Δεν ήξερα ότι τα λένε έτσι (πετ πιβζ – δείτε στον antidrasex τι είναι, αν και θα το καταλάβετε εύκολα από όσα ακολουθούν).
Με κάλεσε ο Null να αναφέρω πέντε από αυτά -αν και, ενδεχομένως θα μπορούσα να βρω πολύ περισσότερα!). Ιδού, λοιπόν:
- Οι συμπεριφορές των οδηγών: στρίβω χωρίς να βγάλω φλας/σταματάω στη μέση του δρόμου για να κατέβει ο φίλος μου, αλλά πιάνουμε την κουβέντα επί δέκα λεπτά/ πάω σαν την κότα, αλλά δεν κάνω δεξιά για να με προσπεράσουν οι χριστιανοί που πήζουν πίσω μου (ειδικά σε αυτοκινητόδρομο)/ οδηγώ μιλώντας στο κινητό ή διορθώνοντας τη μάσκαρα -και πολλά άλλα, συμπληρώστε τη λίστα κατά βούληση. (ναι, συμβαίνουν και εκτός Ελλάδας: στο Βέλγιο).
- Οι συμπεριφορές των πεζών: στέκομαι στη μέση της κυλιόμενης σκάλας και όχι στα δεξιά/ επιβιβάζομαι στο μετρό ή το λεωφορείο, χωρίς να περιμένω να βγουν οι επιβαίνοντες/ περπατάω με το πάσο μου στο πεζοδρόμιο, κόβοντας το δρόμο σε όσους βιάζονται -και πολλά άλλα, συμπληρώστε τη λίστα κατά βούληση. (ναι, συμβαίνουν και εκτός Ελλάδας: στο Βέλγιο).
- Η έλλειψη ευελιξίας των Βέλγων (και λοιπών δυτικοευρωπαίων) υπαλλήλων σε δημόσιες ή άλλες υπηρεσίες: «α, λυπάμαι, αυτό δεν γίνεται» -ενώ ξ έ ρ ε ι ς ότι γίνεται με ένα απλό κλικ στον υπολογιστή.
- Οι ελληνάρες που ζουν εκτός Ελλάδας: «Α, σαν την Ελλάδα δεν είναι πουθενά -εδώ είναι αργοί/ηλίθιοι/δεν ξέρουν να ζουν/δεν διασκεδάζουν/δεν τρώνε σουβλάκι/δεν είναι μάγκες» -τότε, γιατί δεν πας πίσω στο χωριό σου, ρε φίλε;
- Όσοι πετάνε τα σκουπιδάκια τους σε απόσταση τριάντα εκατοστών από το κάδο (ενίοτε και μπροστά στη μούρη μου/σου).
Με δυο κουβέντες: ο ατομικισμός/φιλοτομαρισμός/σταρχιδισμός που δείχνει μαγκιά και τείνει να γίνει κανόνας.
Πετάω το μπαλάκι στην Αλεπού, στο Μπαμπάκη, στον Ίντι, στο Μούργο (θα γράψεις, ναι!) και στη Ρενάτα -και σε όποιον άλλο θέλει βέβαια (carte blanche).
Кроткая 
Α, Κροτ, το θέμα αυτό θα μαζέψει μαργαριτάρια ! Θα γελάσουμε πολύ
Λοιπον, βάζω μπρος :
Στην Ελβετία: Αυτοί που μαζεύουν τα κακάκια των σκύλων τους και τα βάζουν στο ειδικό σακκουλάκι και εν συνεχεία στον ειδικό κάδο και αυτοί που επιδεικτικά δεν το κάνουν και τα αφήνουν για να τα πατήσει το επόμενο παιδικό καροτσάκι του θα περάσει (γιατί να υπάρχουν σκύλοι στις πόλεις;;;;) Αυτοί πού θυμώνουν όταν πετάξεις το σκουπίδι σου στον δικό τους σάκο απόριμματων που βρίσκεται μπροστά από το σπίτι τους στο δρόμο. Αυτοί που κάνουν παρατήρηση μεσα στα τραμ σε παιδιά ή νέους που έχουν βάλει τα πόδια τους στο κάθισμα.
