
Stadtsoper
Όταν πριν από ένα χρόνο και κάτι, είχαμε βρεθεί στη Βιέννη, είχαμε ψηθεί να παρακολουθήσουμε το Πρωτοχρονιάτικο κονσέρτο της Φιλαρμονικής. Φροντίσαμε, λοιπόν, να ενημερωθούμε για το πώς μπορεί κανείς να το επιτύχει αυτό και… απογοητευθήκαμε λίγο από την περιπλοκότητα και την δυσκολία του εγχειρήματος. Ο επίδοξος μουσικόφιλος πρέπει να κάνει… αίτηση εδώ, ένα χρόνο πριν (τον Ιανουάριο που προηγείται της Πρωτοχρονιάς της προτίμησής του!) για το πρόγραμμα που επιθυμεί (υπάρχει η πρόβα τζενεράλε στις 30 Δεκεμβρίου, το βραδυνό κονσέρτο στις 31 Δεκεμβρίου και, βέβαια, αυτό που πιθανώς έχετε παρακολουθήσει στις τηλεοράσεις σας, την 1η Ιανουαρίου), και, εφόσον κληρωθεί, να πληρώσει μέχρι τον Ιούνιο που προηγείται. Παρ’όλα αυτά, δεν πτοηθήκαμε και είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας.

Albertina
Ως γνωστόν, η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς, κι έτσι είχαμε την τύχη να βρεθούμε στην Musikverein, στην Kärtnerstrasse 12, στις 31 Δεκεμβρίου του 2008! Δηλαδή, εδώ. Η ατμόσφαιρα ενός τέτοιου κονσέρτου δεν περιγράφεται εύκολα, είναι μαγική. Δεν είναι μόνον η μουσική και η αρτιότητα των συντελεστών, είναι και η γενική χαρά, το κλίμα, τα χαμόγελα. Δυο πράγματα μου εντυπώθηκαν. Το ένα είναι πως στην κεντρική Ευρώπη, αυτού του είδους τα θεάματα είναι πλέον πολύ δημοκρατικοποιημένα και απευθύνονται σε όλους (τα εισιτήρια κοστίζουν από 20 ως 600 ευρώ, κι αν τα 600 απευθύνονται στο jet set και τους απογόνους της αριστοκρατίας, τα 20 ευρώ για ένα τέτοιο θέαμα είναι μάλλον αστείο ποσό, ακόμα κι αν πρόκειται για θέσεις ορθίων). Το δεύτερο είναι πως, καθώς πρόκειται για ένα προπύργιο της αριστοκρατίας, το οποίο όμως έχει προ πολλού πέσει, χαμόγελο προκαλεί η απόλυτη έλλειψη επιτήδευσης, η απώλεια «ύφους» και πόζας.

Rathaus
Για την ιστορία, το πρόγραμμα που παρακολουθήσαμε είναι αυτό υπό την διεύθυνση του Daniel Barenboim, και βέβαια στο ανκόρ ακούσαμε, ως είθισται τα διάσημα χιτς του Strauss, An der schoenen blauen Donau και Radetzky Marsch (το οποίο κανονικά πρέπει να ακούτε αυτή τη στιγμή). Στα «παραπολιτικά» της βραδιάς αξίζει να σημειωθεί η παρουσία των -πανταχού παρόντων πια- Γιαπωνέζων, ντυμένων με τις παραδοσιακές τους φορεσιές (όπερ και αποτελεί το επισημότερό τους ένδυμα), αλλά και η ατημέλητη εμφάνιση δύο Αυστριακών με… τζην! Η απόλυτη δημοκρατικοποίηση πια!
Έτσι κι αλλιώς, το κονσέρτο περιλαμβάνει κυρίως βαλς και πόλκες, τα οποία ήταν λαϊκοί χοροί που κατέκτησαν τα σαλόνια. Ήταν σα να λέμε, τα δημοτικά ή τα ελαφρολαϊκά της εποχής. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, όταν άρχισε το βαλς να γίνεται της μόδας, οι αριστοκράτες το χόρευαν κρυφά από τον Αυτοκράτορα, για να μην ξεσηκώσουν την οργή του!

Musikverein - η αίθουσα του κονσέρτου
Καθώς, λοιπόν, επρόκειτο να βρεθούμε στην αυστριακή πρωτεύουσα, σκεφτήκαμε να αξιοποίησουμε την ευκαιρία, για να επισκεφτούμε αξιοθέατα και τοποθεσίες που δεν είχαμε δει πέρισυ. Έτσι, είδαμε το Μουσείο Albertina, που φιλοξενεί τρεις μόνιμες εκθέσεις, αλλά και πολλές προσωρινές. Αξίζει πολύ η έκθεση «Από τον Μοννέ στον Πικάσο», οι άλλες δύο παρουσιάζουν αυστριακούς κυρίως εκπροσώπους της σύγχρονης τέχνης (η οποία πολύ με έχει προβληματίσει σε σχέση με το τι ακριβώς παριστάνει, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο ποστ). Ενδιαφέρον το καφέ του Μουσείου -έχει και εστιατόριο, ανοιχτό σε ώρες που το Μουσείο δεν λειτουργεί). Φυσικά, κάναμε ξανά μερικές από τις βόλτες στο κέντρο, γύρω από τον Άγιο Στέφανο, το Rathaus και την Εβραϊκή γειτονιά. Η πόλη ήταν όμορφα και διακριτικά στολισμένη και οι Χριστουγεννιάτικες αγορές (Weihnachtsmarkt) προσέφεραν άφθονο ζεστό κρασί (glühwein) και πλουσιότατη ποικιλία λουκάνικων σε κάθε μορφή, γεύση και παραλλαγή.

