‘Εστω ότι ανθρώπινος οργανισμός χ. Και έστω εγκέφαλος ψ επιρρεπής στο αλκοόλ και την επικίνδυνη οδήγηση. Ένας τέτοιος συνδυασμός οδηγεί τον οργανισμό στην εντατική. Το γίνεται τότε; Ας υποθέσουμε ότι τα όργανα αυτού του οργανισμού σχηματίζουν κοινωνική διαστρωμάτωση με τάξεις -σαν αυτές που ξέρουμε από τις ανθρώπινες κοινωνίες.
Ο εγκέφαλος, η καρδιά και οι πνεύμονες ανήκουν στην ανώτερη -ας πούμε μεγαλοαστική τάξη. Δεδομένης της κωματώδους κατάστασης του εγκεφάλου, τα άλλα μέλη της άρχουσας τάξης παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Συλλαμβάνουν λοιπόν, ένα σατανικό σχέδιο: να νεκρώσουν επίτηδες τον εγκέφαλο και να κατορθώσουν να γίνουν μοσχεύματα, ώστε να επιμηκύνουν την ζωή τους κατά καμιά σαρανταριά χρόνια.
Αυτό το σχέδιο βέβαια, δεν εξυπηρετεί τα όργανα της «εργατικής» τάξης, όπως το λεπτό και το παχύ έντερο, που δεν μπορούν να χρησιμεύσουν σαν μοσχεύματα. Άρα το δικό τους συμφέρον είναι να παραμείνει ο οργανισμός όσο πιο πολύ είναι δυνατόν ενζωή, προκειμένου, έστω και ως φυτό, προκειμένου να ζήσουν παραπάνω.
Το λεπτό έντερο αντιλαμβάνεται το καταχθόνιο σχέδιο της άρχουσας τάξης και γκρινιάζει για την αποστασία. Το παχύ έντερο πάλι, πιστό στο καλό του συνόλου, απελπίζεται. Νιώθει να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης και θεωρεί μεγάλη προδοσία την στάση της νομενκλατούρας. Και ενώ λεπτό και παχύ έντερο συζητούν για την κρίσιμη αυτή κατάσταση και σκέπτονται πώς να αντιδράσουν, το ένα νεφρό τα προσεγγίζει για να τα προσεταιριστεί (αφού το ίδιο έχει ήδη ασπαστεί το σχέδιο της άρχουσας τάξης) -και σε εκείνο το σημείο βλέπουμε το λεπτό έντερο να μεταστρέφεται εντελώς συμφεροντολογικά, και το παχύ έντερο να μένει αποκλεισμένο και καταδικασμένο.
Αυτή είναι εν ολίγοις η ιστορία της πρώτης θεατρικής απόπειρας του Αρκά «Εχθροί εξ αίματος«. Το κείμενο έχει τη μορφή θεατρικού μονόπρακτου, είναι σύντομο και με διαλόγους γρήγορους και πολύ άμεσους. Η γλώσσα θυμίζει αρκετά τα κόμιξ του Αρκά -εύκολα μπορούμε να το φανταστούμε και σε κόμικ.
Διαβάζεται ευχάριστα και ουσιαστικά αποτελεί μια εναλλακτική απόπειρα έκφρασης ενός κοινού προβληματισμού περί «πάλης των τάξεων» και «κοινού συμφέροντος» (και αν αυτό τελικά υπάρχει). Στο τέλος, μάλιστα σημειώνεται και η ανατροπή -η οποία είναι αρκετά αναμενόμενη αν κρίνουμε από το πώς εξελίσσονται τα πράγματα στην αληθινή ζωή.
Προσωπικά, θα ήθελα να το δω και στο θέατρο -νομίζω πως θα αναδειχθεί καλύτερα.
Για τα άπαντα του Αρκά -και μερικά bonus –εδώ. Να κάνετε και το αρκοτεστ -αν δεν το έχετε ήδη κάνει.