Στην Ελλάδα: Οι τροχονόμοι που σε απειλούν ότι θα σε γράψουν αν δεν σβήσεις αμέσως τα φώτα του αυτοκινήτου σου (στις 14.00 το καλοκαίρι). Οι υπάλληλοι του δημοτολογίου που σου λένε ότι δεν μπορούν να μεταγράψουν την ληξιαρχική πράξη γέννησης του γιου σου γιατί είναι αβάπτιστος. Ο ψαράς που πουλάει το ίδιο και απαράλλαχτο Φαγκρί τον Αύγουστο 25 ευρώ και τον Σεπτέμβριο 18.
Χμ… μήπως θα ήταν πιο εύκολο να βρούμε 5 anti-pet peeves??? Γιατί εδώ η λίστα είναι ατελείωτη….
;-Ρ
Αγκνίρα, α, εδώ θα διαφωνήσουμε πολύ!
1.»γιατί να υπάρχουν σκύλοι στις πόλεις;»
απαντώ προβοκατόρικα: γιατί να υπάρχουν πόλεις στην φύση;
μη προβοκατόρικα: γιατί είναι η τελευταία μας ελπίδα να μην χάσουμε εντελώς την επαφή μας με την φύση στην οποία ανήκουμε.
Είναι μεγάλο το θέμα -δεν είναι το θέμα του ποστ- αλλά προσωπικά έχω απόλυτα παγιωμένη θέση (και είχα σκύλο στο σπίτι μου επί 15 χρόνια, και μου λείπει πολύ τώρα).
Επίσης, αυτοί που μαζεύουν τα απορρίματα του σκύλου τους, γιατί σε ενοχλούν; Πολύ καλά κάνουν. Τους θεωρείς κορόιδα δλδ? Εγώ τους θεωρώ «μη σταρχιδιστές» (άλλωστε, έχω κάνει το ίδιο).
2. Επίσης, θεωρώ πολύ γαϊδούρια και εγωίσταρους αυτούς που βάζουν τα βρομοπάπουτσά τους εκεί που εγώ μετά θα καθίσω. Και τους τη λέω κιόλας.
3. Αυτό με τους τροχονόμους, δεν το κατάλαβα -τι ακριβώς ζητάνε?!
4. Όσο για το φαγρκί, α, με συγχωρείς, αν είναι το ίδιο, τότε καλά κάνουν και κατεβάζουν την τιμή: ως το Σεπτέμβριο… έχει μπαγιατέψει! 😛
5. Για τα αβάφτιστα παιδάκια έχω απλά να πω ότι έχω φίλους που έκαναν αγώνα για να πάρει το παιδάκι τους το επίθετο της μητέρας, επειδή ένας αρτηριοσκληρωτικός αγνοούσε ότι αυτό είναι νόμιμο. Άσε, υπάρχουν -πάντα- και χειρότερα -δυστυχώς!
Σοφία, για πες ντε!
Και στις δύο: καλά, τι κάνετε εσείς στο ίντερνετ σάββατο βράδυ; 😛
Είναι τόσα πολλά πράγματα που ενοχλούν τον καθένα που θεωρώ κι εγώ το top-5 πολύ περιοριστικό. Τα 1 και δύο μπορεί να συμβαίνουν και στο Βέλγιο, αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ στην ίδια έκταση με το Ελλαδιστάν. Για το 3 ακόμα λιγότερο… έχεις «εξυπηρετηθεί» πρόσφατα από ελληνική δημόσια υπηρεσία; Εξαιρούνται τα ΚΕΠ.
Εγώ θα αναφέρω ένα μόνο πράγμα που με ενοχλεί πολύ. Περισσότερο από άλλα δηλαδή. Να κλείνουν κάποιοι «έξυπνοι» τις ράμπες και άλλα σημεία πρόσβασης ΑΜΕΑ με αυτοκίνητα και άλλα εμπόδια. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρεπε να προβλέπει ο νομοθέτης κατ’ εξαίρεση επιτόπιο παραδειγματισμό και διαπόμπευση του παραβάτη, όχι απαραίτητα από όργανο της τάξεως αλλά οποιονδήποτε πολίτη. Να τον πιάσει ο χωροφύλακας και να του κόψει ένα πρόστιμο δε μου λέει τίποτα. Θα το ξανακάνει σίγουρα, ιδιαίτερα αν του είναι εύκολο να το πληρώσει. Όύτε συμφωνώ πως είναι θέμα παιδείας. Πόση παιδεία πια απαιτείται για να καταπολεμηθεί τόσο αντικοινωνική συμπεριφορά; Στοιχειώδης ανθρωπιά χρειάζεται.