Musikverein - η αίθουσα του κονσέρτου
Στο σπίτι της Μουσικής, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, γινόταν ολοήμερο πάρτυ μετά μαθημάτων χορού και ήταν γεμάτο κόσμο. Δοκιμάσαμε, ακόμα, και τα εστιατόρια Kupferdachl (U-bahn Schottentor) και Alte Backstube (U-bahn Rathaus) και ενθουσιαστήκαμε. Εξαιρετικό φαγητό, βασιλικές ποσότητες, τιμές απίθανες (περίπου 50 ευρώ για δύο άτομα, πλήρες γεύμα με κρασιά, καφέδες και γλυκά). Το πρώτο διαθέτει και ενδιαφέρουσα κάβα, ενώ και στα δύο (όπως και οπουδήποτε αλλού στην Αυστρία) η εξυπηρέτηση, η ευγένεια και το χαμόγελο είναι απόλυτα σκλαβωτικά.

Musikverein - η αίθουσα του κονσέρτου
Είχαμε ακόμα την ευκαιρία να διαπιστώσουμε πως η Αυστρία τα Χριστούγεννα γιορτάζει με γιρλάντες, καραμούζες και αποκριάτικα καπελάκια, ενώ τα σύμβολα της καλοτυχίας για την Πρωτοχρονιά (πέρα από το πέταλο αλόγου) είναι ο καπνοδοχοκαθαριστής και το γουρούνι! Στο εστιατόριο όπου φάγαμε την Πρωτοχρονιά μάλιστα, περιέφεραν μια γουρουνοκεφαλή (αληθινή, όχι μαϊμού!) και προσκαλούσαν τον κόσμο να την αγγίξει για να έχει καλή τύχη την καινούρια χρονιά. Μετά, ξαναέγιναν ευρωπαίοι και πολιτισμένοι και χόρευαν βαλς μέχρι πρωΐας!

Γουρουνάκι ζαχαρωτό και λοιπά πρωτοχρονιάτικα σύνεργα
Κατόπιν, περάσαμε δυο μέρες στο παραμυθένιο Salzburg. Όλες μας οι μετακινήσεις έγιναν με τρένο, και παρά τις υπέρβαρες βαλίτσες μας, η ταλαιπωρία ήταν ελάχιστη. Η διαδρομή προς το Salzburg, και ιδιαίτερα από το Linz και μετά ήταν ντυμένη στα ολόλευκα, και το χιονισμένο τοπίο ήταν αληθινά απολαυστικό. Το Salzburg είναι μια μικρή μπαρόκ πόλη, γεμάτη μικρά λαβυρινθώδη δρομάκια, πολλά από αυτά σκεπασμένα με καμάρες. Το ιστορικό κέντρο χωρίζεται στα δύο από τον ποταμό Salzach, ενώ γύρω από την πόλη δεσπόζουν λόφοι με κάστρα στις κορυφές. Το ένα από τα κάστρα στεγάζει το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της πόλης (στον λόφο Mönchsberg), η οποία διαθέτει καμιά εικοσαριά ακόμα μουσεία. Ειναι ενδιαφέρον το γεγονός πως το όνομα της πόλης σημαίνει «Κάστρο του Αλατιού», όπερ οφείλεται στο γεγονός ότι η πόλη αποτελούσε σταθμό φορολόγησης των φορτίων αλατιού που μεταφέρονταν μέσω του ποταμού, κατά τον 8ο αι.

Από την διαδρομή προς Salzburg
Υπάρχουν δύο αφιερωμένα στον Mozart φυσικά (το ένα είναι το σπίτι όπου γεννήθηκε), αλλά και ένα εκπληκτικό μουσείο αφιερωμένο στο Παιχνίδι, προϊόν ιδιωτικής συλλογής: φιλοξενεί παιχνίδια από τον 17ο αι. ως σήμερα, ανάμεσα στα οποία κουκλοσπιτα, τα πρώτα ηλεκτρικά τρενάκια, παιχνίδια κατασκευών, μεκανό, super 8, view master και πολλά άλλα που μας θύμισαν τα παιδικά μας χρόνια. Τις μέρες που το επισκεφτήκαμε εμείς, το Μουσείο φιλοξενούσε και μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση αφιέρωμα στον Struwwelpeter, ήρωα παιδικού παραμυθιού του Heinrich Hoffmann, που στοιχειώνει ακόμα τα παιδικά χρόνια πολλών παιδιών στην Κεντρική Ευρώπη, με τις φρικαλέες τιμωρίες που υπέστη επειδή ήταν κακό παιδί. Και να σκεφτεί κανείς πως ο δημιουργός του ήταν ψυχίατρος!