Δείτε και εδώ.
Кроткая 
Καλημερούδια,
είναι πολύ καλό ρε συ…..το ανακαλύψαμε στην Αμοργό και είχαμε διαβάσει αποσπάσματα…..πολύ γέλιο….ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!
Ελπίζω να είναι καλό το ποδαρικό μου σήμερις….
Σαν θαυμαστής σας έγραψα,
με σχόλιον «υπέγραψα»,
πρωί απ’την Αθήνα,
και πάνω μου το κρίμα.
:- )))))))))))
Ωωωωω, τι είπες τώρα… 🙂 Θεωρώ αυτό το σενάριο εκπληκτικό από κάθε άποψη. Όσοι περιμένουν βέβαια να δουν τον παλιό, γνώριμο Αρκά, θα μείνουν άφωνοι. Κι εγώ θέλω να το δω στο θέατρο, συμφωνώ μαζί σου. Στο τέλος βέβαια του βιβλίου, σου μένει μια πικρή γεύση και σοκάρεσαι, γιατί ακόμα και σαν φανταστικό κείμενο, σου δημιουργεί διάφορους συνειρμούς, κυρίως εάν έχεις ανάλογες εμπειρίες. Το συστήνω ανεπιφύλακτα! Καλημέρες 🙂
Διαβάζεται μάνι μάνι, είναι πολύ καλό και στεναχωρέθηκα για το παχύ έντερο που ήταν τόσο καλό, το καημένο, πραγματικά αυτό το μικρό βιβλιαράκι μου άφησε μια αίσθηση περίεργη, λίγο θυμωμένη, λίγο αγανακτισμένη,!Έτσι είναι…Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει!Ή εμείς αυτοί ή αυτοι!Να το διαβάσετε!
μου άρεσε.
όχι τρελλά.
γιατί αποπνέει «αγωνία» με την οποία κανένα πρόβλημα δεν έχω βεβαίως.
πιστεύω απλώς πως θα μπορούσε να την αποδώσει χωρίς την «άμυνα» του χιούμορ.
Ο Αρκάς είναι μια προσωπικότητα που θα ήθελα πολύ να τη γνωρίσω. Και όχι μόνο για την αχλύ του μυστηρίου που υφαίνεται γύρω του. Τον θεωρώ πολύ έξυπνο και καλλιεργημένο άνθρωπο. Κάθε κόμικ του σε κάνει να σκεφτείς.
Άνθρωποι όπως ο Αρκάς, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και άλλοι που το πρωινό μου brainstorming αδυνατεί να τους θυμηθεί και να τους καταγράψει εδώ σπανίζουν στην ελληνική τέχνη και αξίζουν τον θαυμασμό μας
Μαρινάκι μπράβο για την αναφορά σου
πανέξυπνη ιδέα… ο «άτιμος»!
θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να το δούμε στο θέατρο…και ακόμη πιο ενδιαφέροντα τα σκηνικά που θα έπρεπε να γίνουν…
Καλημερούδιααααα :-)))
Απίστευτα εμπνευσμένο.
Μοναδική η ενημέρωση που μας παρέχετε αγαπητή.
Θενκς!
Τι σκέφτηκε πάλι ο άνθρωπος!!!
Aρκάς, άπαιχτος. Τρομερός. Μοναδικός.Πηγή γέλιου και όχι μόνο.
Αλλά γιατί απορώ, εξίσταμαι και ενθουσιάζομαι;
Έτσι κι αλλιώς, κάθε σειρά από τα κόμιξ του Αρκά, στα χέρια ανθρώπων που ξέρουν από θέατρο, άνετα γίνεται μια ωραία θεατρική παράσταση.
Επόμενο λοιπόν ήταν να κάνει από μόνος του ο Αρκάς, το πέρασμα από το κόμιξ στο θεατρικό έργο.