Τσαλ, αυτό ειδικά στο Βέλγιο δεν το έχω δει να συμβαίνει ποτέ, ίσως επειδή το πρόστιμο είναι τσουχτερό, ίσως επειδή οι πολίτες είναι πιο ευαισθητοποιημένοι. Επίσης, στις προβλεπόμενες θέσεις πάρκινγκ για ΑΜΕΑ δεν παρκάρει κανείς ποτέ, ακόμα κι αν ψάχνει μια ρημαδο-θέση επί ένα τέταρτο(ένα τέταρτο είναι πολύ στο Βρυξελλοχώρι μας).
Όσο για την αντικοινωνική συμπεριφορά, μάλλον είναι μια πιο ευγενική έκφραση γι’αυτό που εγώ αποκαλώ φιλοτομαρισμό και σταρχιδισμό.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Με έχετε καλύψει σε πολλά όλοι σας πιο πάνω αλλά θα προσπαθήσω.
1. Απαράδεκτος εξαερισμός στο 90% ων μπαρ-καφέ-κλαμπ στην Ελλάδα – στο εξωτερικό δεν επιτρέπεται το κάπνισμα οπότε νο πρόμπλεμ
2. Το να ουρλιάζουν στα κινητά τους στο δρόμο και στα μέσα μαζικής μεταφοράς και γενικά σε δημόσιους χώρους.
3. Το να κατεβάζουν σκουπίδια ενώ ξέρουν ότι έχει απεργία ή δεν περνάν εκείνη τη μέρα σκουπιδιάρικα.
4. Η αγένεια. Παντού.
5. Γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους ανεξέλεγκτα με το πρόσχημα ότι έτσι πρέπει να μεγαλώνουν. Έλεος…
Στράτο, χα! Ας μιλήσω για το Βέλγιο που ξέρω:
1. Χμ, ο εξαερισμός πρέπει να βελτιωθεί, αλλά με την απαγόρευση διαφωνώ!
2. Έχεις δίκιο, αυτό είναι άλλωστε ένα από τα πολλά που έχουν να κάνουν με το 4ο που αναφέρεις.
3. Α, αυτό συμβαίνει και στο Βρυξελλοχώρι, και μάλιστα σε πολλούς δήμους δεν έχουν καν κάδους (ευτυχώς δεν υπάρχουν και αδέσποτα γατάκια να ξεσκίζουν τις σακούλες -τα γατάκια συχνά τα αναλαμβάνει ένας μόντερνος Μπόγιας βέβαια, άλλο καπέλο αυτό).
4. Συμφωνώ,συμφωνώ, συμφωνώ! (Αν και το Βέλγιο δεν έχει και τους πιο ευγενικούς ανθρώπους του κόσμου, καμία σχέση πχ με την Ελβετία, την Γαλλία, την Γερμανία ή τις Σκανδιναβικές χώρες).
5. Αχ, αχ, αχ! Ξυπνά η Μήδεια μέσα μου! 😈
Καλό, αν και δεν κατάλαβα τη … γαλλικούρα !!!
Να πω δυο τρία πράγματα :
1. Άκρως εκνευριστικό είναι (στην Ελλάδα) να πας να περάσεις μια διάβαση – που δεν έχει φανάρι – και να μην σταματάει ΚΑΝΕΝΑΣ οδηγός ειδικά οι γυναίκες – οδηγοί !
2. Όχι μόνο εκνευριστικό, αλλά και επικίνδυνο, είναι το κάπνισμα σε χώρους με πολύ κόσμο – ειδικά να βλέπεις να υπάρχουν και παιδιά και ο (η) άλλος(η), να κάνει πως δεν … καταλαβαίνει !
3. Να μην υπάρχει πρόσβαση στην συντριπτική πλειοψηφία των μαγαζιών, των γραφείων, των δρόμων κλπ. κλπ. σε Α Μ Ε Α !