Mirabell Schloss
Στο Salzburg όμως αξίζει να δει κανείς και πολλά άλλα πράγματα. Ένα από αυτά είναι το Mirabellschloss (όπου γυρίστηκε και μέρος της Μελωδίας της Ευτυχίας), στον κήπο του οποίου βρίσκεται και το Μουσείο του Μπαρόκ, αλλά και ένας πολύ όμορφος κήπος -εκεί εμείς φωτογραφηθήκαμε μαζί με τον χιονάνθρωπο που είχαν φτιάξει κάποιοι κινέζοι τουρίστες. Δίπλα στο παλάτι αυτό, βρίσκεται και το πολύ όμορφο κτήριο της Νομαρχίας (ή σε ό,τι άλλο αντιστοιχεί η λέξη Verwaltungshof). Δεν επιτρέπεται να αποκλείσετε από τη βόλτα σας την πλατεία του Dom. Εκεί, ανήμερα Πρωτοχρονιά, ο Δήμος είχε στήσει μια υπαίθρια σκηνή, στην οποία πραγματοποίησαν ζωντανή συναυλία κλασικής μουσικής, που περιλάμβανε από Strauss (αλοίμονο!) μέχρι Puzzini. Οι ντόπιοι χόρευαν τα βαλσάκια τους, έτρωγαν bretzel (με κύμινο -zuck!), έπιναν glühwein και βότκες και γενικώς το διασκέδαζαν ανελέητα. Και όλα αυτά στους -6 βαθμούς!

Salzburg -στο ποτάμι
Πανέμορφο είναι το Triangel café κοντά στο Haus für Mozart και στο Πανεπιστήμιο, ενώ επιβάλλεται να δοκιμάσετε το φαγητό του ταβερνείου Zum alten Fuchs αλλά και του εστιατορίου Bruderlein.

Θέα του Salzburg από το Monchsberg
Δυο μέρες μετά, μεταβήκαμε στο Linz, το οποίο φέτος είναι πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, μαζί με το Vilnius της Λιθουανίας. Η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε και πολλά, γιατί μας είχε διαμορφωθεί η εντύπωση πως το Linz είναι μια βιομηχανική και εμπορική πόλη. Και όμως, επί τόπου μας περίμενε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Το Linz είναι εκτός των άλλων η ευρωπαϊκή μητρόπολη του design, και διαθέτει και το ομώνυμο εκθεσιακό κέντρο στην Europaplatz. Σαν αποτέλεσμα, η πόλη είναι γεμάτη από όμορφα, καλόγουστα μαγαζάκια με διακοσμητικά, έπιπλα και τα συναφή, αντικείμενα τέχνης, αλλά και γκαλερί.

Salzburg Dom
Εκτός αυτού όμως, διαθέτει και ένα πανέμορφο ιστορικό κέντρο, το οποίο χωρίζεται στη μέση από -τι άλλο;- τον όμορφο γαλάζιο Δούναβη. Ο κεντρικός δρόμος είναι η Landstrasse και είναι γεμάτη μαγαζιά -στεγαζόμενα σε παλιά κτήρια, κυρίως νεοκλασικά. Περίπου στα μισά του δρόμου, στρίβοντας σε ένα από τα δρομάκια, φτάνουμε στο Mariendom, τον γοτθικό καθεδρικό. Επί της Landstrasse βρίσκεται και η Εκκλησία των Καρμελιτισσών, αλλά και το Μέγαρο των Ουρσουλίνων, το οποίο σήμερα στεγάζει Πολιτιστικό κέντρο με κινηματογράφο, αίθουσα τέχνης, εκθεσιακούς χόρους και άλλα. Πίσω από τις Ουρσουλίνες βρίσκουμε το μουσείο Nordico. Η Landstrasse καταλήγει στην Hauptplatz, την κεντρική πλατεία, όπου βρίσκεται και το παλιό Δημαρχείο της πόλης, αλλά και το Κέντρο πληροφόρησης για τα τεκταινόμενα λόγω πολιτιστικής πρωτεύουσας (κλείνει στις 6 το απόγευμα). Διασχίζοντας την πλατεία, πέφτουμε πάνω στον Δούναβη και στο γεφύρι Nibelungenbrücke, που μας οδηγεί στην απέναντι όχθη (αφού πρώτα βέβαια, κοντοσταθούμε, για να θαυμάσουμε την θέα του ποταμού, ειδικά αν βρεθούμε εκεί την ώρα του δειλινού!).

Linz -Σιδηροδρομικός Σταθμός και πανώ της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας
Στην απέναντι όχθη βρίσκουμε το σύγχρονο Δημαρχείο, αλλά κυρίως το Ars electronica Center: το κέντρο όπου εκτίθεται το μέλλον. Πρόκειται για ένα ερευνητικό και εκθεσιακό κέντρο, όπου ο επισκέπτης βρίσκει τα επιτεύγματα της τεχνολογίας που θα είναι επίκαιρα σε μερικά χρόνια ή δεκαετίες. Ο χώρος είναι επισκέψιμος μεν, αλλά δεν επιτρέπεται η είσοδος σε περισσότερα από 50 άτομα ταυτόχρονα, γεγονός που προκαλεί μακρά ουρά μπροστά από την είσοδο. Τυχαίο διόλου δεν είναι βέβαια, πως το site του διατίθεται στα γερμανικά, αγγλικά και ιαπωνικά! Πίσω από το Ars electronica βρίσκεται το καταπληκτικό μπαρ Strom που παίζει ό,τι θες από ροκ, πανκ και ηλεκτρονική και μοιάζει λίγο με κατάληψη.