Τόσοι νεανικοί θίασοι υπάρχουν. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι ήδη σκέφτονται το ανέβασμα του έργου.
🙂
παιδιά, συμφωνώ μαζί σας γενικά. προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα επειδή αυτός ο καρτουνίστικος λόγος στέκεται καλύτερα με το σκίτσο ή στο θέατρο. Ίσως βέβαια, να έχω γεμίσει το κεφάλι μου με την κλισαρισμένη εικόνα του Αρκά και γι’αυτό να με δυσκόλεψε λίγο αυτό.
Η ιδέα είναι πανέξυπνη, πραγματικά, και οι διάλογοι αστείοι ή και πικρά αστείοι, σε κάποιες περιπτώσεις.
Και, ναι, πρέπει να το δούμε στο θέατρο!
Τσίρκο, χαχαχα!
Παρτιζανα, κι εγώ λυπήθηκα για το κακόμοιρο το παχύ έντερο… 😦
Ωραιο!……
Η επανασταση αποδειχθηκε ενα ονειρο……
Διατηρουμε την εσωτερη μιζερια μας…..
πολύ καλό!
εντάξει γουρούνι είμαι, ας το παραδεχτώ. Για το test λέω 😉
Τώρα, για το βιβλίο, λες να το πάρω να’ χω κάτι να κάνω το ΣΚ που θα μείνω μέσα λόγω κρυολογήματος;
χαχαχα Να τι θα πάρω από το αεροδρόμιο (ΑΝ προφτάσω, btw διαβάζω το δεύτερο του Haddon τώρα 🙂 )
Ερώτηση (μήπως και δεν προλάβω): Εγκέφαλο Ζ επιρρεπή στο αλκοόλ, τον καφέ, τα ταξίδια, τα γυαλιστερά gadgets και την επικίνδυνη οδήγηση, έχει;;;;;;;;;;;;
σμακ
Φιλενάδα το ψάχνω να το αγοράσω εδώ και λίγες μέρες και δεν το’χω βρει ακόμα. Βλέπεις εδώ στην μεγαλόνησο τα καλά νέα αργούν να φτάσουν. Είχα τη φαεινή ιδέα να το ανεβάσω, αλλά νόμιζα πως ήταν κανονικού μήκους και όχι μονόπρακτο. Δεν σημαίνει τίποτα όμως αυτό, κανονίζεται.
Τα φιλιά μου!
Κάβειρε, χμ… το πας παραπέρα εσύ.
Μελομένε, ναι! καλώς όρισες!
Αλεπού, εγώ είμαι Λουκρητία! Πάρτο ντε, είναι καλούλι. Αλλά δεν θα βγάλεις ολόκληρο ΣΚ -μόνο σάββατο πρωί max!
Μπαρμπουνάκι, σου αρέσει ο Haddon? ΘΑ προλαβεις, βάλε το νευρόνιο στην πρίζα!
Στην περίπτωση του εγκεφάλου Ζ, προβλέπω τα όργανα της άρχουσας τάξης να αυτοκτονούν και εκείνα της εργατικής τάξης να κάνουν επανάσταση και να καταλαμβανουν τον εγκεφαλο, χεχεχε!
Ψύχια, πρέπει να παρεις ταδικαιώματα για να το ανεβάσεις. Αλλά πού θα το ανεβάσεις καλέ?
Αν δεν έχει έρθει ως τα Χmas, θα στο στείλω εγώ από την Αθήνα!
Ασύλληπτο!! Σε ωραίο post έπεσα, είχα πεθάνει στα γέλια.
Έβγαλε και το »Ο θεός είναι καλός άνθρωπος» από το Η ζωή μετά. Το κομμάτι με τις εφημερίδες σκίζει.