4. Οι έλληνες δημοσιογράφοι …
5. Να διαμαρτύρεσαι, να οργίζεσαι, να … τσιρίζεις, για την ακρίβεια, την ανεργία κλπ. και μετά να πηγαίνεις και να ψηφίζεις αυτούς που τις δημιούργησαν !
Πολύ πολύ Καλημέρα και να έχεις μιαν όμορφη Κυριακή !
Συγνώμη, Καλό Μήνα Καλή Άνοιξη !
Ωωω!ευχαρίστως θ΄απαντήσω!:D
Αγαπητή Κροτ, συμφωνώ και στα 5 που έθεσες!!
Καλό μήνα!!!!
Αυτή η αλυσίδα πόστς, θα βγάλει πολύ ζουμί!!!
Και κανείς (εκτός από το Null) δεν μπορεί να περιοριστεί στα πέντε!
κροτ: «γιατι να υπάρχουν πόλεις;» Μα συμφωνώ! 100%. Back to nature 🙂 Αλλά εφόσον υπάρχουν πόλεις, γιατί παιδεύουμε τα καημένα τα τετράποδα; Είναι κατάσταση να βγαίνουνε έξω μόνο για να …πάνε στην τουαλέτα; Και βέβαια αυτό γίνεται πρόβλημα, ιδίως εδώ πού όλοι έχουνε κάποιο ζώο στο σπίτι. Αλλά εντάξει. Δεν το συζητώ. Είπαμε: pet peeves, ο καθένας με την λόξα του 😀
Το θέμα των παπουτσιών στο κάθισμα έχει προιστορία: Αμα είσαι αναγκασμένος να χρησιμοποιείς τα Μέσα μαζικών μεταφορών με ένα μικρό παιδί εδώ στην Ελβετία ακούς διάφορα τρελλά. Το συνθημα είναι: Ζήτω τα σκυλάκια, κάτω τα παιδάκια. Και ειναι συνήθως οι ηλικιωμένοι που έχουν αυτές τις προτιμήσεις, οι οποίοι εδώ ζούνε σε γηροκομεία, παρατημένοι από τις οικογενειές του, μοναχικοί, κάνουνε βόλτες όλη μέρα στο τραμ για να δούνε κανέναν άνθρωπο. Αντί όμως να πιασουνε κουβέντα αρχίζουν να κάνουν παρατηρήσεις για τα πάντα…
Αλλά είπαμε, πετ πιβς! Έλα, βρε Κροτ να ζήσεις στην Ελβετία! 😀
Με τους τροχονόμους στην Ελλάδα γενικά δεν τα πάω καλά. Το αυτοκίνητό μας είναι από αυτά που τα φώτα ανάβουν αυτόματα με το που θα βάλεις μπρος την μηχανή (εδώ συνιστούν να έχεις πάντα αναμένα τα φώτα, για ασφάλεια). Ε, λοιπόν στη Ελλάδα αυτό φαίνεται απαγορέυεται αυστηρώς για να μην …. στραβώνεις τον άλλο! Ισως με τον καινούργιο ΚΟΚ που βγήκε να το άλλαξαν αυτό επιτέλους…
Για το φλας πάντως σου έχω ευχάριστα νέα: η μη χρήση του κατά την αλλαγή λωρίδας επιφέρει ποινή αφαίρεσης της άδειας οδήγησης (δίμηνη, αν δεν κάνω λάθος)! Δυστυχώς βέβαια δεν έχω δει ποτέ τροχονόμο να σταματάει οδηγό γι’αυτή την άκρως επικίνδυνη παράβαση…
Φάρε, αχα! Κι άλλος αντικαπνιστής στο τσαρδί μου!!
1. Συμφωνώ απόλυτα, παραλίγο να με πατήσουν άπειρες φορές στην Ελλάδα. Γενικώς, η έλλειψη σεβασμού προς τους πεζούς είναι καθεστώς.
2. Χα, ενοχλητικό για όσους δεν καπνίζουν το αντιλαμβάνομαι. Επικίνδυνο, αν τηρούνται οι όροι ασφαλείας, όχι. Εξού και υποστηρίζω το να υπάρχουν σαφώς διαχωρισμένοι χώροι για όσους καπνίζουν και για όσους δεν καπνίζουν -και να τηρούνται οι κανονισμοί εξαερισμού, ασφαλείας κλπ. Έτσι, είμαστε όλοι ευχαριστημένοι!
