πολύ στην Ελλάδα, λιγότερο και από τη Σκόνη του χρόνου. Πάντως τέτοιες προσωπικότητες δεν έχουμε στη χώρα τούτη – έχουμε ένα Βγενόπουλο αλλά μέχρι εκεί. Είπαμε, ο ελληνικός καπιταλισμός, αρπακτικός και μεσοβέζικος, χωρίς συγκροτημένη σοβαρή αστική τάξη, έχει να επιδείξει τις μετριότητες τύπου Καραμανλή και Σημίτη, τους φανφαρόνους τύπου Βενιζέλου και τις γνωστές λοιπές γελοιότητες.
Αμάν – πως και το’χασα;; Πάλι στα σινεμά θα τρέχω!
1. “δεν μπορείς να αποφύγεις το κακό, αν θες να κάνεις το καλό”.
Όσο και αν εμάς μας φαντάζει ατακαδόρικο, για τον Αντρεόττι ήταν απόλυτα λογικό λόγω της καθολικής του ανατροφής:
«Οι καλές προθέσεις μετράνε» (Ι. Αυγουστίνος)
Φυσικά, ο δρόμος προς την κόλαση, ξέρουμε με τι είναι στρωμμένος…
2. ΙΣΟΒΙΟΣ γερουσιαστής, καρδιά μου – και όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια, τη δημοκρατία μου μέσα 🙂
Το πρόσωπο του κακού ή μάλλον το κακό με σάρκα και οστά της γειτονικής χώρας.
zamuc, ευχαριστώ πολύ, γιατί όντως το ποστάκι με έπεισε να τη δω στο σινεμά και δεν το μετάνιωσα. Από όσο ξέρω, δεν προβάλλεται πια στην Ελλάδα, αλλά μπορεί και να ξαναπαίξει σε κανένα θερινό!
Φάρε, προφανώς, χριστιανοδημοκράτης ήταν ο άνθρωπος! Αλλά η ταινία είναι άψογη!
Μάνε, αμάν πια, αν δεν αναφέρεις τον Τεό, κάτι παθαίνεις εσύ!
Κοίτα, στην εποχή της ακμής του Andreotti, είχαμε κι εμείς τον μπαμπά και τον θείο του wannabe-καταλληλότερου και του νυν καταλληλότερου, αντίστοιχα.
Σήμερα που εμείς έχουμε τέτοια που λες, κοίτα τι έχουν οι Ιταλοί!
undantag, να τρέξεις, να τρέξεις, εσένα ειδικά θα σου αρέσει πολύ (έχει και όπερα, χα χα!).
1. Η οποία είναι διάχυτη στη ταινία. Είναι φοβερό να βλέπεις έναν τύπο που έχει διαπράξει τόσα εγκλήματα, να κάνει το σταυρό του και να προσεύχεται πριν φάει! Ειδικά σε τέτοιες στιγμές, μου θύμισε πολύ το Νονό.
2. Σωστά, ισόβιος! Έτσι οι Ιταλοί φορολογούμενοι, αντί να τον πληρώνουν στη φυλακή, τον πληρώνουν στη Γερουσία (και τους έρχεται μάλλον λίγο ακριβότερα…).
Ρενατάκι, ε, η γειτονική χώρα έχει να επιδέιξει αρκετούς τέτοιους, για να λέμε και του στραβού το δίκιο!
αλλη μια ταινια που κοιμαται τον υπνο του δικαιου σε καποιο απομερο κομματι του σκληρου (τελικα, με αυτα και αυτα, με τις παρουσιασεις σου γιναμε αφορμη να δουμε και καμμια παραπανω ταινια)
Θυμάμαι αμυδρά ότι είχε παιχτεί στους σινεμάδες πρόσφατα αλλά δεν προβλήθηκε πολύ. Προφανώς θα τη δω κι εγω στον πολυμορφικό δίσκο (DVD). Μου αρέσουν οι βιογραφίες (αρκεί να μην είναι αγιογραφίες) ιστορικών προσώπων, αμφιλεγόμενων ιδιαίτερα.
Μούργε, αντί να ανεβάζεις ποστ-ξεπέτες, κάτσε να δεις μια ταινία της προκοπής, να ξεστρβωθείς!
Τσαλ, μακράν απέχει από το να είναι αγιογραφία. Εγώ την θεώρησα ειλικρινή ταινία και έντιμη. Nα την δεις, θα σου αρέσει!
Την είδα όταν βγήκε, νομίζω τη δεύτερη εβδομάδα προβολής . Ήξερα τα βασικά για τον κύριο . Μου άρεσε αφάνταστα πολύ .