φιλιά,
:))
Γεια σας κυρία krot!!! xixixixi!!! Είμαι κόκορας!!! Αλήθεια οι κόκορες τρώνε τα μικρά λαχανάκια?? 😉
Όταν το διάβαζα,δημιουργούσα στο μυαλό μου τα σκηνικά,το φωτισμό,μέχρι και τους ηθοποιούς είχα βρεί!…αααααχχχ…αλλού έπρεπε νά’μαι! 😛
Κροτάκι μου, πάλι ισοβίτη μ΄έβγαλε(53% με δεύτερο γουρούνι)! 😦 Μπουχουχου!
Ο Αρκάς είναι καταπληκτικός! Κάποια με το χελιδόνι είχαν ανεβεί ως μέρος θεατρικής παράστασης στο Φούρνο νομίζω απ΄τον Γ. Κακλέα, πριν χρόνια!
Διαβάζεται νερό, απλά νομίζω στο θέατρο χρειάζεται άλλος λόγος και διαφορετικά επίπεδα συμβολισμού από αυτά των κόμιξ.
Εν τούτοις, αυτό είναι απλά μία προσωπική ανάγκη (νομίζω), κι ο Αρκάς χρόνια τώρα με το χιούμορ του και τους συμβολισμούς του αποδεικνύει ότι κατέχει ιδιαίτερη ευφυία και ευαισθησία σχετικά με τον άνθρωπο και τη σύγχρονη κοινωνία. Καλό είναι που αποτόλμησε το πέρασμα σε ένα ακόμη είδος -ελπίζω να μην μείνει σε αυτό μόνο.
Καλησπέρα Κροτάκι! 🙂
ενδιαφερον!
Ήταν το ‘ΟΥΠΣ’ στον Τεχνοχώρο που υπήρχε στη Μαυρομιχάλη. Παίχτηκε το 2001/02 🙂
Ασχετο με το παρόν post αλλά πολύ σχετικό με προηγούμενα και την αγάπη σου στα ζώα. Sorry
http://chrisni1.blogspot.com/
Ελα, δεν το ήξερα! Θα το πάρω, απαιχτο θέμα φαίνεται! Αρκας για τα νταουνιάσματα ειναι οτι πρεπει!
Στεφάκι, το Μετά την καταστροφή να διαβάσεις!!
Λαχανάκι, παιδί μου, δεν τρώνε λάχανα τα πουλερικά!
Χαμένο αδέρφι, είσαι ταλεντάρα!
Ρενατάκι, ε, καλά, άμα μεγαλώσεις θα γίνεις Μοντεχρίστος, χαχα!
Μαργαρίτ, δεν ξέρω, ίσως να εξαρτάται κι από την διάθεση. πάντως νομίζω πως όλα τα έργα του Αρκά έχουν πολλές αναγνώσεις. Άλλο θέατρο, άλλο κόμικ βέβαια, αλλά ένας ταλαντούχος άνθρωπος καλά κάνει και δοκιμάζεται!
Ύποπτε, 🙂
Χαρίδημε, τι λες? Σοβαρά? Δεν ήξερα πως αυτό ήταν το Ουπς!! Δεν θα μπορούσα να το είχα δει, αλλά έιχα ακούσει για την παράσταση. Το είδες, ε? Τυχερέ…
Chrisni, θα περάσω να δω! 🙂
Φαβάκι, σαφώς, αρκεί να μην ταυτιστείς με τον Καστράτο, χεχε!!
Μήπως να κάναμε μια ερασιτεχνική θεατρική ομαδούλα, εδώ στα βλογς, και να το ανεβάζαμε; 😛
Κροτ, μολις προ εβδομάδος το αγορασα και οι συνομιλίες του παχέως εντέρου με εχουν λυώσει. Μπραβο που το ανεβασες. Αξίζει τον κόπο από κάθε άποψη.
Ντολι, συμφωνώ, αν μου δωσετε το ρολο του λεπτού εντέρου, γιατί απο το παχύ υποφέρω χρονια τωρα και δεν θα ειμαι ο εαυτός μου.