Κομοδίνο από κατάστημα στο Linz
Επιστρέφοντας στην άλλη όχθη, βλέπουμε στα αριστερά μας το μουσείο Lentos, το κτήριο του οποίου αποτελεί πολύ ενδιαφέρον δείγμα σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Πρόκειται για μουσείο σύγχρονης τέχνης (ουφ πια!), το οποίο, λόγω της πολιτιστικής πρωτεύουσας, φιλοξενεί την έκθεση Best of Austria: εδώ τριάντα μουσεία της χώρας παρουσιάζουν το καθένα τα τρία καλύτερα έργα του, με στόχο να παρουσιαστεί μια σύνθεση από όλες τις εποχές, τα ρεύματα και τις τέχνες, ώστε να αναδειχθεί η συνέχεια και ο αλληλοσυμπληρούμενος χαρακτήρας της τέχνης, πλην όμως: η μοντέρνα τέχνη υπερτερεί αισθητά με αποτέλεσμα η έκθεση να μην είναι ούτε αντικειμενική ούτε πειστική.

Καστανάς κοντά στην Hauptplatz
Στα πέριξ της Hauptplatz εκτείνεται το παλιό ιστορικό κέντρο της πόλης, η Altstadt, με τα κλασικά μικρά ελικωειδή δρομάκια που ανηφορίζουν προς το κάστρο. Το κάστρο φιλοξενεί έκθεση με θέμα «Η πολιτιστική πρωτεύουσα του Φύρερ«: καθώς ο Χίτλερ καταγόταν από την περιοχή του Linz (Oberland) είχε σχεδιάσει να την καταστήσει πολιτιστικό κέντρο του Τρίτου Ράιχ, σχέδιο το οποίο φυσικά δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Η έκθεση παρουσιάζει ποια ήταν τα πλάνα και σε ποιο υπόβαθρο ήταν βασισμένα και διαθέτει πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Hauptplatz
Αν βρεθείτε στο Linz, να πάτε για φαγητό στο Promenadenhof, δίπλα στο θέατρο, στο Altstadt και για ποτό στο Kistl, το οποίο προσφέρει ένα πλούσιο κατάλογο από κρασιά και μπύρες σε ένα πολύ όμορφο περιβάλλον. Αν είναι γιορτή, μπορεί και να πετύχετε τους συμπαθείς μεθυσμένους της πόλης!