Στο 3 συμφωνώ, το 4 δεν με αγγίζει (δεν υπάρχουν, δεν τους παρακολουθώ!), το 5, χμ, άμα είναι να εκνευρίζομαι με το 80% του πλανήτη, θα χαλάσω το στομάχι μου και είναι κρίμα!
(Η γαλλικούρα σημαίνει «εν λευκώ»!).
Ανταποδίδω τις ευχές!
Ρενατάκι, αναμένω!
Ρίζο, εμ, αλλοίμονο!
antidrasex, και πολύ πόνο, ε? Ο Null τα γράφει κάθε μέρα και ξεσπάει, γι’αυτό τώρα δνε βρίσκει άλλα, χα χα χα!
Αγκνίρα, προσωπικά θέλω και τα παιδάκια και τα σκυλάκια και τα λουλουδάκια κι όλα τα πλάσματα του θεού σε αρμονία και πιστεύω πως γίνεται, αν υπάρχει καλή διάθεση και αν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους γύρω μας σαν εν δυνάμει εχθρούς και αντιπάλους. Ένα τετράποδο δεν παιδεύεται καθόλου αν του συμπεριφέρεσαι με σεβασμό, αν το βγάζεις έξω όχι μόνο για πιπί, αν το πας στο δάσος και το πάρκο. Άλλωστε, μην ξεχνάς πως και ένα παιδί έχει τις ίδιες ανάγκες (να βγει να παίξει στο πάρκο, να πάει στην παιδική χαρά, να κοινωνικοποιηθεί) και άρα, με αυτή τη λογική οι πόλεις ούτε για παιδιά ενδείκνυνται.
Ένα παιδί που μεγαλώνει μαζί με ένα ζώο γίνεται πιο κοινωνικό, πιο ευαίσθητο και πιο ισορροπημένο, εφόσον παρέχεται και στο παιδί και στο ζώο η φροντίδα που χρειάζονται (Μιλώ από προσωπική πείρα).
Αλλά ένα παιδί πρέπει να μαθαίνει από μικρό να συμπεριφέρεται σαν άνθρωπος και όχι σαν αγρίμι. Όπως θα του απαγορεύσεις να βάλει το παπούτσι του στο πιάτο του, για λόγους προφανείς και ευνόητους, έτσι θα του απαγορεύσεις να βάλει το παπούτσι του και στο κρεβάτι, στο κάθισμα κλπ. Αν πχ του’ρθει του παιδιού να πάει να σκουπίσει το χέρι του το πασαλειμένο με σοκολάτα στο σακάκι σου, θα το αφήσεις; (μπλιαχ!).
Έζησα ένα χρόνο στην Ελεβτία (και έχω σκυλομετανιώσει που έφυγα) και δεν είδα καθόλου το «Ζήτω τα σκυλάκια, κάτω τα παιδάκια.» Αντίθετα, είδα μια πολύ καλή ισορροπία μεταξύ ενηλίκων, παιδιών και ζώων. Και, κυρίως, σεβασμό προς όλους από όλους -κατά κανόνα, έτσι; Γιατί δυστυχώς, κοθώνια υπάρχουν παντού.
Προσωπικά, με ενοχλούσε υπερβολικά πχ να μπαίνω κάθε μέρα στο τράμκαι το λεωφορείο, και να βλέπω αυτά τα τερατώδη υπερμεγέθη καρότσια μωρών, φορτωμένα με χιλιάδες σακούλες, να καταλαμβάνουν τέσσερις θέσεις ορθίων και τις μητέρες να μην κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να τα συμμαζέψουν λίγο, ενώ οι άλλοι άνθρωποι στριμώχνονταν σαν τις σαρδέλλες. Ή να κλείνουν την πρόσβαση προς την πόρτα, ενώ υπάρχει ειδικός χώρος για να βάλουν το καρότσι τους. Το οποίο καρότσι μπορούσαν να κλείσουν και να πάρουν το παιδάκι αγκαλιά, ή να το βάλουν σε κάθισμα, αν είχε την κατάλληλη ηλικία, αλλά φυσικά βαριόντουσαν να το κάνουν.
Αυτό είναι εξαιρετικά ενοχλητικό και δείχνει ακριβώς σταρχιδισμό.