θεατρικη ομαδα στα μπλογκ; 😯
που;
πως;
ποτε;
εχει ρολους για πανεμορφους, πανεξυπνους,γοητευτικους και μυστηριωδεις μουργους; 😀
ειμαι μεσα!!!!! 😀
@ Кроткая
Από το Βήμα της περιόδου :
* Συμπληρώνονται εφέτος 20 χρόνια δράσης της ομάδας Θέαμα και ο Γιάννης Κακλέας γιορτάζει παρουσιάζοντας στον Τεχνοχώρο την ερχόμενη Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου μία ακόμη παράσταση κόμικς με τίτλο «Ουπς!!!». Τον σκηνικό χώρο επιμελήθηκε ο Μανώλης Παντελιδάκης και πρωταγωνιστούν: Γιάννης Στεφόπουλος, Σπύρος Μπιμπίλας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Εβελίνα Αραπίδου κ.ά.
Σημείωση : έπαιζε και ο Άρης Σερβετάλης, στα νιάτα του και πριν γίνει φίρμα, με τη θεϊκή ατάκα «σόρρυ κοπελιά» 🙂
sniff … δεν πρόλαβα :((( φιλιά -καλό ΣΚ
Ντόλυ, ναι αμέ, θέλω το ρόλο του νεφρού όμως!
Ριτς, χαχαχαχα!!
Μούργο, ναι, εσύ θα παίξεις το περιεχόμενο του παχέος εντέρου! 😛 ψώνιο!
Χαρίδημε, δεν κατάλαβα. Η παράσταση ουπς ήταν το «εχθροί εξ αίματος»? νόμιζα πως ήταν άλλα -ήδη τυπωμένα- σκέτς από κόμιξ.
Μπαρμπουνάκι, θα στο πάρω εγώ!!
δεν βαριεσαι.
μου αρεσουν οι κοντρα ρολοι!!! 😀
.
για κατσε, εσυ θα κανεις την διανομη;
απο που και ως που;
η διανομη στα χερια ενος αδαους, που ελεγε και ο μακρης, μπορει να γινουν φονικο εργαλειο για τους θεατες, ενω στα χερια ενος εμπειρου -μουα- γινονται βαλσαμο στις καρδιες των ανθρωπων!! 😀
και γιατί να μην την κάνω εγώ δλδ?
αν και θα μπορούσα να την δώσω και στη Ντόλυ.
άλλωστε είναι σαφές πως εσύ μοιράζεις βραβεία και εγώ ρόλους!
Κροτάκι μου, βλέπει την «κυρά μας τη μαμή» στην τηλεόραση! Αλλιώς σιγά μην του ερχόταν η φράση στο (λέμε τώρα) μυαλό! 😆
τι διανομη να κανεις καλη μου;
γαλατα ειναι ή εφημεριδες να τα διανειμεις; 😀
ή μηπως πιτσες;
για συνελθε!!!
.
αν ειναι η ντολυ, υποχωρω!!!
εκτος αν θελει να γινει βοηθος μου στη διανομη. 😀
.
ρενατα, τωρα ανοιξα την τιβι. τι ντεζαβου ειναι αυτο; 😯
το ουπς δεν είχε τους ‘εχθρούς εξ αίματος’. είχε κομμάτια από ισοβίτη, η ζωή μετά κλπ
Ρενατάκι, τον έδωσες στεγνά και καλά του έκανες!!
Μουργί, η ντόλυ είναι δική μου, ρε!
Χαρίδημε, α, οκ, τώρα το έπιασα… Νομίζω πως είχε και από τα άλμπουμ της Κατερίνας Χριστοδούλου, ε? Τυχερέ που το είδες!!!
Το πήρα χθες και το διάβασα μονορούφι.
Θενκς και πάλι
ω, πολύ πολύ χαίρομαι για την συμβολή μου! 🙂