Ένα κοριτσάκι με κόκκινους φιόγκους στα κοτσίδια και γαλάζιο φουστανάκι στέκεται με τη μαμά του στη στάση του λεωφορείου. Κρατάει μια μπαλίτσα πράσινη με κίτρινες βούλες και, καθώς παίζει με αυτή, η μπαλίτσα πέφτει και κυλά στο πεζοδρόμιο. Φτάνει στα πόδια του λίγο πριν πέσει στο δρόμο, εκείνος σκύβει, την πιάνει και την δίνει στο κοριτσάκι. Το κοριτσάκι χαμογελά, εκείνος του προσφέρει το χέρι του και το κοριτσάκι αποφασίζει να τον ακολουθήσει. Στέκονται παράμερα, η μαμά τους κοιτάζει. Εκείνος αρχίζει να διηγείται μια ιστορία, μια ιστορία για μεγάλους. Μια δική του τυπική μέρα, πώς επιστρέφοντας από την δουλειά αποκοιμήθηκε στο λεωφορείο, κι έφτασε μέχρι το τέρμα. Ξύπνησε και δεν ήξερε που βρισκόταν, αλλά σαν σε όνειρο, κατέβηκε και ακολούθησε τον ήχο της μουσικής που έφτανε από κάπου δυτικά. Και βρέθηκε σε ένα μεγάλο χώρο, με πολύ κόσμο και εκκωφαντική αλλά ωραία μουσική. Άρχιζε να λικνίζεται με το πλήθος στο ρυθμό και σκεφτόταν πως θα ήθελε κάθε μέρα να αποκοιμιέται στο λεωφορείο, αλλά να κατεβαίνει σε διαφορετικές στάσεις και να ακολουθεί έναν ήχο ή μια μυρωδιά ή μια εικόνα, κάθε φορά διαφορετική. Εκείνη την ημέρα δεν γύρισε σπίτι, ξημερώθηκε στη γιορτή και πήγε κατευθείαν την επομένη στη δουλειά, άπλυτος και με τα ίδια ρούχα. Στη δουλειά του τον κοίταξαν παράξενα, κατάλαβαν πως κάτι είχε αλλάξει, αλλά κανείς δεν ρώτησε τι.
Το κοριτσάκι είχε πολλές άγνωστες λέξεις, αλλά τον κατάλαβε. Ήρθε το λεωφορείο, πήρε την μπαλίτσα της και πλησίασε τη μαμά της για να ανέβουν, αλλά εκείνη δίστασε. Στο μυαλό της έπαιζε με την ιδέα να κάνει το αντίθετο από τον άγνωστο. Να μην ανέβει στο λεωφορείο, αλλά να τον ακολουθήσει, σαν να ήταν εκείνος μουσική ή μυρωδιά ή εικόνα.
_________________________________________
Η ιδεά οφείλεται σε ένα σουρεαλιστικό email που έλαβα πριν από λίγες μέρες από τον Chat du Chesire, αυτόν τον σουρεαλιστικό τύπο που όλο τέτοια ακατάληπτα διηγείται!
Ακούμε την Έλλη Πασπαλά να τραγουδά το Youkali του Kurt Weill.
Τέτοια ωραία να μας βάζετε να ακούμε όταν διαβάζουμε τα εξίσου ωραία post και ας λένε ό,τι θέλουν οι «άλλοι» για την πειρατεία! 🙂
Nice….
Αγαπητέ μου Ασμοδαίε, με κάνετε και κοκκινίζω! Με συγκρίνετε με τον Κούρτ Βάιλ; Πάντως, η κ. Πασπαλά δεν πρέπει να έχει παράπονο: τον συγκεκριμένο δίσκο τον έχω αγοράσει τέσσερις φορές: σε βινύλιο, σε cd και δυο φορές για δώρο!
(με συγκινείτε).
Πατατομπαμπάκα, μερσί!
Πολύ όμορφο, Krot! :). Καλημέρα.
δεν είναι ακατάληπτο.
πανέμορφο είναι!!!!
Κάτι σαν τον αυλητή με το μαγεμένο αυλό.
Μόνο που ο αυλός είναι στο μυαλό.
Σουρεαλιστική είναι η τρελή ροδιά που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο.
Αυτό είναι το πως πολλοί θα ήθελαν την πραγματικότητα.
Καλημέρα!
Ούτε ένας εισπράκτορας δεν τον ταρακούνησε;Ούτε ένας ελεγκτής; Ούτε ένα πρόστιμο; Καλημέρααααα!!!! 😀
Σουρεαλ ειναι και το οτι η μαμα δεν αντεδρασε που το βλασταρι της μιλουσε με αγνωστους.