Καταπληκτική επιλογή μουσικών » χαλιών «, ερμηνείες, σκηνοθεσία . Η ατμόσφαιρα μέσα στο προεδρικό μέγαρο δίνονταν με τέτοιο τρόπο που αισθανόμουν » πλάκωμα » .
Ο Σερβίλο ήταν τέλειος ( και ο μακιγιέρ του – τι αυτιά … ).
Εύγε στους γείτονες Ιταλούς και στα κότσια τους . Σκεφτόμουν όσο την έβλεπα, μια αντίστοιχη εγχώρια ταινία για το σκάνδαλο Κωσκοτά ή τον Μητσοτάκη ( επειδή ζει ακόμη τον σκέφτηκα ως παράδειγμα ) σκηνοθετημένη με το ίδιο στυλ, πώς θα ήταν άραγε ?
Έγραψα πολλά και δεν μπορώ . Σόρι Κροτ, εξαφανίζομαι ( αν και το προηγούμενο ποστ είναι φοβερό γμτ, δεν αντέχω να γράψω ) . Το χέρι μου τα έχει φτύσει . Φιλιά .
«2 πραγματα αξιζουν απο μοντερνα τεχνη να δει κανεις σημερα
το μουσειο στη νεα υορκη και τη λασπη» *
αυτο τα λεει ολα 😀
* αποσπασμα απο σχολιο πολυ σπουδαιου των εικαστικων κυκλων (τωρα ειναι αναχωρητης)
Γενικά, οι ταινίες χρησιμοποιούνται για να φτιασιδώσουν να εξωραίσουν το σύστημα και τους ανθρώπους του.
Αν δεν ήταν καλές (σκηνοθετικά, μουσικά, το σενάριο, με καλούς ηθοποιούς κλπ.) δεν θα πετύχαιναν τους στόχους τους …
Δεν είναι παράξενο που σχεδόν η μοναδική κρατική φροντίδα στις ΕΠΑ είναι προς το … Χόλυγουντ !!!
Την Καλημέρα μου !
το έχασα γαμώτο….θα το ψάξω μπας και ξαναπαίξει αλλιώς το κατεβάζω
Αουρα, κι εγώ το σκέφτηκα και νομίζω θα γινόταν κατι σαν εμφύλιος σε τέτοια περίπτωση. Φαντάζεσαι τη Ντόρα και τον Κυριακό? Ο λα λα!
Μούργε, μετά τη Λάσπη, ο τύπος προτίμησε να πάει να κλειστεί σε μοναστήρι ε?
Φάρε, εξαρτάται. Το Χόλυγουντ όντως το κάνει αυτό και όντως χρησιμεύει σαν προπαγάνδα. Αλλά εδώ μιλάμε για μια ταινία που είναι καλή, χωρίς να ωραιοποιεί τον Andreotti. Η ταινία είναι καλή, αλλά αφού την δεις, δεν έχεις σχηματίσει και πολύ καλή άποψη για τον Andreotti, ίσα ίσα.
Έχω κι άλλο παράδειγμα: η Πτώση αναφερόταν στον Χίτλερ και τις τελευταίες μέρες του. Ήταν μια εξαιρετική ταινία, με πολύ καλές ερμηνείες, σκηνοθεσία κλπ. που καθόλου δεν έκανε τον θεατή να δει με συμπάθεια τον Αδόλφο ή τη Φράου Εύα -το αντίθετο.
Μια καλή ταινία μπορεί να αναφέρεται σε αληθινά ιστορικά πρόσωπα, σε «κακούς» (αν θέλεις) της ιστορίας χωρίς να δικαιολογεί τα πεπραγμένα τους.
Μπαλόνι, ζήτα τη από το Μούργο. Με μια καλή τιμή, τα κάνει όλα! 🙂
Μάλιστα !
… και καλησπέρα … !
πάω στοίχημα πως κι εσείς στα 90 σας τα ίδια κοφτερά νύχια θα έχετε..
Φάρε, χε χε! Καλησπέρα!
ΚΚΜ, ναι,αλλά δεν θα έχω δολοφονήσει 286 ανθρώπους. Όχι σωματικά πάντως.
ξανά μάλιστα …
Καλημέρααααααα !
Θα την δώ σήμερα και θα ΣΕ πω
Φάρε, ξανά καλημέρα λοιπόν!
Ίντυ, αναμένω.
Παράθεμα: Η Λίστα της Krotkaya ! « Aura Voluptas