Αυτό με το αυτοκίνητο (και το δικό μας έτσι είναι, γιατί στις χώρες μας έχει συχνά ομίχλη και βροχή και είναι απαραίτητο από όσο κατάλαβα) δεν το έχω βιώσει, γιατί δεν έχω βρεθεί με το αυτοκίνητο στην Ελλάδα. Αλλά, σόρρυ, τι έπρεπε να κάνεις, να σπάσεις τα φανάρια σου?! Θου Κύριε…
Κουπέπι, και το να περάσεις με κόκκινο ή το να οδηγείς μιλώντας στο κινητό, επιφέρει ποινές. Αλλά είδες κανέναν να συμμορφώνεται; Δεν ξέρω αν οι ποινές είναι η λύση. Άλλωστε, ειδικά στην Ελλάδα, ξέρουμε πόσο εύκολα μπορείς να σβήσεις τις κλήσεις της τροχαίας… 👿
Καλά Κροτ, για τα τετράποδα το αφήνω (εξάλλου αγαπώ τα σκυλιά).
Αλλά για το θέμα των μαμάδων με τα καρότσια θα πω ακόμα κάτι: Ξέρω ακριβώς ποιες μαμάδες εννοείς με τα καρότσια (και μένα μου την δίνουν). Γενικά όμως μπορώ να πω ότι τον κοινό Ελβετό τον έμαθα αποκτώντας παιδί. Διότι από τότε αναγκάστηκα να έχω καθημερινά περαδώσε με ανθρώπους που παλιά μπορούσα να τους αγνοήσω, στα τραμ, στα σουπερμάρκετ, στις παιδικές χαρές, στα μουσεία (αναγκαστηκα να τα κόψω 😦 ) κλπ. Μιλάμε για κάτι σαν «προ Χριστού» και «μετά Χριστόν», τόσο ριζικά άλλαξαν τα πράγματα. Μπορεί βέβαια να είναι και αλλού έτσι, δεν είναι απαραίτητα κάτι που αφορά μόνο την Ελβετία. Αλλά ζώντας σε μία πόλη, όπου ο κάθε δεύτερος κάτοικος είναι Single χωρίς παιδιά, το αντιλαμβάνομαι πολύ έντονα, ότι ανήκω στη μειονότητα των μαμάδων, που πρέπει συνέχεια να κρατάνε το παιδί τους σούζα για να μην ενοχλεί. Και ύστερα είναι και το θέμα της γλώσσας, πού μπαίνει αναπόφευκτα μέσα, μια και βεβαίως μιλάω στο παιδί μου μόνο ελληνικά: δίνεις χρώμα σαν ξένος παντού, στο τραμ, στο σουπερμάρκετ, στο δρομο κλπ. Όχι βέβαια ότι τα Ελβετάκια είναι πρώτυπα καλής ανατροφής, απεναντίας (όπως διαπίστωσες και μόνη σου), αλλά όταν είσαι και ξένη από πάνω τότε τα ακούς διπλά.
Με συγχωρείς για τη μακρηγορία, δεν το ξανακάνω!
Μπαλάκι ελήφθη όβερ! Κι έχω να γράψω ένα σωρό…
Βεβαίως και συμφωνώ με όσα έγραψες εσύ!
Αγκνίρα, να μακρηγορείς όσο θες καλέ! 🙂
Κοίτα να σου πω, εκ των πραγμάτων μιλάω από τη θέση του μη-γονιού, αλλά οφείλω να πω ότι κι εμένα με έχει ενοχλήσει πάρα πολλές φορές, όταν πχ επισκέπτομαι μουσεία ή πηγαίνω σινεμά να υπάρχουν πιτσιρίκια που συμπεριφέρονται λες και είναι στην παιδική χαρά (τρέχουν, φωνάζουν, σκαρφαλώνουν -στα μουσεία-, κλαψουρίζουν ή μιλάνε δυνατά ή μετακινούνται από θέση σε θέση -στο σινεμά και στο θέατρο). Είναι καλό να πηγαίνει κανείς το παιδί του στα μουσεία ή τα θεάματα, αλλά:
1. δεν μπορείς να κουβαλάς ένα δίχρονο στο μουσείο, φυσικά και θα βαρεθεί και θα αρχίσει να φωνάζει ή να κλαίει. Και το παιδί ταλαιπωρείς και τους άλλους ενοχλείς.