Μου αρεσε πολυ αυτη η προταση:»Το κοριτσάκι είχε πολλές άγνωστες λέξεις, αλλά τον κατάλαβε».
krotkaya Η πλάκα είναι πως με έχεις αναγκάσει να είμαι σχεδόν συνέχεια στο blog σου για να ακούω αυτό το πανέμορφο ταγκό…και δεν έχω και ντάμα να το χορέψω $@*#%$@#$(*^…
Eγώ θα συμβούλευα τα κοριτσάκια με τους κόκκινους φιόγκους στα κοτσίδια να μην ακολουθούν τόσο εύκολα κάθε παράξενο κύριο που διηγείται παράξενες ιστορίες…
Και να μην αφήνουν τόσο εύκολα τη μαμά ή τον μπαμπά από το χέρι.
(Ναι είμαι πεζός…Κάποιος πρέπει να είναι.)
@AFM
Πρόλαβα πρώτη!
@passer by: Εσύ πρόλαβες πρώτη… Αλλά εγώ πρόλαβα πρώτος!
🙂
Με τετοια λογική, τι να πω, παραιτούμαι! Ουφ!
🙂
Παντως, ήταν το πρωτο πραγμα που μου χτυπησε στο ματι απο το κειμενο.
Πατατονατασάκι και envain, ευχαριστώ πολύ!
Ντόλυ, όλα μες το κεφάλι μας είναι.
Μεγαλειοτάτη, αλλά είναι χαζοί και δεν το κάνουν (εμού συμπεριλαμβανομένης).
Φουρφούρι, πόσα χρόνια έχεις να πας στην Ελλάδα? Δεν έχει εισπράκτορες πλέον, παιδί μου! Και οι ελεγκτές είναι να μη σου τύχουν!
Περαστική, εμ, δεν είναι? που θέλουν να μου χαλάσουν το ίματζ, μερικοί μερικοί! 🙂
Μάνο, η έγγυος δεν χορεύει ε? στείλε μέηλ (θα το βρεις στο about μου) να στο στείλω, ντε!!
ΑΦΜ, ποτέ δεν είσασταν ρομαντικοί και ποιητικοί εσείς οι κουκουέδες! τσκ! :ΡΡΡΡ
ΑΦΜ και Περαστική, ειρήνη υμίν τέκνα μου!!!
επόμενη στάση the planet plan by united future organization
Кроткая δεν χορεύει η έρμη…αλλά και έτσι όπως είμαστα και οι 2 πλέον, δύσκολο να πιαστούν τα χέρια μας…μας εκτοπίζουν οι κοιλιές, του καθενός για ξεχωριστό λόγο…
Silly me που νόμιζα ότι τέτοιες φανταστικές ιστορίες δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένο τόπο! Άσε που είσαι και στο Βέλγιο! Τι να υποθέσω δηλαδή;! Αλλά βέβαια! Πάντα έτσι ήσουν! Κατευθείαν να με αποπάρεις! Καλώς καλώς!
Penguin, PP by UFO? προσπαθώ να πιάσω το κρυμμένο μήνυμα, αλλά τζίφος!!
Πατατομπαμπάκα, είστε ένα ζεύγος φραντζολακίων?
Φουρφούρι, είμαι πολύ σκύλα, τώρα το κατάλαβες πουλί μ’?
ψαξε ψαξε δεν θα το βρεις..;)
είμαι σίγουρη… 😦
Έτσι μου έρχεται να ξεκινήσω να μάθω tango!
N.Ago 15 ευρώ την ώρα, στο χώρο σου +βενζίνες διόδια!
…! ! !
Δεν σου είπα πως ξεκίνησα τα μαθήματα πάλι…για χορό μιλάω! 😛
τους τσέκαρες τους σουηδούς???
κι ένα σπεσιαλ δροσιστικό δωράκι απο τον λαθρέμπορα
Quincy Jones – Bossa Nova [1962]
http://www.mediafire.com/?7fdthwx5zw0
N.ago και Ράπσμπερυ Μάνο, άντε, να σας δω να χορεύετε τανγκό και τι στον κόσμο!!!
Γλυκοπατάτι, 🙂
Ντέρτι, γαμώτο προσπάθησα, αλλά δεν κατέβαινε, δεν ξέρω γιατί!! 😦
Απλά είπα να του μάθω….όχι και να χορέψουμε…
Να ακολουθήσω κι εγώ τη μαμά;
Νοέμβριε, και βέβαια, άμα θέλεις!