ο όμορφος, γαλάζιος Δούναβης
Οι εντυπώσεις μας από την Αυστρία είναι άριστες, και αφορούν, πέρα από την ομορφιά της φύσης και των πόλεων, την φιλόξενη διάθεση, την ευγένεια και την χαμογελαστή ανταπόκριση των Αυστριακών. Ίσως νά είναι αυτός ο λόγος, για τον οποίο οι Γερμανοί τους θεωρούν… «σχεδόν Βαλκάνιους».
Καλά η τάυτισή μας ταξιδιωτικά δεν έχει προηγούμενο! Μόλις γύρισα από Βιέννη!!! Ελπίζω αύριο να καταγράψω εντυπώσεις και προτάσεις σε αντίστοιχο ποστ!
Ζ Ο Υ Λ Ε Υ Ω Ω Ω Ω ΘΑΝΑΤΕΡΑΑΑ! 😀
Kυρίως για την μουσικό θαύμα που απολαύσατε. Του χρόνου τα Χριστούγεννα δε μου τη γλιτώνει. Μπορεί και νωρίτερα! 😉
Στράτο, Ε ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΙΑ! Να δω και πότε θα συμπέσουμε επιτέλους!
Ρενατάκι, στο εύχομαι, μακάρι να τα καταφέρεις, είναι εμπειρία. Καλή τύχη στην κλήρωση! 🙂
Δηλάδή εγώ στην Αυστρία θα λογαριαζόμουνα για πολύ τυχερή με τόσες γουρουνοκεφαλές που έχω ακουμπήσει, ε?? (Αυτές που έχω φάει πιάνονται μπόνους?)
;-D
Σοφία, ουουουου! Δε λες τίποτα.
Αν έφαγες με τα χέρια, ναι, πιάνονται κι αυτές! 🙂
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΤΡΩΣ ΤΗΝ ΓΟΥΡΟΥΝΟΚΕΦΑΛΗ??? (Ή και την γουρουνοπούλα εδώ που τα λέμε, ειδικά αυτήν στην λαδόκολλα ή το χασαπόχαρτο…) Ε, αν ναι, πρόκειται περί ιεροσυλίας, κυρίες και κύριοι!!!! (Καλά, εκτός άμα την κάνεις πηχτή…. Α, και δεν θέλω να αηδιάσετε στο θέμα πηχτή, γιατί θα φωνάξω τον Μπαμπάκη να καθαρίσει!!!! χιχιχιχιχιχιχιχιχιχι)
μπορει με τους συναδελφους σου να μη μπορεις να ανταλλαξεις κουβεντες για πολλα θεματα αλλα εχεις αλλες επιλογες: Αυστριακους, Φιλανδους, Πολωνους …τυχερουλα κροτ!
ΥΓη μουσικη κουβερτα αφησε τα ποδια μου ξεσκεπαστα (εκτος αν διαβαζω πολυ αργα ή εχω μεγαλα ποδια!!)
Το κομοδίνο το ΘΕΛΩ!
Σοφία, μπλιαχ λέμε! Άκου πηχτή!! ΜΠΛΙΑΧ!!!
mondouble, η αλήθεια είναι πως οι ΑΥστριακοί ειδικά είναι λαλίστατοι και συμπαθέστατοι! Αλλά, για κακή μου τύχη, δεν έχω Αυστριακούς συναδέλφους;
Δεν δουλεύει το χαλί; Γιατί; Σε μένα δουλεύει! κλαψ! 😦
Μάμμα, κι εγώ το ήθελα!! Δεν είναι τέλειο;
[από σένα περίμενα σχολιασμό και στα περί κονσέρτου όμως! 😦 ]
Ενθουσιάστηκα από την τύχη σας να κληρωθείτε. Νομίζω πως πρέπει να κάνω ένα ταξίδι να ακούσω λίγο καλή μουσική. Εδώ δεν έχω καταφέρει να ευχαριστηθώ. Δεν είπες όμως, το κονσέρτο πώς ήταν; η ακουστική;
Φαντάζομαι τη διάθεσή σας μετά το κονσέρτο 😀
ναι , αλλα πετιεσαι σε Αυστριες (κτλ κτλ) τα σαββατοκυριακα και μας τρελλαινεις!
ασχετο, αλλα αυτο το «polléa» μεσα σε ολη τη διηγηση σου, μου θυμισε λιγο το παιχνιδι «που ειναι ο Willy»
καλησου μερα
Υπέροχη η πόλη, οι φωτογραφίες σου καθώς και το κονσέρτο. Θα ήθελα πολύ να πήγαινα να το παρακολουθήσω και σε μακαρίζω που τα καταφέρατε έστω και στους ορθίους.
Και του χρόνου σου εύχομαι η ζωή σου μέσα στην ομορφιά και τις νότες
Κουράστηκα να ζηλεύω, εγκαταλείπω !
Η εμπειρία της συναυλίας είναι όνειρο ζωής για πολλούς ανθρώπους ( ανάμεσα σ’αυτούς κι εγώ ) και εσύ είσαι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος . Μπράβο !
Πολλά χρόνια τώρα την παρακολουθώ από την τηλεόραση .
Πολύ φαγητό βρε παιδί μου . Χόρτασα για σήμερα !
Αν ξεκίνησε έτσι η χρονιά φαντάζομαι τι μας περιμένει ολόκληρο το 2009 με τα ταξείδια σου … 🙂
Σιγά τα ωά.
Το ταξίδι σου είναι λίγο κατώτερο από αυτό που έκανε ο Μούργος: Σπάρτη, Ισθμός για σουβλάκια-πατάτες με βαλβολίνες από γειτονικό συνεργείο αυτοκινήτων, ρώσικη ρουλέτα στον καλύτερο δρόμο χαρακίρι της Ευρώπης Κορίνθου-Πάτρας , σαφάρι αδέσποτων σκύλων, προβάτων από Αντίρριο μέχρι Αγρίνιο ( αν πας από Αστακό έχεις την δυνατότητα να χτυπήσεις και αδέσποτα γουρουνάκια- Μοσχάρια που ούτε ο Μέλανας Δρυμός δεν έχει). Παιχνίδι με αδέσποτους μπάτσους που σε γράφουν μόλις περάσεις τα 40 έξω από χωριουδάκια αλλά σ αφήνουν ασύδοτο να πηγαίνεις με 200 σε όλο το άλλο δίκτυο από Αγρίνιο μέχρι