Το Ρενατάκι με κάλεσε σε μια πράξη αντίστασης μέσω ποίησης. Ανταποκρίνομαι μετά χαράς, ίσως η ποίηση να είναι «μια κάποια λύσις».
Ίδού το πιο αγαπημένο μου ποιήμα, από τον πιο αγαπημένο μου ποιητή, δυσάρεστα επίκαιρο:
Όσο μπορείς, Κ. Π. Καβάφης
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Advertisements
Σοφός ο κύριος Καβάφης….Και,πράγματι..τόσο μα τόσο εύστοχος κι επίκαιρος!
Το ΄ξερα πως θα βάλεις κάτι του Αλεξανδρινού! 😉
Τα ΄χει πει όλα μ’ αυτό το ποίημα, τόσο ξεκάθαρα! Καλημέρα, Κροτάκι μου! 😀
Ήμουν σίγουρος! Τέτοια ευγενική φύση, έβαζα και στοίχημα ότι θα προτιμήσει τον Αλεξανδρινό ποιητή.
Πράγματι, τα είπε όλα, τότε για τώρα.
Αν το κρεμούσαμε σε κάθε δημόσιο χώρο ;;;
Καλημέρα, αυτή είναι αντίσταση!
Χαμένο αδέρφι και Ρενατάκι, ακριβώς.
Διαστήματα, αν με το «ευγενική φύση», εμένα εννοείτε… χμ… 😳
KVούλα, και να το κρεμάσουμε στο Σύνταγμα και να το τυπώσουμε σε φυλλάδια και… και… λες να καταλάβουν;
..τα λόγια είναι περιττά,
απλά, μεγαλειώδες!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ
ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΤΗΝ ΕΚΑΝΑΝ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ 🙂
Αληθινή πράξη αντίστασης.. Μόνο πού δεν μπορώ να αντισταθώ και ξεφτιλίζω τη ζωή μου συναναστρεφόμενος «την καθημερινή ανοησία»..
Φαίη, εδώ βρέχει! 😦
Σοφιστή, θέλει μπόλικη δύναμη αυτό -και αυτοσυγκράτηση και άλλες αρετές…
Δεν είμαι ενάρετος φίλη μου Κρότ..
xaxa..αντί να κρεμάσετε στο σύνταγμα τον καβάφη δε κρεμάτε όλους αυτους τους πολιτικοδημοσιογραφοεμπλεκομενοπαραληρούντες..:):)
Όταν με έπιανε κατάθληψη με τον καβάφη πριν 30 χρόνια δε φανταζόμουν ότι θα έφτανε ώρα που η πραγματικότητα θα έφτανε να τον κάνει να φαίνεται σχεδόν έυθυμος..:):)
Οχι δεν άνοιξα παράρτημα στο wordpress πειραματιζόμουν γενικά και στο προηγούμενο σχόλιο ήμουν ακόμα συνδεμένος..:):)
Κι εγώ Καβάφη θα έβαζα…
Σοφιστή, όπως πιθανότατα και πολύ από τους ποιητές που αγαπάμε…
Κούλπα, αντιπαθούσατε τον Καβάφη?! ω!
(σκέφτεστε να γίνετε wordpress?)
Πατσιούρι, εμ, ταιριάζει ε?
Αγαπημένος. Αν όχι για οτιδήποτε άλλο, μόνο και μόνο γιατί αυτά που έλεγε τα εννοούσε. Μου έδωσε ωστόσο, πολλούς άλλους λόγους για να τον αγαπάω. Το ότι με τραβάνε πάντα οι περιθωριακοί είναι ένας από αυτούς. C’est mal, docteur?
Τι θες να πείς φίλη μου Κρότ; (καμία σχέση τα πάθη μου με τού Καβάφη)Ας πούμε ότι αυτόν τον καιρό το πάθος μου είναι ο ..Μάκης(!) Ολο γιαυτόν γράφω στο μπλόγκ μου..
Βρε Πρασινοτάτη, όχι και περιθωριακός ο Καβάφης! Μερικές ιδιατερότητες είχε μόνο! τσκ!
Σοφιστή, ας πούμε πως είχα στο μυαλό μου άλλου τύπου πάθη, που συχνά είχαν οι ποιητές, αλλά τι να γίνει? κανένα πάθος δεν είναι ντροπή! (μερικά μπορεί να είναι απλώς υπερτιμημένα!)
Απ του δε πόιντ, ας όλγουεις.
θενκ γιου μάι ντήαρρρρ!!! 🙂
Χρησιμοποίησα το περιθωριακός με την ευρύτερη έννοια… Αν έβαζα μοναχικός θα ήμουν πιο σωστή;
χε, χούμορ έκανα, αλλά όντως το «μοναχικός» μου αρέσει περισότερο. όπως και το «ιδιαίτερος».