Ερωδιός

 

Πριν από μερικές μέρες -προτού να γίνει ο καιρός αυτή η αηδία που ήταν μέχρι χτες-, βολτάραμε στην όμορφη -όταν έχει ήλιο- πόλη μας. Όχι πολύ μακριά από εκεί που μένουμε υπάρχει μια πλατεία, πού όσο κι αν προσπαθεί ο δήμος, δεν έχει καταφέρει να την καταστρέψει. Δίπλα στην πλατεία υπάρχει τεχνητή λιμνούλα.

Μέσα και γύρω από την τεχνητή λιμνούλα, βόσκουν διάφορα πουλάκια, κυρίως παπιά, κύκνοι, χήνες και τέτοια υδρόβια. Μου αρέσει πολύ να χαζεύω τα παπιοειδή πουλιά, μου αρέσει ο τρόπος που περπατάνε, και πώς μοιάζουν με βαρκούλες όταν κολυμπάνε. Τα λένε χαζά, δεν ξέρω αν είναι χαζά, πάντως για μένα είναι όμορφα και συμπαθητικά.

Έτσι και το εν λόγω απόγευμα, χαζεύαμε τα παπάκια και τα παιδάκια που τα ταΐζανε, δεχόμουν στωικά το κλασικό πλέον δούλεμα «εσύ που γεννήθηκες στην Αθήνα, έχεις ξαναδεί πάπια? και, αλήθεια, ξέρεις με τι ζευγαρώνει η πάπια? και ποια είναι η διαφορά της πάπιας από την χήνα?». Εντάξει, είμαι παιδί της πόλης και του νέφους -και περήφανη γι’αυτό κιόλας- αλλά για ποιο σκοτεινό λόγο, πρέπει να τα υφίσταμαι όλα αυτά?

Εκεί λοιπόν που περνάγαμε τόσο διασκεδαστικά, ξαφνικά ανάμεσα στα παπιοειδή πουλιά, ξεχώρισα ένα εντελώς διαφορετικό ! Δεν το πίστευα, αλλά ήταν ένας ερωδιός! Εντυπωσιάστηκα, γιατί πρώτον, φυσικά και δεν είχα ξαναδεί ερωδιό ποτέ μου, και δεύτερον δεν περίμενα ποτέ πως θα έβλεπα έναν μες το κέντρο μιας μεγαλούπολης!

Την πρώτη αντίστοιχη φρίκη, την είχα πάθει όταν είδα αληθινό σκίουρο στο παρκάκι κοντά στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο. Και ήταν και ο πρώτος αληθινός σκίουρος που έβλεπα, μέχρι τότε, για μένα σκίουρος = cheap and dale.

Στεναχωρήθηκα που δεν είχα φωτογραφική μαζί μου, ήταν πολύ κρίμα, σιγά να μην ξαναδώ ερωδιό ποτέ. Μετά, όμως σκέφτηκα πως έτσι κι αλλιώς αποκλείεται να τον ξεχάσω, η εικόνα του θα μείνει στην μνήμη μου, γιατί είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες που έχω δει.

Μια φωτογραφία θα χρησίμευε μόνο για να τον δείχνω με περηφάνεια και να λέω πως «χα! έχω φωτογραφίσει ερωδιό». Ε, και; Δεν με ενδιαφέρει αυτού του είδους η δόξα. Αν κάποιος δικαιούται να είναι περήφανος για τον ερωδιό, αυτή είναι μόνον η φύση και η μαμά του. Εγώ απλώς τον είδα. Σιγά το κατόρθωμα.

___________________________________

Βλέπουμε έναν ερωδιό που ψαρέφτηκε στο γουγλ.

Ακούμε, φυσικά, την Μαγιονέζα / Το κίτρινο χρώμα, από την λατρεμένη Λιλιπούπολη.

_________________________________

Αυτό το σαββατοκύριακο, είχαμε αποφασίσει να καθήσουμε επιτέλους στα αυγά μας, και να μην πάμε πουθενά. Αλλά, άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει ως γνωστόν. Δεδομένου, λοιπόν ότι έχουμε εδώ το Αχλαδάκι μας, λέμε να το πάμε βόλτα. Ακόμα δεν ξέρω πού και πότε, πάντως έχω πάρει άδεια για την Δευτέρα!

___________________________________

Καλή εθνική γιορτή στους Γάλλους!

___________________________________

UPDATE!

Θα απουσιάσω, έχει συμβεί κάτι πολύ καταπληκτικό και απίστευτο! Είναι εδώ το βρομόφρουτο (που μας έκανε την παρθένα, πφφφφ!), κι έτσι φεύγουμε και δεν ξέρουμε ούτε πού πάμε, ούτε πότε θα επιστρέψουμε. Νεότερα, στιγμή την επόμενη εβδόμαδα -φιλά σε όλους!