Αμφιλοχία. Ατέλειωτες ώρες αναμονής πίσω απ την νταλίκα που πηγαίνει με υπέρβαρο 500% στον όμορφο δρόμο Αμφιλοχίας- ΑΡΤΑΣ, σταμάτημα για υπέροχα γλυκά του κουταλιού στην μεγάλη ευθεία μετά απ το γνωστό γιοφύρι αλλά και για πορτοκάλια που τα πετάς στην επόμενη στροφή γιατί ως γνωστόν δεν πιάνουν μια σε σχέση μ αυτά που έτρωγες στην Σπάρτη, ομίχλη που σε κάνουν να πηγαίνεις σαν συγκρουόμενο και με την τύφλα του μούργου είναι πράγματι κάτι που ούτε στον χειρότερο εχθρό σου να μην εύχεσαι και τέλος ΓΙΑΝΝΕΝΑ με το υπέροχο κλίμα που ακόμα και με 5 βαθμούς πάνω απ το 0 νιώθεις όπως ο Αμούντσεν όταν ανακάλυψε τον Νότιο πόλο.
Αυτά για να μην νιώθεις πως είσαι προνομιούχα.
XAXAXA, επειδή, όντως, η πηχτή είναι σχετικά αηδιαστική για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, πάρε μερικά φιλιά σοκολάτας, για να έρθεις στα ίσα σου!!!
;-D
Μάμμα, η διαδίκασια για να βρεθείς εκεί, περιλαμβάνεται στο ποστ! Άντε, λοιπόν!
Η ακουστική της αίθουσας είναι πολύ καλή, ακόμα κι από τα πάνω πάνω θεωρεία! Και πρέπει να είμαι η μόνη στην αίθουσα που σιγομουρμούριζε τους ρυθμούς και κουνιόταν σαν βαρκάκι στο Δούναβη! 🙂
mondouble, καλέ όχι πσκ, λίγο περισσότερο ήταν! 😳 την διόρθωσα την ανορθογραφία (ας όψονται οι αλλαγές της γλώσσας στο κομπιούτερ!).
Θεία Λένα, καλώς ορίσατε, σεβαστή μου Κυρία! Εμείς δεν είμασταν στους ορθίους, είχαμε πληρώσεί λίίίγο παραπάνω και βρεθήκαμε σε θέσεις χειρότερες, στο orgelbalkon -ορατότης μηδέν! Αλλά καθότι ελληνάκια, κλέψαμε και στο διάλειμμα μετακινήθηκαμε σε κενές θέσεις ακριβότερες και με καλύτερη θέα!
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, ομοίως αντεύχομαι!
Άουρα, αλήθεια, είναι μια απόφαση και θέλει λίγη οργάνωση, αλλά μπορείς κι εσύ, ακόμα και με πολύ low budget. Άκου που σου λέω, άσε που έχεις κι έναν ολόκληρο χρόνο να κάνεις οικονομίες! Αλήθεια, η Αυστρία είναι φτηνότερη κι από την Αθήνα!
Λένε πως ό,τι κάνεις την Πρωτοχρονιά το κάνεις μετά όλο το χρόνο!
Για να δούμε, λοιπόν!…
Τέο, αχαχαχα, περιμένω αντιδράσεις Μούργου -θα τον αποτελειώσουμε σήμερα!
(τόσο φρίκη η Ήπειρος? Μέχρι Αγρίνιο έχω φτάσει μόνο -και έχασα το θάρρος μου να προχωρήσω!).
Σοφία, αχ, ευχαριστώ πολύ, νοστιμότατα ήταν, μιαμ!! 🙂
@τεο, μπαρμπα, ηρθες και εδω να ριξεις τη χολη σου;
(αμαν, βγαλτη τη ρημαδα τη χολη να ησυχασουμε ολοι) 👿
υ.γ.
παντως η περιγραφη της διαδρομης ειναι αψογα σωστη!
.
@κροτ, κροτ, δεν χρειαζομαι κανενα για να με αποτελειωσει.
μια χαρα τα καταφερνω και μονος μου 😛
υ.γ.
1.η ηπειρος ειναι πιο ομορφη περιφερεια της ευρωπης
(το οτι ειναι δυσκολο να την προσεγγισεις, την κανει ακομη πιο ομορφη)
2.τις φωτο απο που τις εκλεψες παλι;
(καλα, ενταξει, το γουρουνακι ειναι δικια σου 😆 )
3.να εισαι σταντ μπαι. συντομα ανεβαινει στα πολυτελη σαλονια της λασπης ο λιβελος μου (για σενα και τα λουλουδια σου) 😈
Κώλο δεν θα βάλεις εσύ κάτω; Αμάν πια. Μετά μου λες πως σε πειράξει που άλλαξαν τα χιόνια και η καθημερινή θεματολογία επανήλθε στα πρότερα επίπεδα. Ποιόν δουλεύεις ε; 🙂
ΥΓ Το βάλς το συγκρίνης με ελαφρολαϊκά και την πόλκα με τα δημοτικά!!!! Στην μία μου χαλάς το βαλσάκι ενώ στην άλλη μου χαλάς το δημοτικό. Για δες εδώ μια παραλλαγή της πόλκας!!! 1.30 λεπτό αποθέωση της πόλκας!!!!
Φιλί ρε…. 🙂
Καλά, το γουρουνάκι και το κομοδίνο είναι όλα τα λεφτά! 🙂
Γουατ;
Έναν χρόνο πριν;
Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι….
Μούργε, αντιπαρέρχομαι τις κακεντρέχειες για το γουρουνάκι και θέλω να τονίσω την αντικειμενικότητά σου όταν κρίνεις την Ήπειρο.
Σηκώνω το γάντι για το ποστ μου -και θα τα πούμε στη Λάσπη, άθλιε!
Ανιμάλι, και πού να δεις τι ετοιμάζω! Θα τη δω την πόλκα, πάντως προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με τις πόλκες, μια χαρά χοροπηδηχτές είναι!
Θεωρέμα, θα βάλουμε το κομοδίνο σε πληστηριασμό. Το γουρουνάκι δεν υπάρχει πια, δυστυχώς: το έφαγα! 🙂
