siesta.jpgΠριν από κανένα μήνα, το μαγαζάκι αυτό (μαζί με το πρώην) συμπλήρωσαν δυο χρόνια ύπαρξης και κυκλοφορίας στα διαδικτυακά νερά. Επειδή βαριέμαι τις κοινοτυπίες πια, δεν θα αναφερθώ σε όσα κέρδισα και έμαθα -ούτε και σε τυχόν δυσάρεστα. Αυτά πλέον είναι αυτονόητα και τετριμμένα. (Σε κάθε περίπτωση, αυτό εδώ το ποστ με εκφράζει και με καλύπτει).

Πάντως, οφείλω να αναφέρω ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσω εκ του σύνεγγυς και ιδίοις όμμασι (και «πλήκτροις») πως, στα πλαίσια του εικονικού κόσμου των pixels και των mbps, διαμορφώνονται καταστάσεις όπως εκείνες της μη εικονικής ζωής. Άλλωστε, η διάθεση για επικοινωνία βρίσκει πολλούς δρόμους: τα καφενεία, τα γράμματα, τις τέχνες, αλλά εν τέλει, και τα pixels. Όπως πολλάκις μου δόθηκε η αφορμή να παρατηρήσω, σχολιάζοντας αλλού ή κουβεντιάζοντας διά ζώσης, «εδώ», όπως και «εκεί», απαντώνται κάθε λογής συμπεριφορές, χαρακτήρες και προσωπικότητες. Όπως σε μια σχολική τάξη ή σε έναν εργασιακό χώρο, έτσι και εδώ, ενδημεί κάθε καρυδιάς καρύδι. Ομοίως, είναι ανέφικτο να ταιριάξουμε όλοι με όλους και να συμφωνούμε σε όλα. Εξού και άλλοτε συμφωνούμε, άλλοτε περνάμε καλά, άλλοτε ψυχραινόμαστε, άλλοτε τσακωνόμαστε και πάντοτε προσθέτουμε και αφαιρούμε.

Ομολογώ πάντως, ότι δυο χρόνια μετά, συστήνω το blogging ανεπιφύλακτα σε όλους τους μη μυημένους: το συστήνω σαν ένα όμορφο ταξείδι στο άγνωστο, μια περιπέτεια με λίγους κινδύνους και πολλές εκπλήξεις.

Δεδομένου του γεγονότος ότι είμαι πολυσχιδής προσωπικότητα (τσκ! ψωνάρα!), και ασχολούμαι με πολλά άλλα πράγματα εκτός από τούτο το μαγαζάκι, ο χρόνος δεν αφθονεί. Εξού και το μαγαζάκι κάνει pause και μπαίνει σε ρυθμούς rallentis -κυρίως λόγω τριών επικείμενων ταξειδιών.

Έτσι, ήρθε η ώρα για μία σιέστα! Θα τα λέμε, αναλόγως της διαθέσιμης σύνδεσης και του διαθέσιμου χρόνου! 🙂

Καλά να περνάτε!