2. άπαξ και το παιδί σου έχει την κατάλληλη ηλικία, φρόντισε να τους εξηγήσεις πως δεν ζει μόνο του και πως υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε σε όλους τους χώρους. Κι αν ξεφύγει (που θα ξεφύγει, παιδί είναι), είσαι υποχρεωμένος να είσαι κοντά του και να το μαζέψεις. Βρέθηκα πρόσφατα σε μουσείο, το οποίο μια ομάδα παιδιών από 5 ως 8 ετών είχαν μετατρέψει σε παιδική χαρά. Μιλάμε για έκθεση μοντέρνας τέχνης, τι διάολο τα ενδιέφερε τα μωρά η μοντέρνα τέχνη; Ενδιέφερε τους γονείς φυσικά και καλώς. Αλλά, όφειλαν να έχουν εξηγήσει στα παιδιά τους πώς φέρονται οι άνθρωποι σε ένα μουσείο. Όφειλαν επίσης να τα επιτηρούν. Τα συγκεκριμένα πιτσιρίκια ήταν σαν αδέσποτα, οι γονείς δεν ήταν πουθενά. Αν οι γονείς αυτοί θέλουν να δουν την έκθεση αλλά δεν μπορούν να ελέγξουν τα παιδιά τους, ας τα αφήσουν στη γιαγιά ή ας μη δουν την έκθεση, αυτό δεν είναι δικό μου πρόβλημα.
Δεν με πειράζουν προσωπικά τα παιδάκια που συμπεριφέρονται σαν παιδάκια στο πάρκο, στην καφετέρια, στο εστιατόριο ή στο δρόμο. Καλά κάνουν και τα χαίρομαι. Αλλά δεν είναι όλοι οι χώροι παιδική χαρά. Τα ίδια ανεξέλεγκτα παιδάκια, όταν γίνουν 15 συμπεριφέρονται στο μετρό σαν αγρίμια (φωνάζουν, σπρώχνονται, σπρώχνουν, ανεβάζουν τα πόδια στα καθίσματα και γενικώς ενοχλούν) και όταν ενηλικιωθούν ξεχνούν το κινητό τους ανοιχτό στο σινεμά ή πιάνουν την ψιλοκουβέντα στο θέατρο.
Νομίζω πως είναι παράλογο να ζητά κανείς από ένα παιδί να είναι συνεχώς σούζα. Αλλά, νομίζω πως είναι θεμιτό να ζητά κανείς να μην ενοχλείται σε χώρους που μια σχετική ησυχία και μίνιμουμ κοινωνικής συμπεριφοράς (άθλια έκφραση, αλλά δεν βρίσκω άλλη) είναι απαραίτητες.
Και το λέω αυτό, έχοντας υπόψην παιδιά φίλων που χωρίς να μοιάζουν με παιδάκια εκπαιδευμένα από τα SS, συμπεριφέρονται όπως αρμόζει σε παιδάκια, ανάλογα με το περιβάλλον.
Εν τέλει (μακρηγόρησα κι εγώ, χε χε!) είναι θέμα συναίσθησης του ότι, εφόσον ζούμε πολλοί άνθρωποι σε έναν περιορισμένο χώρο, κάπως πρέπει να συμβιώσουμε, με τις μικρότερες δυνατές ζημιές για όλους.
Πάντως, αν σε παρηγορεί, το φαινόμενο που περιγράφεις δεν είναι ελβετικό, είναι παγκόσμιο. Παντού υπάρχουν αντικοινωνικοί που ψάχνουν ευκαιρία για να σου την πουν ή για να κάνουν καβγά. Και ο ρατσισμός είναι επίσης ένα φαινόμενο που ενδημεί σε πολλά μέρη αυτού του κόσμου.
(Κοινώς, δεν έχεις ελπίδα πουθενά!! 😆
Aλεπού, άντε να δούμε πόσο θα γκρινιάξεις κι εσύ!