Καμ, δεν είναι Ρωμαίοι, είναι Οστρογότθοι, αλλά τρελοί είναι! 🙂
Έλα καημένη που σε χάλασε η πηχτή! Δλδ τα ζαχαρωμένα γουρουνάκια είναι ΟΚ; Θέλω να πιστεύω ότι, ως ελάχιστη παραχώρηση, το έφαγες με το χέρι!
(μερσί για την πάσα Σοφία!) 😉
Τέλος πάντων, έτσι κι αλλιώς από την ζήλεια μας γκρινιάζουμε γιατί το όλο ταξίδι δείχνει φανταστικό και το Kupferdachl μπαίνει στα υπ’ όψη (αφού έχει και ειδική αναφορά για την κάβα του). Σούπερ και το φωτο-ρεπορτάζ σου και πολύ χαίρομαι που περάσατε τόσο καλά!
Παρόλα αυτά να πω την (μουσική) κακία μου: όταν με το καλό καταργηθούν δια νόμου τα εμβατήρια, οι πόλκες θα είναι η χειρότερη μουσική που υπάρχει.
Ε μα πια! 🙂
Κροτ, σου στέλνω ένα τραγούδι του πρώην Βιεννέζου – έχει μεταναστεύσει στην Γερμανία – τραγουδοποιού Georg Kreisler με τον τίτλο: «Τι ωραία που θα ήταν η Βιέννη χωρίς Βιεννέζους» (είναι δυστυχώς μόνο με ήχο) για να πάρεις μια ιδέα σχετικά με το οξύτατο χιούμορ του συμπαθούς αυτού λαού. Ελπίζω να ξέρεις γερμανικά για να το καταλάβεις!
http://www.youtube.com/watch?v=apydWQvjEQ4 Εδώ ακούς το τραγούδι.
http://209.85.129.132/search?q=cache:ZQrACPwZfRwJ:www.gkif.de/texte/liedtexte/130.doc+Wien+ohne+Wiener&hl=de&ct=clnk&cd=2&gl=ch&client=firefox-a . Εδώ διαβάζεις τα λόγια του τραγουδιού.
Τραγουδάει και παίζει πιάνο μόνος του. Είναι και βαλτσάκι, θα σου αρέσει ;-)!
Τώρα ψήθηκα ακόμη περισσότερο για σιδηροδρομικό τουρ Ιταλία-Βόρεια Θάλασσα με στάση στα μέρη που περιγράφεις.
Επιπλέον, η παρακολούθηση της Πρωτοχρονιάτικης Συναυλίας χωρίς το ηλίθιο σπικάζ του Κωστάλα είναι ένα από τα όνειρά μου, οπότε θα μπω και εγώ κάποτε στην κλήρωση 🙂
Όσο για την πόλκα (με redbull) του βίντεου, νομίζω ότι ταυτίζεται σχεδόν με το θρας μέταλ :p
Και μία ερώτηση: Κατά πόσο η κλασική μουσική αποτελεί παραδοσιακή μουσική, όταν το ύφος είναι λίγο πολύ το ίδιο σε όλη την Ευρώπη και, το κυριότερο, τα περισσότερα έργα είναι παραγγελίες ηγεμόνων; Πάντως οι πόλκες και τα βαλς είναι σαφώς πιο λαϊκά.
Ωχ, με τσάκωσε η λογοκρισία… Μήπως ήταν μεγάλη η διεύθυνση της ιστοσελίδας;
για περαστε απο τη λασπη.
για περαστε! 😈
Οι συνάδελφοι τι λένε; Είναι αδιάφοροι και για τα ταξίδια σας;
(Είδατε, μόνο …κοντή μνήμη δεν έχουμε)
Μπαμπάκη, τα ζαχαρωμένα γουρουνάκια είναι ένα ποίημα, μια πανδαισία και προφανώς ανώτερα από την πηχτή! Άσε δε που δεν συνιστά καννιβαλισμό το να τα τρως!
Οι πόλκες είναι πανέμορφες, δεν κατάλαβα, προτιμάς τα τσάμικα?
Αγκνίρα, θα το δω από το σπίτι, και merci vielmal για το λινκάκι! Αλλά εμένα οι βιεννέζοι μια χαρά μου φάνηκαν!
Μπαρδόν για τη λογοκρισία, τα λινκς φταίγανε, αλλά σε επανέφερα! 🙂
Εύθυμε, χα χα χα, καλό αυτό με τον Κωστάλα!
Παρεξήγησις: δεν είναι η κλασική μουσική «λαϊκή παράδοση», οι πόλκες και τα βαλς είναι! Ε, τώρα δεν θα έλεγα «λαϊκή παράδοση» ούτε την 9η ούτε το Ντον Τζοβάνι! 🙂
Μούργε, 👿 περάσαμε, περάσαμε, ετοιμάσου για φόλα με άρωμα φραγκοστάφυλο!
Μάνο, οι συνάδελφοι ζηλέψανε, ρωτάγανε, έδειξαν ένα ενδιαφέρον όσο να’ναι. Πεντάλεπτο. Πολύ βραχύτερο από την υψηλοτάτη μνήμη σας! 🙂
Αχ, πόσο ωραία πρέπει να ήταν στην όπερα με όλη αυτή την εορταστική ατμόσφαιρα!
Συμφωνώ μ’ αυτό που γράφεις για τις τιμές των εισιτηρίων. Είχα την εμπειρία το φθινόπωρο στη Βιέννη να διαπιστώσω με πόσο σεβασμό φέρονται και στους όρθιους θεατές.
Και ναι, η Βιέννη είναι φτηνότερη από μας και με υψηλότερη ποιότητα. Τελικά, πανυού είναι φτηνότερα από μας…
Μια φίλη μου πήγε για τις γιορτές Βιέννη και είδα πολλές φωτογραφίες σαν και τις πιο πάνω. ελπίζω να περάσατε καλά.
Μου φαίνεται οτι μέσα στον χρόνο αυτό θα πρέπει να κάνω μια βόλτα στη Βιέννη τελικά, φαίνεται πανέμορφη απ τις φωτογραφίες…
Ah Vienna…
sniff, sniff… Θέεεεεεεεελω…
(το χαρούμενο κομοδίνο μπορώ άνετα να το φανταστώ στο Κροτόσπιτο… χεχε!)