Καλά, εντάξει, δεν συνεχίζω την κουβέντα! Πάντως, έχω κατανόηση για την θέση σου γιατί υπάρχουν γονείς που και μενα με εκνευρίζουν. Αλλά εγώ και το δικό μου παιδί είμαστε βέβαια υποδείγματα προς μίμηση, νάσαι σίγουρη! 😀 Γιαυτό παρακαλώ λίγη περισσότερη εμπάθεια 😉
Αγκνίρα, όχι, να τη συνεχίσεις! (χε χε χε!)
Είμαι απόλυτα βέβαιη πως είστε υπόδειγμα προς μίμηση -και δεν ήθελα να φανεί καμία εμπάθεια, δεν υπάρχει άλλωστε! Ειδικά προς ελβετάκια, υπάρχει μόνο θετική προκατάλειψη! 😀
(άμα φτιάξεις ρόστι, περιμένω να μου στείλεις! 🙂 )
Ένα Rösti με Züri-geschnetzeltes για την κυρία 😀
oh, merci vielmal!!!!!
Χοχοχοχο, τελικά, αν περιμένει κανείς αρκετά, θα τα πούνε όλα οι άλλοι και θα γλυτώσει το πληκτρολόγημα!! (The principle of lesser energy..).
Εγώ πάντως, στην εθνική (βασικά σε όλους τους δρόμους που δεν είναι φιδογυριστοί, με ευθείες) πάντα οδηγώ με τα φώτα αναμμένα την μέρα.
;-D
Αυτά που η Κρότκαγια έγραψε στο πρώτο της πόστ συμβαίνουν και στη Γαλλία (Παρίσι, για την ακρίβεια, γιατί οι υπόλοιπες πόλεις δε μας ενδιαφέρουν). Με ένα μικρό twist : στο 80% των περιπτώσεων δε γίνονται από λάθος, ωχαδελφισμό, ή οποιαδήποτε άλλη απουσία πράξης. Ο κανόνας είναι ότι γίνονται επίτηδες.
Για να μπορέσετε όμως να το καταλάβετε πρέπει να μπείτε μέσα στη ψυχολογία του Παριζιάνου και δε θα σας το συμβούλευα.
Καλημέρα.
Απίθανα τα πετ πίβς σου! Εχουν τη φήμη τους οι Βέλγοι εδώ λένε «οδηγώ σαν Βέλγος»
дмитрий, καταρχάς, welcome back! μας έλειψες!
Η δική μου εμπειρία για την Γαλλία είναι από το Στρασβούργο, όπου τέτοια πράγματα δεν συνέβαιναν ιδιαίτερα, απλά υπήρχε μια γενικότερη αύρα χαλαρότητας και cool αντιμετώπισης της ζωής, όπως σε κάθε επαρχία. Πράγμα το οποίο δεν βρίσκω κακό.
Αλλά, το Στρασβούργο βέβαια, δεν είναι ακριβώς Γαλλία, σωστά;
(άκου, «οι υπόλοιπες πόλεις δε μας ενδιαφέρουν»! Γαλλία δεν είναι μόνο το Παρίσι λέμε!).
Μαρίνα, ω, μερσί! Πού να δεις στη Γαλλία τι άποψη έχουν για τους Βέλγους (περίπου ό,τι άποψη έχουν στην Ελλάδα για τους Πόντιους βασικά! 🙂 )
Αχ, παιχνιδάκι για γκρίνια! Τώρα γκρινιάζουμε με δικαιολογία. Πολύ μ’ αρέσει!
Και το concept των pet peeves μ’ αρέσει.
Έλα μωρέ τώρα…
Ο ατομισμός αποτελεί πλέον κύριο συστατικό της κοινωνίας μας και θεωρείται μάλιστα και βασικό συστατικό του εφαρμοζόμενου μοντέλου. Τί κι αν εμείς δεν θέλουμε να το βλέπουμε και αναρωτιόμαστε γιατί γίναμε έτσι;
Καμ, μου αρέσεις γιατί έχει decalage!
Προτιμώ πάντως να αντιδρώ σε αυτού του είδους τα βασικά συστατικά.
αααααα, τελικα μονο η ελλαδα εχει το ονομα (τη χαρη ομως πολλοι, και οι βελγοι)
.
να γραψω;
χμμμμ.. θα δω
ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΜΟΥΡΓΕ! ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ!
Μούργε, μην γράψεις. Θα χαλάσεις την πιάτσα! 😉
Μπαμπάκη, στρώσου και γράψε, σε βλέπω!