«Άσε δε που δεν συνιστά καννιβαλισμό το να τα τρως!» – γιατί καλέ; Γουρούνι είπαμε να φας, όχι άνθρωπο! Και γιατί συνιστά καννιβαλισμό το κεφάλι κι όχι π.χ. το μπούτι του ζώου; Το αφήνεις ζωντανό το υπόλοιπο;
Για να μην φυτιλιάζω παίζοντάς το υπεράνω όμως, να ομολογήσω ότι μου έχει τύχει να μαγειρέψω και να λυπηθώ τα ορτύκια που μαγείρευα, έτσι μικρά που ήταν. Μαύρισε η ψυχή μου λέμε. Τόσο λυπήθηκα που δεν έχω φάει ορτύκια έκτοτε. Ωστόσο, σε οποιαδήποτε λογική ανάλυση, τέτοιου είδους «ευαισθησίες» είναι υποκριτικές: είτε τρώμε ζώα είτε όχι, δεν υπάρχει «ολίγον σαρκοφάγος». Ένιγουεϊ.
Όσο για τις πόλκες: είναι το είδος της μουσικής που θα έγραφε ο Χατζηγιάννης αν είχε γεννηθεί πριν 200 χρόνια – κι αυτό νομίζω τα λέει όλα για το τι πιστεύω για τις πόλκες!!! 😀
Αλεπού, ε, καλά, η Νορβηγία ας πούμε είναι ακριβότερη από την Ελλάδα. 🙂
el greco, ναι περάσαμε πολύ όμορφα και είναι ένα ταξείδι που συστήνω ανεπιφύλακτα.
Πρασινοτάτη, το μόνο που μας εμπόδισε να το παρουμε ήταν το γεγονός ότι δεν ξέραμε πώς να το μεταφέρουμε!
Μπαμπάκη, οκ, εντάξει, εντάξει, έκανα ένα αποτυχημένο αστείο, είναι ανάγκη να ξαπλώσεις αμέσως στο ντιβάνι και να αναλύσεις τα ψυχικά σου τραύματα κι εσύ;
Κατά βάσιν, δεν τρώω γουρουνοκεφαλές και άλλες κεφαλές γιατί -μεταξύ μας- μια φορά που είχα δοκιμάσει κάτι παρεμφερές, μου είχε φανεί απάισιο.
Ε, όχι και Χατζηγιάννης οι πόλκες! Όχι δα! Είπαμε, ελαφρά μουσική, λίγο ποπ έστω… Αλλά, το να ανεβάζεις το Χατζηγιάννη στο επίπεδο του Στράους, είναι λίγο άτοπο, όχι!
Καλημέρα, κροτ!
Λάθος με κατάλαβες, δεν έχω τίποτα εναντίον των Βιεννέζων, απεναντίας, έχω έναν στο σπίτι μου 😉 , με κάνει και γελάω σε καθημερινή βάση! Μεσω αυτού ήρθα σε απαφή με το δηκτικό χιούμορ τους, το ακούω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ο Kreisler που λέει το τραγούδι είναι και Εβραίος, οπότε έχειβέβαια έναν λόγο παραπάνω να τα λέει σταράτα στους Αυστριακούς…
Χαίρομαι πολύ που μας ταξιδεύεις… Οι φωτό είναι δικές σου; Αν ναι, βελτιώνεσαι πολύ πολύ 🙂 Εδώ ζούμε κάτι υπέροχα φωτεινές αλκυονίδες μέρες…
Αγκνιράκι, ΤΕΛΕΙΟ το λινκ, μόλις τώρα το είδα!
Και να τον χαίρεσαι τον βιεννέζο σου, είσαι τυχερή! 🙂
Σκαλιδάκι, ευχαριστώ πολύ! Ναι, δικές μου είναι οι φώτο, εκτός από την τελευταία! Μερσί, μερσί μποκού! 🙂
ax, ti omorfa, ti omorfa! allos ena proorismos pou thelo na pao.
filia
🙂
Α, σου έστειλα και μειλ..
: )
Κουνέλι, αφηρημένο, έχεις μέηλ, πουλάκι μου! 🙂
Παράθεμα: Ένας εβραίος με παλαιστινιακή υπηκόοτητα « Кроткая
Εκ των προτέρων απολογούμαι για τον ετεροχρονισμένο σχολιασμό.
Σας ζηλεύω γιατί δεν έχω επισκεφθεί τη Βιέννη και γιατί είδα τη συναυλία στην τηλεόραση. Όχι, ότι μου κακοέπεσε, αλλά όταν είσαι ακόμη υπό την επιρροή βοτκοποσίας της προηγούμενης βραδιάς, ακούς τη μουσική αλλιώς, σκέφτεσαι ότι πρέπει *σωποδήποτε* να μάθεις σύντομα να χορεύεις βαλς κλπ. Έπειτα, εκτός απροόπτου, σε λίγους μήνες θα ακούω καθημερινά εμβατήρια και το μόνο που με παρηγορεί πλέον είναι ότι θα σκέφτομαι ότι υπάρχει (και) το ραντέτζκυμαρς [γιατί κάτι αιγυπτιακά του ιδίου είναι αστεία, καταλαβαίνετε 😉 ].
Παρεμπιπτόντως, καλή χρονιά, αγαπητή Κροτ!
Ασμοδαίε, πόσο μου λείψατε! Θα σας πάρει κι εσάς η μαμά πατρίδα σαν τον Ρασκόλνικοφ? Μα, τι κατάρα κι αυτή!
Να πα΄τε στην Αυστρία, με την πρώτη ευκαιρία πάντως, δεν θα το μετανιώσετε. Κι όχι μόνο στην Βιέννη!
Εντάξει, τα αιγυπτιακά, συμφωνώ κι εγώ δεν είναι και τα καλύτερά του. Τα ούγγρικα είναι σκάλες ανώτερα, αλλά ας μην του το χρεώνουμε. Ήταν κι αρκετά εμπορικός στην εποχή του, εδώ που τα λέμε.
Μέσα από αυτή τη ματιά, την εντελώς προσωπική, το αφιέρωμα γίνεται μαγευτικό για όσους έχουν περάσει από αυτά τα μέρη κι έχουν ανάλογες εμπειρίες. Ομορφο..
Ευχαριστώ πολύ! 🙂
Παράθεμα: Αυστρία δεν είναι μόνο η Βιέννη -ATHENS PHOTO NEWS
Παράθεμα: Αυστρία δεν είναι μόνο η Βιέννη -ATHENSPHOTONEWS.GR